บทที่ 18 เธอมารับฉันที่สนามบิน

หวา เธอรู้หรือไม่ว่าทุกวันนี้ การแสดงแฟชั่นของทุกวันนี้ เป็นชีวิตของทุกบริษัท แฟชั่น อยากจะเกิดในการแสดงแฟชั่นในแต่ละปีที่มีการแสดงแฟชั่นเป็นพันเป็นหมื่น ห้า ร้อยล้านดอลลาร์สหรัฐไม่นับว่ามากที่สุด และไม่ใช่ว่าทุกบริษัทจะมีกำลังทำขึ้นมาได้ เกี่ยวกับการลงทุน ต้องดูว่าจะได้รับกำไรกลับมาเท่าไหร่ ! ” เซลอนไม่ได้ปฏิเสธ แต่ให้ ปัญหายาก ยี่หวาเข้าใจ การทำงานของเขาเข้มงวด ไม่ใช่เหมือนทุกครั้งที่ท่าทางทะเล้น แต่ภายนอก

สำหรับเซลอน เธอนับว่าได้เข้าใจเขาใหม่ขึ้น “ ฉันจะเปลี่ยบเทียบการลงทุนของ

การเดินแฟชั่นในประเทศ แล้วคำนวนงบประมาณที่เหมาะสมออกมา ผู้จัดการเซลอนคะ

ขอบคุณนะคะ ! อย่างน้อยก็วันนี้ เธอฝึกได้แล้วอย่างหนึ่ง เสนอปัญหาออกมา แต่กลับไม่ตอบ ทิ้งให้ ลูกน้อง สามารถนั่งลงบนเก้าอี้ของผู้จัดการ อัฉริยะจริงๆ

ฟาโรห์ไม่มาทำงานสามวันแล้ว ยี่หวาไม่ต้องกาแฟให้เขา แต่ว่า นึกถึงคืนนั้นที่ เธอตะโกนใส่ประธาน หลังจากนั้นรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย

นึกไปนึกมา ไม่ควรจริงๆ ก็แค่เก้าสิบเก้าบาทเองนี่ ? เธอหาคืนมาจากที่อื่นไม่ได้ หรือไง ? เธอใจร้อนเกินไปแล้ว !

เพราะฟาโรห์ไม่อยู่ รองรับลูกค้ารายใหญ่ ก็เป็นหน้าที่ของเซลอน

ยี่หวาเดินไปเป็นเพื่อนกับเซลอนถึงห้องรับแขกของบริษัท ผู้จัดการฝ่ายขายคนหนึ่ง มองเห็นเซลอน รีบเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว เซลอนเหมือนกับเคยเห็นที่ไหน อาจจะเป็นผู้ จัดการที่สำคัญ แต่นึกไม่ออกว่าอีกฝ่ายเป็นใครกันแน่ เขาเอ็นงศรีษะไปทางยี่หวาอย่าง รวดเร็วเล็กน้อย เสียงเบาว่า รู้ไหม ว่าคนนี้เป็นใคร ?

4 ตอนที่โทรศัพท์นัดกัน เขียนเป็นผู้จัดการฝ่ายขายโซนเหนือ ประกร !

เซลอนเปลี่ยนสามก้าวเป็นสองก้าว รีบเดินไปตรงหน้า ยื่นมือขวาออกไป จับมือของ ประกรกุมแน่น ในขณะเดียวกันมือซ้ายก็ตบปาของเขา พูดอย่างกับแสงแดดของฮาวาย อย่างกระตือรืนร้นว่า “ ผู้จัดการประกร ช่วงนี้เป็นยังไงบ้างครับ

ประกรเห็นหวาผู้จัดการเซลอนของบริษัทธนา จำตัวเองได้ ก็ดีใจมาก ยังไม่ได้พูด ใบหน้าก็ยิ้มจนแก้มปริอย่างกับดอกทานตะวัน รีบพูดว่า ช่วงนี้ผู้จัดการเซลอน อยู่เย็น เป็นสุขนะครับ !

