บทที่21 วิธีของผู้ชาย

หานคงส่งพ่อกลับเข้าบ้าน จากนั้นขับรถกลับ

10 โมงครึ่ง บนถนนมีคนไม่กี่คน ทั้งเมืองเงียบสงบ

จอดรถไว้ในโรงรถ ในบ้านก็เงียบสงบมาก

สภาพแวดล้อมที่เงียบ มันกระตุ้นความทรงจำของหานคงที่ เกี่ยวกับกองทัพขึ้นมาได้อย่างง่ายดาย

7ปี คนเราจะมี7ปีกี่ครั้ง?

ความทรงจำของเขา ส่วนมากเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในกองทัพ ทั้งหมด

ระหว่างทางกลับห้องนอน เห็นประตูของเซี่ยเพิ่งปิดไม่มิด ยัง

ไม่นอน

เขาก้าวขาเบาๆ หยุดลง

มองผ่านรู เธอใส่ชุดนอน มือถือ โทรศัพท์ไว้พิงหัวนอน นิ้วมือ พิมพ์บนหน้าจอไม่หยุด บนหน้าปรากฏรอยยิ้มเป็นครั้งคราว

แต่งงานกับเธอมาสองสามเดือน ก็รู้เกี่ยวกับเธอมาหน่อย

ไม่เคยเห็นเธอคึกคักขนาดนี้มาก่อน ตาที่เปล่งประกายความ สุขนั้น ดูออกจริงๆ

หานคงเหมือนเป็นบ้า จ้องใบหน้าที่งดงามนั้นแล้ว ใจกระตุก
เธอกำลังคุยกับใครนะ?

เหมือนสังเกตเห็นว่าประตูปิดไม่มิด เซี่ยเมิ่งวางโทรศัพท์ลง จากเตียงเดินมา

ปกติตอนนอนเธอไม่ชอบใส่ชุดชั้นใน หน้าอกสั่นไหว ทำให้ หานคงหันหลังพิงกำแพง

ปัง!

ประตูปิดมิด ล็อกไว้ หานคงลูบคลำใบหน้า เดินกลับห้องตัวเองอย่างยากลำบาก ความรักครั้งนี้ ดูเหมือนใกล้จะถึงฝั่งแล้ว เขาห้ามไม่ได้ที่ระหว่างเซียเพิ่งกับชีวผิงยิ่งอยู่ยิ่งใกล้ชิด

เวลาเดียวกัน

ประตูทางเข้าดงหยาง รถเบนท์ลีย์คันสีฟ้าขับเข้าประเทศ

เหมือนลำแสง

ในรถ มีสามคน

คนขับรถ ผู้ช่วย และชายหนุ่มคนหนึ่งที่ดูเหมือน อายุ26-27อยู่ข้างหลัง

เขาใส่สูท เสื้อเชิ้ตสีขาว

หน้าตาหล่อสดใส บุคลิกอ่อนโยน

ผมสั้นที่เป็นทรง นาฬิกาที่เรียบง่ายไม่ฉูดฉาดเครื่องหมายการค้าที่งดงามบนคอปก ทั้งหมดทั้งสิ้น แฝงด้วย รสนิยมที่ถ่อมตัว

ถ้าหานคงอยู่ ต้องจำได้ ชายหนุ่มนี้ก็คือผู้ชายที่ถูกเซียเพิ่งจ้อง มองแล้วก็รู้สึกเมาไม่รู้เรื่องในงานแต่งหลินอาน ก็คือชายฝั่ง

ยิ้มมุมปาก ชีวผิงวางโทรศัพท์ลง เงยหน้าถามผู้ช่วยอีก นานแค่ไหนถึงโรงแรม”

“ท่าน ว อย่างมากยี่สิบกว่านาที นายกเทศมนตรีบอกให้ท่าน พักผ่อนหนึ่งคืน พรุ่งนี้เขานัดท่านกับประธานหลิวทานอาหาร กลางวัน”

ชิวยิ่งพยักหน้ารับรู้ มองออกนอกหน้าต่าง ดวงตาที่สดใส บางครั้งก็ประกายความขรึม

เมืองดงหยาง เขาสาบานถ้าไม่ประสบความสำเร็จก็จะไม่กลับ

มาที่นี่ตลอดกาล

ตอนนี้ อยากเห็นหน้าของเซี่ยหลงเจียงเร็วๆ

ตอนนั้นถ้าไม่ใช่เซี่ยหลงเจียงเป็นก้างขวางคอ เขาสามารถ แต่งงานกับผู้หญิงที่รักที่สุดได้ อยู่ด้วยกัน และไม่ถึงขนาดเหมือน อย่างตอนนี้ ประสบความสำเร็จมีชื่อเสียง ขาดแค่เธอเท่านั้น

