บทที่ 1 ตรวจร่างกาย

“ ถอดเสื้อผ้าออก นอนลงไปบนเตียง แล้วอ้าขาออก จากกัน ! ” หมอสวมด้วยเสื้อกาวน์สีขาวตัวใหญ่บอก

บนปูที่นอนสีฟ้าที่ใช้ในการหญิงสาวสวยร่าง เล็กหลับตาลงเหมือนถูกรังแก ขนตายาว เหมือนปีกของ ผีเสื้อที่บางและเบา ไม่ขยับแต่งดงาม ริมฝีปากสีแดงสด เม้มเข้าหากันเล็กน้อย มุมปากเบะลงอย่างเสียใจ

ความขมขื่นเต็มตื้นอยู่ในอก ยี่หวา ในอายุ 17 ปี ทำ ตามคำพูดของหมอคล้ายกับถูกรังแก ถอดเสื้อผ้าออกโดย ไม่มีความรู้สึก นอนอยู่บนเตียง รอการตรวจของคุณหมอ

ยี่หวาเหมือนกับรู้สึกถึงสายตาดูถูกจากหมอหญิงวัย กลางคน เธอต้องรู้สึกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่รักความสุขสบาย แต่เปลือกนอกแน่ๆ

นี่เป็นครั้งแรก ที่ยี่หวาเปลือยต่อหน้าคนอื่น

แสงอาทิตย์แรงกล้าส่องผ่านผ้าม่านห้องตรวจเช็ค ร่างกาย สว่างจนไม่สามารถลืมตาได้ แต่หัวใจของเธอ กลับมืดมิด เพราะเธอรับงานที่สังคมนี้ไม่ยอมรับ รับตั้งครรภ์

เธออายุแค่ 17 ปี หมอช่วยเธอตรวจเช็ค แล้วยี่หวา ได้ยินเธอพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า : เสร็จแล้ว ใส่ เสื้อผ้าได้ !”
ยี่หวาเริ่มสวมใส่เสื้อผ้า ถอนหายใจยาวๆ ในที่สุดก็ ผ่านด่านนี้แล้ว เธอก็สามารถได้รับเงินครึ่งหนึ่งนั่นแล้ว

เธอมีใบหน้านวลขาวสะอาด ผมสีดำยาวตรงปล่อย ลงตามแผ่นหลัง เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ปกปิดไหล่ผอมเล็กของ เธอไว้ ท่าทางที่หวาดกลัวแบบนั้น มองแล้วบอบบางและ ไม่มีใครยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ

ผู้ชายสวมสูทคนหนึ่ง รออยู่หน้าประตู มองเห็นยี่หวา ถูกหมอส่งออกมา แล้วเขาก็เหลือบมอง สำรวจยี่หวา ถาม เสียงต่ำว่า : หมอลี ผลตรวจเป็นยังไงครับ ?

คุณเรนจิวางใจได้ค่ะ เป็นหญิงบริสุทธิ์ ไม่มีโรคทาง นรีเวช ! ” หมอลีพูดตรงๆ โดยไม่ได้อ้อมค้อม

ใบหน้าของยี่หวาอยู่ๆก็แดงหมดทั่วหน้า ไม่กล้ามอง ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ เธอรู้แค่ว่า เขาเป็นตัวแทนที่หา เธอให้รับตั้งครรภ์แทนเฉยๆ สำหรับคนๆนั้นหน้าตาเป็นยัง ไง ยี่หวาไม่รู้สักนิด สูงหรือเตี้ย อ้วนหรือผอมไม่รู้สักอย่าง รู้แค่ว่าคนๆนั้นให้ ห้าล้านหาคนรับตั้งครรภ์ ไม่มีความ สงสัยต่อคนลึกลับคนนั้น

คุณยี่หวา ไปกันเถอะ ! กับหมอลีอีกไม่กี่ คำ แล้วพายี่หวาขึ้นรถคันหนึ่ง แล้วรถก็ขับไปยังวิลล่าที่อยู่ ในภูเขาลูกหนึ่ง
คุณยี่หวา จากวันนี้เป็นต้นไป จนกว่าจะท้อง เพื่อให้ รับประกันถึงความบริสุทธิ์ของเด็ก ผู้ว่าจ้างสั่งว่า คุณไม่ สามารถออกจากวิลล่าสักก้าว จนท้อง ผู้ว่าจ้างจะให้เช็คที่ น่าพอใจเป็นค่าใช้จ่ายแก่คุณ คุณยี่หวาอย่าเป็นห่วงอาการ ของน้องชายอีกเลย เงินก้อนนั้นวันนี้ก็จะเข้าบัญชีครับ ”

ยี่หวาถอนหายใจออกมารอบหนึ่ง หากหนูไม่ออกไป สามารถโทรศัพท์ได้ไหม คะ?

แน่นอนครับ ! เรนจิพูดอย่างสุภาพ คุณยี่หวา ครับ พวกเราไม่ได้จำกัดอิสระของคุณไว้ แต่ผู้ว่าจ้างออก เงินมากขนาดนี้ คุณก็ต้องรับผิดชอบต่อเขา ใช่ไหมครับ !

