1

“เฮ้ย…เสร็จสักที” หนูนา หรือ นีน่า ถอนหายใจอย่างโล่งอก หลังจากทำความสะอาดห้องพักนักร้องชื่อดังของอเมริกา ที่ตอน นี้ไปทัวร์คอนเสิร์ตมีกำหนดกลับวันนี้ หนูนา หรือ นีน่า ที่ต้องมี สองชื่อเพราะตอนนี้เธอกำลังศึกษาระดับปริญญาโทอยู่ที่ประเทศ อเมริกาด้วยแหล่งเงินทุนของตัวเอง จึงต้องหางานทำระหว่าง เรียนสําหรับค่าอยู่ค่ากิน นีน่า” จึงเป็นชื่อที่คนที่นี่ใช้เรียกเธอ เพื่อง่ายต่อการออกเสียงสำหรับชาวตะวันตก

วันนี้เธอรีบเข้าสตูดิโอของค่ายเพลงดังแห่งหนึ่งในอเมริกา เพื่อรีบจัดการงานที่ได้รับว่าจ้างเพราะช่วงบ่ายเธอมีเรียน หนูนา ได้งานที่นี่เมื่อสองอาทิตย์ก่อนจากการช่วยเหลือของรุ่นพี่ใน มหาวิทยาลัยเดียวกัน ที่ช่วยแนะนำให้ในตำแหน่งพนักงาน Part Time ที่ดูแลเรื่องทั่วไปที่เกี่ยวกับการทำความสะอาด สําหรับหนูนางานจะหนักแค่ไหน เธอไม่เกี่ยงอยู่แล้ว ขอให้เป็น งานสุจริตเพราะการเป็นนักศึกษาจะหางานทำในต่างแดน….มัน ไม่ง่ายเลย

เกือบสองเดือนแล้วที่เธอเข้ามาเป็นนักศึกษาในอเมริกา ตอนนี้เธอกำลังเรียนปรับภาษาปรับพื้นฐานให้ครบสามเดือน เธอจะต้องอยู่ที่นี่อีกสองปีตามหลักสูตรการศึกษา ด้วยค่าครอง ชีพที่สูงสำหรับหญิงสาวที่มีต้นทุนชีวิตที่ต่ำ เธอทำงานหาเงิน เรียนตั้งแต่เริ่มเรียนมหาวิทยาลัยในเมืองไทยแล้ว และหลังจาก เรียนจบก็ทํางานในบริษัทเอกชนแห่งหนึ่งในเมืองไทย เพื่อเก็บเงินเก็บประสบการณ์ เพื่อที่จะมาเรียนต่อที่อเมริกา

หนูนายังหารายได้พิเศษจากการเป็นนักเขียนนวนิยาย นามปากกาว่า ‘รุ่งอรุโณทัย” ให้กับสำนักพิมพ์ในไทยด้วย ถึง แม้ผลงานของเธอจะมีออกมาแค่สองเล่ม แต่ก็เป็นที่ชื่นชอบและ มียอดจําหน่ายระดับที่พอให้เธอมีเงินทุนในการเรียนต่อ ตอนนี้ เธอพักงานเขียนมากว่าห้าเดือนแล้ว เนื่องจากไม่มีเวลาและยัง คิดเรื่องใหม่ไม่ออก ซึ่งทางสำนักพิมพ์ได้สอบถามเธอมาเป็น ระยะเช่นกัน

ทันใดนั้นเมื่อสายตาเหลือบหันไปมองนาฬิกาข้างผนัง “ว้าย ยยย!!!!…สายแล้ว” ร้องบ่นกับตัวเองเป็นภาษาไทยรีบเก็บของ และหยิบเป้คู่ใจวิ่งออกจากห้องไป โดยไม่รู้ตัวว่าได้ทำบางอย่าง ร่วงจากช่องกระเป๋าเล็กของเป้ที่ปิดไม่สนิท

“แกร่ง…”

