มังกรตัวที่ 11 : เพราะดราก้อนคือหนึ่งเดียว
ภายในถ้ำาที่ดูมืดมิดกลับสว่างขึ้นมาทันทีเมื่อสองเด็กหนุ่มที่น่า อยู่ด้านหน้าเรียกลูกไฟขึ้นมาส่องนำทาง ดวงตาทุกคู่กวาดมอง รอบข้างด้วยความหวาดระแวง แต่อยู่ๆทุกกคนก็ได้ยินเสียงร้อง แหลมเล็กพร้อมเสียงปีก บ บดังสับสนไปหมด
“สะ…เสียงอะไรครับ เคนที่อยู่ข้างหลังถามออกมาอย่างขนลุก เพราะเสียงพวกนั้นกำลังบอกว่าอีกฝ่ายมีจำนวนมากมายมหาศาล เลยทีเดียว เด็กหนุ่มหน้าหวานไม่ตอบคำถามนั้นในขณะที่ดวงตา สีฟ้ามองจ้องไปข้างหน้าอย่างระมัดระวัง
พับ…พับ…พับ!!
เสียงกระพืบปีกของสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กดังขึ้น แต่ที่ทำให้ทุกคน กังวลเพราะมันมีมากจนน่าขนลุกเลยทีเดียว ยิ่งพวกเขาบินล็ก เข้าไปในถ้ำมากเท่าไหร่เสียงเหล่านั้นก็ยิ่งชัดเจนมากเท่านั้น
แคว้ก…เสียงร้องพร้อมเจ้าของเสียงที่โผล่ออกมาจากเงามืด ในถ้ำ ดวงตาสีแดงก่ำนับพันคู่สะท้อนอยู่ในความมืด ปากของมัน เผยให้เห็นฟันซี่เล็กแหลมคมเต็มไปหมดบ่งบอกว่าสิ่งมีชีวิตชนิด นี้ดำรงอยู่ได้โดยการดูดกินเลือดเนื้อ
“มันคือตัวอะไรนะ” เสียงไคร้องถามดังลั่น ลางสังหรณ์ของเขากำลังร้องเตือนว่าเจ้าสิ่งมีชีวิตตัวเล็กตรงหน้าพวกเขา จะต้องมีพิษสงไม่เบาเลยทีเดียว ยิ่งมันมีจำนวนมากเท่าไหร่ าง สังหรณ์ก็ยิ่งร้องเดือนมากเท่านั้น
“ค้างคาวดูดเลือดครับคุณไคร้” เคนตอบอย่างรวดเร็ว เขากำลัง นึกกังวลเพราะการที่เจอค้างคาวดูดเลือดในถ้ำที่มืดมิดแบบนี้ ไม่ใช่เรื่องดีเลยแม้แต่น้อย ทว่าในขณะที่เคนพูดดวงตาทุกคู่ก็ ต้องเบิกกว้างขึ้น เพราะเจ้าสัตว์ตัวเล็กที่พวกเขาเจอไม่ได้มีเป็น พันอย่างที่คิดเอาไว้ตอนแรก มันมากกว่าหลักพันเสียอีก
“คุ้มครอง ปกป้อง รักษา มังกรผู้พิทักษ์!!” เสียงของเทเชียเริ่ม ร่ายเวท เพราะรู้จักพิษสงของค้างคาวตัวเล็กพวกนี้ดีเขาจึงต้อง ทำอะไรสักอย่าง เกราะสีฟ้าใสโผล่ขึ้นมาปกป้องทุกคนไว้ไม่ให้ โดนค้างคาวดูดเลือดจู่โจม
“ไล่ล่า ต่อสู้ ฆ่าฟัน มังกรพิโรธ!!” เจ้าตัวร่ายเวทขึ้นมาอีกครั้ง ทำให้เกิดกลุ่มควันจับตัวอยู่ด้านนอกของเกราะป้องกัน สำหรับเท เชียแล้วเขาไม่คิดจะป้องกันเฉยๆหรอก
“จงทำลายหากก็ต้องปกป้อง จงไล่ล่าหากก็ต้องคุ้มครอง จง ต่อสู้หากก็ต้องรักษา จงรวมเป็นหนึ่ง ราชันพลิกโลกา!!” กลุ่ม ควันนั้นกลายเป็นรูปมังกรขนาดยักษ์ ค้างคาวดูดเลือดตรงเข้าหา มันทันที เสียงคำรามของมังกรยักษ์ดังกึกก้อง ทั้งลำแสงและลูก แสงมากมายตรงเข้าหาค้างคาวที่เข้ามาหวังจะดูดเลือด แต่เจ้าพวกค้าวคาวตัวเล็กนั้นรวดเร็วนัก พวกมันต่าง หลบหล็กในความมืดได้อย่างคล่องแคล่ว แถมจู่โจมได้ตรงจุด จนน่ากลัว เพียงไม่นานมังกรตัวนั้นก็สลายหายไปเพราะด้าน ค้างคาวจํานวนมากไม่ไหว
เจ้าพวกรุ่นพี่บ้ากะจะเอากันให้ตายเลยรึไง!!