อยู่ข้างๆมองแล้ว ในใจตลก ยังไม่กล้าเผยออกมา ได้แต่ยิ้มไม่ออกเสียง เซลอนแกล้งเหมือนกับรู้จักอีกฝ่ายมานานหลายปี กระตือรือร้นเกินไป จนประกรไปแล้ว เซลอนหันหลังกลับมองเห็นยี่หวา ” เห็นหรือยัง เห็นคนที่ไม่สนิท ก็ต้องกระตือรือร้นอย่างนี้ เป็นยังไง แบบฟอร์มการสั่งสินค้าได้มาเรียบร้อยแล้ว ?! 1

ยี่หวาพายักหน้า นับถือจากข้างใน

4 ไปกันเถอะ อาหารค่ำ เลี้ยงคุณเป็นยังไง ? ”

** ขอบคุณค่ะ ผู้จัดการเซลอน ตอนกลางคืนฉันยังมีธุระค่ะ ! ” ยี่หวาปฏิเสธด้วยรอย ยิ้ม คอนกลางคืนเธอต้องไปรับเชย์ ยังต้องไปขายของ จะมีเวลาไปทานข้าวที่ไหนกัน !

“ ก็ได้ แล้วพรุ่งนี้ล่ะ ? ” เซลอนถามอีกครั้ง ท่าทางเหมือนจะไม่ยอมถอยง่ายๆ

* เอ่อ ! ” ยี่หวเห็นเขาตั้งจอย่างนี้ ถอนหายใจอย่างไม่รู้ว่าจะทำยังไง “ ผู้จัดการเซ ลอนคะ ฉันยังมีธุระ ฉันไปก่อนนะคะ ! ”

* หวา แค่ทานข้าวเอง จะเป็นยังไง ? ไม่ใช่ว่าขึ้นเขาลงห้วยสักหน่อย ” เซลอนไม่ เข้าใจจริงๆว่า การปลอยเสน่ห์เคล็บลับนี้ของเขาใช้บนร่างของยี่หวา จึงไม่ได้ผล

* หวา ประธานบอกว่า ลงเครื่อง 6 : 30 นาฬิกา ให้เธอไปรับด้วยตัวเอง ตามด้วย รายงานความคืบหน้าของโครงการที่ร่วมมือกัน ! ” เลขาอรบอกกับยี่หวาก่อนที่จะเลิก งาน

ยี่หวาขมวดคิ้ว มองนาฬิกาข้อมือ 5 : 50 นาฬิกาแล้ว ก็หมายความว่า ให้เธอไปถึง สนามบินนภายในเวลา สี่สิบนาที รีบหยิบมือถือโทรไปหาเคที่ ตามด้วยถือกระเป๋าขึ้นมา ออกไปก่อน

ปั้นชามองตามแผ่นหลังยี่หวาอย่างใช้ความคิด พีมพำเสียงหนึ่ง เลขาอรคะ ทำไม ฉันถึงรู้สึกว่า. .ประธานคล้ายกับให้ยี่หวาไปรับโดยเฉพาะ หรือว่า ระหว่างพวกเขามี ความสัมพันธ์พิเษศจริงๆ ? ”

“ เป็นไปไม่ได้ ! ” ได้รับมาคือ เสียงปฏิเสธของไอรดา ประธานพาลินดาออกไป ทำงานนอกพื้นที่ เชยอย่างยี่หวาแบบนี้ ประธานจะชอบได้ยังไง ? ” สุดสัปดาห์นี้ อยู่ อย่างสงบสุขดี ไม่มีโทรศัพท์จากใครโทรมารบกวน

วันจันทร์

ยี่หวาไปถึงบริษัท รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย เพราะว่าวันนั้นเธอไม่ได้ไปรับประธาน ไม่รู้ว่าเขาจะโมโหหรือเปล่า * หวาที่รัก เหม่ออะไรครับ ? ” เสียงใหญ่ของเซลอนลอยมากับลมอีกครั้ง

* ผู้จัดการเซลอน สวัดดีตอนเช้าค่ะ! ” ยี่หวาทักทายอย่างเกรงใจ สายตาเหลือบ มองไปยังด้านหลังของเขา ประธานยังไม่มา ?

