บทที่ 29 ควบคุมอารมณ์ไม่อยู่

ยี่หวาเบิกตากว้าง น้ำตาเต็มข้างแก้ม สายตามอง ฟาโรห์ที่อยู่ใกล้อย่างเหม่อๆ อารมณ์ยังคงอยู่ในความฝัน

* ฝันร้ายหรอ ? ” น้ำเสียงฟาโรห์อ่อนโยนอย่างไม่ ค่อยเป็นมาก่อน

เวลานั้น ความรู้สึกปวดหนึบพุ่งขึ้นมา ในที่สุด น้ำตา ของยี่หวาก็กลั้นไว้ไม่อยู่ปล่อยทะลักออกมา ครั้งแรกที่ ร้องไห้ต่อหน้าฟาโรห์

“ ไม่เป็นไรแล้ว หวา” ฟาโรห์ปลอบประโลมเสียง อ่อน มือเรียวยาวตบลูบแผ่นหลังสะท้านของยี่หวาเบาๆ เขาไม่รู้ว่าเธอฝันถึงอะไร แต่เขารู้ว่า เป็นเพราะอะไร เธอ ถึงฝัน เพราะอะไรถึงควบคุมอารมณ์ไม่อยู่!

น้ำตาไหลหมดแล้ว ก็หลับบนอกของฟาโรห์อีกครั้ง หนึ่งอย่างไร้เรี่ยวแรง ว่าก่อนที่จะหลับ ยี่หวากละบจับมือ เรียวยาวทั้งคู่ของฟาโรห์ไว้แน่น ใช้แรงจับแน่น คล้ายกับ ไม่ว่าจะเจอเรื่องอะไร ก็จะไม่ยอมปล่อยไป

มองใบหน้าที่ยังคงมีคลาบน้ำตาหลงเหลืออยู่ แต่ว่า มือขวากลับถูกยี่หวาจับไว้แน่น ฟาโรห์ถอนหายใจออกมา อีกครั้ง

ความฝันอันมืดมนเข้ามาอีกครั้งอย่างไม่เป็นสุขหวาขมวดคิว สีหน้าอยู่ไม่สุข แต่ว่าถูกมือใหญ่กุมไว้แน่น อบอุ่นมาก

* ยี่หวา เธอสามารถทำได้ รีบให้ฉันเข้มแข็งขึ้นมา ฟาโรห์พูดเสียงทุ้มและเบาอยู่ข้างหูเธอ

ฟาโรห์ ! น้ำเสียงที่เย็นชาและทุ้มต่ำคือฟาโรห์ ยี่หวา นั่งตัวตรงขึ้นมาทันที

* ไม่!? ยี่หวาดึงผ้าห่มออกจากร่างก็จะลงจาก

เตียง

เธอไปไหน ? ” มองเธอปล่อยมือของตัวเอง มือที่ ว่างรู้สึกว่างเปล่าอย่างแปลกๆ “ ฉันส่งเธอไป !

ในที่สุด สายตาว่างเปล่าของยี่หวาก็มีแสงสว่าง มอง หน้าฟาโรห์ที่มีความอ่อนโยนที่นั่งอยู่ที่ข้างเตียงอย่าง สงสัย เมื่อกี้นี้ เขาพูดอะไร

ไม่ว่าเกิดเรื่องอะไร แต่ว่าน้ำเสียงอบอุ่นมาก

นิ้วเรียวยาวลูบผ่านแก้มของยี่หวาไปอย่างอ่อนโยน ดวงตาใสมีความยุ่งเหยิงมากมาย แต่ไม่การบังคับใดๆทั้ง สิ้น “ อยากไปที่ไหน ฉันส่งเธอไป !

ยี่หวาจึงค่อยรู้สึกตัว มองรอบกาย ห้องสีขาว เฟอนิเจอร์สีดำ ผ้าปูที่นอนขาวสะอาด ที่นี่เป็นที่ไหน ?

“ นี่เป็นคอนโดของฉัน!” คล้ายกับฟาโรห์มองเห็น

ความงสัยของเธอ

“ ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะ ? ” เธอนิ่งไปสักพัก เธอ

อยู่ที่บริษัทไม่ใช่หรอ ? เจอเข้ากับคุณเรนจิไม่ใช่หรอ ?

เขาชื่ออะไร ?

* เธอเป็นลมไป!” เขาเล่าเรื่อง แต่ว่าน้ำเสียงกลับ สั่นน้อยๆ “ ฉันแค่พาเธอมาที่นี่ ! ”

* กี่โมงแล้วคะ ? ” เธอถาม

“ ใกล้จะถึงเวลาเลิกงานแล้ว !” ฟาโรห์กล่าว

“ พวกเราไม่ได้ประชุมหรอคะ ?”