“ถ้าเป็นอย่างนี้เกราะคงต้านไม่ไหวหรอกค่ะ” เสียงหวั่นวิตกของ ผู้หญิงผมฟ้าดังขึ้น เธอคือ เวนน่า มาซิเวอร์เจ้าหญิงแห่งเลก แต่ ถ้าเธอจะหวั่นใจก็ไม่ใช่เรื่องแปลก ค้างคาวกลุ่มยักษ์ดูท่าว่าจะ ไม่ไปไหนง่ายๆแม้หลายตัวจะตกลงพื้นตายแล้วก็ตาม แถมที่ น่าหนักใจกว่านั้นคือมีค้างคาวหลายตัวรวมตัวกระแทกใส่เกราะ ป้องกันที่คนเป็นนักเดินทางสร้างจนเกิดเสียงดังตึงเลยทีเดียว
“ช่วยกันคิดว่าจะเอายังไง” เสียงหวานของผู้หญิงคนสุดท้าย เอ่ยขึ้น เธอคือเอลีน่า เฟเทนเจ้าหญิงแห่งเกเซีย
“โธ่ แม่คุณก็มาช่วยคิดกันหน่อยสิ” เสียงไคร้พูดออกมาอย่างก วนๆทำเอาดวงตาสีน้ำตาลตวัดไปมองอย่างเอาเรื่อง เจ้าหมอนี่ แม้แต่สถานการณ์แบบนี้ยังสามารถหันมากวนคนอื่นได้ ไม่รู้ว่า เจ้าตัวใจเย็นจริงหรือมันเป็นนิสัยที่แก้ไม่หายกันแน่
“ใจเย็นๆก่อนนะครับ” เคนรีบห้ามก่อนสถานการณ์มันจะไปกันใหญ่ แค่เจอค้างคาวดูดเลือดกลุ่มใหญ่ก็ว่าแย่แล้ว นี่ถ้าเพื่อน ทุกคนยังมาดีกันอีกมันยิ่งวิกฤตไม่ใช่หรือ
“หุบปาก!!” เสียงเย็นเยียบของเจ้าชายแห่งซิเวียดังขึ้น ดวงตา สีเงินเย็นเยียบกวาดมองไปทั่วเพื่อประเมินสถานการณ์ ไม่ว่า จะเป็นค้างคาวดูดเลือดหรือเพื่อนที่ใกล้จะตีกัน เซอัสวิเคราะห์ สถานการณ์อย่างใจเย็นเป็นที่สุด
“ค้างคาวดูดเลือดกลัวอะไร” เด็กหนุ่มผมเงินเอ่ยถามเสียง เย็น ไม่ได้ถามทุกคนเมื่อดวงตาคู่นั้นไปหยุดที่เทเชียและเคน แน่นอนว่าสองคนนี้ต้องรู้อยู่แล้วเพราะคนหนึ่งเป็นคนพูดชนิด ของค้างคาวออกมาขณะที่อีกคนแม้ไม่พูดแต่ก็ลงมือสร้างเกราะ ป้องกันให้ทุกคนทันที เห็นชัดว่าเจ้าตัวคงจะรู้จักเจ้าค้างคาวดูด เลือกมาไม่น้อยเลย