และเวลานี้ โทรศัพท์บนโต๊ะกลับดังขึ้นมา

ยี่หวาสะดุ้งตกใจ รับโทรศัพท์

“ มากาแฟแก้วหนึ่ง ! ” เสียงทุ้มต่ำเหมือนนักประกาศข่าวซายถูกส่งมา ยี่หวาอึ้ง ทำไมประธานมาทำงานเช้าขนาดนี้ ?

* เอ่อ ! มาแล้วหรอเนี้ย! รีบไปเถอะ เดียวส่งมาห้องทำงานของผมแก้วหนึ่งนะครับ!

“ ค่ะ ! “ยี่หวาชงกาแฟส่งยังห้องทำงานของประธาน

เคาะประตูเข้าไปแล้ว มองผู้ชายที่ก้มศรีษะสูบบุหรี่หลังโต๊ะทำงาน คลื่นบุหรี่ลอย ไปทั่วห้อง ทำให้รู้สึกอยากไอ ยี่หวาทายว่าเขาต้องมานานแล้วแน่ ไม่อย่างนั้น คงไม่มีกัน บุหรี่มากขนาดนั้น

( ประธานคะ กาแฟค่ะ! ” ยี่หวาวางกาแฟลงบนโต๊ะ

วางแล้ว กำลังจะไป จูๆ เสียงของเขาก็ผ่านเข้าหู ทำไม ไม่ไปรับฉัน ? ”

ในใจยี่หวาตกใจ กลืนน้ำลายลงคอ หันหน้ามา ไม่คิดจะอธิบายเรื่องไม่มีคนรับ ลูกชาย แค่กล่าวว่า ” เลิกงานแล้ว กฎของบริษัทไม่ได้เพิ่มงานนอกเวลาไว้ ไม่ให้ค่าเพิ่ม กะทำงาน ฉันก็ไม่มีประโยชน์ที่จะทำงานนอกเหนือจากนี้ค่ะ”

ฟาโรห์เขียบุหรี่ลงบนที่เขี่ยบุหรี่ข้างๆ จู่ๆก็ลุกขึ้นยืน แล้วเดินเข้าไปหาเธอก้าวใหญ่ ยี่หวาสะดุ้งตกใจ ถอยหลังไปก้าวหนึ่ง

เขายืนอยู่ตรงหน้าของเธอ ร่างกายสูงใหญ่เหมือนกับบังคับ ปรากฏออกมาต่อหน้า เธอ กลิ่นบุหหรี่พุ่งเข้าจมูกของเธอ

* ประธานคะ หากคุณรู้สึกว่าฉันไม่เหมาะกับการเป็นเลขาของคุณ คุณสามารถ ยกเลิกไม่ให้ฉันทำงานก็ได้ค่ะ ! ” ยี่หวารวบรวมความกล้าเอ่ย เขาไม่พูด ยี่หวากลับเห็นว่า เขากำลังมองเธอด้วยใบหน้าอานไม่ออก ร่างกายสูงก็ ค่อยๆเข้ามาหาเธอช้าๆ

สมารถได้กลิ่นบุหรี่แรงบนร่างเขา ในนั้นยังมีกลิ่นอ่อนๆผสมอยู่ ซัดเจน เหมือนกับ กลิ่นน้ำหอมของโคโลญ แต่แค่อ่อนมากๆ อยู่ในอากาศ แต่กลับทให้เซลล์ทั่วร่างตื่นขึ้น

