บทที่ B ชนเข้ากับประธาน

“ หวา ฉันรู้ว่า แกโทษฉัน แต่ ตอนนั้นฉันไม่มีวิธีอื่นจริงๆ ! !

“ หี !” ยี่หวาหัวเราะอย่างดูถูก “ ขอโทษ ฉันควรไปแล้ว ! )

“ หวา! ” หญิงวัยกลางคนตะโกนเรียกอย่างร้อนรน “ ให้โอกาสมาม ครั้งหนึ่งนะ มามีรู้ตัวว่าผิดไปแล้ว ! ”

4 ไม่ทันแล้ว! ” ยี่หวายิ้มเย็น ตั้งแต่วันที่คุณทิ้งฉันและวายุ คุณก็ สูญเสียสิทธ์ของความเป็นแม่ไปแล้ว หากไม่ใช่คุณ วายุ อาจจะ อาจจะไม่ ตาย !

แ ฉัน . ” น้ำตาของหญิงวันกลางคนไหลลงมา ฉันรู้ตัวว่าผิดไป

จริงๆแล้ว !

คุณสำนึกผิดกับวายุเถอะ! หากเขายกโทษให้ ฉันก็จะยกโทษให้ คุณ แต่ว่า ฉันจะไม่ได้ยินเขาพูดว่า ยกโทษให้คุณแล้ว ! เพราะของบาง อย่าง ผ่านไปแล้ว ก็จะไม่กลับมาอีก!อย่างเช่น ชีวิต สูญเสียแล้ว ก็สูญเสีย ไปตลอดกาล! ” พูดจบ เธอยืดหลังตรง เดินผ่านเธอไป ช่วงที่กำลังจะผ่าน ไป เธอมองตรงไปข้างหน้า ไม่อยากมองเห็นน้ำตาของเธอ !

ก้าวจากไปก้าวยาว แต่ว่าตรงอยู่ที่ทางโค้ง ก็ยังอดไม่ไหว น้ำตาไหล ลงมา มามของเธอ ตอนที่เธอและวายุเสียบิดาไป กลับทิ้งพวกเธอไป แต่งงานกับคนอื่น !

และวันนี้ เธอมีสิทธ์อะไรขอการยกโทษให้เธอจากเธอ ?

วิ่งไปเรื่อยๆ ยี่หวาแค่อยากจะออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด

4 ปีก ” ชนเข้ากับอกใครบางคน กลิ่นบุหรี่หอมพุ่งเข้ามา เธอถูกชน จนตุปัดตุเปเกือบจะล้มลงบนพื้น ถูกคนที่เธอชน ยื่นมือมาพยุงเธอไว้

ตอกเดซี่สีขาวกลิ่นหอมกระจัดกระจายเต็มพื้น ชายหนุ่มยื่นมือพยุงยี่ หวาไว้ คำรามเสียงต่ำ ” เธอเป็นอะไรของเธอ ? ” 4 ขอโทษค่ะ !” น้ำตาคลอปิดบังสายตา ยี่หวากล่าวขอโทษโดย อัตโนมัติ แล้วตะลึงไปทันที เสียงนี้ ?

เธอซุ่มซ่ามอย่างนี้บ่อยๆเลยหรือไง ? ” เสียงทุ้มต่ำ ส่งลงมาจากบน

รีษะ

รีบเงยหน้าขึ้น สมองของยี่หวา บูม แล้วแตกออก ถอยหลังโดย อัตโนมัติ ประประธาน คุณทำไมถึงอยู่ที่นี่ ?

* เธอล่ะ ? ” ฟาโรห์มองเธอนิ่ง ผ่านไปนาน จึงเปล่งเสียงทุ้มต่ำออก

มา

* มาเยี่ยมคนในครอบครัว ! ” ยี่หวานึกในใจ เธอถามแปลกจริง ประธานมาที่นี่ ก็คงจะมาเยี่ยมคนในครอบครัวที่ลาลับไปแล้ว ! ไม่งั้นมา เดินเล่นที่สุสานนี้ ?

* อืม !” เขาอึมเสียงเบา ยังคงมองเธอ ไม่พูดอะไรอีก ทั้งสองคนยืน อยู่ที่ทางเดินเล็กๆของสุสาน เขาไม่พูด ยี่หวาก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร

เหลือบมองร่างกำยำตรงหน้าอย่างระมัดระวัง ในใจกระวนกระวาย ขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล “ ประ ประธาน ฉันไปซื้อดอกไม้อีกช่อหนึ่งให้คุณ ขอโทษนะค่ะ!”