“กะ…กลัว” เคนตอบอย่างตะกุกตะกักเมื่อสบกับดวงตาคู่นั้น มัน เย็นเยียบและทรงอำนาจจนทำให้เขาเกร็ง คนตรงหน้ามันน่ากลัว กว่าฝูงค้างคาวข้างนอกซะอีก
“กลัวแสง” ผิดกับเด็กหนุ่มอีกคนที่เอ่ยตอบเสียงเรียบอย่างไม่ สะทกสะท้านกับดวงตาคู่นั้นเลยสักนิด เขาจะกลัวไปทำไมในเมื่อ เขาก็ไม่ธรรมดาเหมือนกัน
เทเชียไม่คิดจะแปลกใจว่าทำไมทุกคนที่นี่ถึงไม่รู้จักค้างคาวดูด เลือดเท่าที่ควร เพราะความจริงแล้วมันทั้งหายากและไม่เคยปรากฏตัวที่ไหนนอกจากชายแดน ลึกเข้าไปในถ้ำซึ่งอยู่ในป่า อันมืดมิด
การที่เคนรู้จักก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอีก ค้างคาวดูดเลือดเป็นอีกสิ่ง หนึ่งที่พวกนักบวชเชื่อว่ามันคือความชั่วร้ายและนำพาโรคระบาด การที่นักบวชอย่างเคนต้องศึกษาเป็นเรื่องที่ถือว่าปกติมาก แต่ที่ แปลกคือพวกรุ่นพี่สามารถไปเอามันมาได้ยังไง ดูเหมือนเขาจะ ต้องประเมินฝีมือของพวกรุ่นพี่ใหม่แล้วจริงๆ
“แต่ก็อย่างที่นายสัมผัสได้ จะสร้างแสงในที่ๆมีความมืดมิด ขนาดนี้คนเดียวคงเป็นไปไม่ได้” เทเชียเอ่ยเสียงเรียบอย่าง ท้าทาย เพราะเขารู้ว่าคนตรงหน้ามีพลังมากกว่าที่ทุกคนคิด เด็ก หนุ่มผมฟ้าเหยียดยิ้มหยัน มันเป็นพลังทีไร้ขอบเขต…เพียงแต่ เจ้าตัวไม่คิดจะนําออกมาใช้ให้ใครเห็นก็เท่านั้น
เซอัสมองไปรอบๆอีกครั้งหนึ่งแล้วก็ต้องเห็นด้วย ทีนี่มืดมิดเกิน กว่าจะสร้างแสงขึ้นมาได้คนเดียวตามที่เด็กหนุ่มผมฟ้าพูดจริงๆ แต่ถ้าช่วยกันสองคนล่ะ ดวงตาสีเงินหันไปมองเทเชีย โดยเฉพาะ อีกคนก็มีพลังที่ไม่ธรรมดาเหมือนกัน!!
“คนเดียวไม่ได้ก็ใช้หลายคน” เด็กหนุ่มผมฟ้ายิ้มหยันเมื่อได้ยิน คําพูดของคนตรงหน้า ปีศาจไม่เคยร่วมงานกับพวกมนุษย์ เพราะ ฉะนั้นครั้งนี้จึงเป็นครั้งแรก!!
