บทที่ 32 กำลังน้อยใจ

“เซลอนสำคัญต่อเธอมากหรอ ถึงได้ยอมเอาชีวิตตัวเอง เข้าเสี่ยง ถ้าฉันจำไม่ผิด เธอกับเซลอนพึ่งรู้จักกันใช่ไหม” นิ้วมือที่หนาหยุดอยู่บนไหล่ของยี่หวา จู่ๆฟาโรห์ก็เอามือไป จับที่คางของยี่หวา บังคับให้เธอเงยหัวขึ้น สายตาที่เฉียบคม จ้องมองที่ตาของเธอ

“สถานการณ์ตอนนั้นอันตรายมาก” ยี่หวารับสายตาอัน มืดมนล้ำลึกของฟาโรห์อย่างเงียบๆ สถานการณ์ตอนนั้นเธอ แทบจะไม่ได้คิดอะไรเลย เธอคิดว่าถ้าเป็นฟาโรห์ เธอก็จะ ผลักเหมือนเดิม นี้มันเป็นสัญชาตญาณ “ฉันไม่ทันได้คิด ”

“ถ้าเป็นฉันละ”ในใจของฟาโรห์เหมือนถูกมีดแทงไป รอบหนึ่ง เห็นเธอตอบด้วยสายตาที่มั่นคงและหน้าที่เหมือน ตรงไปตรงมา ในตาของฟาโรห์เต็มไปด้วยความรู้สึกที่บอก ไม่ถูก

“อะ ทำเหมือนเดิม ตอบอย่างเด็ดขาดเช่นเคย ยี่หวา พยักหัวอย่างจริงจัง

สีหน้าของฟาโรห์เริ่มอ่อนลง “เรื่องที่เธอขาดสารอาหาร คือยังไง “หลายปีมานี้เธอไม่ได้กินข้าวดีๆเลยหรอ”

“หลายปีมานี้ “ยี่หวาฟังสำเนียนของเขาเหมือนรู้จักกับ ตัวเองมานานหลายปีงั้นแหละ “ฉันเลือดจางอีกแล้วหรอ”

“อีก” ฟาโรห์ขมวดคิ้วโดยไม่ได้ตั้งใจ “เมื่อก่อนเธอ

เลือดจาง”

“โอ้ เป็นอยู่ช่วงหนึ่ง”อารมณ์ของเธอจะดี กินก็น้อย ยุ่ง กับงานและการเรียน ความเครียดในชีวิตก็เยอะ เลือดจางก็ เป็นเรื่องธรรมดา

มือของฟาโรห์ก๋าแน่นขึ้น มีอยู่คําหนึ่งที่อยากจะถาม แต่ ก็ทนไว้ไม่ถาม สุกท้ายพูด : “เธอขาดเงินมากหรอ”

“อืม” พยักหน้ารับ “ประธานคะ คุณกลับไปเถอะคะ ฉันจะนอนแล้ว”

“บ้าจริงเธอจะขาดเงินได้ยังไง เขาตะโกน

ถ้าเขาจำไม่ผิด เธอมีเงิน 7, 500, 000 ไม่ใช่หรอ ผู้ หญิงบ้าน เงินพวกนั้นเธอสามารถใช้ได้ทั้งชีวิต ไม่ต้องกังวล เรื่องกินอยู่เลย เธอไปทํายังไงถึงให้ตัวเองเป็นเลือดจางเนี้ย

“ทำไมฉันจะขาดเงินไม่ได้” ยี่หวาขมวดคิ้ว มองเขา ด้วยความงง “ประธานคะ ฉันเหนื่อยแล้วจริงๆคะ อยากนอน

คะ”

“ได้ เธอนอน “สีหน้าของเขาค่อยๆดูเป็นมิตรขึ้นมา

“ฉันไม่ไป ”