4 ไม่ต้องแล้ว !” ฟาโรห์ สวมด้วยเสื้อเสื้อสีดำที่ทำจากฝ้าย และ กางเกงสีดำ เผยร่างกำยำและขายาวที่มีแรงออกมาพอดี สายตาเย็นชาอยู่ บนใบหน้าหยิ่งยะโสของเขา เหลือบมองดอกเดซี่ที่กระจายอยู่บนพื้น

ยี่หวานั่งยองๆลงที่พื้นโดยทันที “ ฉันช่วยคุณเก็บขึ้นมา !”

4 อืม !)

ยังดีที่ดอกเดซี่ไม่ถูกชนจนเสียหาย ในใจยี่หวากังวล ตัวเองซุ่มซ่าม เกินไปแล้ว ถึงชนเข้ากับประธาน ดอกเดซี่ที่กระจายอยู่บนพื้น ถูกมือ คล่องแคล้วของยี่หวาจัดการ ผ่านไปไม่นาน ก็กลับไปเหมือนกับที่เพิ่งซื้อ มาจากร้อนดอกไม้

ฟาโรห์มองเธอตั้งใจจัดช่อดอกไม้ทั้งที่นั่งยองอยู่บนพื้น ดวงตาหรี่ลง

น้อยๆ มองอารมณ์ในสายตาไม่ออก

จัดเสร็จแล้ว รอยยิ้มบนริมฝีปากของยี่หวายิ้มกว้าง ยังดี ไม่เลวมาก

นัก

จู่ๆก็รู้สึกถึงสายตาข้างบนศรีษะ รีบหุบรอยยิ้มทันที เงยหน้าขึ้น สบ เข้ากับสายตาล็กซึ้งที่เข้าใจยากของฟาโรห์

แต่เดิมเธอสามารถยิ้มได้อย่างงดงาม รอยยิ้มนั่นเหมือนกับคำสาป ทำให้หัวใจของฟาโรห์ สั่นไปชั่วขณะ

รอยยิ้มแบบนั้น มีความสงบเล็กน้อย และมีความพอใจน้อยๆ เหมือน ดอกไม้ที่บานอยู่ในทุ่งหญ้า ไม่งดงาม แต่สามารถทำให้ภูเขาทั้งลูกสุกใส

ไม่มีเวลาสนใจสายตาที่สับสนของฟาโรห์ ยี่หวาลุกขึ้นอย่างยาก ลำบาก ยื่นดอกไม้ไปตรงหน้า ประธาน ดอกไม้ของคุณค่ะขอโทษ จริงๆนะคะ!”

ฟาโรห์รับดอกไม้มา มือของทั้งสองคนแตะโดนกันอย่างไม่ระวัง เหมือนกระแสไฟฟ้าไหลผ่าน ยี่หวาดึงมือกลับอย่างรวดเร็ว ฟาโรห์พยัก หน้าเบาๆ ไม่ได้แสดงอะไรออกมามากนัก

* งั้น งั้น ประธานคะ ฉันไปก่อนนะคะ ! ” ยี่หวาก้มศรีษะลง แล้วจาก

4 อืม ! !) ยังคงเป็นเสียง “อิ่ม”ง่ายๆ เบาๆ

ยี่หวาหันหลังกลับอย่างรวดเร็ว จากไป เหมือนกับหลบหนีภูตผีปีศาจ

ไป เขามองแผ่นหลังของเธอที่จากไปแล้ว เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ ! จาก นั้นก็หันหลังเดินไปยังทางที่ที่จะพาไปสู่สุสาน

เฮ้ย ! เธอชนเขากับประธานที่สุสาน แต่ว่าวันนี้ ไม่ใช่วันไหว้ บรรพบุรุษ หรือว่าญาติของประธานก็ตายวันเดียวกับน้องชายของเธอ ?

ยี่หวาวิ่งออกมา สิบกว่าเมตร หยุดลง หันหลังกลับอย่างสงสัย เธอ มองแผ่นหลังของฟาโรห์ที่เดินไปยังสุสานทางด้านทิศออก และทางนั้น ก็ ฝังศพของบิดาของเธอไว้

บิดาของยี่หวาตายด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ ฝังอยู่ที่ทางด้านทิศตะวัน ออกของสุสาน ตอนที่วายุตาย เธอก็อยากให้วายุฝั่งที่เดียวกันกับบิดา แต่ ว่า ที่นั่นไม่มีพื้นที่ว่างแล้ว

นึกไม่ถึงว่า ญาติของประธานก็ฝังอยู่ที่นั่น !