เปรี๊ยะๆๆ… เสียงที่ดังมาจากเกราะป้องกันบอกได้เลยว่าเกราะ ป้องกันคงอยู่ได้อีกไม่นาน เทเชียพยักหน้ารับทันทีที่เห็นท่าจะ ไม่ดี คนทั้งสองกางมือไปข้างลำตัวแล้วหลับตาลง ไม่นานแสงก็ ค่อยๆสว่างจากด้านนอกของเกราะป้องกัน แสงสีขาวสาดไปทั่ว กลืนกินความมืดมิดในถ้ำ จากแสงกลุ่มเล็กๆที่รวมตัวกันไม่นาน ก็ขยายเป็นวงกว้างเมื่อทุกคนร่วมแรงร่วมใจกันประสานพลังเพื่อ สร้างแสงสว่าง แต่แสงสว่างที่สร้างมากลับไม่อาจควบคุมทั้ง จึงไม่สามารถไล่ค้างคาวไปได้หมด
จะปลดผลึกพลังดีไหม? เทเชียคิดอย่างหงุดหงิดที่ตนใช้พลัง ได้ไม่เต็มที่ แต่ถ้าเขาปลดผนึกถานี้คงต้องถูกกลืนด้วยพลังเวท ของเขาแน่ๆ อีกอย่างเขาก็เคยสัญญาเอาไว้แล้วว่าไม่ว่าจะเกิด อะไรขึ้นเขาจะไม่ปลดมัน คิดแล้วเจ้าตัวก็ถอนหายใจ วิธีนี้ก็ทำไม่ ได้ วิธีนั้นก็มีปัญหา
เพื่อนทุกคนช่วยกันค้นพลังเวทเพื่อสร้างแสงให้สว่างมาก ข็น คนที่มีมังกรแสงก็ต้องใช้ความสามารถในการสร้างแสงของ มันเข้าช่วย และนี่คือสิ่งที่พวกรุ่นพี่อยากจะเห็น การร่วมมือกัน ฝ่าฟันปัญหาของรุ่นน้อง เพราะแม้ว่าทุกคนจะมาจากต่างที่ ต่าง ความคิด แต่เมื่อมาอยู่ที่นี่แล้ว ก็ต้องอยู่ภายใต้คำว่า ดราก้อนคือ หนึ่งเดียว แต่แม้แสงสว่างที่รวมใจกันสร้างขึ้นจะขยายขอบเขต มาขึ้นจนกลืนกินพื้นที่เพิ่มเข้าไปอีกทว่ามันก็ไม่สามารถไล่พวก ค้างคาวไปได้อยู่ดี
เทเชียเริ่มขมวดคิ้วเข้าหากันเพราะเกราะป้องกันของตนเองเริ่มจะต้านทานเอาไว้ไม่ไหวแล้ว ถ้าเมื่อไหร่ที่เกราะทลายลง พวกค้างคาวก็จะตรงเข้ามาทันทีและนั่นคงจะทำให้สถานการณ์ วุ่นวายเข้าไปใหญ่ คนพวกนี้ยังไม่รู้จักความร้ายกาจของมันดี จะโดนมันกัดไม่ได้เด็ดขาดเพราะถ้าถูกมันกัดแล้วปล่อยเอาไว้ เลือดจะไหลไม่หยุด แถมยิ่งเวลาผ่านไปบาดแผลก็จะขยายเป็น วงกว้างอีก กว่าจะฝ่าออกไปรักษาได้มีหวังเสียเลือดไปเยอะแน่ๆ ปล่อยเอาไว้คงมีแต่ตายกับตาย!!
สมองเริ่มคำนวณหาทางรอดอย่างเร่งด่วน ในร่างกายของคน เราธาตุทุกธาตุย่อมสมดุลกัน แล้วถ้าเปลี่ยนธาตุมืดในตัวให้เป็น ธาตุแสงสักพักมันจะไล่พวกค้างคาวดูดเลือดไปได้ไหม ดวงตา สีฟ้ามองสถานการณ์รอบตัวที่แย่ลงเรื่อยๆอย่างหนักใจ โดยไม่ รอ…
“ต้านมันไว้” เสียงเรียบเอ่ยสั่งก่อนลดมือลงเป็นผลให้ความมืด กลืนกินแสงสว่างเข้ามาอีกเพราะขาดพลังของเขาไปพร้อมๆ กับพวกค้างคาวที่เข้ามาใกล้พวกเขามากขึ้นเมื่อแสงสว่างมี อาณาเขตน้อยลง
