ผู้สืบทอดตัวน้อย

บทที่ 21 คิดไปเอง



บทที่ 21 คิดไปเอง

ทุกคนอึ้งไปหมด ไม่รู้ว่ายี่หวาจะพูดอะไร

แล้วเขาก็ได้มองไปที่สายตาของทุกคนยี่หวาก ลับไม่รู้ว่าจะพูดยังไง ดูไปที่หน้าตาที่ซีดขาวของไอรดา เขาไม่ได้พูด และไม่อยากพูดต่อหน้าทุกคน “ไม่มีอะไร แล้ว!

ฟาโรห์หรี่ตา หันหลังกลับเข้าห้องทำงาน

สีหน้าของไอรดาก็ยังซีดขาวเหมือนกับกระดาษขาว

ใบหนึ่ง

ผู้จัดการเซลอนไปที่ห้องทำงานของฟาโรห์

ตอนที่คนคุมห้องกล้องวงจรปิดมาส่งเทป ยี่หวารีบ ไปชงกาแฟมาสองแก้วส่งไปที่ห้องทำงานของประธาน เทปนั้นก็วางอยู่บนโต๊ะพอดี

“ประธานคะ!” สายตาของยี่หวาตกไปอยู่ที่เทปนั้น “สามารถทำลายเทปนี้ได้ไหมค่ะ?

แน่นอน คำถามออกจากปาก สายตาของผู้จัดการเซ ลอนกับฟาโรห์ก็ถูกเขาดึงดูดไป
“หมายความว่าอะไร เลขายหวา?” ฟาโรห์ยักคิ้ว

ยี่หวาพูดตรงๆเลยว่า “ฉันเข้าใจความหมายของ ประธาน แต่นี้ไม่จำเป็นเลย ประธานช่วยให้บริษัทลด กลิ่นควันบ้างเถอะค่ะ บางทีการเก็บเรื่องนี้ไว้คนเดียวอาจ จะดีกว่าไม่ใช่หรอคะ?)

ฟาโรห์และผู้จัดการเซลอนยังรู้สึกแปลกใจ

“หวา ประธานกำลังลงโทษพนักงานที่ไม่ดีของ บริษัท เธอไม่ต้องมาร่วมสนุกก็ได้!ผู้จัดการเซลอนคิด ไม่ออกว่าหวานั้นรังเกง่ายหรือว่าโง่

“ผู้จัดการเซลอนค่ะ อย่างอื่นฉันไม่สน ฉันแค่ไม่ อยากเพราะเรื่องของฉันแล้วขัดใจกับเพื่อนร่วมงานทุก คน!เขาเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ต้องเลี้ยงดูลูกอีกคนหนึ่ง ทุกครั้งเขาจะอยู่อย่างกระวนกระวายใจที่แตกสลายได้ ทุกเมื่อเหมือนกับน้ำแข็งบางๆ ไม่เคยคิดจะทำเรื่องที่ ขัดใจคนอื่น เป็นคนต้องสะสมบุญ เขาคิดอย่างนี้มาโดย ตลอด

*เลขายี่หวา แล้วเธอรู้ได้ยังไงว่าที่ฉันจะเอาเทปนั้น เพราะเธอ?” ฟาโรห์เงยสายตาที่ไม่มีคลื่น ถามอย่างช้าๆ
(เอ่อ! ยี่หวาชะงักไปสักครู่ หน้าเริ่มแดงอย่า

งอ่อนๆ

(เลขายี่หวาเหมือนจะคิดไปเอง!” ฟาโรห์หัวเราะ

อย่างเยือกเย็น

(หรือไม่ใช่เพราะหวา?”ผู้จัดการเซลอนปากโป่ง

แล้วถาม

ยี่หวายังไม่รู้ตัว หรือว่าไม่ใช่?เขาคิดผิด?พระเจ้า! หน้าเริ่มแดงขึ้นมา “ขอโทษค่ะ ฉันนึกว่า…..

“ออกไป ! “ พูดออกมาอย่างเยือกเย็น สายตาของ ฟาโรห์กลับไม่ย้ายออกจากหน้ายี่หวาที่รู้สึกไม่สบายใจ และลำบากใจ

จ้องมองไปที่เขา เขาสำนึกได้ว่าบางทีเขาอาจจะ คิดมากไปจริงๆ ทำไมประธานเพื่อเลขายี่หวาถึงจะอะไร กับแฟนตัวเองด้วยนะ?

