บทที่ 3 เสียน้องชายไป

“ ฮัลโหล ! วายุใช่ไหม ? ไม่สบายที่ไหนหรือเปล่า ?

* ยี่หวาถามอย่างร้อนรน

เสียงแปลกที่ไม่รู้จักถูกส่งมาจากปลายสาย ” คุณยี่ หวา ผมคือหมอที่ดูแลคุณวายุ ขอโทษด้วยนะครับ น้อง ชายของคุณ เสียชีวิตแล้ว ! วันนี้ตอนเย็น เพราะเขาหาคุณ ไม่พบ เลยรีบร้อน และไม่ฟื้นขึ้นมาอีกเลย คุณยี่หวา คุณรู้ ว่า คนเป็นโรคหัวใจ ไม่สามารถตกใจมากเกินไปได้ พวก เราขอโทษจริงๆครับ ! ” >>

(๕ คุณพูดอะไรนะ ? ” ยี่หวาอมนิ้วทั้งห้าเข้าปากไป น้ำตาไหลทะลักออกมา “ ไม่.. เป็นไปไม่ได้ วายุไม่ ตายหรอก ไม่. .?)

ชายหนุ่มหันหลังกลับอย่างสงสัย มองร่างสมบูรณ์แบบ และแผ่นหลังงดงามเปลือยเปล่าที่กำลังสั่นสะท้าน หัวใจ ของเขากระตุกเบาๆ มีคนตาย ?

เขาเดินเข้าไปใกล้ นั่งอยู่ตรงข้ามข้างหน้าเธอ มอง เลือดที่ไหลออกมาจากมุมปากเล็กน้อย นิ้วมือทั้งสี่ นิ้วถูก กัดแตกอยู่ในปาก ขมวดคิ้วน้อยๆ ใบหน้าเล็กๆนี้ มีแต่ ความน่าสงสารปรากฏออกมา

* หนูจะรีบไปเดียวนี้ รีบไปเดียวนี้ค่ะ ! ” อยู่ๆยื่หวาก็ วางโทรศัพท์ลง ลุกขึ้นยืน เพราะกลางกายสาวเจ็บมากเกิน ไป เลยเกือบจะล้มลง ชายหนุ่มยื่นมือออก พยุงเธอไว้ได้ ทัน
“ เกิดเรื่องอะไรขึ้น ? )

ยี่หวาไม่ได้เงยหน้าขึ้น น้ำตาทะลักไหลออกมา วายุ ตายแล้ว เธอไม่เหลืออะไรแล้ว คนในครอบครัวคนเดียวก็ ไม่มีแล้ว เธอจะไปหาวายุ “ หนูจะออกไป หนูจะออกไป หนูไม่เอาเงิน การสัญญาระหว่างเราเป็นโมฆะ หูนไม่เอา เงินแล้ว ! ”

“ เธอแน่ใจ ? ” ชายหนุ่มขมวดคิ้ว

ยี่หวา ดิ้นรนออกจากเขา คว้าเสื้อผ้าตัวเองมาสวม ไม่ สนใจสายตาตกตะลึงของชายหนุ่มที่อยู่ข้างหลัง สะพาย กระเป๋าใบเล็ก เอาแค่ของ ของตัวเอง ก็จะไปจากที่นี่

ชายหนุ่มยื่นมือดึงเธอไว้ “ กลางคืน ที่นี่ไม่มีรถลงดอย เกิดเรื่องอะไรขึ้น ? 2)

น้ำตากลิ้งไปมาในดวงตาของยี่หวา ” หุ้นจะลงไปจาก

ดอย ! !)

ชายหนุ่มไม่พูดมากอีกต่อไป ดวงตาล้ำลึกหรี่ขึ้น ฉันส่งเธอลงดอย ! ”

ตลอดทาง น้ำตาของยี่หวาไหลไม่หยุด และชายหนุ่ม ที่ขับรถอยู่ข้างๆ ก็ไม่ได้พูดอะไรสักคำ ส่งเธอไปถึงโรง พยาบาลโดยตรง “หากเธอไม่อยากทำแล้ว ฉันก็จะไม่ บังคับ ! เงินอีกครึ่งหนึ่ง ชดเชยให้เป็นคืนแรกของเธอ!
ยี่หวานิ่ง ลงจากรถไป โดยไม่พูดอะไร

มองเธอที่วิ่งเข้าโรงพยาบาลอย่างรวดเร็ว มีอกำพวง มาลัยจนมือขาว ดึงหน้ากากลงอย่างไม่พอใจ เผยใบหน้า หล่อเหลาออกมา แต่ คิ้วขมวดแน่น มีความไม่พอใจปรากฏ ออกมาสู่สายตา..

เมื่อยี่หวาไปถึงห้องคนไข้ พยาบาลเพิ่งใช้ผ้าสีขาว คลุมร่างไร้ชีวิตของวายุไว้

“ น้องชายของหนูล่ะคะ ? น้องชายของหนูล่ะ ? ” เธอ เหมือนกับคนบ้า เห็นใครก็ถาม

คุณยี่หวา เสียใจด้วยครับ ไม่มีวิธีแล้วจริงๆครับ ! >> หมอประจำตัวของวายุ ขอโทษยี่หวาด้วยใจจริง แม้ว่า คนไข้ตายไปเป็นเรื่องธรรมดา เขาเป็นหมอเป็นเรื่องที่ไม่ แปลกอะไรอยู่แล้ว แต่เด็กคนนี้เพิ่ง 15 ปี อย่างนี้ก็ตายเสีย แล้ว น่าเสียดายจริงๆ

มองร่างผอมที่ถูกผ้าคลุมอยู่บนเตียงคนไข้ ยี่หวากรีด

ร้องออกมา “ ไม่. .)