“ เธอคิดว่าไง ?

ขอโทษค่ะ ! * ยี่หวาลุกขึ้นยืน มองผ้าปูที่นอน

ขาวสะอาด นึกไปถึงว่าประธานอาจจะรักความสะอาด ใจ กระตุก นึกอะไรขึ้นมาได้ ดวงตาผ่อนแสงลง “ ฉันทำให้ การประชุมของบริษัทล่าช้า!
“ พรุ่งนี้ค่อยประชุม ! ” ฟาโรห์เอ่ย

” ประธานคะ ขอโทษนะคะ ” ลงจากเตียงอย่าง เงียบเชียบ ยี่หวาดันประตูเปิดออกเบาๆ เดินออกไปข้าง นอก คุณเรนจิเป็นคนเดียวที่รู้ว่าผู้ชายหน้ากากสนุขจิ้งจอก อยู่ที่ไหน เป็นคนเดียวที่สามารถตามหาลูกชายของเธอ กลับมาได้ เธอจะไปหาคนๆนั้น ไม่ว่ายังไง ก็ต้องหาคุณ เรนจิให้พบ แต่เธอไม่รู้ว่าเขานามสกุลอะไร!

เด็กทารกที่เธอเพิ่งคลอดออกมา มันคืนนั้นผู้ชาย หน้ากากสุนักจิ้งจิกก็เอาไปแล้ว จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ได้ เห็นสักครั้ง มีแต่ฟ้าที่รู้ว่า ในความฝันหลายๆคืน เธอ สะดุ้งตื่นขึ้นมาพร้อมน้ำตาทุกครั้ง!

เรื่องทุกอย่างคล้ายลมที่พัดผ่าน เจอคุณเรนจิ ทำให้ เธอมีความหวังน้อยๆ ถึงแม้ว่าความหวังจะน้อยนิดก็ตาม เธอก็หาตาม ! “ ประธานคะ บริษัทเรามีผู้จัดการที่ชื่อเรน จิไหมคะ ? ”

ฟาโรห์นึกไปถึงว่า แค่เห็นแค่เดี๋ยวเดียว เธอก็เสียใจ ขนาดนี้ จิตใต้สํานึกของเขาไม่ต้องการให้เธอเสียใจอีกต่อ ไป “ ไม่มี !”

* ไม่มีจริงๆหรอคะ ? ” ใบหน้าของยี่หวามีความ เสียใจน้อยๆ ไม่ เป็นความหมดหวัง เธอเหมือนกับได้ยินพนักงานหญิงคนนั้นเรียกว่าผู้จัดการเงิน หรือว่าเธอ ได้ยินผิด ?

ข่าว ประธานและเลขายหวา ขาดการประชุมพร้อมกัน แค่ในช่วงเวลาสั้นๆ หนึ่งชั่วโมง ไปถึงทุกซอกทุกมุมของ บริษัท กลายเป็นข่าวดังของบริษัทอย่างไม่ต้องสงสัย กลางวันแสกๆ ประธานกลับพาเลขายี่หวาจากไป คนใน ห้องกล้องวงจรและพนักงานต้อนรับ พูดว่า ประธานอุ้ม เลขายี่หวาจากไป!

“ หรือว่า เลขายี่หวามีแล้ว ? ” ไม่รู้ว่าใครตะโกนขึ้น

“ ไม่ใช่ว่า ท้องโตขึ้นมาจริงๆนะ ?”

* เลขายหวาเป็นลม ประธานอุ้มจากไป หากไม่ได้ ท้อง ทำไมต้องอุ้มเธอจากไป ? ”

แค่เวลาไม่นาน ข่าวที่ยี่หวาอาจจะท้องลูกของ ประธาน ก็เป็นข่าวไปทั่ว

ยี่หวาปฏิเสธิฟาโรห์ที่จะไปส่ง จัดการกับอารมณ์ เธอก็ไปรับลูกชาย
“ มามี้ครับ มามี้ร้องไห้มาใช่ไหมครับ ? ” เชย์เห็น ดวงตาบวมแดงของยี่หวา ก็แน่ใจว่ายี่หวาร้องไห้อีกแล้ว

* ไม่ใช่ครับ มามไม่ได้ร้องไห้ ! ” บนใบหน้าของ ยี่หวามีความไม่สบายใจผ่านบไป ก่อนจะออกมา ได้ได้ รางๆว่า ฟาโรห์บอกกับเธอว่า เตรียมออกนอกประเทศไป เรียนรู้สามวัน เธอแค่ฟัง แต่ว่าตอนนี้นุกดูแล้ว เชย์จะทำ ยังไง ?

เธอไปเมืองนอกไปเรียนรู้สามวัน เชย์จะทำยังไง ?