“จะทำอะไร” เสียงที่เน้นทุกคำถูกเปล่งออกมาจากปากของเซ อัสอย่างยากเย็น หมอนี่กำลังจะทำอะไรอีก
“ทําให้การรับน้องจบไปสักที” เทเชียเอ่ยตอบก่อนกางแขนของ ตนเองออกอีกครั้ง เจ้าตัวกำลังจะจัดการเรื่องทุกอย่างด้วยตัวเอง เพียงคนเดียว สำหรับเขาในตอนนี้มีเพียงตนเองเท่านั้นที่สามารถพึ่งพาได้ และก็มีเพียงแค่ตนเองเท่านั้นที่ไว้ใจ ได้
“ในนามข้าผู้สร้างพันธะทั้งสองธาตุ แขนข้างขวาค่อยๆถูก ลำแสงสีดำเข้ามาพันเหมือนแขนข้างซ้ายที่มีแสงสีขาวเข้ามา พัน เซอัสเบิกตากว้าง เข้าใจแล้วว่าเด็กหนุ่มร่างบางจะทำอะไร เจ้าบ้านี่กำลังหาเรื่องเสี่ยงตายอยู่ชัดๆ
“หยุดนะ” เสียงเย็นตะโกนสั่งทันที หัวใจกระตุกวูบเมื่อรู้ถึงวิธี การที่คนตรงหน้าจะใช้เวทเปลี่ยนธาตุ ไอ้หมอนี่มันโง่เง่าจริงๆ ใช่ไหม ทางออกทางอื่นถ้าทุกคนร่วมมือกันก็ออกไปได้ แต่เท เชียก็ไม่ฟัง อันที่จริงอีกฝ่ายจะโวยวายอะไรเขาก็ไม่คิดจะสนใจ อยู่แล้ว
“ซ้ายมาขวากลืนกินธาตุ ดให้หมดไป!!” ล่าแสงสีขาวเคลื่อนที่ เข้ามากลืนกินล่าแสงสีดำทางด้านขวาให้หมดไป ชั่ววินาทีนั้น ความเจ็บปวดก็แล่นตรงเข้ามาทั่วร่างซึมลึกถึงกระดูกเลยทีเดียว เสียงกรีดร้องของเด็กหนุ่มผมฟ้าดังลั่นถ้ำ แสงสีขาวสว่างวาบ ร่างนั้นทรุดลงบนหลังฟ็อกไม่นานแสงก็ดับวูบลง เทเชียค่อยๆ ลุกขึ้นด้วยแรงน้อยนิดของตน เวทนี้มีผลกับร่างกายและพลังเวท ทั้งหมดในตัว
เหนื่อย…เหนื่อยมาก เหนื่อยจนสุดใจ เหนื่อยจนดวงตาสีฟ้าจวน จะปิดลงหากหน้าที่ตอนนี้สิ่งที่ต้องทําต่อไปก็สําคัญไม่แพ้กัน
เจ้าพวกค้างคาวตรงหน้าจะต้องหายไป!!
ดวงตาสีฟ้ากวาดมองไปทั่วหากตอนนี้มันกลับจับภาพไม่ดี เหมือนเดิม การที่สมดุลของพลังทั้งหมดถูกทําลายมันไม่ใช่เรื่อง เล็กเลย ในตอนนี้เทเชียสามารถจะหมดสติได้ตลอดเวลา
“บ้าชะมัด!!” เสียงสบถของเจ้าชายแห่งซิเวียที่ตามมาอีกไม่ได้ เข้าหูของเด็กหนุ่มเลยสักนิด
เทเชียกางแขนออกจนสุดและหลับตาลงอีกครั้ง หูยังแว่วเสียง ปีกของสัตว์กระหายเลือดยังคงดังมาไม่หยุด แสงค่อยๆสว่าง มากขึ้นเรื่อยๆ มันสาดส่องไปทั่วเพื่อกลืนกินความมืดมิดให้หมด ไป เมื่อแสงสว่างโดนพวกค้างคาวเสียงร้องของพวกมันก็ผสาน เสียงกรีดร้องของเด็กหนุ่มร่างบางดังก้อง หลังทีเค้นออกมายิ่ง ทําให้ร่างกายสูญเสียสมดุลของพลังเวท!!!
