บทที่ 18
รถใหม่
การที่ทุกคนทําตัวให้รวยขึ้น ย่อมมีสิ่งทีแลกเปลี่ยนเป็น
ธรรมดา
บางคนฐานะธรรมดาแต่กับพยายามทําตัวรวย
แต่ที่สามารถทำให้รวยของพวกเขานั้นมีอยู่แค่ไม่กี่วิธี
อย่างมากก็ดูถูกดูหมิ่นเหยียดหยามคนที่ฐานะด้อยกว่า
แต่สำหรับเขาแล้วการที่เขาเคยจนมาก่อนมันทำให้เขารู้เลย ว่าทําไมครอบครัวของเจ้าถึง ต้องการให้เขากับพี่สาวของเขา
เฉินหยืนอยู่อย่างลําบากขนาดนั้น เพื่อนที่จะได้ให้พวกเขารู้คุณค่าของเงินแหละไม่ดูถูกคนจน
ตั้งแต่ที่เขารู้ความจริงมานั้นก็ไม่เคยทำให้เขารู้สึกเกลียดที่ พ่อกับแม่ของเขาเลี้ยงดูพวกเขามาแบบนี้
ทำให้เขานั้นรู้ว่าคนรวยนั้นมีนิสัยยังไงกันแน่
ถ้าพ่อของเขานั้นเลี้ยงเข้ามาแบบลูกคนรวยเขาคงจะเป็นคนแบบนั้นมั้ยนะ
เขาคิดอยู่กับตัวเองหลายรอบแล้วหลับไปในที่สุด
-หลายวันต่อมา
ตื่นเช้าขึ้นมาเป็นวันที่อากาศสดใส
ในวันเสาร์ เขาอาบน้ำแต่ตัวเสร็จก็ได้เดินลงที่ห้องโถงของ
หอพัก
ระหว่างทางทุกคนก็ยังคงพูดถึงเรื่องของเขาและคนรวย
ปริศนาอยู่ตลอด
เขาได้เดินมากินข้าวที่โรงอาหารของโรงเรียน
แต่ก็ยังมีคนพูดคุยเรื่องเขาอยู่ดี
เอาเขาไปเปรียบเทียบกับคนรวยบ้างละ อะไรบ้างละ ตอนนี้ไม่ใช่แค่เด็กหอหลงที่สงใสแต่เป็นทั้งโรงเรียนสงใส
เพราะในเมื่อมีคนรวยขนาดนั้นทุกคนย่อมหวังจะเกาะเพื่อให้ ตัวเองมีชื่อเสียงอยู่แล้ว
เขาเริ่มรู้สึกว่าอยากจะเปิดเผยตัวตนที่จริงของเขาขึ้นทุกที ถ้าพวกนั้นรู้ว่าเขาคือคนรวยปริศนา พวกนั้นจะทำหน้ายังไง
กันนะ
เขานั่งอมยิ้มที่มุมปากนิดหน่อย แล้วทานข้าวต่อ เมื่อทานเสร็จแล้วก็ได้เดินออกมาเล่นยังเ
ง
‘หยางหยางแกควรจะมีรถเป็นของแกได้แล้ว
แกเป็นเศรษฐีนะ ไม่ใช่ยาจก
แล้วตอนนี้แกก็ได้ครอบครองย่านการค้าถนนเทียนทางกับย่า การค้าถนนด้าซานไปแล้วยังจะมาทำตัวยาจกแบบนี้ไม่ได้
มีข้อความยาวเหยียดมาจากเฉินหมิ่น
เขารู้สึกหงุดหงิดมากที่พี่ของเขาชอบให้เขาใช้เงินฟุ่มเฟือย
ตามตัวเอง
แต่ทำยังไงได้ก็พี่ของเขานั้นเป็นคนที่ดูแลเขามาตั้งแต่เด็ก แล้วยังเป็นครอบครัวของเขาอีก
“อือ”
เขาได้ตอบกลับไป
จากนั้นเขาก็ได้เดินทางไปที่ร้านโชว์รูมที่ซานตง
เมื่อเขาเกินเข้าไปในร้าน
ถึงแม้ว่าจพไม่ได้โดนดูถูกเมื่อเมื่อก่อนเพราะว่าเขานั้น
ใส่ชุดที่ไปซื้อกับเพื่อนๆมาจึงดูดีกว่าเมื่อก่อนเยอะมาก
