บทที่ 3

ธุรกิจของบ้านฉัน

“ธุรกิจของบ้านคุณนั้น มีดังต่อไปนี้ครับคุณชายเฉิน

หนึ่ง ย่านการค้าถนนเทียนทาง มีพื้นที่ความยาว ยี่สิบ กิโลเมตร ความกว้าง สิบห้ากิโลเมตร พื้นที่ครอบคลุมที่ของ ภูเขาลู่ซานครึ่งลูกครับคุณชายเฉินทั้งหมดนี้พี่คุณระบุไว้ว่าเมื่อ คุณรับรู้เรื่องราวทั้งหมดนี้ ทั้งหมดนี้จะเป็นของคุณครับ”

จื่อผ่านพูดจบ

เขาทําได้เพียงแค่ตกตะลึงกับสิ่งที่เขามี

จื่อผ่านพูดต่อไปอีกว่า

“สอง แต่ละมณฑล ในประเทศจีน มีพื้นที่ร้อยละสี่สิบ เปอร์เซ็นต์ เป็นของครอบครัวของคุณครับ แต่นี่ผมไม่รู้ว่าจะเป็น ของคุณหรือไม่ครับ”

ในใจของเฉินหยางได้แค่สบทคำว่า เซียย สี่สิบเปอร์เซ็นต์

“สาม ทุกประเทศที่ไม่ใช่ประเทศจีน ครอบครัวครอบครอง ทั้งหมดสิบเปอร์เซ็นต์ ครับ คุณชายเฉิน”
มีสิบเปอร์เซ็นต์ ฉันต้องรวยขนาดไหนวะเนี่ย เขาคิดในใจ

เมื่อเห็นจื่อผ่าน หยุดพูดเขาจึงเอ่ยถาม

“หมดแล้วเหรอครับ

เขาถามอย่างมีหวังให้หมดแค่นี้

“อ่อ ยังหรอกครับผมกลัวว่าคุณขายจะตกใจเกินไปเลยหยุด

พักครับ”

จื่อผ่านยิ้มอย่างภาคภูมิใจในครอบครัวเฉิน

“อ่ออีกอย่างนะครับ ถึงผมจะเป็นคนของพี่สาวของคุณ คุณหนู เฉินหมิ่น แต่ตอนนี้คุณรับช่วงต่อแล้วเพราะงั้นผม เป็นคนของ คุณ ถ้าคุณต้องการให้ช่วยอะไรก็สั่งมาได้เลยครับ”

จื่อผ่านยิ้มกว้างจนตายจากนั้นพวกเขาจึงคุยกันต่ออีกหน่อย

ลู่จื่อผ่านคนนี้อายุประมาณสามปี มีภรรยาแล้ว เขาบอกว่าที่ ได้ทำงานกับพี่คุณเพราะว่า เมื่อประมาณ สองปีหลังจากที่พี่ไป ต่างประเทศ ที่กำลังเดินเล่นอยู่ที่ฮาวายอยู่ดีๆ ก็โดนโจรวิ่งราว จากนั้น ก็วิ่งตามเมื่อจื่อผ่านเห็นจึงวิ่งตามไปจับโจรให้และนำ กระเป๋ามาให้พี่หยื่นคืน จึงทำให้พี่หยินหยื่นประทับใจ ตอนนั้น อฝาน ทํางานขายปลาให้นักท่องเที่ยว จากตอนนั้นมาถึงตอนนี้ จื่อผ่านก็คิดว่าแม้แต่ตัวตายก็ต้องตายให้กับตระกูลเฉินเท่านั้น

เมื่อเฉินหยางกลับมาถึงที่พักอย่างเหน็ดเหนื่อย จากเรื่องราว ทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับตัวเอง เรื่องครอบครัวนั้นทำให้เขาตกใจมาก

จริงๆ
เมื่อเปิดประตูห้องออกก็ได้ยินเสียง กระดาษดังขึ้น

“happy birthday to หยางหยาง”

เพื่อนทั้งสามคนของเขานั้นได้จัดงานปาร์ตี้ให้กับเขาทําไมเขา ถึงลืมไปได้นะ ผ่านไปแค่วันเดียวมีเรื่องทั้ง บังเอิญไปเจอแฟน เก่ากำลังจะมีอะไรกับคนอื่นและอีกอย่างก็คือพึ่งรู้ตัวเองว่าราย

มาก

มันทําให้เขาเหนื่อยเหมือเกิน

แต่มันคงจพไม่ดีทั้งที่เพื่อนรักทั้งสามอุตสาจัดปาร์ตี้ให้ จะไม่

อยู่ก็ไม่ได้

เขาจึงไปรวมวงด้วย

“หยางหยางของเราไปไหนมาจ้ะ”

ฟานเอ๋อถามด้วยรอยยิ้มแฉ่ง

“ไปทำธุระที่ธนาคารนิดน้อยนะ

เฉินหยางพูดอย่างเรียบๆแต่ก็ยิ้มให้เพื่อนๆ เพราะกลัวว่า เพื่อนๆจะเสียใจ

“เรื่องของจิน โฮว เหรอ”

หลี่โถวถามขึ้น จากนั้นหลงอีกตบหัวหลโถวดังครั้งหนึ่ง และในนาทีนั้นในห้องก็เงียบกริ๊บ ขึ้นมา

“ไม่ใช่”
เรื่องนี้ยิ่งไม่ใช่ใหญ่เลย

“อ๋อหรือว่าแกมีเงินไม่พอใช้

ครั้งนี้ทั้งสองคนที่นั่งจึงตบหัวของหลี่โถวเต็มแรง

“เปล่าหรอก มีเยอะ กินไปต่างหาก”

ทุกคนได้แต่อึ้ง ในคำพูดของเฉิหยาง

55555555

“แกพูดอะไรของแกเนี่ย

ฟานเอ๋อพูดขึ้น

“อืมเมื่อกี้ฉันแค่เล่นตลกนะ”

เฉินหยางพูดแล้วยิ้มจากนั้นทุกคนก็สนุกกับปาร์ตี้เพื่อนรัก