บทที่ 11 อยู่ๆทำไมถึงมีเงินขึ้นมาล่ะ
เฉินเกอดูออกว่ารูปถ่ายที่เธอพูดถึงน่าจะเป็นข้ออ้าง
ของเธอ
ความจริงแล้วเฉินเกอไม่อยากเจอหยางเสว่
เพราะเขาโดนผู้หญิงที่เขาเคยรักหักอก
แต่ถ้าบอกว่าไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอแล้วก็ดูเหมือนจะ เป็นการโกหก
ตอนที่ได้ยินเสียงหยางเสว่ เฉินเกอก็ใจอ่อนตอบตกลง
เขาลุกขึ้นและนำรูปที่เขาหวงแหนออกมาจากในตู้ นั่น เป็นรูปที่หยางเสว่กับเฉินเกอยืนถ่ายริมทะเลสาบเล็กๆอยู่
บริเวณมหาวิทยาลัย
ในเวลานั้นหยางเสว่ควงแขนของเขาอย่างรักใคร่และมี เฉินเกอยิ้มหวานอยู่ข้างๆ
ทว่าตอนนี้มันกลับพัฒนามาจนถึงจุดนี้ เฉินเกอรู้สึกปวด
ร้าวอยู่ภายในใจ
ในตอนนี้เฉินเกอคิดว่าเขาจะต้องไปที่ธนาคารเพื่อถอนเงิน 100,000 หยวนในเช้าวันนี้
จริงๆแล้วเงินที่ถอนออกมาวันนี้เฉินเกอต้องการที่จะเอา ไปใช้เพื่อแก้แค้น
แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าตัวเองจะอ่อนต่อโลกเกินไปหน่อย
เดิมทีเขาไม่ต้องใช้เงินสดเพราะบัตรใบนั้นของพี่สาวจะ สามารถทำอะไรก็ได้
จะเอาเงินมากมายขนาดนั้นไปไว้ที่หอพักก็ไม่ใช่วิธีที่ ดี อย่างไรเสียถ้าหากพวกหัวหน้าหอพักเห็นเข้า เขาจะ อธิบายอย่างไร?
หลายปีมานี้เนื่องจากความยากจนของตัวเอง เขาจึงมี เพื่อนที่จริงใจเหล่านี้
หากพูดตามความเป็นจริง เฉินเกอคิดว่าเขาจะต้องสูญ เสียอะไรบางอย่างไปเพราะมัน!
“ออกไปเจอหยางเสว่แล้วก็ถือโอกาสนำเงินพวกนี้กลับ
ไปฝากด้วยดีกว่า! เอ๊ะ!
เฉินเกอหากระเป๋าไม่เจอ สักพักเขาจึงหยิบถุงขยะสีดำ จากหอพักและเก็บเงินใส่ข้างใน จากนั้นลงไปชั้นล่างพร้อมรูปของหยางเสว!
ทะเลสาบของมหาวิทยาลัย
“เสี่ยวเกอ ทางนี้!”
เฉินเกอเพิ่งจะมาถึง หยางเสว่โบกไม้โบกมือให้เขาอยู่ แต่ไกล
เหมือนกับตอนที่รักกันเหมือนเมื่อก่อน
จริงๆแล้วภายในใจของหยางเสว่อยู่ไม่เป็นสุขที่สุด
เนื่องจากรู้ว่าเมื่อเช้าเฉินเกอออกเงินซื้อกระเป๋าใบละ 360,000 หยวน
360,000 หยวน
คนธรรมดาจะมีเงินขนาดนี้เสียที่ไหน?
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อตัวเธอเองเพิ่งทิ้งเฉินเกอไป และ อยู่ๆเขาก็เปลี่ยนเป็นมีเงินเยอะขนาดนี้! นี่ทำให้หยางเส ว่คิดอย่างไรก็คิดไม่ตก ดังนั้นเธอจึงนึกได้ว่าจะใช้เรื่องที่ ให้เฉินเกอเอารูปมาให้เป็นข้ออ้าง
“มีเรื่องอะไร?” พอเจอหน้ากันก็นึกถึงภาพในอดีตขึ้นมา แม้ว่าเฉินเกอจะเจ็บปวด แต่พอเจอหยางเสว่แล้วก็ยังรู้สึก ถึงความโหดร้าย
หยางเสวี่เห็นว่าเฉินเกอถือถุงขยะสีดำออกมาด้วย
สักพักจึงพูดว่า “ฉันยังคิดว่านายออกมาพบฉันก็คงหยิบ อะไรติดไม้ติดมือมาด้วย!”