“ งั้นดวงตาของมา มี้ แดงๆ เป็นเพราะอะไรครับ ?

* เชย์ครับ เจ้านายของมาให้มามีไปทำงานนอก สถานที่ แต่ว่า ไม่มีคนดูแลเชย์แล้ว !

“ ไม่เป็นไรครับ เชย์สามารถอยู่ที่ศูนย์เด็กเล็กครับ คุณพ่อคุณแม่ของเพื่อนมากมายก็ไม่มารับพวกเขา มารับ แค่เมื่อถึงวันหยุดสุดสัปดาห์ครับ มามี้ ผมก็ทำอย่างนี้ก็ได้ ครับ ! ”

“ อืม ! ” ยี่หวานิ่งไป ทำไมเธอถึงนึกไม่ออกอยู่หอ โรงเรียนกันนะ ? ” แต่ว่า เซย์ยังเด็กอยู่เลยครับ ! ”

“ มามี้ ผมโตแล้วครับ เอาอย่างนี้นั่นแหล่ะครับ พรุ่งนี้ พวกเราก็พูดกับคุณครู ผมจะอยู่หอโรงเรียน ! มาอย่า หนักใจเลยครับ เชย์เป็นลูกผู้ชาย ไม่กลัวครับ ผมชอบ อยู่ที่ศูนย์เด็กเล็กครับ มีเพื่อนเยอะๆ ต่อไป เชย์อยู่ที่หอ โรงเรียนดีกว่า !

เด็กคนนี้ เชื่อฟังขนาดนี้ ทำให้ใจของยี่หวาปวดหนึบ ขึ้นมา เธอกำลังนึกว่า หากเชย์เป็นลูกจริงๆของเธอ จะดี ไหน แม้ว่าเธอนับเชย์เป็นลูกแท้ๆ และก็รู้ว่า ลูกแท้ๆของ เธอ อาจจะไม่เชื่อฟังและเอาใจใส่มากขนาดนี้ แต่ว่าในใจ ที่มีช่องโหว่ก็บีบรัดหัวใจของเธอให้เจ็บ บีบรัดเจ็บปวด ก็ ยิ่งเจ็บปวดมาก เจ็บจนขาดอากาศหายใจ

มา! มามี้แบกเชย์ครับ ! ” ยี่หวานั่งลง “ มา แบกเซย์กลับบ้าน รอมาทำงานนอกสถานที่กลับมา ก็มา รับเชยกลับบ้านนะครับ !

“ ครับ ! มามี้ไม่ได้แบกเชย์มานานแล้วนะครับ ! เด็กเล็กๆ บีนขึ้นหลังของยี่หวาอย่างรวดเร็ว “ มามี้จะกลับ มาตอนไหนครับ ?

ยังไม่ได้ไป ก็ไม่อยากให้มามี้ไปแล้ว !

เร็วๆนี้ครับ ! ” น่าจะเร็วๆนี้มั้ง ยี่หวานึก

บนเครื่อง ชั้นเฟิร์สคลาส
สีหน้าของยี่หวา เฉยมากๆ คล้ายกับเรื่องของเมื่อ วานไม่ได้เกิดขึ้นมาก่อน นี่กลับทำให้ฟาโรห์รู้สึกแปลกใจ ตอนนี้ เธอหลับไปแล้ว และยังคงสวมสูทมิดชิดของเธอ มองแล้วอึมครึม ทําให้รู้สึกไม่สบายใจ

แต่ก็ดี เธอนับว่าเข้มแข็งแล้ว อย่างนี้ ทำให้ในใจ ของเขามีความหวังขึ้นมาเล็กน้อย

ยี่หวา ให้เธอเป็นผู้หญิงของฉัน ก็ต้องให้เธอรับ ความกดดันที่ผู้หญิงของฟาโรห์ต้องได้รับ เขาหวังว่า เธอจะรับไหวกับการสดสอบ ! หากเป็นอย่างนี้แล้ว ก็จะ สามารถผ่านการทดสอบจากพ่อได้

คิดแล้ว ริมฝีปากที่เม้มแน่น ก็โค้งขึ้นมาอย่างสวยงาม โดยไม่มีเสียง จนถึงแขนถูกเซลอนกระทุ้งเบาๆ ฟาโรห์ ขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ

เซลอนแปลกใจมาก ทำไมเมื่อวานทั้งสองคนไม่ได้ ประชุม วันนี้มาทำงาน ก็บอกว่าจะไปทำงานนอกสถาน ที่ แล้วยังไปไกลถึงเกาหลี “ ฟาโรห์ นายแน่ใจนะว่า ทำงานนอกสถานที่ครั้งนี้ ไม่ใช่ว่านายอยู่ๆก็อยากไป

