บทที่8
เริ่มต้นธุรกิจ
หลังจากที่ อฝานเดินออกไปแล้ว
เขาก็ได้เตรียมตัวเดินทางไปยังไซร้งานก่อสร้างที่ภูเขา
เมื่อไปถึงชานเขาที่กำลังก่อสร้างอยู่นั้น
ก็ทำให้เขาตกใจเพราะคนงานที่นั่นเยอะมากๆ
เมื่อจื่อผ่านเห็นเขาแล้วก็รีบเดินมาหาทันที
“คุณชายน้อย คือผมจะบอกรายละเอียดให้ฟังนะครับ”
จื่ออฝานพูดพร้อมยิ้มแฉ่งใส่เขา
“อย่างแรกรายละเอียดของคนงานก่อสร้าง
“คนที่กำลังปลูกและตัดต้นไม้อยู่นั่น มีคนงานอย่างละหนึ่ง ร้อยคนครับ”
“ส่วนตรงนั้น คนกำลังทำถนนนั้นมี สามร้อยคนครับ”
และสุดท้ายพวกคนที่กำลังสร้างตึกอาคารอยู่นั้นมีทั้งหมด ห้าร้อยคนครับ”
“รวมทั้งหมดที่เราต้องจ่ายคือ คนงานตกคนละหนึ่งพัน
หยวนต่อวันครับ”
จื่อผ่านยิ้มอ่อนๆ ให้
“ถ้าเสร็จภายในสามวันรวมวันนี้ด้วย”
“ไปบอกว่าผมจะให้เงินเพิ่มอีกคนละสองหมื่นหยวน”
“เงินของผมพอใช่มั้ย”
เขาถามอย่างสงบส
เขาคิดแล้วว่าถ้าเสร็จภายในสามวัน
เขาจะสามารถหารายได้ทดแทนส่วนที่เขาใช้ไป
และถ้าใช้เวลาสามวันเขาก็จะเหลือเวลาประมาณหนึ่งถึงสอง วันในการจัดการกับสิ่งต่างๆ และหาเงินลงทุนกับสิ่งที่สร้างไป กลับคืนมา
“ไม่มีปัญหาเรื่องเงินอยู่แล้วครับ”
เมื่อจื่อผ่านได้ฟังแบบนี้แล้วจึงรีบไปบอกคนงานตามที่ต่างๆ
จากนั้น อฝานก็ได้พาเขาไปชมงานโดยทั่วไป
เมื่อชมเสร็จเขาได้กลับไปที่ห้องนอนแล้ว
“เหนื่อยจังเลยการทำงานใหญ่เนี่ย”
เขาเริ่มพิมพ์คนเดียว
เขาเดินไปที่ห้องน้ำและได้เริ่มล้างหน้าล้างตา
มือที่ค่อนข้างใหญ่ได้เริ่มเคลื่อนไปที่ก๊อกน้ำ และเปิดน้ำไหล ลงสู่อ่างอาบน้ำ
เสื้อผ้าค่อยๆถอดออกทีละชิ้นสองชิ้นจนเหลือตัวร่อนอ่อนและ เริ่มการเดินลงอ่างอย่างช้า การที่เขานอนแช่แบบนี้ซึ่งเกินฝัน
จริงๆ
นอนสักพักสิ่งที่อยู่ใต้น้ำก็ค่อยลอยขึ้นมา
“เฮ้ยยยย”
เขาอุทานด้วยความตกใจ
แต่สักพักที่ไหนได้มันเป็นฟองสบู่นี่เอง
จากนั้นสามวันที่ผ่านมา กลางวันเขาก็ได้ไปดูงาน
กลางคืนวางแผนธุรกิจที่จะทำ
กร็ง ก็อง
เสียงกริ่งที่ประตูดังขึ้น
เขาลุกขึ้นจากเตียงนอนในตอนเย็นที่แสนสบาย ท้องฟ้าสีส้ม พระอาทิตย์ใกล้ลับขอบฟ้าสวยงาม