“แต่ว่า……..มีแค่เตียงเดียว

“ฉันนอนบนโซฟาคือหนึ่ง “ฟาโรห์พูดอย่างเย็นชา

อาจจะเป็นเพราะเหนื่อยเกินไป ยี่หวาพูดไม่กี่คำก็หลับ

ฟาโรห์นั่งอยู่ที่โซฟาเพื่อถอดรองเท้า ตอนนี้เขาถึงได้

แล้ว รู้ว่าเท้าตัวเองเจ็บขนาดไหน เต้นรำช่วงกลางคืนโดนเธอ เหยียบจนเท้าบวมไปหมด

บนเตียง ก็ยังคงเป็นร่างที่นอนหดตัว ผมที่ยุ่งเหยิงบาง หน้าด้านข้างที่ขาวเธอไว้ นอนได้ลึกมาก ปากสีเชอร์รี่เปิดไว้ นิดๆ เหมือนเด็ก แต่กลับเกี่ยวโดนในใจลึกๆที่อ่อนของเขา

ฟาโรห์มองดูที่ขาสักพัก ก็ได้ใส่รองเท้า เดินไปข้างเธอ ค่อยๆปัดผมตรงหน้าให้เธอ จ้องมองหน้าสีขาวที่อยู่ข้างล่าง ผม แสยะยิ้ม

ในใจกระชาก เรียวยาวมาตามหน้าผากลืนลงไปบน หน้าที่เรียบเนียน ค่อยๆลูป ในใจกลับรู้สึกสบายใจขึ้น เหมือน มีความอุ่นไหลเขาไปในใจเลย เต็มไปด้วยความสุข

“อย่าเล่น “ออกเสียงคราง ยี่หวาดึงมือหมาป่าอออก จากหน้าโดยไม่แม้แต่จะลังเล ทําท่าที่มีความยากนั้นทําให้ กระทบไหล่ที่เป็นแผล ทันใดนั้นหน้าที่สงบกลับบิดเบี้ยว เพราะความเจ็บปวด ขยับปากเบาๆบ่นพึมนํา : “ เจ็บจะตาย แล้ว”

“อย่าขยับ”ฟาโรห์จับมือเธอกดค้างไว้มองแผลเธอ สีหน้าเธอเจ็บปวดมาก ในหัวสมองกลับมีภาพที่เธอไปช่วย เซลอนบังมิดโผล่ขึ้นมา เขากลับรู้สึกที่ใจมาก ในใจเปรี้ยว เหมือนท่าน้ำส้มสายชูหกเป็นถังเลย

ยี่หวาถูกสองมือที่ใหญ่จับไว้ กลับรู้สึกโล่งใจอย่าง แปลกๆ หลับลึกลงไปอีกครั้ง ตอนตื่นท้องฟ้าสว่าง ยี่หวากลับเห็นตัวเองพิงอยู่ที่อกที่ อบอุ่น ที่เอวถูกโอบด้วยมือรอบหนึ่ง แล้วไหล่ที่บาดเจ็บก็อยู่

ข้างนอก

กระพริบตาสักพัก ยี่หวาตกใจเล็กน้อย

“ไม่ต้องขยับแล้ว ระวังจะดึงโดนแผล”ฟาโรห์ถอน หายใจ กอดร่างของยี่หวาไว้แน่น เอาคางไปวางบนไหล่ข้างที่ ไม่บาดเจ็บอย่างคลุมเครือ ที่มุมปากยกขึ้นมียิ้มอย่างเบาๆ มี ความคลุมเครือ เหมือนสุขใจ ยังดีที่เธอไม่เป็นอะไร

ข้างหูมีลมอุ่นที่พ่นออกมา ยี่หวาเกรงไปทั้งตัว บ่นพึมพำ เขาขึ้นมาบนเตียงตั้งแต่ตอนไหน

“ประธานใครให้คุณขึ้นมา”ไม่ขัดขืนอีกต่อไป ยี่หวาพูด อย่าหัวเสีย “คุณไม่ต้องมาหายใจข้างหูฉันตลอดได้ไหม มัน คันมากแล้ว”