มองที่เขา เขากลับคาดเดาอารมณ์จากทางในตา ของชายคนนั้นไม่ได้แม้แต่น้อยเลย ผู้ชายคนนี้อันตราย เกินไป สายตาสีดำสนิททำให้คนที่มองหลงเข้าไปข้างใน อยู่ในนั้นโดยไม่รู้ตัว
แต่ว่า แต่ว่าทำไมเขาถึงรู้สึกว่าผิดปกติ?

หันหลังช้าๆ ยี่หวาเดินไปออก หน้าเมื่อกำลังคิดอะไร

“โรห์ในึกไม่ถึงจริงๆ!เซลอนหัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์

อยู่

“นายเพื่อจะเจ้าเล่ห์เหมือนสุนัขจิ้งจอก “นายทำขนาดนี้ เพื่อเลขาตัวน้อย

“นายว่างมากหรอ!”น้ำเสียงที่หนักแน่น ปนด้วย ความรำคัญ และยังอึดอัดที่ถูกมองออก

“โรห์!ไม่ใช่อย่างที่นายคิดนะ”ไอรดาช็อคพร้อม พูด บนใบหน้าแสดงออกถึงความไม่แน่นอน เขานึกไม่ ถึงว่าฟาโรห์จะไล่เขาออกเพื่อยี่หวา แค่แฟนก็ไม่ได้เป็น แล้ว

มองดูสีหน้าที่บิดเบี้ยวของไอรดา ดึงมือกลับ ฟาโรห์ จุดบุหรี่หนึ่งม้วน พูดด้วยเสียงทุ่ม

(จบแล้ว, และเธอก็รู้ว่าทำไม ผมเกลียดผู้หญิงที่ทำ อะไรลับหลังที่สุด!”

“โรห์ไฉันผิดไปแล้ว!ฉันไม่กล้าทำอีกแล้ว!น้ำตาของไอรดาไหลออกมาเรื่อยๆ ล้มลงตรงขาของฟาโรห์ “โรห์, ฉันผิดไปแล้วจริงๆ!”

“รู้นะว่าควรทำยังไง?ออกไปจากเมือง K ผมไม่ อยากเจอหน้าคุณในเมืองK อีก!” เขียนเช็คอย่างเยือก เย็น นี้เป็นสิ่งที่คุณควรได้รับ!”

“โรห์ !”

“ออกไป!เดียวนี้!น้ำเสียงเย็นจนไม่สามารถเย็นได้

อีก ฟาโรห์สบัดมือเธอออก

ไอรดารู้ว่าไม่มีทางที่จะเปลี่ยนแปลงอีกแล้ว น้ำตา โคจรในตา มองไปทางฟาโรห์ด้วยสายตาที่เยือกเย็น , มือ ที่สั่นค่อยๆกำเป็นหมัด “เพราะยี่หวา?”

“ออกไป!”เสียงตะโกนที่เยือกเย็น

ไอรดาเก็บของจนเสร็จ ตอนที่เขาไปยี่หวาถูก ฟาโรห์จัดให้ไปที่ฝ่ายการเงินเพื่อเอาใบเสร็จรับเงิน รอ เธอกลับมา ไอรดาก็ไปซะแล้ว

“หวา ไอรดาถูกไล่ออกแล้ว เธอรู้ไหม?” ปั้นชาถาม

ด้วยความอยากรู้
“อ่า “อึงไปสักพัก ” เธอพูดอะไรนะ?”

“เธอไม่รู้หรอ?ผู้จัดการเซลอนไล่เขาออกแล้ว ไอ รดาก็ไปแล้ว!”

เป็นเพราะตัวเองจริงๆหรอ?

ยี่หวารีบไปที่ห้องทำงานของฟาโรห์ “ผู้จัดการ

คะ, เลขาไอรดา… )

“มือคุณเป็นยังไงบ้าง?”ฟาโรห์เดินอ้อมมาจาก หลังโต๊ะ จับมือของเธอไว้อย่างธรรมชาติ ตรวจดูอย่าง ละเอียดเพื่อให้แน่ใจว่าเธอทายาแล้วจึงปล่อยมือ.

การกระทำที่ออนโยนนี้ทำให้ยี่หวาชะงัก เกือบลืม เรื่องที่ตัวเองจะถาม “ผู้ , ผู้จัดการค่ะทำไมต้องไล่เลขา ไอรดาออกค่ะ?”