หลังจากหนูนาออกไปได้ไม่นาน ประตูห้องพักก็ถูกผลักเข้า อีกครั้ง โดยเจ้าของห้องในสตูดิโอแห่งนี้ ซึ่งหลังจากผ่านการทัวร์ คอนเสิร์ตตลอดสองเดือนที่ผ่านมาของทวีปเอเซียในหกประเทศ ปีเตอร์ มาร์ส นักร้องหนุ่มที่กำลังถูกล่าวถึงเป็นอย่างมากอีก หนึ่งคน ด้วยวัยยี่สิบเก้าปี อเมริกันโดยแท้ มากมายด้วยความ สามารถทั้งในการร้องเพลง เล่นดนตรี แต่งเพลง แต่กลับมีเบื้อง หลังชาติกำเนิดที่ไม่ธรรมดาเหนือกว่าความสามารถทาง ดนตรี…และอีกทั้งยังเพียบพร้อมในเรื่องของรูปร่างหน้าตาที่ทำ ให้สาวๆเห็นแล้วต้องโหวตให้เขาติดอันดับหนึ่งในสิบของผู้ชาย เซ็กซี่ที่เป็นที่ต้องการของหญิงแท้และหญิงเทียม
“อืม!…” ทันทีที่ปีเตอร์ก้าวเข้ามาก็แปลกใจกับสภาพห้องที่ เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด ความสะอาดเป็นระเบียบที่มีมากกว่าที่ ผ่านมา มีกลิ่นหอมอ่อนๆเมื่อได้กลิ่นแล้วก็รู้สึกผ่อนคลาย พร้อม ด้วยแจกันดอกไม้ที่มีดอกไม้สดที่เขาก็ไม่แน่ใจในชื่อเพราะมี หลายชนิด แต่ที่แน่นอนคือดอกกุหลาบสีขาวที่มีมากกว่าดอกไม้ ชนิดอื่น เห็นแล้วทำให้รู้สึกสดชื่นขึ้นไปอีก

WOW!!!

THE GOODNESS!!!!

เมื่อสมาชิกในวงต่างก็เดินตามกันมาร้องอุทานด้วยความ ประหลาดใจ ต่างก็คิดว่าเกิดอะไรขึ้นกับห้องพักของพวกเขา กัน

จอนนี่ หนึ่งสมาชิกในวงก็ถอยออกมาจากห้อง เพื่อมองขึ้น ไปที่ป้ายตรงประตูว่า….ใช่ห้องพักของพวกเขาไหม? เพราะอาจ เป็นไปได้ที่พวกเขาจะเข้าผิดห้องแต่เมื่อเห็นป้ายก็ยังเป็นชื่อ ปี เตอร์ มาร์ส ไม่ผิด!! แล้วมันเกิดอะไรขึ้นกับห้องของพวกเขา หลัง จากกลับทัวร์คอนเสิร์ตครั้งนี้

ปีเตอร์ซึ่งตอนนี้อยู่ข้างหน้าทุกคน เดินไปที่โซฟาที่วางอยู่ ริมห้องอีกฝั่ง ขณะที่กำลังจะนั่งก็รู้สึกถึงว่ากำลังเหยียบอะไร ก้ม มองดูเห็นเป็นพวงกุญแจมีกุญแจอยู่สามดอกที่มีพวงกุญแจเป็น ตุ๊กตาเด็กผู้หญิงตัวเล็กผมหยิกยาวในชุดเอี้ยมกางเกงยีนส์ขา ยาว และตรงหน้าอกปักตัวอักษรที่เขาอ่านไม่ออก แต่จากที่เขา พึ่งไปทัวร์คอนเสิร์ตล่าสุด ซึ่งหนึ่งในนั้นมีประเทศไทย น่าจะเป็น ภาษาไทยเพราะพอคุ้นๆอยู่บ้าง
“อะไร?” สตีฟ อีกหนึ่งสมาชิกในวงถามหลังจากเดินมานั่ง

“กุญแจนะ คงเป็นของใครมาทำตกไว้ ขณะที่พูด ตาก็มอง อยู่ที่หน้าตุ๊กตาแอบยิ้มนิดๆ โดยที่ไม่มีใครได้ทันสังเกตุเห็นรอย ยิ้มนั้น และคิดว่า น่ารักดี!