เหมือนจะชอบใจในปฏิกิริยาของยี่หวา ในตาของฟาโรห์ ความอยากยิ้มลึกขึ้น เสียงที่ต่ำนั้นเพิ่มความแหบขึ้นเยอะ “ผู้ชายที่ตื่นมาในช่วงเช้านั้นอันตรายมาก ยิ่งมีสาวงานอยู่ใน อก อยากไม่คิดนั้นมันยากมาก เพราะฉะนั้นเธอไม่ต้องขยับ

ยี่หวาตกใจทันที เงยหัวจ้องเขาไว้ ใบหน้าที่ซีดขาว!

“ไม่ต้องแสดงสายตาที่เหมือนกำลังจะโดนข่มขืน” รอยยิ้มของเขาอยู่ที่มุมปาก มือหนึ่งยกคางเธอขึ้น ตรา เครื่องหมายของเขา

โดนเขาจูบมาหลายครั้ง โดนเขาหลอกจนทําให้เกือบ หายใจไม่ออกทุกครั้ง ไม่สามารถเข้าใจความรู้สึกถึงริมฝีปาก ทั้งสองที่ประกบกัน

ครั้งนี้ตอนแรกก็ตกใจเหมือนกัน แต่พอจูบที่เร้าร้อนไม่ ได้รับการตอบกลับ เขาเริ่มกระตุกและล่อใจ ริมฝีปากผ่อน แรงลง ร่างกายกลับติดแนบชิด

กลิ่นจางๆของโคโลญน่าดมมาก ลมหายใจของเขา ปกคลุมทีเธอ เธอลืมตาไว้เพราะกลัว ลิ้นของเขาก็ได้เข้าไป ในปากของเธออย่างเห็นแก่ตัวแล้วหมุน คล้องลิ้นของเธอไว้

เธอยื่นแขนไปดันปฏิเสธ ปฏิเสธอย่างมึนๆ แต่มือที่จับ หลังหัวเธอกลับใช้แรงมากกว่าเดิม ไม่ให้โอกาสเธอขัดขืน แม้แต่น้อย จูบเธออย่างรุนแรง ค่อยๆเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนขึ้น

มา

จูบของเขา ทําให้เธอหยุดไม่ได้ที่จะสั่นเบาๆ มือของเธอ จับโดนอกของเขา แต่กลับถูกอกที่มีองศาสูงของเขาทำให้ ตกใจ

แขนที่หนาของเขาลูบไล้หลังที่แข็งเกรงของเธอ ทำให้ เธอค่อยๆสลาย ค่อยๆทำให้ร่างของเธอรู้สึกเร้าร้อน คุ้ยเคย กับลายเส้นและกลิ่นบนตัวของเขา

ลมหายใจของเธอสับสนวุ่นวาย ต่ำและรีบร้อน ประตูถูกดันออกด้วยความแรง “โรห์ จะฉีดเข็ม…..”

เสียงเปิดประตูที่ดังได้ดึงสติของยี่หวากลับมา อยู่ในช่วง เร้าร้อนเธอได้ผลักเขาออกอย่างแรง หน้าที่ซีดปนด้วยแดง

ตาของเซลอนเบิกโต เขาเห็นฟาโรห์กอดยี่หวาไว้ที่เตียง ผู้ป่วย ร่างของทั้งสองติดกันอย่างมิดชิด ท่าที่เห็นแล้วชวนให้ คนหน้าแดง ที่สําคัญทั้งสองคนกําลังจูบกันอยู่

หลังของเซลอนเต็มไปด้วยเหงื่อ พระเจ้า ดีนะที่ไม่ได้ เข้ามาในเวลาที่เขากำลังXX00 ถึงเวลานั้นเขาคงถูกฟาโรห์ ฉีกร่างแล้วมั้ง