ฟ็อกเริ่มกรีดร้องดังลั่นเมื่อได้ยินเสียงร้องด้วยความทรมานของ คนเป็นเจ้านาย มันห่วงนายน้อยของมันมาก เป็นห่วงจนจะคุ้ม คลั่งอยู่แล้ว นายน้อยไม่เคยกรีดร้องด้วยความทรมานแบบนี้ นาย น้อยของมันเข้มแข็ง การที่ได้ยินเสียงกรีดร้องเช่นนี้แปลว่านาย น้อยต้องเจ็บปวกมากทีเดียว ยิ่งคิดอัศวินแห่งรัตติกาลก็ยิ่งรู้สึก โกรธและหวาดกลัว
“คุณเทเชียครับ…..คุณเทเชีย เคนพยายามร้องเรียกสติของเด็ก หนุ่มที่กรีดร้องอย่างเจ็บปวด
ยิ่งใช้พลังมาเท่าไหร่เทเชียก็จะเจ็บปวดมากเท่านั้น เคนมอง อย่างร้อนใจเนื่องจากเด็กหนุ่มตรงหน้าไม่ยอมลดพลังของ ตนเองสักที
ทุกคนมองเพื่อนที่ยังกรีดร้องราวกับจะขาดใจอย่างเป็นห่วง ถึง ทุกคนจะมาจากต่างสถานที่จึงไม่เชื่อใจกัน แต่การที่เห็นเพื่อนคน หนึ่งลงแรงไปเพื่อพวกเขาความเชื่อใจจึงก่อตัวขึ้นในสถานการณ์ ที่วิกฤตแบบนี้
แต่สำหรับอัศวินแห่งรัตติกาลแล้วเสียงกรีดร้องของนายน้อย เพียงหนึ่งเดียวของมันไม่ต่างจากคมมีดที่กรีดลงบนหัวใจจน ทําเอามันแทบคลั่ง ดวงตาสีเพลิงเต้นระริกราวเปลวไฟเพราะ ความโกรธอย่างถึงที่สุด
“ใจเย็นๆ” เคนรีบปลอบฟ็อกเสียงนุ่มแม้จะรู้ว่าไม่มีประโยชน์ เพราะอัศวินแห่งรัตติกาลรักเจ้านายเหนือสิ่งอื่นใด
“อิ๊ก!!” คราวนี้ทุกคนถึงกับตกใจเมื่อเทเชียถึงกับกระอักเลือด และก็เพราะเลือดที่หยดลงบนแผ่นหลังของอัศวินแห่งรัตติกาล ทําเอาดวงตาสีแดงเพลิงของมันเบิกกว้าง เลือดบนเกร็ดสีดำ กำลังกระตุ้นความโกรธจนแทบควบคุมไม่อยู่
ฟ็อกกรีดร้องออกมาเสียงดังด้วยความโกรธจนถ้ำถึงกับสั่น สะเทือน ปีกสีดำใหญ่ยักษ์สะบัดออกทำให้เกิดแรงลมมหาศาล เลือด…เลือดของนายน้อย เลือดที่ไม่ควรรินไหลของนายน้อย…
ฟุบ!!
อยู่ๆเทเชียก็ล้มลงหมดสติอยู่บนหลังฟ็อกนั้นทำเอาดวงตาทุกคู่
เบิกกว้าง
ผึ้ง!!
ร่างไร้สติของนายน้อยที่ทิ้งน้ำหนักลงบนแผ่นหลังของมัน ทำเอาสติสุดท้ายของฟ็อกขาดลง ปากของมันอ้ากว้างก่อน ปล่อยลูกพลังสีดำสนิทที่มืดมิดยิ่งกว่าราตรีออกมาอย่างรวดเร็ว
ตูม…เพลง!!