“ว่าแต่ว่า มันเกิดอะไรขึ้นในห้องพักของพวกเรากัน” ไรอัล สมาชิกอีกคนหนึ่งที่อายุมากที่สุดในวงด้วยวัยสามสิบสองปี กล่าวออกมาด้วยเสียงที่ราบเรียบตามลักษณะนิสัยที่ใจเย็น

“ก๊อก ก๊อก!!!” ซึ่งยังไม่มีใครได้พูดหรือถกเถียงกันต่อถึง ห้องพักที่เปลี่ยนไป เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นเพื่อขออนุญาตเปิด ปรากฏร่างชายใส่สูทชาวอเมริกันเข้ามา

“เป็นไงบ้างทุกคน คงเหนื่อยกันละสิ” ทักด้วยร้อยยิ้ม และ กวาดสายตามองรอบๆห้องพร้อมกับยิ้มและคิดในใจ “นี่น่าใช้ ได้จริงๆ เพราะตัวเขาเองก็ไม่ได้เข้ามาห้องนี้นานกว่าสอง อาทิตย์แล้ว ครั้งสุดท้ายก็ตอนที่พานน่ามา

“สวัสดีครับ…นิดหน่อยครับ” ไรอัลหันไปมองและทักทาย พร้อมตอบคำถามแทนทุกคนเป็นประจำอยู่แล้ว เพราะใครจะรู้ นักร้องของวงอย่างปีเตอร์กลับเป็นคนที่พูดน้อยที่สุด เขาจะนั่ง เงียบๆ แต่เมื่อขึ้นเวทีเขากลับเป็นอีกคนไม่ว่าจะร้องเพลงและคุย กับแฟนเพลงพร้อมด้วยรอยยิ้มที่แทบจะไม่มีใครได้เห็นเลยถ้า เป็นเวลาอื่น

“คุณเอียน พอจะทราบไหมครับ…ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่” พอล สมาชิกคนสุดท้ายของวงที่อายุน้อยที่สุดเพียงยี่สิบห้าปี เป็นฝ่ายเอ่ยถาม ซึ่งจอนนี่และสตีฟพวกเขาเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกันกับปี เตอร์

ปีเตอร์เมื่อได้ยินก็ละสายตาจากตุ๊กตาพวงกุญแจในมือมอง มาที่เขียน ผู้จัดการที่กำลังเดินมานั่งที่เก้าอี้ที่ว่างใกล้ๆ อย่างคุ้น เคย โดยไม่จําเป็นต้องเชิญ

“ นีน่า นักเรียนไทยที่มาทำงานพาร์ทไทม์ที่นี่ เธอมีหน้าที่ ดูแลพวกคุณและทุกอย่างในสตูดิโอแห่งนี้ สงสัยคงมีเรียนคิดว่า พรุ่งนี้คงได้เจอกัน แล้วจะมาแนะนำให้พวกคุณรู้จัก” เมื่อได้ รับค่าตอบทุกคนต่างก็พยักหน้าเป็นที่รับรู้ และคุยกันในเรื่องการ ทัวร์คอนเสิร์ตที่ผ่านมาเป็นปกติ และเป็นที่รู้และเข้าใจว่าหนึ่งใน นั้นจะมีผู้ฟังที่ดี นานๆจะมีคำพูดออกมาเมื่อจำเป็นต้องแสดง ความเห็นความคิดและตอบคำถามต่อผู้ร่วมงานที่เปรียบเสมือน พี่น้อง ที่รู้จักและร่วมงานกันมากว่าแปดปีแล้ว