บทที่ 2 การปะทะกันที่รุนแรง

“ขอ ขอโทษนะ……..

เซี่ยเมิ่งไม่ตอบ แต่จ้องหานคงไม่ปล่อย จนกระทั่งทำให้หาน ดงขนลุกในใจ

ผู้หญิงน่ากลัวมาก หานคงเข้าใจในเรื่องนี้อย่างลึกซึ้งดี ใน การที่เขาเลือกที่จะออกจากกลุ่มในวันนั้น เหตุผลส่วนใหญ่ก็ เพราะว่าไปยั่วโมโหผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่สามารถยั่วโมโหได้

“คือว่า เมื่อวานเธอดื่มจนเมา ดึงฉันไว้ไม่ยอมให้ฉันจาก ไป………ก็แค่ผู้ชายที่ปกติทั่วไป เป็นใครๆก็อดไม่ได้ใช่ไหม ล่ะ!”

หานคงอธิบายด้วยความรู้สึกผิด กำลังคิดจะออกไป กลับ

ได้ยินเสียงของเซี่ยเพิ่งดังขึ้นกะทันหัน “นายรอก่อน ฉันมีเรื่องจะ

คุยกับนาย

พูดอะไร

เขาอยากหันกลับไปถาม มีความรู้สึกที่ไม่คาดคิดถมลงมา กะทันหัน

รีบหันหลังไปดู ข้างหน้ามีภาพแก้วน้ำแก้วหนึ่งซึ่งอยู่ที่ยิ่งใหญ่ มีเสียงของลมด้วย

ปัง!
ศีรษะของทานดงถูกทุบตีลง ภาพข้างหน้ามืดไปหมด มี ของเหลวไฟลงมาตามหน้าผาก ไม่รู้ว่าเป็นน้ำที่ไหลลงมา หรือว่า เลือด

เซี่ยเมิ่งไม่ได้ตัดสินใจจะปล่อยหานคงไป จากนั้นก็ถีบเขา โดยที่ไม่ได้ตั้งตัว “ไอสารเลว ฉันจะฆ่านาย

การถีบครั้งนี้เขาถีบด้วยความโมโหมาก เป็นเอกลักษณ์และ

โดดเด่นมาก

เซี่ยเพิ่งได้ฝึกการป้องกันตัวในรูปแบบผู้หญิงไว้มากมาย ทุกๆ ท่าที่ถีบออกมาต่างก็ดูชำนาญมาก

ส่วนล่างของหานดงเย็นไปหมด ร่างกายที่ใกล้ชิดนั้น ได้ติด อยู่กับขาที่เรียวยาวของเซียเพิ่ง

ยังไม่ทันรับรู้ได้ถึงความรู้สึกที่เย็นลื่น เซี่ยเพิ่งก็เผลอปล่อยขา

ไปข้างหนึ่ง แล้วตบไปทางหน้าของเขา

ไม่พูดไม่ได้เลยว่า เขามีไหวพริบที่ดีมาก ปกติแล้วผู้ชาย ธรรมดาที่อยู่หน้าเธอก็ไม่ได้ไปได้ดี

น่าเสียดาย คนที่เธอเจอคือทานดง

ขยับร่างกายเล็กน้อย แล้วเข้าไปในวงโจมตีของเซี่ยเมิ่ง ใช้ แรง แล้วทับเซี่ยเพิ่งไว้บนเตียง

เซี่ยเพิ่งดิ้นรนต่อต้านสุดขีด ราวกับนักมวย ขยับไปมา ทั้งขา และแขนต่างก็ถูกหานดงควบคุมไว้ จะสู้แรงของผู้ชายได้อย่างไร

ในสถานการณ์ที่เร่งรีบ เธอเงยหน้ากัดไปที่ไหล่ของท่านดง

ฟัน เป็นอาวุธอย่างเดียวที่เธอเหลือไว้แล้ว

มือและเท้าของหานคงก็รีบหนีบควบคุมเซี่ยเพิ่งได้รู้ว่าผู้หญิง คนนี้เป็นผู้หญิงบ้า จึงใช้หน้าผากกดทับหน้าปากของเธอไว้

แล้วริมฝีปากก็ประทับกัน ทำให้หานดงที่มีเรี่ยวแรงเต็มเปี่ยม ในตอนนั้นตาแดงขึ้นอีกครั้ง

เซี่ยเพิ่งตกใจจนลืมตอบสนอง ยิ่งลืมไปว่าขอแค่ฟันของเธอ กัดเข้าหากัน ก็สามารถทำให้หานคงเจ็บจนถอยไม่ได้

เธอรับรู้ได้แค่ความสนุกสนานของผู้ชาย แล้วแรงกดทับที่ไม่ สามารถหลบได้ บวกกับความรู้สึกที่เลือนรางในเมื่อคืน ทำให้ เธอลืมที่จะต่อต้าน

“นาย นายกล้า……………..

