บทที่ 10 เทพจอมปลอม

“ฝ่าบาทผู้ใดจะไม่รู้จักเทพอัคคีผู้โด่งดังที่ทำให้สาม โลกสงบสุขบ้างเพคะ หม่อมฉันเคยพบท่านเทพคราหนึ่ง อาภรณ์ที่มีเอกลักษณ์เช่นนี้ในสามโลกก็มีเพียงท่านเทพ อัคคีที่สวมใส่ เมื่อสี่หมื่นปีที่แล้วเขาเป็นคนดับทุกข์ให้แก่ สามโลกด้วยเหตุเภทภัยอันเกิดจากดาวมาร หากไม่ได้ เทพอัคคีแล้วเซียนน้อยเช่นข้าอาจไม่ได้กำเนิดมา เขาใน บัดนี้จึงนับเป็นผู้มีพระคุณต่อสรรพสิ่งในสามโลก สตรี น้อยใหญ่ต่างฝันที่จะเป็นชายาของเขา”

เทพผู้นั้นความจริงเฝ้ามองคนสองคนมาตั้งแต่พวกเขา เหยียบเท้ามายังป่าแห่งนี้ ความจริงไม่อยากจะยุ่งกับ เทพเซียนผู้อื่นแต่เพราะนางสวมอาภรณ์ของเทพอัคคี ทำให้เซียนน้อยเกิดสงสัย ไหนว่าเทพอัคคีไม่มีพระชายา อย่างไร เหตุใดจึงฝ่าบาทน้อยจึงสวมอาภรณ์ของเขาได้

เป่ยฟางหรงหัวเราะในใจปรายตามองสตรีผู้นั้นด้วยรู้สึก เวทนา

“ที่แท้เทพอัคคีผู้นี้ก็เป็นคนดังและข้าก็บังเอิญพบสตรี คลั่งรักหนึ่งอัตราหรอกหรือ”

“ฝ่าบาทเพคะ ผู้ใดบ้างจะไม่หลงใหลเทพอัคคีทั้งใบหน้า ที่งดงามและความสามารถอันเก่งกาจดำรงตนอยู่ในกรอบแห่งความดีจนชื่อเสียงเลื่องลือย่อมเป็นที่ หมายปองของเทพเซียนสตรีไปทั่วหล้า”

เป่ยฟางหรงถึงกับอ้าปากค้าง คนผู้นั้นในสายตาของ นางทั้งเย็นชาและปากร้ายพูดกับนางคำหนึ่งก็ด่าคำหนึ่ง นางเคยแช่แข็งเขาก็หลายครั้งแต่เพราะเขาเป็นเทพแห่ง ไฟอาคมแช่แข็งของนางจึงไร้ความหมายสำหรับเขา

“ถ้าเขาดีเช่นนั้นจริง ๆ คงไม่ทำเรื่องเลวทรามหรอก”

เทพภูเขาซงซานถึงกับผงะ เหตุใดฝ่าบาทน้อยผู้นี้จึงได้ เอ่ยเช่นนั้น

“หม่อมฉันไม่คิดว่าเทพอัคคีจะทำเรื่องเช่นเลวทรามดังที่ พระองค์กล่าวได้เพคะ”

เป่ยฟางหรงลอบยิ้ม ได้เวลาทำลายชื่อเสียงของคนผู้ นั้นแล้วนางอยากเห็นว่าใบหน้าที่แสนเย็นชาของเขาจะ เป็นเช่นไรเมื่อรู้เรื่องนี้

“เจ้าอย่าได้หลงเชื่อข่าวลือเป็นอันขาด เขาผู้นั้นต่ำช้ายิ่ง กว่าเผ่ามารเสียอีกที่ข้าจำต้องออกจากแดนเหมันต์ก็เพื่อ จะติดตามเขาไปยังแดนสวรรค์ เจ้าเห็นหรือไม่ตรงนี้ของ ข้าว่าแล้วข้าก็เจ็บช้ำนัก”
เขียนผู้นั้นยิ่งมึนงงในขณะที่หยีจวนสงสัยว่าฝ่าบาท น้อยของตนกำลังจะทำอะไร

“หม่อมฉันไม่เข้าใจเพคะ”

“เจ้านี่ช่างโง่นักนี่ตรงนี้ท้องของข้านูนเช่นนี้ไม่ใช่ว่า ข้ากำลังท้องอยู่หรอกหรือ” เป่ยฟางหรงลูบท้องของตน อย่างทนุถนอม

“ฝ่าบาท” เป็นหยีจวนที่ตะโกนออกมาด้วยความตกใจ

“มะหมายความว่าอย่างไรเพคะ” เทพภูเขาเหมือนจะไม่ เชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้น แต่หากไม่ใช่เรื่องจริงเหตุใดฝ่าบาท น้อยจึงทรงสวมอาภรณ์ของเทพอัคคีเล่า

“ก็เทพอัคคีผู้สูงส่งของเจ้าทำข้าท้องแล้วทิ้ง ช่างเลว ทรามต่ำช้านักแค่นี้เจ้ายังไม่เข้าใจหรือ บอกข้ามาสวรรค์ อยู่ทางใดกันแน่ข้าจะตามเขาไปทวงความยุติธรรมให้จง ได้” เป่ยฟางหรงกระหยิ่มใจว่าตนเองสามารถทำลายชื่อ เสียงของเทพอัคคีลงได้แล้วยังจะได้ผู้นำทางไปที่แดน สวรรค์อีก

หยีจวนแทบจะเป็นลมล้มลงตรงนั้น ที่ฝ่าบาทน้อยพุง ป๋องไม่ใช่เพราะดื่มน้ำทิพย์แห่งสระเหมันต์มากไปหรอก หรือ ไหนจะเสื้อผ้าหลายชั้นนั่นอีกเหตุใดจึงได้กล่าววาจา เช่นนั้นให้ตนเองเสื่อมเสียชื่อเสียง
“ปะเป็นความจริงหรือเพคะ”

“บังอาจ เจ้าสงสัยในวาจาของข้าหรือไม่เห็นหรือ อย่างไรว่าข้าสวมอาภรณ์ของเขาอยู่เจ้าคิดว่าเหตุใดข้า จึงมีอาภรณ์ของเขาเล่า”

อย่างที่คนได้กล่าวไว้ว่าความลับไม่มีในโลก หน้าต่าง มีหูประตูมีช่องการตะโกนว่าตนเองตั้งครรภ์กับเทพอัคคี นั้นทำให้ชื่อเสียงของเทพอัคคีมัวหมองและข่าวนี้ได้แพร่ กระจายอย่างรวดเร็ว

เทพอัคคีที่แท้จริงเป็นเทพจอมปลอม ทำฝ่าบาทน้อย แห่งแดนเหมันต์ตั้งครรภ์แล้วทิ้ง สมควรได้รับทัณฑ์ สายฟ้าฟาดจากสวรรค์ ช่างน่ารังเกียจสิ้นดี