สายตาที่คล้ายกับธนูพิษของฟาโรห์มองไปอย่างแรง

“พวกเธอต่อเลย เดียวฉันให้พยาบาลรอแปปนึง “เซ ลอนยิ้มอย่างอึดอัด แล้วปิดประตู

จริงๆเลย ฟาโรห์ตกหลุมรักแล้วจริงๆด้วย

แต่ว่า ทำไมเห็บพวกเขาจูบกัน ใจของเข้ากลับเจ็บไป

ด้วยนะ

“คุณรีบลุกขึ้นได้ไหม” ยี่หวาใกล้จะบ้าแล้ว ครั้งนี้โดน เห็นแล้ว ทั้งตัวเต็มไปด้วยปากก็พูดอะไรไม่ได้แล้ว

ถูกเซลอนเห็น ยังดี เขาจะได้ไม่ต้องประกาศอะไร แต่ บนหน้าของเขากลับเต็มไปด้วยความโกรธ อยากจะอัดเซ ลอนซักทีจริงๆ เข้ามาเคาะประตูไม่เป็นหรอ สายตาฟาโรห์มองลง สบตาพอดีกับเธอที่เงยหน้าไว้ ความอยากยิ้มในตายิ่งลึกเข้าไป มีอที่โอบเอวของเธอไว้ ค่อยๆเปิดออก ลูบไล้เอวที่เล็กของเธอ

“คุณรีบลุกขึ้นเร็ว “ตัวของยี่หวาตรงดิ่ง พูดอย่างไม่ สบอารมณ์ หน้าที่แดงอ่อนกลับแดงขึ้นกว่าเดิม เธอจะเขิน อะไร เขินแล้วจะได้อะไร ด่าตัวเองอยู่ในใจ เอาสายตาที่เต็ม ไปด้วยความโกรธจ้องไปที่ใบหน้าเต็มไปด้วยลอบยิ้มของ ฟาโรห์อีกครั้ง แต่เขากลับเหมือนดีใจที่ถูกคนเห็นเวลาจูบกัน

“ฉันจะให้พยาบาลมาฉีดยาให้เธอ “ฟาโรห์พูดพร้อมยิ้ม มือก็ยังกอดไว้ที่เอวของเธอ อีกมือค่อยๆลูบผมย้อยที่อยู่ตรง หน้าผากของเธอ

“ฉันตกลงกับคุณเมื่อไหร่ “เธองง หน้าที่แดงจนไม่ สามารถแดงได้อีก

“เมื่อกี้ตอนที่จูบเธอเธอยังไม่ขัดขืนเลย! “ฟาโรห์พูด อย่างแน่นอน “โดนฉันตีตราไว้แล้ว หนีไม่ได้แล้ว! ”

“อีกอย่าง ไม่อนุญาตให้ไปบังมีดแทนใครอีก เธอไม่ได้ ทำด้วยเหล็กนะ “เสียงของคำพูดเขาที่เด็จขาดทำให้เธออึ้ง คิดว่าเขาเป็นอะไรกับตัวเองจริงๆหรอ?

สายตาที่ไม่เข้าใจมองไปที่ข้างหน้าอันหล่อเร้าของ ฟาโรห์ ทรงหน้าที่ผอมเหมือนใช้ควานเกะสลักออกมา ไม่ เหมือนของเซลอนที่อวัยวะทั้ง 5 นั้นละเอียด อวัยวะทั้ง 5 ของ เขาลึกล้ำ แบ่งได้อย่างชัดเจน แพร่ออร่าที่ดึงดูดใจคนได้ ถึง แม้ว่าเหมือนจะยิ้ม แต่ที่อยู่ในรอยยิ้มนั้น สามารถรู้สึกได้ถึง ความฉลาดและมองการณ์ไกลของเขา