ในการสร้างห้างเซ็นทรัลครั้งนี้ เขามีการเลือก เมืองดงหยาง เป็นแค่หนึ่งในเมืองสำรอง เหตุที่ตอบตกลงนายกเทศมนตรีว่าง โกทําการลงทุน ก็เพราะว่าความทรงจำที่เขามีกับดงหยางลึก ซึ่งมากจริงๆ ไม่มาไม่ได้
หานคงไม่ได้สังเกตพวกนี้ ควรทำงานที่ทำงาน ควรทำอะไรก็ ทําอะไร

แต่ในใจแอบไม่ค่อยสบายใจ

เพราะว่า ช่วงนี้โทรศัพท์นอกจากทำงานของเซียเพิ่งมากขึ้น

ร่องรอยทั้งหมดทำให้เขาไม่ต้องใช้สมอง ก็ทายได้ว่ากำลัง ติดต่อกับชิวผิง บางที ช่วยผึ้งถึงคงหยางแล้วก็เป็นไปได้

ความรู้สึกแย่มาก อยากห้าม แต่ไม่มีความสามารถ หมด

ปัญญา

แค่มองดูเซียเพิ่งยิ่งอยู่ยิ่งห่างไกลจากเขาอย่างทรมาน ยิ่งอยู่

ยิ่งใกล้กับชิวยู่ฝั่ง

ทั้งสองคนใกล้จะได้เจอกันแล้วสินะ?และอาจจะเจอหน้ากัน

แล้ว เขาไม่รู้

หลิวหมิงหยวนคือคู่หูในการทำงานกับหานคง กำลังเล่นไพ่ เขาเห็นหานดง ใจลอย โยนบุหรี่หนึ่งม้วนไป”พี่ดง มาสักม้วน สิ่ง นี้แก้เครียด”

ยิ้มแย้ม มีความประจบ

วันนี้ทั้งสองทวงคืนหนี้สินสำเร็จอีกแล้ว ถึงไม่มาก แต่กลับทำ ให้หลิวหมิงหยวนมีความรู้สึกของความสำเร็จมาก และเจอ ความสุขในงานนี้
ท่าทางของเขาที่มีต่อหานคงตอนนี้ก็คือการนับถือตั้งแต่หัว จรดเท้า

ครั้งแรกตามหนี้ของเฉียวลิ่วจี่ มีทฤษฎี มีความกล้าหาญและ กลยุทธ์ อย่างที่คาดทั้งหมด ครั้งนี้ตามหนี้ของห้างจินหวา ไม่รีบ ร้อน ไปทวงวันสุดท้ายที่บริษัทกำหนด เผชิญกับการหลบหนีของ เถ้าแก่ หานคงปืนขึ้นไปจากหลังอาคาร ห้าชั้น ปราศจากอาวุธ เหมือนถ่ายภาพยนตร์ หลิวหมิงหยวนมองอย่างหวาดกลัว ตื่น เต้นมาก

หานดงรับบุหรี่มาลังเลเล็กน้อย แชะหยิบไฟแช็กจุดขึ้นไฟ

ไม่ได้สูบนาน ควันเข้าคอ คอแห้งและเจ็บ

เขาสูบไปสองคำก็หยิบเช็คในกระเป๋าเสื้อของหลิวหมิงหยวน ออกมาพูดว่า”นายเล่น ฉันกลับบริษัทเปลี่ยนเวรก่อน”

“พี่ดง รีบทำไม ยังมีอีกหลายชั่วโมงถึงเลิกงาน

หานดงดับบุหรี่ในที่เขี่ย ไม่ตอบ เดินออกจากที่มั่นของสองคน

โรงน้ำชา

วันนี้เขารู้สึกไม่ดีเลย อยากกลับริษัทเร็วๆ ต้องพูดชัดๆว่า อยากเจอเซียเมิ่ง

ระหว่างกลับ เขาโทรหาหวางลี่”เสี่ยวลี่ ประธานเซียอยู่ห้องทำ งานรึเปล่า?”

หวางตะกุกตะกักสักพัก เหมือนกำลังตัดสินใจครั้งใหญ่” ดง ประธานเซียออกไปทานข้าวกับคนอื่นแล้ว”
“กับใคร?”