(เพราะคุณ!”เป็นคำตอบที่เหนือการคาดหมายทุก ครั้ง จากนั้น นอกเหนือความคาดหมายของเธอคือ เขา กลับก้มหัวลงมาหอมที่หน้าผากของเธอ ช่วงที่เธอยัง ชะงักอยู่ทันใดนั้น เธอกลับอยู่ในอ้อมอกของเขาแล้ว

“ไม่!” เธอตกใจแล้วตะโกนออกมา กลับโดนจูบอย่างรวดเร็ว อดทนและเอาแต่ใจ ครองความออนหวาน

ของเธออย่างโหดเหี้ยม!

นี้เหมือนเป็นการประกาศ

เหมือนประกาศว่าต่อเธอว่าเธอเป็นผู้หญิงของเขา

หลังของยี่หวาอยู่ๆก็เหมือนกำลังสั่น

ฉากที่อยู่ห้องน้ำชายโดนแย่งจูบตอนประฐมนิเทศ ยิ่งเจาะลึกเข้าไปในสมองของเธอ ตัวเธอสั่นไปหมด ขัดขืน แต่ก็ไม่สามารถหลุดพ้นจากการยึดลงของเขาได้ เธอถูกเขาจูบอย่างเจ็บ เจ็บมาก!ทนไม่ไหวแล้ว เธออ้า ปากกัดริมฝีปากของเขา อากาศเต็มไปด้วยกลิ่นคาวของ เลือด แต่เขาไม่ย่อมปล่อยเธอ กลับกลายเป็นจูบอย่าง ลึกซึ้งเข้าไปอีก….

เกิดขึ้นอย่างกะทันหันมากเกินไป เหมือนกำลัง ประกาศอะไรสักอย่าง

“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เธอเป็นของฉัน!” เขาปล่อย เธอจนได้ พูดอย่างเอาแต่ใจ ในน้ำเสียงกลับมีความ จริงใจและหนักแน่นเต็มไปหมด

แล้ว
ไม่!เธอหัว จ้องตาโต ผู้ชายคนนี้น่ากลัวมาก

“เพี้ยะ”เสียงตบ เธอมือตบลงไป เขาไม่หลบ ตรง หน้าโดนเธอตีลงไปหนึ่งที่เธอชะงัก

ออกเสียง ทิ้ง ที่หนึ่ง สายตาที่เยือกเย็นของฟาโรห์ จ้องที่เธอด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ กลับแค่เลียเลือดที่มุมปาก แสยะยิ้ม ในตาดำผ่านด้วยเส้นแสงสีขาวที่อันตราย ต่อ มาก็กลับเป็นสายตาที่เยือกเย็นเหมือนเดิม

“เธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่กล้าตบฉัน แต่ฉันมอบ เกียรตินี้ให้เธอ!น้ำเสียงของเขาเห็นแก่ตัวแต่ก็อบอุ่น

เธอมองเขาอย่างเหม่อ หัวใจเต้นเร็วขึ้น เธอกลัว ผู้ชายคนนี้ เพราะผู้ชายคนนี้ทำให้ใจของเธอเต้นไม่เป็น จังหวะ

“เชื่อฟังฉัน อย่าทำให้ฉันหัวเสีย!”เขาพูดอย่างหยิ่ง ยโสบังคับให้เธออึ้งพร้อมปิดทั้งสองตาด้วยหมอก

นายบ้าไปแล้ว!เธออึ้งจนลืมเป้าหมายของตัวเอง ที่มาที่นี้ วิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว
“หวา ริมฝีปากเธอเป็นอะไร?”ปั้นชาเห็นเธอวิ่งออก มาจากห้องประธานอย่างลน มองเธอกด้วยสายตาคลุมเค ลือ, “เอ๊ะ!ปวมแล้ว ไม่ใช่ว่าประธานจูบเธอนะ?”

“พูดอะไรซี้ซั่ว!”ขนากนั้นเองยี่หวารู้สึกหลังแข็ง

พยายามยิ้ม กลับรู้สึกว่าองศามุมปากแข็ง เธอรีบวิ่ง ไปที่ห้องน้ำ ข้างกระจก มือของเธอสั่นไปจนถึงนิ้วมือ ถู ลิมฝีปากที่โดนจูบอย่างแรงจนเจ็บ ยังคงเก็บความร้อน นั้นไว้

เขาหมายความว่ายังไงกันแน่?