สถานะของเซี่ยเมิ่งคือประธานของบริษัทการขนส่ง เจิ้นเวย ปกติแล้วจะดูแลทหารผ่านศึกที่หัวแข็งดื้อรั้นโดยนับไม่ ถ้วน ทำให้นิสัยของเธอแข็งกร้าวดื้อรั้น

แต่ความแข็งกร้าวทั้งหมดนั้น ในเวลานี้ไม่สามารถผุดขึ้นมา

ได้แม้แต่น้อยเลย

เขาอยากจะจับโอกาสครั้งนี้ไว้มาก…

จนกระทั่ง ในตอนที่ร่างกายของเธอแตะกับร่างกายของเซียเพิ่งแล้วสัมผัสโดนของเหลวที่เย็น ทานดงจึงจะตื่นขึ้นมาราวกับ ความฝัน

เหมือนว่ากำลังโอบกอดนาทีที่งดงาม เขาใช้ความเร็วที่เร็ว ที่สุดปล่อยเซียเพิ่งออก ภายใต้สถานการณ์ที่เมาในเมื่อคืน เขาไม่ได้รับความรู้สึกที่ รุนแรงของน้ำตาผู้หญิง ตอนนี้ รู้สึกว่าหัวใจดวงนั้นต่างก็

เคลื่อนไหวขึ้นมา

เขากําลังทําอะไรอยู่?

เขา หานคงต้องการที่จะได้ผู้หญิงคนหนึ่งด้วยวิธีแบบนี้ตั้งแต่ เมื่อไหร่

เซี่ยเมิ่งกัดฟันของตัวเองแน่น ดึงสายเสื้อที่ถูกหานคงดึงลงไป ดึงขึ้นมาใหม่ น้ำเสียงราวกับว่าถูกบีบออกมาจากลำคอ “นาย รอเข้าคุกได้เลย ฉันจะฟ้องนาย ฉันจะฟ้องนายแน่

อารมณ์ของหานคงค่อยๆ สงบลง หลังจากแต่งงานแล้ว อารมณ์ต่างๆ ที่ถูกผู้หญิงคนนี้กดทับไว้ต่างก็ผุดขึ้นมาหมด

“ห้องฉัน? เซี่ยเมิ่ง เธอยังมีหน้ามาพูดคำพูดแบบนี้อีก ตั้งแต่ที่ ฉันเข้าตระกูลเซีย บ้านเธอมา มีใครไหมที่เคยให้ความเคารพนัน ถึงแม้ว่าจะเป็นสุนัขตัวหนึ่งในบ้าน คุณพ่อคุณแม่ก็ยอมที่จะเสีย เงินบนตัวของมันเป็นเดือนละสองสามหมื่น ฉันล่ะ ฉันแค่อยาก กลับไปเยี่ยมพ่อของฉัน ยังไม่มีเงินที่จะซื้อของเป็นชิ้นเป็นอัน เลย”
เซี่ยเมิ่งพูดประชด “เงินเป็นเงินของบ้านเซีย ทำไมถึงต้องให้ นาย ใช้ฟรีๆ แม่ฉันอยากจ่ายเงินบนตัวของสัตว์เลี้ยง นั่นเป็น อิสระของท่าน นายมีความสามารถก็คืนเงินหกแสนที่ติดหนี้บ้าน ฉันไว้ก่อนสิ”

หานคงสูดหายใจลึก “ฉันอยากจะคืนมาก แต่ว่าพวกเธอไม่ ให้โอกาสฉันเลย ตั้งแต่ฉันแต่งงานมา ก็ถูกพวกเธอจัดไปทำงาน ที่บริษัทเจิ้นเวย เงินเดือนทุกเดือนไม่เคยเห็น ไม่ยอมให้ฉันลา ออกไปทํางานอย่างอื่น อยากจะมัดฉันไว้ที่บ้านเซียอย่างเดียว ให้ฉันพึ่งพาแต่บ้านเซียทุกที แล้วเงยหน้าไม่ขึ้นอีก ไม่ผิด เงินหก แสนนั้นช่วยชีวิตพ่อฉันไว้ แล้วยังไงล่ะ นั่นเป็นเรื่องบุญคุณของ ผู้ใหญ่ เธออย่าเอามาพูดต่อหน้าฉันให้มาก ส

“นายลองพูดอีกคําหยาบดูสิ

เชียเพิ่งโมโหมาก กำหมัดแน่น

คำพูดพวกนี้ของหานคงปกติแล้วไม่ได้มีโอกาสให้พูด แต่วันนี้ พอได้พูดก็เก็บไม่ไหวแล้ว “แล้วก็เธอเซียเพิ่งตอนนี้เธอเป็น ภรรยาของฉัน ก่อนที่จะมีอะไรกับฉัน ยังกล้าเรียกชื่อของแฟน เก่าอีก”

…โรคจิตชัดๆ!” พอนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน “หานดง นาย…… หน้าของเชียเพิ่งก็แดงแล้ว

หานดงยิ้ม “ฉันโรคจิต? ฉันไม่เคยขอร้องพ่อเธอที่จะมาเป็น ลูกเขยบ้านนี้เลย เขามาหาฉันเอง มาใช้บุญคุณกดทับคน…..