ยี่หวาถอนลมหายใจออกมา พ่อคะ ขอโทษนะคะ จริงๆแล้ววันนี้ก็ อยากไปเยี่ยมท่านเหมือนกัน ครั้งหน้านะคะ รอเดือนหน้าวันที่ท่านจากไป นะค่ะ หวาจะมาเยี่ยมท่าน !

วันจันทร์

เลขายี่หวา คุณถ่ายเอกสารออกมาหรือยัง ? ” ไอรดาเปลี่ยนเป็นก ระโปรงยาวคอทรงวีสีขาวบางๆ เหมือนกันเนินออกจะโผล่มิโผล่แหล่

* เอกสารอะไรคะ ?” ยี่หวาไม่เข้าใจ

“ หรือว่า วันศุกร์ก่อนที่จะเลิกงาน ฉันส่งเอกสารไปให้คุณ คุณไม่ เห็น ? ” ไอรดาเลิกคิ้วสูง

ยี่หวานิ่งไป เธอไม่ได้ดูตู้จดหมายจริงๆ เธอนึกไม่ถึงจริงๆว่า ไอรดาจะ ส่งอีเมล์มาช่วงนั้น เธออยู่ในบริษัทแท้ๆ ยี่หวาลุกขึ้นยืน ขมวดคิ้มมุ่น ขอโทษค่ะ ฉันไม่เห็นข้อความค่ะ !

* เลขายี่หวา คุณแย่มากเลยนะ คุณไม่รู้หรือว่า แม้จะเลิกงานแล้ว ก็ ต้องตรวจดูข้อความบ่อยๆน่ะ เป็นเลขา แต่คุณกลับไม่ได้ตรวจดูข้อความ เลยหรอคะ ? “)

“ขอโทษค่ะ เป็นฉันเองที่ละเลยต่อหน้าที่ ! )

* ทำยังไงดี ? เดียวประธานจะใช้เอกสารแล้ว ยังไม่ได้แปลออกมา ! ” ไอรดาถาม เลขายี่หวา นี่เป็นเรื่องที่ประธานสั่งนะคะ!

“ ฉันแปลเดียวนี้ค่ะ ! ” ในใจ ยี่หวาเข้าใจแล้วว่าไอรตาจงใจจะแกล้ง

ปั้นซากลับลุกขึ้นมาในเวลานี้ “ พี่ไอรดาค่ะ เวลาสั้นแค่นี้ แปลเอกสาร

ที่หนาเป็นบึกอย่างนี้ จะเป็นไปได้ยังไงคะ ? ”

* หากแปลไม่ออกมา นั่นเป็นความรับผิดชอบของเธอ สิ่งที่ฉันควรทำ ฉันทำแล้ว ! ” ไอรดาวางเอกสารลงบนโต๊ะของยี่หวา เดินจากไปอย่าง หยิ่งผยอง

ทั้งสามคน ไม่มีใครเห็นว่า ที่มุมมุมหนึ่ง มีร่างสูงใหญ่ เห็นเรื่องที่ผ่าน มากับตา ริมฝีปากยกขึ้นน้อยๆ มีเรื่องน่าสนุกดูแล้ว !อิม รื่นเริงดีจริงๆ !

* ยี่หวา นี่แกล้งกันชัดๆ ! ” ปั้นชาพูดกับยี่หวาเสียงเบา ไม่สามารถ ทนมองไอรดาแกล้งยี่หวาบ่อยๆ

4 ไม่เป็นไร ” ยี่หวายิ้มเฝื่อนๆ ไม่ต้องเตา ก็รู้ว่า ไอรดาโมโหเรื่อง กาแฟครั้งก่อน

* เอกสารนี้มี สิบหกหน้า เธอแปลไม่หมดแน่ ! ” ปั้นซาเปิดปากเอ่ย

คุณผู้หญิงสวยทั้งสองคน ใครสามารถชงกาแฟให้ผมครับ ? จู่

เธอ เสียงที่ดังขึ้นมา ตัดบททั้งสองคน

นไปมอง ยี่หวามองเห็นเซลอน ปั้นชาเห็นใบหน้าสวยของเซลอน หน้าก็แดงตาม ยี่หวาแค่นั่งอยู่ไม่ขยับ จัดการเอกสารบนมืออย่างรวดเร็ว