อาจจะเป็นแค่เสื้อผ้าหลักร้อยแต่สำหรับเขามันแพงมาไป
จริงๆ
“ขอโทษค่ะคุณลูกค้า”
“ท่านต้องการดูรถรุ่นไหนเหรอค่ะ”
พนักงานหญิงถาม
“ผมขอดูก่อนได้มั้ย”
เขาเอ่ยชม
“เชิญค่ะ”
พนักงานหญิงพูด
เขาได้ทำการเดินดูรถไปรอบๆ
“นี่นี่ ดูผู้ชายคนนั้นสิจะมีปัญญาซื้อรถหรูขนาดนั้นเลยเหรอ”
มีผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้นไม่ไกลนัก
“ไม่รู้สิค่ะถ้าจะมีปัญญาซื้อจริงๆคงมีแค่รถมอเตอร์ไซค์มั้งค่ะ
คุณผู้หญิง ”
พนักงานที่แนะนำสินค้าให้เธอพูดขึ้น
ส่วนพนักงานหญิงที่ทักทายเขาเมื่อครู่เมื่อได้ยินแบบนั้น
ก็ได้เดินมาที่เขาทันที
“มีอะไรให้ช่วยมั้ยค่ะ ไม่ต้องถือสาคนพวกนั้นหรอกนะคะ”
“คนพวกนี้ก็แบบนี้แหละคะแค่เห็นว่าตัวเองได้สามีรวยก็เลย อวด เชิญดูได้เท่าที่อยากดูเลยค่ะ”
เธอพูดแต่ไม่ดังมากเพราะกลัวว่าพวกนั้นจะได้ยิน
“อือขอบใจ”
เขาตอบ
“รุ่นนี้รุ่นอะไร”
เขาถาม
เอ่อ รุ่นนี้คือ แรมโบกินี่รุ่นใหม่ล่าสุดคะ ราคาตกอยู่ที่ ประมาณห้าสิบล้านหยวนคะ โทราบว่าคุณผู้ชายสนใจมั้ยคะ”
เธอถาม
“อือ สนใจ”
“ต้องทํายังไงถึงจะได้”
เขาถามกลับ
“เอ่อฉันเป็นพนักงานใหม่นะคะ เลยยังไม่รู้อะไรมาก เดียว
ฉันไปถามให้นะคะ ”
เธอพูดเสร็จก็ได้วิ่งไปที่พนักงานหญิงที่นินทาเขา
สักพักพนักงานทั้งสองก็ได้เดินมาพร้อมกับผู้หญิงที่นินทาเขา
ด้วย
“เหอะ กระจอกขนาดนี้ยังจะสามารถซื้อรถราคาห้าสิบล้าน
ได้เนี่ยนะ”
ผู้หญิงคนนั้นพูดขึ้น
แต่เขาไม่สนใจ
“ห้องผู้จัดการไปทางไหน
เขาถาม
ผู้หญิงคนที่แนะนำเจ้าบอกไปทางซ้าย
เขาจึงได้เดินไปทันที
“นี่คุณ น้ำหน้าอย่างคุณนะไม่มีปัญญาซื้อรถได้หรอก และ อีกอย่างคนอย่างคุณนะไม่มีสิทธิ์ที่จะเข้าห้อง ผู้จัดการด้วยซ้ำ
พนักงานหญิงอีกคนตะโกนดังขึ้น
แต่เขาก็ไม่ได้หยุดเดินเลย
เมื่อถึงหน้าห้องผู้จัดการเขาก็ได้ทำการหมุนกลอนประตูออก และเปิดเข้าไปในห้อง
“เอ่อคุณเป็นใครครับ”
ผู้จัดการชายผู้อื่น
เขาเดินไปที่โต๊ะทำงานของผู้จัดการแล้วโยนบัตรสีทองดำ ให้
“ฉันต้องการรถคันที่บอกกับพนักงานไว้
เขาพูดแล้วเดินไปนั่งที่โซฟา
“เอ่อครับ ผมจะจัดการให้ทันทีครับ”
ผู้จัดการพูดขึ้นแล้วลุกขึ้นทันที
– ความในใจของผู้จัดการ