* คุณทำอะไรคะ ? ” ร่างของยี่หวาแข็งที่อ มองฟาโรห์

สีหน้าของฟาโรห์เรียบเฉย ในสายตามีความกลั่นแกล้งผ่านวูบไป ยื่นมือไปปิดผม ของยี่หวาออก เห็นแต่ยี่หวาเบิกตากว้าง มองเขาอย่างเอ่อๆ หน้าแดงขึ้นมาทันที สีแดง สด คล้ายกับเลือดสามารถหยดออกมาได้

เธอนึกไปถึงจูบของเขาคืนนั้น ! เขาจะทำอะไร ?

“ บนผมของเธอมีตอกฝ้าย ! ” กลั้นรอยยิ้มไว้ นิ้วเรียวยาวของฟาโรห์เลื่อนผ่าน ใบหน้าของเธอไป หยุดลงบนเส้นผม แล้วดีดเบาๆ แล้วมองยี่หวาคล้ายกำลังคิดอะไรอยู่ แล้วนั่งลงไปบนเก้าอี้สำหรับเจ้านาย

ตอกฝ้าย ? ยี่หวาหยุดสายตาลงบนร่างของฟาโรห์ที่กลับไปยังหลังโต๊ะทำงานของ เจ้านายอย่างช้าๆ ตามด้วยมองเขาอย่างสงสัย ครั้งแรกที่ยี่หวาพบว่า ฟาโรห์ไม่ได้แค่เย็นชาอยู่ด้านเดียว ใบหน้าของเขาก็ไม่ได้

เย็นชาแบบใสสะอาด ริมฝีปากอมยิ้มคล้ายสุนัขจิ้งจอก

ผ่านไปชั่วครู่ จู่ๆยี่หว่ก็เอ่ยออกมาอย่างโมโหว่า คุณตั้งใจ ! ”

* ตั้งใจอะไร ? ” ไม่มองเธอ ฟาโรห์ถามเธออย่างไม่เข้าใจ

4 ตั้งใจ. .” อิออนผ่านไปชั่วครู่ ไม่รู้จริงๆว่าควรจะพูดยังไง ย่หวาจู่ริมฝีปาก ขึ้น ฮัด ฮัด เมื่อรู้สึกว่าแพ้แล้ว ก้มศรีษะลง รู้สึกแต่ว่ามีที่ไหนแปลกๆ และไม่เคยเห็น ใบหน้าตอนนี้ของฟาโรห์ที่มีรอยยิ้มปรากฏออกมา

ไม่ถูก! ” จู่ๆเธอก็ตะโกนขึ้นมาเสียงหนึ่ง

ฟาโรห์รีบเก็บรอยยิ้มในดวงตาทันที มองเธอด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก “ อะไรไม่ถูก ? นี่เป็นฤดูใบไม้ผลิ ดอกฝ้ายมาจากไหน ? ” ในที่สุดเธอก็นึกออกแล้วว่าที่ไหน

แปลกๆ

เล่ห์เลี่ยมผ่านดวงตาของฟาโรห์ไปวูบ รีบเปลี่ยนเรื่องทันที วันศุกร์ ทำไมเธอถึง ไม่ไปรับฉัน

4 ไม่อยากไปค่ะ!

แบบแผนโครงการออกมาหรือยัง ? “เขาถามอีกครั้ง คล้ายกับไม่สนใจที่เธอ อารมณ์เสียสักนิด

ไม่พูดต่อคำพูดของเธอ ไม่ไล่เธอออก นี่เป็นสถานการณ์อะไร ? เธอทำให้เขาโมโห

มาหลายครั้งแล้ว เขายังไม่ไล่เธอออก ?

คุณยี่หวา แบบแผนโครงการละครับ ฟาโรห์ยกยิ้มสนุกขึ้นมา

* ฉันไปเอาตอนนี้ค่ะ!