“แต่ว่าคนอะไรกันที่คิดร้ายกับผู้จัดการเซลอน ประธาน คะรีบให้ผู้จัดการเซลอนกลับประเทศเถอะคะ “พูดถึงเซลอน เธอก็เริ่มกังวลใจอีกครั้ง

“ยี่หวา” หน้าของฟาโรห์เปลี่ยนทันที เธอกล้าเป็นห่วง ผู้ชายคนอื่นอีกเขาจะลงโทษเธอตรงนี้เลย

“ปีที่แล้วฉันได้ทําการปลดพนักงานออก ได้ไล่พนักงาน ที่มาสายคนหนึ่ง เขาเคยอธิบายเหตุผล แต่ฉันไม่ได้ฟัง ก็ยัง ไล่เขาออก หลังจากนั้นเขาก็จมอยู่กับการเสียงานตลอด 1 ปี เพราะการขาดงานแล้วโดนไล่ออกในวงการนี้ชื่อเสียงจะ ไม่ค่อยดี หาตำแหน่งที่เหมาะสมไม่ได้ หางานไม่ได้ตลอดถึง ได้คิดสั้นแบบนี้ “เซลอนอธิบายเกี่ยวกับเรื่องของการลอบ ทําร้ายเมื่อวาน

“ตอนนี้จัดการละ “ฟาโรห์ขมวดคิ้ว

“ยัง รอคําตัดสินของนายอยู่ บนหน้าฟาโรห์แสดงถึง รู้สึกผิด เขาอยากให้ผู้หญิงที่แทงยี่หวากลับเข้ามาทำงานใน บริษัทต่อ แต่ถ้าทำอย่างนี้ ยังไม่รู้เลยว่าฟาโรห์จะตกลงหรือ ไม่

“ความคิดเห็นนาย ” “ให้ซูฮวากลับมาทำงานเถอะ ครั้ง ที่แล้วเป็นเพราะฉันโหดเหี้ยมเกินไป ไม่คํานึงถึงที่เขาขาด งานเพราะไปดูแลลูกชายที่ไม่สบาย

“นายจะให้คนที่แทงยี่หวากลับมาทำงานในสาขาย่อย ของบริษัท “ฟาโรห์ขมวดคิ้วหนักกว่าเดิม

“เพราะงั้นเลยต้องการได้รับการอนุญาติจากนาย ”

“เขาสำนึกผิดไหม”

“อืม”

“งั้นก็ให้กลับมาเลย”ฟาโรห์พยักหน้า

พอยี่หวายืนอยู่ที่หน้าห้องผู้ป่วย จู่ๆก็หยุดฝีเท้าลง ได้ยิน ที่พวกเขาสนทนากัน ที่แท้ผู้หญิงเมื่อวานที่แทงเธอเหตุผล เพราะเรื่องงานนี้เอง

ที่แท้พวกเขาก็นิสัยดีเหมือนกันหนยี่หวาอดไม่ได้ยิ้มขึ้น มา จู่ๆก็รู้สึกว่าที่ตัวเองบาดเจ็บนั้นคุ้มแล้ว ไม่ได้เปิดประตู กลับมานอนลงที่เตียงผู้ป่วย

ซูฮวาได้ฟื้นฟูตำแหน่งงานแล้ว เลยรีบมาที่โรงพยาบาล เยี่ยมยี่หวา

หน้าห้องผู้ป่วยมีคนอยู่ยืนอยู่ 2 กลุ่ม ข้างละ 5 คน เป็น คนคุ้มครอง 10 คนนั้นเอง ………เดินเข้ามา รีบคำนับให้ยี่ หวา พร้อมด้วยพูดว่าขอโทษ เพราะเรื่องภาษา ยี่หวาก็ฟังไม่ ค่อยรู้เรื่อง

“คุณยี่หวา ขอโทษคะ ขอโทษจริงๆนะคะ ” ซูฮวา เอาแต่โค้งคำนับและพูดว่าขอโทษ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