ใครๆ ในย่านนี้ก็รู้ ไม่ใช่แค่ในย่านนี้ ในประเทศนี้หรือโลก นี้เลยต่างหากที่รู้ว่าใครมีบัตรใบนี้ไว้ครอบครองก็มีแค่ตะกุล เดียวเท่านั้นคือตระกูลเฉิน เพราะฉนั้นถ้ามีบัตรใบนี้มาซื้อของที่ ต้องเป็นคุณชายเฉินผู้ลึกลับที่เขาลือแน่นอน
-จบความในใจของผู้จัดการ
“อ่อแล้วก็พนักงานที่ปากเสียคนนั้นผมไม่ค่อยถูกใจเท่าไร ”
“แต่พนักงานหญิงที่แนะนำผม “
ช่วยส่งไปทํางานที่ย่านการค้าถนนด้านชานนะ”
“ส่งไปทางหวงจื่อผ่านบอกให้เขาทำอย่างที่ผมบอก
“ถ้าจัดการให้ตามนี้ก็ขอบใจ
เขาบอกพรางเทนซา ใส่แก้วแล้วยกดื่ม
“เอ่อ เขาใจแล้วครับ”
พูดสร็จแล้วผู้จัดการก็รีบเดินออกไป
เมื่อผ่านไปสักยี่สิบนาที
ผู้จัดการก็ได้เดินกลับมา
“เอ่อคุณชายครับ”
“รถเสร็จเรียบร้อยแล้วครับ”
“เชิญคุณขายออกมาชมได้เลยครับ
ผู้จัดการบอกอย่างนอบน้อม
เขาจึงได้เดินออกมาดูรถของเขา
มีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยแต่ก็ดูดีเลยทีเดียว
“เอาที่รูดบัตรมานี่สิ”
เขาพูดขึ้น
เขารู้สึกว่าผู้คนที่มาชมรถตอนนี้ก็ต่างมาดูเขาจ่ายเงินซื้อรถ คันนี้เต็มไปหมด
บางคนก็ทำหน้าตดูถูก
บางคนก็ทําหน้าเหลือเชื่อ
คงเพราะรถคันนี้ราคาตั้งห้าสิบล้านหยวนจึงมีคนมาสนใจ
จํานวนมาก
และผู้คนส่วนใหญ่ก็คงไม่ยอมซื้อรถที่ราคาแพงขนาดนี้
แน่นอน
เมื่อเสียงรูดบัตรเสร็จเรียบร้อย
ทุกคนก็ต่างตกใจในทันที
“กุญแจละ”
“ขับออกไปเลยได้ไข่มั้ย”
“หรือต้องมีใบขับขี่ก่อน”
เขาถาม
“เอ่อ กรุณารอสักครู่นะครับ”
“เดียวผมไปจัดการเรื่องใบขับขี่เดียวนี้ครับ”
ผู้จัดการบอกแล้วรีบวิ่งไป
ผ่านไปสักครู่ผู้จัดการก็วิ่งกลับมา
แต่ในขณะเดียวกันผู้คนก็ต่างยืนอึ้งกับสิ่งที่เกิดขึ้น
ทุกคนต่างพยายามแหกการ์ดป้องกันที่ผู้จัดการสั่งให้มาปก
ป้องเขาแต่ก็ทําไม่ได้
ส่วนพนักงานหญิงสองคนกับผู้หญิงคนนั้นก็นิ่งขยับไม่ไหว
“เสร็จแล้วครับคุณชาย
“นี่กุญแจครับ”
“ส่วนนี้ใบขับขี่ครับ
ผู้จัดการบอกแล้วยืนของให้
“ขอบใจ แล้วอย่าลืมเรื่องที่บอกละ
“ไปละ”
เขาบอกพร้อมเดินเข้าไปในรถ
“โชคดีครับท่าน”
ผู้จัดการและบอดี้การ์ดบอกเขาพร้อมโค้งคำนับเก้าสิบองศา
ให้
เขาได้ขับออกไปและมองดูกระจก
เขาเห็นผู้จัดการกำลังด่าพนักงานที่นินทาเขาคนนั้น
และในทางกลับกันก็ชมพงานอีกคน
ทําให้เขาพอใจเป็นอย่างมากในตอนนี้
มีเงินมันเป็นแบบนี้นี่เอง
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