* เอาแบบแผนโครงการของเธอ วันนี้มีประชุมปกติของแผนกสำคัญต่างๆ ผมหวัง ว่าแบบแผนโครงการของคุณจะได้รับการสนับสนุนจากทุกฝ่าย! ” ฟาโรห์พูดแล้วลุกขึ้น ยืน “ ลงไปชั้นล่าง ห้องประชุม ชั้น

4 ค่ะ!

ในห้องประชุม ผู้จัดการของทุกแผนก ผู้ดูแลรับผิดชอบ มาครบหมดแล้ว ยี่หวาถือ แบบแผนโครงงาน อย่างกังวลปรากฏตัวขึ้นในห้องประชุมแล้ว ผู้จัดการทุกแผนก และ ผู้ ดูแลทุกคน ต่างสงสัยการมาของเธอ

ประตูใหญ่จู่ๆก็ถูกดันออก ทุกคนลุกขึ้นยืน เรียกอย่างพร้อมเพรียงกันว่า “

ประธาน !

ฟาโรห์เดินเข้าห้องประชุมอย่างหนักแน่น มีเซลอนและเลขาอรตามอยู่ด้านหลังของ

เขา

ฟาโรห์นั่งลงก่อน ยี่หวายืนอยู่ข้างประตู รอคำสั่งของประธาน ในมือถือแบบแผน โครงการไว้แน่น

นี่เป็นครั้งแรกที่ยี่หวาเข้าร่วมการประชุมแบบนี้ เพราะเดียวต้องพูด เธอตื่นเต้นเล็ก น้อย หันไปมองทุกคน สายตาทุกคนไป กลับพบว่ามีคนกำลังมองเธออยู่ เซลอนกระพริบตา บอกให้เธอนั่งลงมา แน่นอนว่า เป็นที่ที่ว่างอยู่ข้างๆฟาโรห์ที่หนึ่ง เท่านั้น ที่เหลืออยู่

ยี่หวานิ่ง เซลอนพยักให้เธอน้อยๆ

ยี่หวากระวนกระวายเล็กน้อย

“ เลขายี่หวา นั่ง ! ” นี่เป็นประโยคแรกที่ฟาโรห์พูดขึ้นหลังเข้ามา

ได้รับคำสั่ง ยี่หวาจึงกล้านั่งลง

* เริ่มประชุมครับ มือทั้งสองข้างของฟาโรห์วางอยู่บนเก้าอี้เท้าแขน มือประสาน กันเล็กน้อยวางอยู่บนหน้าอก รอการรายงานของที่ประชุม ผู้จัดการของทุกแผนก รายงานสถานการณ์ของอาทิตย์ก่อนอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย

รอทุกคนรายงานเสร็จเรียบร้อย ฟาโรห์พูดขึ้นมา “ เลขายหวา พูดเกี่ยวกับ แบบแผนที่รวมงานกับ vl สิครับ !”

ยี่หวาสูดหายใจเข้าลึกๆ ลุกขึ้นยืซ้าๆ เดินไปยัง ข้างโต๊ะเครื่องฉาย

เงยหน้าขึ้น ใบหน้าเปลี่ยนให้เป็นรอยยิ้มอาชีพให้มากที่สุด หวังจะยืมรอยยิ้มมาปก ปิดความตื่นเต้นของตัวเอง ตามด้วย เธอเอาเอกสารวางลงข้างล่างเครื่องฉาย เริ่มซี้ตัว หนังสือบนจอ 4 ทุกคนก็รู้ว่า การแสดงแฟชั่นฤดูหนาวครั้งนี้ บริษัทธนา เป็นเจ้าภาพ การ แสดงไม่เหมือนกับทุกครั้ง บนการแสดงบนเวทีเดินแบบตัว t ครั้งนี้ พวกเรายกเวที เไป ข้างนอก ให้คนมากมายมาร่วมชมการแสดงของพวกเรา..

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