ฟาโรห์หันหน้ามา สายตาหยุดลงที่ข้างใบหน้าหล่อ เหลาของเซลอน จ้องเขาไว้ จ้องจนเขาเกือบจะรู้สึกกลัว

แล้ว
* ฟาโรห์ นายมองฉันอย่างนี้ทไม ? จะทำให้ฉันรู้สึก ว่า นายหลงรักฉันแล้ว ! ” พูดอย่างนึกสนุก เซลอนกระ พริบตา มองฟาโรห์อย่างจิงจังและทะเล้น

พวกเรา ใครเป็นประธาน ? ” ฟาโรห์พูดเสียง เย็น ใช้หางตามองเซลอน เขาหวังว่าใต้ฟ้าจะไม่สงบ เพื่อความต้องการของตัวเองจริงๆ “ เธอนอนหลับแล้ว หุบปาก ! ”

* ฟาโรห์ นายอบอุ่นจังเลย ! ” เสียงเซลอนหุ้ม แอบมองยี่หวาที่อยู่ไม่ไกลนัก “ หวานอนหลับแล้ว ! ไม่ เป็นไรหรอก ! ”

“ หุบปาก ! ”

“ ฟาโรห์ สองคำนี้ จะกลายเป็นคำพูดติดปากของ นายแล้ว กลัวว่าฉันจะพูดอะไรใช่ไหม วางใจเถอะ ฉันจะ ไม่พูดมั่วแน่นอน ไม่บอกหวา ว่านายมีความรู้สึกกับเธอ ! ” เซลอนพูดอย่างทะเล้น ยิ้มกว้าง มีความลึกลับผ่านออก มาทางดวงตาลูกพืชที่มีเสน่ห์ “ หวาที่นอนหลับแล้ว รู้สึก เป็นความจริงมากกว่า นายมองสิ เธอนอนได้น่ารักมาก เลย ! »

ใบหน้าของฟาโรห์เย็นชาลง สายตาคล้ายน้ำแข็ง

มองเซลอน “ นายน่าเกลียดมาก !
“ นายก็เอาแต่ใจมาก ! ” เซลอนเถียงกลับ

ยี่หวาถูกเสียงของทั้งสองคนทำให้ตื่น ลืมตาขึ้นก็ พบว่าผู้ชายทั้งสองคน กำลังมองตัวเองอยู่ ตกใจเล็กน้อย รีบนั่งตัวตรง “ ประธาน ผู้จัดการเซลอน !

“หวา พวกเราทำให้เธอตื่นขึ้นมาจริงๆหนอเนี่ย ? เซลอนยิ้มอย่างไม่รู้สึกผิดสักนิด “ อย่านอนเลย รอให้ถึง โรงแรม ค่อยนอน ที่น่ไม่สบายเกินไปแล้ว หากว่าเธอง่วน นอนจริงๆ พิงอกของฉัน นอนสักพักก็ได้นะ ! ”

จู่ๆยี่หวาก็รู้สึกว่าใบหน้าร้อนแดงขึ้นมา เธอไม่กล้า เงยหน้าขึ้นด้วยซ้ำ ได้แต่พึมพัมในลำคอ “ ผู้ ผู้จัดการเซ ลอน คุณพูดเล่น ไม่น่าหัวเราะสักนิดเลย

“ ฮ่า ฮ่า เธอน่ารักจริงๆ ” เซลอนมองเธอท่าทาง จิงจังอย่างนี้ หัวเราะออกมาเสียงดัง อย่างทะเล้นสุดๆ

ฟาโรห์ไม่ออกเสียง แต่สายตากลับนิ่งลึก “ หุบปาก ทั่วเครื่องบินมีแต่เสียงหัวเราะของนายแล้ว ไม่ขยะแขยง หรือไง ? ”

โซลเกาหลีใต้

* ประธานคะ เอกสารเตรียมพร้อมแล้วค่ะ
การทำงานนอกสถานที่ครั้งนี้ ฟาโรห์เตรียมร่วม โครงการกับบริษัทในเกาหลี แน่นอนว่าร่วมโครงการกับ บริษัทมีชื่อในเกาหลี

“ อืม ! ” ฟาโรห์พยักหน้า “ รู้แล้ว !

แน่นอนว่าครั้งนี้ที่พวกเขามา สำคัญที่สุดก็คือ เพื่อ มาร่วมงานกิจกกรมธุรกิจ จริงๆแล้ว ความต้องการจริงๆ ของฟาโรห์ ก็คือ พายี่หวาออกมาปลอดปล่อย แน่นอนว่า ใช้ชื่อของบริษัท แล้วยังพาเซลอนมาด้วย ก็เพราะกลัวว่า เธอจะไม่ยอมมา