การประกาศอย่างเห็นแก่ตัวนี้ เขาจะทำอะไรกันแน่?

หลังจากเดินออกจากห้องน้ำ เธอพยายามทำให้หน้า เป็นเหมือนปกติ

ต่อมา ฟาโรห์ก็ไม่เคยออกจากห้องทำงานของเขา

เลย

ใกล้เลิกงาน ยี่หวาได้รับสายจากเคที่ เด็กคนนั้นเล่น พอเต็มที่จะกลับจากสิงคโปร์แล้ว “Hi! หวาๆ ดีกๆพวก เราไปฉลองกันหน่อย พาลูกชายของพวกเรา เราไปกินอาหารตะวันตก พี่สาวเลี้ยงเองนะ!”

“มีเรื่องดีอะไร?”มุมปากยี่หวาเริ่มขึ้น เวลานั้นลืม เรื่องที่โดนฟาโรห์กระทำไปหมด เธอได้ยินเหมือนจะมี ความสุขมาก?”

“อืม เดียวค่อยบอก!ใช่แล้ว ฉันจะขับรถไปรับเชย์ หลังจากนั้นไปรับเธอที่บริษัท, หกโมง อย่าลืมละ!”เคที่ พูดเตือน

“ได้ไเดียวเจอกัน!” ยี่หวาวางสายโทรศัพท์

“หวา แฟนเธอละ?”ปั้นชาเริ่มอยากรู้อยากเห็นอีก

แล้ว

“เอ่อ!”ยี่หวากำลังจะปฏิเสธ เงยหน้าขึ้นก็เห็น ฟาโรห์ ในใจสั่นไปทีหนึ่ง กลับพยักหน้า

“หวา เธอมีแล้วหรอ?”ปั้นชากรีดขึ้นมา

ยี่หวาแอบแหล่มองฟาโรห์ ” อึม ใช่ไรอเขากลับมา

รับอยู่!”

เธอทำอย่างนี้เพื่อบอกฟาโรห์อย่างอ้อมๆว่า อย่ามารังควานตนอีก เพราะเธอมีแฟนแล้ว

สายตาของฟาโรห์เฉียบคมขึ้นรีบเดินไปทางห้องผู้ จัดการเซลอน

ยี่หวาถอนหายใจ ครั้งนี้น่าจะได้ละ ประธานน่าจะไม่

แปลกๆแล้ว

หลังเลิกงาน ยี่หวานั่งลิฟต์ลงมา เพื่อนร่วมงานที่ แรกก็คุยกันอย่างสนุกสนานพอเห็นเธอก็เงียบกันไปหมด ออกจากลิฟต์ เธอรู้สึกว่ามีสายตาที่นับไม่ถ่วนกำลังจ้อง มองหลังของเธอ

ออกจากห้องโถง เธอมองเห็นรถของเคทีแต่ไกล

แต่ในห้องโถง ลิฟต์สำหรับประธานก็ได้เปิดขึ้น

ยี่หวารีบเดินไปที่รถของเคที เคทีขับรถออฟโรดมา รถของผู้ชายที่ดีเลย คนตัวเล็กลงมาจากรถ รีบวิ่งไปหาที่ ยี่หวา “หม่าม ผมมารับหม่ามีแล้วครับ!”

“ช้าหน่อย!”ยี่หวากอดเขาไว้ “ลูก เรารีบไปกัน

เถอะ!”
ฟาโรห์เดินออกจากตึก สายตาเหลือบไปมองเห็น ก็ เห็นบางคนอุ้มเด็กแล้วเดินไปที่รถ

“ยี่หวา?!”ฟาโรห์ชะงักสักพัก เด็กคนนั้น?

ยี่หวาหันหลัง เห็นฟาโรห์ยืนอยู่หน้าตึก ทันใดนั้น หัวใจเหมือนจะขึ้นมาถึงคอเลย ต่อมา เธอเห็นฟาโรห์รีบ เดินมาทางเธอ..

“เคที รีบออกรถ!”ยี่หวายัดเด็กเข้าไป ตัวเองขึ้นไป

นั่งบนรถ

“เป็นอะไร?”ทำไมทำหน้าเหมือนเห็นผึงวันละ?”เคที เห็นเธอเร่งขนาด เลยรีบสตาร์ทเครื่อง,


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