เซี่ยเมิ่งไม่สามารถฟังออกอย่างชัดเจนแล้วว่าหานดงพูดอะไร
ในใจของเธอปลิวลอยไปยังเรื่องงานแต่งเมื่อคืนแล้ว

ชิวผิง อย่างน้อยก็สองปีแล้วที่เธอไม่ได้เจอคนนี้แต่กลับ ปรากฏตัวอีกครั้งในตอนที่ตัวเองจะปล่อยมือได้แล้ว

ไปทำอะไรตั้งแต่แรก

ถ้าหากว่าตอนแรกช่วยฝังมีความกล้าที่จะยืนออกมาต่อต้าน พ่อของเธอเซียหลงเจียง เธอก็คงไม่ตกอยู่กับการแต่งงานกับคน ที่ตัวเองไม่ได้รักเลย

ไม่ได้ เธอจะต้องเจอเขา แล้วถามเขาด้วยตัวเองว่าเพราะ

อะไร?

ทำไมถึงหายไปสองปีโดยไม่ให้สุ่มให้เสียง ทำไมความ สัมพันธ์ในช่วงมหาลัยนับหลายปี ก่อนที่เขาจะจากไปไม่มีแม้แต่ คําบอกลา

พอนึกถึงภาพก่อนที่จะเมา เธอก็รีบไปค้นกระเป๋าถือ ที่อยู่บน

หัวเตียง

บนนั้นมีนามบัตรใบหนึ่ง ชิวยิงยัดให้เธอตอนที่เขาเดินผ่าน

เธอ

หานคงไม่รู้ว่าเธอกำลังหาอะไรอยู่ และไม่มีอารมณ์ที่จะอยู่ที่นี่

ตอ

พึ่งเปิดประตูออก เลขาของเซี่ยเมิ่งหวางตกใจมาก รีบหลีก ทาง “หาน หาน…..”
ปกติแล้วเขาสามารถเรียกชื่อของหานคงได้ตลอด แต่ครั้งนี้ กลับไม่รู้ว่าจะเรียกยังไงดี

เซี่ยเมิ่งและหานคงทั้งสองไม่ได้พูดถึงความสัมพันธ์ของทั้ง สองที่บริษัท หวางลี่เองก็คิดไม่ถึงว่าหานคงจะเป็นภรรยาของ ท่านประธานเซีย

คนหนึ่งที่เป็นนางฟ้าสูงส่ง กับอีกคนหนึ่งที่เป็น รปภ.ของ

บริษัท เป็นไปได้ยังไง

แต่เป็นไปไม่ได้ก็คือความจริง เพราะว่าสาเหตุที่เธอมา รายงานความคืบหน้า เธอยืนเหม่ออยู่หน้าประตูไปสักพัก ฟังทุก อย่างไปหมดแล้ว

มองดูหานดงจากไป เธอเคาะประตูด้วยความระมัดระวัง

เซี่ยเมิงไม่ได้ให้เขาเข้าไป แต่กลับเดินไปเปิดประตู “มีเรื่อง อะไร”

เสียงเย็นชา ทำให้หวางระมัดระวังมาก

“ท่าน ท่านประธานเซีย ท่านประธานจางของบริษัทเหิงหยวน ยอมเจอหน้าด้วยแล้ว ตำแหน่งอยู่ที่ร้านอาหารซาสีฟ้า”

เซี่ยเพิ่งได้ยินแล้ว ก็หันไปปิดประตู

ครั้งนี้ที่เธอมางานแต่งของน้องชายก็แค่บังเอิญ เป้าหมาย หลักๆ คือจะร่วมงานกับวิสาหกิจรปภ. ในพื้นที่

แต่ว่าบริษัทเจิ้นเวยก็ไม่ได้ถือว่าใหญ่มาก ในเมืองดงหยาง ฉะนั้นหลังจากที่มาที่นี่แล้ว ได้โทรไปอย่างนับไม่ถ้วน ใน ที่สุดก็ยอมมาเจอ

ครั้งนี้ท่านประธานของบริษัทรปภ.เทิงหยวนตกลงจะมาเจอ เธอด้วยตัวเอง เป็นสิ่งที่เซี่ยเพิ่งไม่ได้คิดไว้

จางเจ้นชื่อเป็นคนยังไง

เป็นถึงคนดังที่มีชื่อเสียง ในเมืองหลินอาน ภายใต้งานใน ขอบเขตของบริษัทเหิงหยวนแล้ว ยังเชื่อมโยงไปถึงที่ดิน อาหาร เครื่องดื่ม และการลงทุนต่างๆ พัฒนาได้ดีมาก

ค่าตัวของเขา ได้ทะลุหกสิบหมื่นล้านตั้งแต่สามปีก่อนแล้ว

คนแบบนี้ ปกติแล้วถ้าพูดในมุมของเซียเพิ่งคือคนที่อยู่ข้างบน คิดก็คิดไม่ถึงว่าเขาจะมีเวลามาเจอตัวเอง และไม่ได้หาคนอื่นมา ตอบกลับอย่างง่ายดาย

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