เพียงแค่ครั้งเดียวเกราะที่เคยคุ้มครองทุกคนจากพวกค้างคาว กลับแตกออกอย่างไม่มีชิ้นดี ฟ็อกกระพือปีกส่งตัวเองให้พุ่งออก ไปข้างหน้า สายพลังและลูกพลังสีดำถูกปล่อยออกจากปากของอัศวินแห่งรัตติกาลและกระหน่ำโจมตีพวก ค้างคาวไม่ยั้ง แต่เมื่อค้างคาวจะตรงเข้าดูดเลือดกลับมีขุมพลังสี ดำล้อมรอบตัวฟ็อกเอาไว้เหมือนปกป้อง
มังกรอัศวินแห่งรัตติกาลเป็นมังกรชั้นสูง ไม่ว่าจะเป็นการโจมตี และการเคลื่อนไหวทั้งรุนแรง รวดเร็ว ไม่เสียเปล่าและไม่พลาด เป้าเลยสักนิด อีกทั้งเกร็ดและพลังในตัวของมันก็แข็งแกร่งจนน่า กลัว การที่พวกค้างคาวดูดเลือดจะเข้ามาดูดเลือดมันได้เป็นสิ่งที่ ยากมาก
ขุมพลังที่ถูกปล่อยออกมาพุ่งเข้าหาทั้งค้างคาวและผนังถ้ำ เคน ที่นั่งอยู่บนหลังฟ็อกร้องเสียงหลงแต่ก็ไม่ลืมที่จะจับตัวเทเชียไว้ ด้วย อัศวินแห่งรัตติกาลกำลังอาละวาดและไม่มีใครหยุดมันได้!!
กรีซ…อยู่ๆ อกก็ร้องออกมา มันอ้าปากกว้างขึ้นและคราวนี้ม พลังสีดำในปากของมันก็แผ่พลังออกมาจนคนรอบด้านต้องสร้าง เกราะป้องกันขึ้นมาครอบคลุมทั้งมังกรคู่กายและตนเอง
วบ… ม!!
สายพลังวิ่งออกจากปากของอัศวินแห่งรัตติกาลก่อนจะกลืนกินทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่โดยรอบจนหมดสิ้น ทั้งแสงสว่างที่ทุกคน พยายามสร้างขึ้น ทั้งเสียงกรีดร้องและสุดท้ายกลืนกินแม้ชีวิต ของค้างคาวทุกตัว
กรีซ… เหมือนฟ็อกจะยังไม่พอใจมันจึงปล่อยลูกพลังออกมาท ลายผนังถ้ำอีกเป็นชุด แถมดูแล้วมันจะไม่หยุดง่ายๆเสียด้วย
“คุณเซอัสช่วยด้วย ผมบังคับมันไม่ได้ เคนตะโกนลั่นร้อง เรียกให้คนเป็นเจ้าชายช่วยซึ่งอยู่ใกล้ที่สุดช่วย มังกรตัวนี้ทรง อำนาจมากเกินไป มีพลังมากเกินไปและโหดเหี้ยมเกินไป เคนไม่ สามารถจะควบคุมมันได้
ดวงตาสีเงินของคนเป็นเจ้าชายดูเครียดขึ้นมาเมื่อสถานการณ์ ทุกอย่างอยู่เหนือการคาดการณ์ของเขา ร่างสูงบังคับเฟสไปใกล้ ฟ็อกก่อนจะทำในสิ่งที่ทุกคนไม่คาดคิด เซอัสถีบตัวจากมังกรน้ำ แข็งของตนไปหาเคน ระยะทางที่ถือว่าไกลทำเอาเพื่อนที่เห็น เหตุการณ์แทบจะอ้าปากค้างแต่ก็เพียงไม่นานทุกคนก็ต้องรีบ กลับไปบังคับมังกรต่อเนื่องจากถ้ำเริ่มจะถล่มลงมา
อัศวินแห่งรัตติกาลยังคงอาละวาดไม่หยุด ดวงตาสีเพลิงฉายชัด ถึงความโกรธ ดวงตาที่ตอนนี้วาววับเพราะต้องการฆ่า!!…ฆ่าเพื่อ ดับความโกรธ…ฆ่าเพื่อชดเชยหยดเลือดที่หยดลงมาชโลมเกล็ด สีดำของมัน…ฆ่าเพื่อทดแทนความเจ็บปวดที่นายน้อยได้รับ!!