หยางเสว่ผิดหวังเล็กน้อย
เมื่อกี้เธอเพิ่งคิดเพ้อฝันว่าเฉินเกอถือกระเป๋าแบรนด์เนม ใบละ 360,000 หยวนยืนอยู่ตรงหน้าเธอเพื่อขอคืนดีกับ เธออีกครั้ง
ไม่คิดเลยว่าเขาจะมาพร้อมกับถุงขยะสีดำใบนั้น
เฉินเกอนำรูปออกมา “หยางเสว่ นี่รูปคืนให้เธอ นับแต่นี้ เป็นต้นไปพวกเราไม่มีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกันอีก!”
เดิมทีเฉินเกอคิดจะเก็บรูปใบนี้ไว้เป็นความทรงจำ แต่ดู เหมือนว่าตอนนี้คงไม่จำเป็นแล้ว!
หยางเสว่รู้สึกกังวลเล็กน้อย เธอกระทืบเท้าอย่างรุนแรง จากนั้นก็ผลักหน้าอกเฉินเกอ
“นายมันบ้า นายมันบ้าที่สุด! ฮึ นายคิดว่าที่ฉันเรียกนาย ออกมาเพราะอยากได้รูปจากนายงั้นหรือ?”
เฉินเกอทําท่าทางตกใจ “งั้นเรียกออกมาทําไม?”
“เฮ้อ จะพูดอย่างไรนายถึงจะเข้าใจสักที เสี่ยวเกอ นาย คงไม่คิดว่าฉันกับลู่หยางคนนั้นมีอะไรกันจริงๆใช่ไหม?”
หยางเสว่พูดต่อ “คนโง่ ความจริงเรื่องพวกนั้นมันเป็นบท ทดสอบของนายต่างหาก!
“บททดสอบ?” เฉินเกอยิ้มอย่างขมขื่นในใจ
หนีไปถึงป่าละเมาะ ทั้งยังกอดจูบลูบคลำ สุดท้ายแล้ว บอกว่าเป็นเพียงบททดสอบงั้นหรือ?
เฉินเกอไม่อยากพูดอะไร
“จะทดสอบอะไรก็แล้วแต่เธอ ฉันคืนรูปนี้ให้ จากวันนี้ เป็นต้นไปพวกเราไม่มีอะไรติดค้างกันอีก ลาก่อน!”
เฉินเกอส่ายหน้าแล้วเดินออกไป
“นาย นาย นาย เฉินเกอ นายหยุดเดี๋ยวนี้นะ ถ้าไม่หยุดฉันจะกระโดดลงน้ำ!”
หยางเสว่ไม่คิดว่าเฉินเกอคนที่เคยเชื่อฟังและใส่ใจ ความรู้สึกของเธอมาโดยตลอด ตอนนี้กลับมีท่าทีเปลี่ยน เป็นเย็นชาขนาดนี้
เธอยืนเจ็บใจอยู่ข้างทะเลสาบ
เฉินเกอรู้ว่าเธอคิดจะโกหกเขาอีกแล้ว
เดิมทีคิดจะเดินตรงออกไป
อย่างไรก็ตามเมื่อเห็นร่างของหยางเสบู่เอนตัวลงไปทาง
ทะเลสาบ
เปลือกตาของเฉินเกอกระตุกอย่างรุนแรง
รีบเข้าไปกอดหยางเสว่
ดวงตาหยางเสว่มีคราบน้ำตา “นายอย่าห้ามฉัน ถ้านาย ไม่เชื่อก็ปล่อยฉันตายไปซะ ให้ฉันตายเสียดีกว่า!”
เฉินเกอสูดหายใจ พูดตามตรงเขาไม่มีความเชื่อใจหยาง เสว่อีกต่อไปแล้ว
โดยเฉพาะอย่างยิ่งวันนี้ได้รู้ต้นสายปลายเหตุทั้งหมด จากปากของหนิงผ่าน
แต่ตอนนี้หยางเสว่กำลังจะกระโดดลงไปในทะเลสาบ อีกครั้งเพื่อล่าความตาย และยังล้อเล่นอยู่
เฉินเกอไม่รู้จะพูดอะไรดี ในขณะเดียวกันเขาก็รู้สึกตื้น ตันใจเล็กน้อย “พอแล้วๆ ฉันเชื่อเธอ!”
หยางเสว่ฉีกรอยยิ้มด้วยน้ำตา “ฉันรู้ ฉันรู้ว่านายรักฉัน! ที่ฉันจะกระโดดลงทะเลสาบเมื่อกี้ไม่ใช่เพราะเรื่องที่วันนี้ นายซื้อกระเป๋า และไม่ใช่เพราะนายมีเงินหรือไม่มีเงิน แต่ เป็นเพราะฉันรักนายจริงๆ!
“ฉัน….หยางเสว่ไม่ใช่คนบ้าเงินทองตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ไม่ อย่างนั้นเราสองคนคงไม่คบกันมานานขนาดนี้หรอก!
เฉินเกอไม่ได้พูดอะไร
ตอนนี้หยางเสว่มองเฉินเกอด้วยความสงสัย “ใช่แล้ว เสี่ยวเกอ ฉันสงสัยจริงๆว่าทำไมอยู่ๆนายถึงมีเงินล่ะ? ถึง ขนาดซื้อกระเป๋าราคาตั้ง 360,000 หยวน?