“ ! ยี่หวากุมมือเล็กๆ ของตัวเองไว้อย่างไม่

สบายใจ

คุณยี่หวา ห้องข้างบนมีเสื้อผ้า และของในชีวิต ประจำวัน ต่อไป ผมจะมาส่งอาหารให้ทุกวัน คุณยี่หวา ขั้น ตอนของสัญญา ทนายทำเสร็จหมดแล้ว แค่คุณเซ็นชื่อ ก็ได้แล้วครับ

“ค่ะ ! ยี่หวานิ่งไปสักพัก เพื่อน้องชาย เธอจะเซ็น

ช่วงที่เซ็นลายเซ็นอยู่บนกระดาษ ใจของยี่หวา ก็ ยุ่งเหยิงตามไปด้วย เธอไม่รู้ว่าอนาคตจะอยู่ที่ไหน เธอเซ็นลงไปแบบนี้ เท่ากับทำลายทั้งชีวิตของตัวเอง แต่ ไม่มี วิธีแล้ว ! น้องชายรอเงินค่าผ่าตัดอยู่ เธอเซ็นชื่อโดยน้ำตา คลอ ยื่นให้เรนจิ “ คุณเรนจิ แล้ว แล้วคืนนี้ เขา เขาก็จะ มาแล้วหรอคะ ? )

* ใช่ครับ คืนนี้เขาจะมา ”

คุณยี่หวา ผมกลับไปก่อนนะครับ นี่เป็นสัญญา สัญญาฉบับนี้ของคุณเก็บไว้ดีๆนะครับ ! ” เรนจิหันหลัง ออกไปจากวิลล่า

วิลล่าใหญ่หลังนี้ เหลือแต่ยี่หวาคนเดียว เธอรอการ มาถึงของเวลากลางคืนด้วยความหวาดกลัว เธอจะขายตัว เองแล้ว ไม่ ขายไปแล้ว

อยู่ๆเธอก็รู้สึกตึงเคลียดขึ้นมาเล็กน้อย ไม่รู้ว่าผู้ว่า จ้างจะเป็นคนยังไง ?

เปิดประตูห้องนอนของชั้นสอง ถูกการตกแต่งข้างใน ทำให้อึ้งไป การออกแบบรวบรัด เครื่องใช้ขาวดำ ใจ กว้างและเคร่งขรึม ขนาดผ้าปูเตียงยังเป็นสีขาว ขาวจน ทำให้กลัว ยี่หวานึก คนๆนั้นเป็นคนรักความสะอาดอย่าง หนัก ?

ของใช้ต่างๆของผู้หญิง สีขวาเป็นส่วนใหญ่ เหมือนกับ เตรียมไว้ให้เธอ ตู้บนหัวเตียงและเตียงขนาดใหญ่สำหรับ คนสองคน เมื่อเปิดต้ ข้างในเป็นเสื้อผ้าสีสันสดใส มีแต่ที่เธอไม่เคยเห็นทั้งนั้น แต่มองแล้วเป็นแบรนด์ดัง

เธอไม่สนใจสิ่งพวกนั้น เธอแค่อยากให้การสัญญา ครั้งนี้สิ้นสุดลงเร็วๆ กลับไปโรงเรียนเร็วๆ เรียนหนังสือ ของเธอต่อไป อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว รอการมา ถึงของผู้ว่าจ้าง

เวลา 22:00 นาฬิกา รถเบนท์ลีย์สีดำคันหนึ่งที่ ไม่มีใบอนุญาติ ปรากฏอยู่ที่สวนของวิลล่า

หัวใจของยี่หวาเต้นไม่หยุดอย่างตึงเครียดทันที เขา มาแล้ว คนๆนั้นมาแล้ว !

เธอหายใจเข้าลึกๆ ยืนอยู่ที่ชั้นล่างประตูของห้อง รับแขก รองเท้าหนังเหยียบย่ำบนหินอ่อนมีเสียงออกมาจาก ที่ไกล จนเข้ามาใกล้ เสียงฝีเท้าหยุดลงที่หน้าประตูสักพัก แล้วเดินเข้าไปหาเธอทีละก้าว ทีละก้าว หัวใจของเธอเกือบ จะกระโดดออกมาจากลำคอแล้ว

ทันใดนั้น ประตูเปิดออก สิ่งกระทบเข้าสู่สายตาคือ ร่างสูงใหญ่ร่างหนึ่ง รองเท้าหนังมันเงา กางเกงสูทที่เรียบ ตรง มองขึ้นไปข้างบนอีก หุ่นสูง สัดส่วนสมส่วน ไม่ได้ อ้วน แต่ว่า บนใบหน้าของเขาสวมด้วยหน้ากากสุนัข จิ้งจอกที่ใช้ในงานสวมหน้ากากบ่อยๆไว้

หัวใจของยี่หวาเต้น ตึกตัก ตึกตัก อยู่ๆก็หน้ามืด ยืนไม่มั่นคง

สายตาเฉียบคมของชายหนุ่ม มองสำรวจยี่หวาสีหน้าที่ ไม่สบายใจ ปริปากพูด “ เธอชื่อว่า ยี่หวา ?)

เสียงไพเราะทุ้มต่ำ อบอุ่นมากๆ มีความเซ็กซี่น่า หลงใหลรวมอยู่ด้วย เหมาะกับผู้ประกาศข่าว ฟังเสียงแล้ว อายุยังน้อย