บทที่7

แบบแปลนภูเขา

-เช้าตรู่วันต่อมา

เมื่อเฉินหยางตื่นขึ้นมาในห้องที่หรูหราเกินเหตุนี้

ในห้องนี้ตกแต่งด้วยเงินแท้อร่ามงามตา เตียงที่ใหญ่ถึงเก้า ฟุต เมื่อมองตรงไปทำให้เห็นถึงทีวีที่ใหม่มากเกือบเท่าๆเตียง ด้วยซ้ำไป

หันไปข้างๆจะเห็นเป็นประตูห้องน้ำที่ทำจากเงินทั้งประตูทำให้ งางามเป็นอย่างมาก

เขาเดินเข้าไปตรงไปที่ห้องน้ำ และผลักประตูสีเงินออกทำให้ เห็นอ่างกุซซี่

ในห้องน้ำส่วนใหม่นั้นจะเป็นกระจกเงาเป็นส่วนมาก และเขาก็ ทําการปิดประตู

เขาจึงเริ่มถอดเสื้อผ้าออกทีละชิ้น เริ่มจาก เสื้อ ต่อมาก็กางเกง และก็กางเกงชั้นใน

ทำให้เผยให้เห็นกล้ามหน้าอกที่แน่น มีก้อนอยู่หกก้อนทำให้ดู เซ็กซี่เป็นอย่างมาก บวกกับความขาว ยังกับแสงไฟนีออนตอนกลางวันทำให้มีออร่าจับอยู่ที่แผงหน้าท้อง

เขาเริ่มเอาขาข้างขวาลงเข้าไปในอ่างอย่างช้าๆ และต่อด้วย ขาข้างซ้าย

เมื่อมาอยู่ในอ่างแล้วจึงเริ่มเอนตัวนอนแช่น้ำในอ่าง พลาง คิดอะไรบางอย่างไปมา

“เหลือวันขยายกิจการอีกแค่ห้าวัน”

“และเหลือเวลาหยุดอีกหกวัน”

เขาพล่ามออกมาเบาๆ

“แล้วจะขยายยังไงดีน่ะ ”

“ในเมื่อทั้งหมดในเขตถนนเทียนทางเป็นของเรา”

เขามองไปรอบๆ เพื่อให้เกิดความคิดที่จะสามารถทำออกมา

เป็นธุรกิจได้

แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย

เขาจึงนอนแ ต่อไปเรื่อยๆ

เมื่อแซ่เสร็จแล้ว

เขาเดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพสวมเสื้อคลุมตัวเดียว

เมื่อวานนี้เขาได้บอกให้ซื้อผ่านจัดห้องธรรมดา ในเทียนทาง ให้แต่เมื่อเขามาอยู่ที่นี่ตอนนี้เขากลับคิดว่ามันธรรมตรงไหนกัน

ทั้งหมดนี้หมดไปกี่บาทกันแน่
เขาคิดในใจ

จริงๆแล้วห้องห้อง ราคาประมาณ สี่แสนห้าหมื่นหยวนต่อคืน แม้แต่คนรวยก็ยังถือว่าแพงมากทีเดียว แต่ก็ยังมีคนรวยหลายๆ คนมานอนพักที่นี่บ่อยครั้ง

เพื่ออวดความรวยกันนั้นเอง

ถ้ามีคนในมหาลัยรู้ว่าคนจนแบบเขาได้มานอนห้องราคาสี่ห้า แสนต่อคืนแบบนี้ คงมาเลยแจ้งเลียขาเขาแล้วมั้ง

เมื่อมองจากมุมตรงนี้ ก็สามารถเห็นภูเขาที่เขาซื้อได้เมื่อวานนี้

สามสี่วันมานี้ทำให้เขาเหมือนอยู่ในฝัน ทุกอย่างที่เขาอยาก จะมีก็มีมากจนเกินไป

เขาจึงเดินไปหยิบกระดาษแผ่นใหญ่มาวางแล้วเริ่มวาดสิ่งที่ คิดจะทำกับภูเขาลูกนี้ เพื่อจะได้บูรณะให้เป็นธุรกิจได้

เขาคิดว่าเขาเป็นคนที่วาดรูปสวยคนหนึ่ง

เขาวาดออกมาให้ปราณีตและสวยที่สุด

เขาออกแบบแปลนมาเป็นแบบ เป็นถนนโค้งไปบนภูเขา ตกแต่งต้นไม้สีต่างๆสลับกับไปเพื่อความสวยงาม และติดไฟสี ชาวนีออนไว้บริเวณบนต้นไม้

เมื่อมองไปตอนกลางวันก็จะเป็นต้นไม้สีต่างๆ แต่เมื่อมองตอน กลางคือจะทำให้สวยขึ้นไปอีก

ต่อมาเป็นร้านอาหารต่างๆ ที่มีทั้งราคาถูกและแพงปนกันไป
เพื่อให้คนที่ไม่ได้รวยนั้นสามารถไปเที่ยวที่นั้นได้

มีโรงแรมตั้งแต่หนึ่งดาวจนถึงหกดาวตามการตกแต่ง

และให้ตระกูลคนรวยมาทำธุรกิจและเก็บค่าเช่าเป็นรายวัน เท่านี้เขาก็สามารถหารายได้วันต่อวันได้มากกว่าสิบล้านแล้ว

“ถึงจะไม่สามารถหาเงินมาได้วันละร้อยล้านเท่าที่นี่ก็เถอะ แต่ ก็คงได้ละมั้ง เดี๋ยวค่อยเพื่อเติม ทีหลังเอา

เขาพูดกับตัวเอง

จากนั้นก็พับแบบแปลนแล้ว วางลงไว้ที่โต๊ะสุดหรูหรา

แล้วเดินไปหยิบเสื้อไร้ยี่ห้อของเขา ที่ซักเมื่อวานมาใส่แล้ว

เดินไปหยิบแผ่นแปลนมา

แล้วโทรหา อฝานทันที

และในไม่ถึงสิบวินาทีต่อมาก็มีเสียงประตูดังขึ้น

ทือกก่ ก๊อกก

เมื่อเดินไปเปิดประตูก็พบว่าจื่อผ่านมารอที่ประตูแล้ว

เขาก็ได้อธิบายถึงแบบแปลนให้จื่อผ่านฟัง

“พี่ฝานที่จัดการให้ผมหมดได้มั้ย”

เขาพูดด้วยความเกรงใจ

“ได้อยู่แล้วครับ เชื่อมือผมเถอะครับ”
จื่อผ่านพูดด้วยความมั่นใจ

“ขอบคุณมากครับ”

“ไม่ว่าจะใช้เงินกี่บาทก็ต้องให้เสร็จภายในถึงวันให้ได้นะ”

เขาสั่ง

“ครับผม”

จื่อผ่านตอบรับเสียงใส

และก็เดินออกไปจากห้อง