หยางเสว่อดไม่ได้ที่จะถาม
เฉินเกอรู้ดีว่าเธอจะต้องถามแน่ๆ
แต่ทว่าในตอนนี้เฉินเกอไม่ใช่คนที่จะพูดทุกอย่างกับ หยางเสว่ได้อีกต่อไป
ในทำนองเดียวกันเฉินเกอก็ต้องการจะทดสอบหยางเสว่ ด้วยเช่นกัน
“อ๋อ เรื่องมันเป็นแบบนี้ ไม่กี่วันก่อนฉันช่วยชีวิตเด็ก ผู้หญิงคนหนึ่งที่ถูกรถชนบนถนนใหญ่ ไม่คิดเลยว่า ครอบครัวของเด็กคนนั้นจะเป็นคนร่ำรวย แต่ด้วย ความเร่งรีบพวกเขาจึงให้บัตรช้อปปิ้งฉันมาใบหนึ่ง แบบ ใช้ได้ครั้งเดียว! เพื่อเป็นการแสดงความขอบคุณ บอก เลยว่ามันคุ้มมาก !”
ดวงตาที่สวยงามของหยางเสวีหรี่ลงเล็กน้อย
“พูดอีกอย่างก็คือว่าบัตรช้อปปิ้งใบนั้นเป็นแบบที่ใช้ได้ ครั้งเดียว พอใช้เสร็จแล้วก็ทิ้งงั้นหรือ?”
เฉินเกอพยักหน้า
“งั้น งั้น งั้น…งั้นกระเป๋าใบนั้นล่ะ ถ้าเอากระเป๋าใบนั้นไป ขายคงได้เงินมาไม่น้อยเลยแน่ๆ!”
ในใจหยางเสว่ผิดหวังเล็กน้อย
เธอคิดว่าเฉินเกอรวยขึ้นเพียงชั่วข้ามคืนจริงๆ
ทั้งยังคิดว่ากระเป๋าใบละ 360,000 หยวนใบนั้นไปวางไว้ ที่ไหนแล้ว
เฉินเกอพูด “กระเป๋าใบนั้นฉันให้หม่าเสี่ยวหนานเป็น
ของขวัญวันเกิดไปแล้ว”
“อะไรนะ?!!!” หยางเสว่ตกตะลึง “นายเอากระเป๋าใบละ 360,000 หยวนให้คนอื่นไปแล้ว? พูดอีกอย่างก็คือตอนนี้ นายไม่มีอะไรงั้น?
เฉินเกอพยักหน้า
“เสี่ยวเสว่ ฉันไม่เคยคิดว่าเธอจะไม่สนใจเรื่องเงินๆ ทองๆ และเธอก็รักฉันด้วยใจจริง เสี่ยวเสว่ พวกเรา…
เฉินเกอพูดในขณะที่ดึงมือหยางเสว่
“เพิยะ!”
“ไสหัวไปซะ ใครจะรักคนจนๆอย่างนายจริงๆล่ะ!”
หยางเสว่เข้าใจทุกสิ่งทุกอย่างแล้วก็ลุกขึ้นพูดกับเฉิน
เกอ
“โธ่เว้ย ฉันเสียเวลาไปมากจนเกือบจะกระโดดลงไปใน ทะเลสาบ! หน้าโง่ นายมันหน้าโง่!”
หยางเสว่ตะโกนด่าเฉินเกออย่างขยะแขยง
เมื่อเฉินเกอเห็นหยางเสว่เป็นเช่นนี้ สุดท้ายก็ตัดใจได้
นี่คงเป็นโฉมหน้าที่แท้จริงของหยางเสวสินะ?
“เสี่ยวเสว่ ฉันผิดหวังในตัวเธอจริงๆ…” นัยน์ตาเฉินเกอ เกือบมีนํ้าตารื้น
ทั้งสองเคยดีต่อกันขนาดไหน
“คนจนอย่างนายจะผิดหวังหรือไม่ผิดหวังก็ไม่เกี่ยวกับ ฉัน เสียเวลาฉันเปล่าๆ ไสหัวไปซะ คนอย่างนายสมควร จะไปเก็บขยะ!”
หยางเสว่คว้าถุงขยะในมือเฉินเกอเพื่อระบายความโกรธ แล้วฟาดไปหน้าเฉินเกอ
เป็นผลทำให้เงินหนึ่งแสนหยวนถูกทุ่มอย่างหนัก และ ปลิวว่อนบนท้องฟ้า
สิ่งที่ปลิวว่อนคือธนบัตรสีแดงทั้งหมด!
“อ๊ะ? นี่มัน…”
สักพักหยางเสว่เบิกตาโพล่ง จ้องมองเหตุการณ์อย่างไม่ อยากจะเชื่อ
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