“เคนเอาเทเชียมา” เซอัสสั่งทำให้เคนรีบส่งเด็กหนุ่มผมฟ้า ให้ ตอนนี้มีเพียงแค่เทเชียเท่านั้นที่จะสามารถทำให้อัศวินแห่ง รัตติกาลตัวนี้หยุดอาละวาดได้
“เซอัสเร็วๆโว้ยเดี๋ยวได้ตายกันหมดหรอก” ไคร์ตะโกนออกมา ทั้งๆที่เจ้าตัวยังบังคับเฟร่าอยู่แท้ๆ ดวงตาสีเงินเย็นเยียบหันไป มองเคน
“ขอโทษ” เอ๋… เด็กหนุ่มผมม่วงที่นั่งอยู่บนหลังของอัศวินแห่ง รัตติกาลด้วยกันถึงกับงุนงงกับคําขอโทษที่มาอย่างกะทันหันของ คนเป็นเจ้าชาย แต่แล้ว…
“เฮ้ย!!” เสียงร้องตกใจดังขึ้นเมื่อไอ้เจ้าชายนํ้าแข็งยกเท้าขึ้น ถีบคนเป็นนักบวชเต็มแรง เขาก็ไม่อยากจะทําแบบนี้หรอก แต่ใน อ้อมแขนของเขามีเด็กหนุ่มหน้าหวานอยู่ อีกอย่างสถานการณ์ ตอนนี้ก็ร้ายแรงเกินกว่าจะมาพูดจาอะไรได้อีก
“เฟส!!” เซอัสตะโกนชื่อมังกรของตนทำให้เฟสบทะยายเข้ามา รับร่างของเคนทันทีตามความต้องการของผู้เป็นนาย
“วันหลังบอกก่อนก็ได้ครับคุณเซอัส” เสียงเคนท้วงขึ้นเมื่อ สามารถนั่งลงบนหลังของมังกรน้ำแข็งได้อย่างมั่นคง
“วันหลัง” คนเป็นเจ้าชายตอบอย่างขอไปทีก่อนจะหันดวงตาสี เงินมาที่ฟ็อกซึ่งกำลังปล่อยพลังใส่ผนังถ้ำจนสั่นสะเทือนโดยไม่ คิดจะหันมาสนใจเขาที่นั่งอยู่บนหลังของมันเลยสักนิด ดูท่ามังกร ตัวนี้จะสติหลุดไปแล้วจริงๆ
“อัศวินแห่งรัตติกาลเอ๋ยหากเจ้ายังอาละวาดอยู่เช่นนี้นายของ เจ้าก็จะไม่รอด แต่หากเจ้าหยุดอาละวาดแล้วไปกับพวกเรานาย ของเจ้าก็จะปลอดภัย” เซอัสพูดกับฟ็อกด้วยภาษามังกรโดย เฉพาะซึ่งหลายคนยังฟังไม่เข้าใจ เขาจำเป็นต้องพูดภาษามังกร เพราะไม่แน่ใจว่าฟ็อกจะฟังภาษามนุษย์ออกหรือไม่ ต่อให้เคย เห็นเทเชียออกคำสั่งกับมันก็ตาม แต่ตอนนี้เขาไม่อยากจะเสี่ยง ทั้งนั้น ดวงตาสีเพลิงตวัดไปมองเด็กหนุ่มผมเงินที่ในอ้อมกอดคือ นายสุดหวง
“ทุกอย่างขึ้นอยู่กับเจ้า
ดวงตาสีเพลิงวาววับเริ่มลดความแข็งกร้าวลง ชีวิตของนายน้อย สําคัญที่สุด!!
ฟ็อกกระพือปีกลดความเร็วลงให้เป็นปกติ เซอัสพยักหน้าอย่าง พอใจในคำตอบก่อนจะหันไปบอกทุกคน
“ตามมา หากออกจากถ้ำได้การรับน้องก็จะจบ” เซอัสกล่าวออก มาก่อนบังคับฟ็อกให้พุ่งทะยานไปข้างอย่างรวดเร็วเพื่อออกไป ก่อนที่ถ้ำจะถล่มลงมา
ฟ็อกก็คืออัศวินแห่งรัติกาลและอัศวินแห่งรัตติกาลก็ยังเป็น อัศวินตลอดกาล
ไม่ว่ายังไงสําหรับอัศวินแห่งรัตติกาลแล้ว
หน้าที่คือปกป้องเจ้านาย!!
ศักดิ์ศรีคือสิ่งที่ต้องรักษา!!
ความปลอดภัยของเจ้านายต้องมาก่อนศักดิ์ศรี!!!
และชีวิตของเจ้านายต้องมาก่อนชีวิตของตนเอง!!
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