เมื่อเขานั้นเดินไปถึงประตูและเปิดออก
ก็ได้พบกับจื่อผ่านที่ทำหน้าทตา ยินดีในดีใจยิ้มกว้างให้เขา
“คุณชายน้อย งานที่คุณสั่งเสร็จเรียบร้อยแล้วครับ”
อฝานเอ่ยบอกเมื่อเขาเปิดประตูให้
“เสร็จเร็วจังเลยนะ”
เขาบอกพร้อมทําท่าทางให้สื่อผ่านเข้ามาในห้อง
จื่อฝานจึงเดินเข้ามาแล้วเข้ามานั่งข้างใน
“จะทํายังไงต่อครับ”
อฝานถามด้วยความดีใจ
“เปิดกิจการให้ พวกคนรวยนั้นมาเช่า”
“ส่วนโรงแรมนั้น เป็นของเราทั้งหมด นี่คือแพลนที่ผมวางไว้
เขาพูดขึ้น
“ครับ”
จื่อฝานตอบรับ
“ทำยังไงก็ได้ให้ราคาประมูลตึกอาคารสูง ให้เราได้ทุนคืน
เขาคิดว่าแผนนี่น่าจะทำให้ได้เงินคืนเร็วที่สุด
เพราะพวกคนรวยตระกูลระดับใหญ่ๆน่าจะอยากร่วมธุรกิจกับ
ตระกูลเฉินเป็นอย่างมาก
เพราะจะทำให้พวกเขารวยขึ้นเป็นสิบเท่า
“รับทราบครับผม”
อผ่านตอบเสียงใส
หลังจากที่จอผ่านออกไปก็ได้ไปประกาศว่าตระกูลเฉินจะ ทำการเปิดประมูลตึกอาคารที่ตั้งอยู่บนภูเขา
ถ้าตระกูลใดอย่างจะรวมธุรกิจด้วยก็ให้มาที่งานคืนนี้ตอน
เวลายี่สิบนาฬิกาตรง
ยี่สิบนาฟ้า
ทุกตระกูลก็ได้เข้าร่วมงานเป็นจำนวนมากทีเดียว
“นี่พ่อค่ะ คุณชายเฉินคนนี้จะเอาแต่ใจมากเกินไปหรือเปล่า
หญิงสาวคนหนึ่งพูดขึ้น
เธอมีรูปร่างสูงขาว ผมยาวสวย
“พูดอะไรของแกห้ะ”
“แกรู้มั้ยว่าถ้าเราได้ร่วมธุรกิจกับคุณชายเงินครั้งนี้จะทำให้ เรารวยมหาศาลขนาดไหน”
พ่อของผู้หญิงคนนั้นพูดขึ้นด้วยความโกรธลูกสาว
แหละก็มีเสียงซุบซิบมากมายเริ่มพูดขึ้นเพราะคิดว่าตนเองจะ ได้ครอบครองตึกสักตึกของตระกูลเฉิน
ถึงแม้ว่าทุกคนจะรู้ว่าได้เพียงแค่เข่าเท่านั้น แต่กำไลที่จะได้นั้นมหาศาลจริง
“อะแฮ่ม”
เสียงพิธีกรเอ่ยขึ้นเพื่อเรียกสติทุกคน
ณ เวลานี้ก็สมควรที่จะเปิดพิธีหรือยังครับทุกคน”
พิธีกรเอ่ยเสียงดัง
“พร้อมแล้ว”
ทุกคนในห้องสงค์ตะโกนส่งเสียงดัง
“งั้นเรามาเริ่มเปิดประมูลเช่ากันดีกว่าครับ”
พิธีกรพูดซ้ำอีกครั้ง
จากนั้นก็ได้เริ่มเปิดงานอย่างเป็นทางการ ซึ่งน่าจะเป็นชั่วโมง
ถึงจะเริ่มเปิดพิธีนั้นเอง
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