“เหมือน เหมือนว่าจะเป็นประธานช่วยผึ้ง

หานคงพูดขอบคุณ หลังจากวางสาย คนก็เงียบลงอย่างเร็ว เรื่องที่ห่วงที่สุด ก็เกิดขึ้นจนได้

กินข้าวไม่เป็นไร แต่วันนี้กินข้าว พรุ่งนี้ มะรืนนี้ล่ะ……

ถึงบริษัท หลังจากที่เขาส่งเช็คให้ฝ่ายการเงิน ไปห้องทำงาน เซี่ยเมิ่ง โดนตรงเลย

บ่าย 2 โมงแล้ว ยังว่างอยู่

หานคงก็ไม่รู้ตัวเองมาทำอะไรที่นี่ แต่แค่รู้สึกมีความใจร้อน ให้เขาอยากดูว่า มื้อนี้เซียเพิ่งจะกินนานแค่ไหน

ประมาณบ่าย2ครึ่ง เซี่ยเพิ่งที่ใส่ชุดทำงานเดินเข้ามาจากข้าง

นอก

เห็นหานคงกำลังยุ่งกับเอกสารที่อยู่บนโต๊ะของตนเอง เธอ นอกจากก็โกรธมีโกรธบ้าง” ใครให้นายมาห้อง

ทํางานของฉัน โดยอำเภอใจ!”

“งานสําเร็จแล้ว แวะมาดูเธอ”

เซี่ยเมิ่งเข้าไปแย่งเอกสารที่ทานดงกำลังช่วยจัดอย่างไม่สบ อารมณ์ ชี้ประตูออกไป อย่าลืมหน้าที่ของตัวเอง ไม่อย่างนั้น ฉันไล่นายออกได้ตลอด”

“เธอรู้รึเปล่าฉันอยากที่จะให้เธอไล่ฉันออกมากแค่ไหน?
อารมณ์ความรู้สึกที่เก็บกดไว้ของระเบิดออกมากะทันหัน ยืน ขึ้นกะทันหัน เธอคิดว่าฉันอยากทำงานที่เป็นเวยมากเหรอ?อยาก ได้เงินเดือนไม่กี่ร้อยหยวนของเธอเหรอ!!!

“ไม่ว่ายังไงบนตัวข้าก็มีอันดับหนึ่ง อัน อันดับสองอัน ยังไง ถ้าเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ก็ไม่โดนเมิน ฉันแม่ง เหมือนไอโง่ที่เป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่นี่ เธอยังหาว่า ท่ายืนของฉันไม่ตรงตามมาตรฐาน ฉันพยายามอย่างหนักเพื่อ ช่วยเธอตามเก็บหนี้ เธอบอกฉันไม่ทำตามกฎระเบียบ!!”

“ใช่ ฉันชอบเธอ นี้ก็คือความผิดเดิม เธอก็มีแค่ความสามารถ ใช้การกระทําของตัวเองในแต่ละครั้งไปทำร้ายคนที่แคร์เธอ

เซี่ยเพิ่งตกใจกับการระเบิดออกมากะทันหันของหานคงจน ถอยหลังไปหนึ่งก้าว รู้เลยว่าตัวเองไปทานข้าวกับชีวผิงเขาน่า จะรู้แล้ว ไม่งั้นคงไม่ผิดปกติแบบนี้

“นาย นายเป็นบ้าอะไร

หานคงออกจากที่นั่ง เดินไปตรงหน้าเซี่ยเมิ่ง พูดเน้นคำ”ก่อน ที่พวกเราจะหย่ากัน ถ้าเธอไปเจอชีวผิงลับหลังฉันอีก ฉันก็จะ ใช้วิธีของผู้ชายไปจัดการมัน ให้มันรู้ แทรกแซงงานแต่งของคน อื่น คือการกระทำอะไร!!

“นายกล้า!”

ความหวาดกลัวของเซี่ยเพิ่งหายไป เธอลืมอีกด้านของนิสัย ของหานดงไป
ขนาดจางเจ้นชื่อเขายังกล้าทำ ทำไมจะไม่กล้าทำซวยฝัง? มือของหานคงวางไว้บนหัวไหล่ที่เหมือนมีดของเธอ เลื่อนไป ทางซ้าย ก้าวเดินออกไป

หวางจ้องมองใบหน้าที่ตั้งของผู้ชาย สายตาที่ไม่มีความ หมายแวบผ่าน

เธออิจฉาประธานเซียที่มีสามีแบบหานคงมาก ตอนอยู่หลิน อาน เธอมองหานคงโอบพยุงประธานเซียออกมา ข้างหลังตาม ด้วยกลุ่มเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ขี้กลัว ไม่มีใครกล้าขึ้น มาห้าม

วินาทีนั้น บนตัวหานคงเหมือนมีออร่า

เธอมองเห็นแล้ว เห็นได้เลยว่าประธานเซียไม่เห็น

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