>> คุณยี่หวา ทำใจเถอะครับ ! ” หมอและพยาบาลต่าง ก็สงสารเธอได้แต่ปลอบใจเธอ

เธอแค่กรีดร้องออกมา มือที่สั่นเทาของเธอคลี่ผ้าคลุมออก มองใบหน้าขาวอมคล้ำของวายุ ริมฝีปากม่วง น้ำตาของเธอไหลลงมาเหมือนเขื่อนแตก

ช่วงเวลาที่เสียใจที่สุด ก็มีแต่น้ำตาที่ไหลอาบแก้ม บังคับตัวเองโดยพละกำลังทั้งหมด ไม่ให้ตัวเองออกเสียง ใดๆ วายุ วายุ..? (๕ >>

คล้ายกับว่าร้องตะโกนอยู่ในใจลึกๆแล้ว เขาก็จะกลับ มาหาเธอ อยู่ข้างๆเธอ

ผ่านไปหนึ่งเดือนครึ่ง

ในที่สุด ยี่หวาที่มีนงงไม่ได้สติ ก็ยอมรับเรื่องจริง การ ตายของวายุได้แล้ว แต่ตอนนี้ เธอก็พบว่า ตัวเธอท้องแล้ว เช่นกัน

แค่คืนหนึ่ง เธอก็ตกหลุมพลางเข้าแล้ว !

ตกตะลึง มึนงง กระวนกระวาย และดีใจ นี่จะเป็นคน เดียวในโลกนี้ที่มีเชื้อสายที่สนิทที่สุดกับเธอ หนึ่งชีวิตใหม่ กำลังเติบโตอยู่ในท้องของเธอ

เดินออกจากประตูสูติศาสตร์และนรีเวชวิทยา มือยี่ หวาถือผลการตรวจ เผยรอยยิ้มที่มียากในหนึ่งเดือนครึ่งที่ ผ่านมานี้ออกมา

นึกถึงผู้ว่าจ้างคนนั้น เขาไม่ได้มาหาเธอจริงๆด้วย !
หากเขารู้เข้า เธอไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง นึกถึงตรงนี้ ยี่หวา ตื่นตระหนกขึ้นมา ไม่ได้ เธอต้องหนี ต้องหนีไปยังที่ที่ไม่มี ใครรู้จักเธอ

ก้าวไปข้างหน้าอย่างรีบร้อน ตามระเบียงทางเดิน ยี่ หวาเดินชนเข้ากับอกกว้างของคนๆหนึ่ง “ อ๊ะ ! ขอโทษนะ คะ ! )

เงยหน้าขึ้นโดยอัตโนมัติ มองเห็นร่างที่สูง สูทสีดำ ปกปิดร่างแข็งแกร่งไว้ รูปร่างสูงใหญ่โต โครงหน้าผอมแต่ ใบหน้าเด็ดเดี่ยวมีความหนาวเหน็บของหิมะฤดูหนาว ใน ดวงตาลึกและดำสนิทเหมือนกับดาวยามค่ำคืนที่อยู่บน ท้องฟ้า ส่องประกายระยิบระยับ และคล้ายกับมีความเย็น ชาอยู่ในนั้น จมูกที่โด่งเหมือนกับประติมากรรมของกรีก เส้นริมฝีปากบางแบ่งชัดเจน เม้มแน่นโดยไม่มีความรู้สึก อะไรทั้งนั้น

(( คุณคะ ขอโทษด้วยนะคะ! ยี่หวาขอโทษอีกครั้ง หนึ่ง รู้สึกคุ้นเคยกับคนๆนี้อย่างแปลกๆ แต่นึกไม่ออกว่า เคยเห็นที่ไหนมาก่อน

ชายหนุ่มผู้นั้น แค่ก้มหน้าลงมองยี่หวา มองเห็นยี่หวา ก็นิ่งไปอย่าง ตกตะลึงตามด้วยพยักหน้า “ ไม่เป็นไร ! ”

เสียงทุ้มต่ำเย็นชาเหมือนน้ำแข็ง ร่างกายยี่หวากระตุก ขึ้นมาทันที รีบก้มศรีษะให้เขาเล็กน้อย หันหลังเดินจากไป
เสียงทุ้มต่ำเย็นชาเหมือนน้ำแข็ง ร่างกายยี่หวากระตุก ขึ้นมาทันที รีบก้มศรีษะให้เขาเล็กน้อย หันหลังเดินจากไป

ชายหนุ่มไม่ได้ขวางไว้ แต่หันศรีษะมองร่างบางที่จาก ไป สายตาคาดเดาไม่ออก

ก้มหน้าลง พบว่ามีผลตรวจตกอยู่ที่พื้น เก็บขึ้นมา แล้ว เห็นเขียนชื่อของยี่หวาไว้ ผลตรวจคือ ตั้งครรภ์ ตาของ ชายหนุ่มหรี่ลง หันไปมองหญิงสาวที่จากไปแล้วอีกครั้ง หนึ่ง สายตาอันตรายเหมือนเสือที่มองเหยื่อ..

( ฟาโรห์ คุณมาทำไมล่ะคะ บอกแล้วนี่คะว่า คุณไม่ ต้องมาไม่ใช่หรอ ? ) เสียงหวานของผู้หญิงดังชื้น ฟาโรห์ รีบยัดผลการตรวจใส่เข้าไปในกระเป๋าสูท มุมปากมีรอยยิ้ม อ่อนโยนปรากฏออกมา