บทที่ 31 เป็นแค่เลขา

“ ok “เซลอนคิดว่าไม่จําเป็นต้องล้อเล่นอีกแล้ว เดิน ออกไปอย่างสง่า แต่แค่หลันหลัง ในตาเหมือนผ่านด้วยแสง มืดมน มองเงาหลังที่กำลังเดินไปที่ห้องน้ำ มีความโดดเดี่ยว นิดหน่อย

รินมองไปที่เซลอนที่กำลังเดินจากไป จากเดิมที่รอยยิ้ม ที่สดใสกลับหายไป “ พี่โรห์ครับ พี่ชอบพี่หวาไหมครับ ”

ฟาโรห์ยักคิ้ว

“ ถ้าชอบก็ต้องจีบให้ติดนะครับ ” รินก็ได้กลับมาเป็น เด็กที่ยิ้มแย้มเหมือนเดิม

“ รินจบแล้วทำไมยังไม่กลับบ้าน “ฟาโรห์เปลี่ยนเรื่อง

คุย

สายตาของรินกวาดมองรอบงาน แต่ว่ากลับชอบหยุดอยู่ ตรงผู้ชายที่ใส่สูทยืนตรงแล้วรอยยิ้มก็สดใสโดยไม่ตั้งใจ

กลับไปทำอะไรละ

ฟาโรห์มองตามสายตาเธอมองไป คิ้วขมวดชนกันหลาย ที “ ริน เขาเป็นพี่ชายเธอนะ

ไม่ใช่พี่จริงๆซักหน่อย ” รินทำปากจู๋, พูดเสียงเบา

ฟาโรห์ชะงักไปซักพัก หรือว่ารินจะรู้สึกกับเซลอน

เดินโซเซในห้องโถง สำหรับคู่ของฟาโรห์ พนักงานทุก

คนส่งสายตาที่สงสาย ประธานเปลี่ยนคู่เมื่อไหร่ ยังจําได้ว่า เมื่อ 3 ปีก่อนคู่ของประธานนั้นเซ็กซี่และสวยงามขนาดไหน ได้ข่าวว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นคู่หมั้นของประธาน

หลังจากนั้นก็ได้ยินว่าเหมือนเลิกกันแล้ว

หลังจากนั้นภายใน 3 ปีก็ไม่เคยเห็นพาใครมาเลย ครั้งนี้ พาคนใหม่มา เด็กผู้หญิงที่คล้ายว่ายังไม่โตเต็มที่ ไร้เดียวสา จนทำให้คนไม่อยากละสายตา หรือจะหมายความว่า ตระกูล ธนาจะมีคุณนายหญิงคนใหม่

กลับมาจากห้องนํ้า เธอเห็นคนสวนใหญ่เอาแต่จ้องมอง เธอ จู่ๆก็โดนทําเหมือนกําลังดูสัตว์อยู่ที่สวนสัตว์ ทำให้ยี่หวา อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอึดอัด

ปกติเขาเป็นผู้หญิงที่ถ่อมตัว ให้เธอโดดเด่นอยู่กลาง แสงไฟ ต้องยอมรับสายตาของทุกคนเพื่อที่มองมา รู้สึก แปลกๆ

พอเดินเข้าห้องโถง ก็เห็นฟาโรห์ยืนอยู่ท่ามกลางผู้คน มากมาย เห็นแค่หน้าอันโดดเด่น ที่เปล่งประกายอยู่ท่ามกลาง ผู้คน

อีกทางของทางเดินนั้น เซลอนกำลังสูบบุหรี่ นี้เป็นครั้ง แรกที่ยี่หวาเห็นเซลอนสูบบุหรี่

“หวา ”เชลอนยกเงยหัวเห็นเงาคนเดินมา ยิ้มขึ้นมา ทันที “ ทำไมเธอไม่ไปอยู่ข้างใน เซลอนเหยียบบุหรี่ที่ทิ้ง เขาไม่ชอบให้คนอื่นสูบบุหรี่มือ

2

“ คุณก็ไม่อยู่ข้างในหนิ “ยี่หวาเห็นว่าเซลอนเหมือนจะ เหนื่อยลาและหงุดหงิดอย่างแปลกๆ บนพื้นก็เต็มไปด้วยกัน บุหรี่ ทั้งทางเดินก็ถูกปกคลุมด้วยควันบุหรี่ “ คุณเหนื่อยมาก หรอ ”

หน้าที่เหนื่อยล้าของเซลอนมีรอยยิ้มโผล่มา มองที่ยี่หวา กระพริบตา “ไม่หนิ ผมจะไปเหนื่อยได้ไง

ยี่หวาเข้าใจทันทีพร้อมพยักหน้ารับ คนทุกคนก็ต้องมี ความลับที่ไม่สามารถพูดได้ เธอเข้าใจ แต่ว่าเห็นเซลอนมา สูบบุหรี่คนเดียวที่ทางเดินนี้ เธอรู้สึกเหมือนเขาในตอนนี้ไม่ เหมือนเขา บางทีเธออาจเดาได้แต่แรกแล้วว่า เขาเป็นคนที่ ชอบอารมณ์ทุกอย่างไว้ในรอยยิ้มของเขา

เธอหันหัวมองบนท้องฟ้านอกทางเดิน หลอดไฟทาวเดิน กำลังกระพริบ เมืองที่ไม่คุ้นเคย ทุกสิ่งที่ไม่คุ้นเคย ไม่รู้ว่าคืน นี้เชย์นอนที่โรงเรียนเป็นยังไงบ้าง

“พวกเราเข้าไปกันเถอะ “ผู้จัดการแซลอนหัวเราะ

“อืม “ทั้งสองเดินเข้าห้องโถง

ผู้จัดการเซลอยเหมือนใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ถึงยี่หวาจะ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็ดูออกว่าเลซอลนั้นเหนื่อยล้า

ฟาโรห์เห็นเขาทั้งสองเดินเข้ามาพร้อมกันสีหน้าเปลี่ยน เป็นเย็นชาทันที สายตาเหมือนเหยี่ยวจ้องมองที่ใบหน้าของยี่ หวา ผู้หญิงคนนี้นี่ ตะกี้เขาหายังไงก็ไม่เจอเธอ แต่กลับไปอยู่ กับเซลอน

แล้วตอนนี้ ยี่หวาเห็นรินไม่รู้ว่าควรไปทางไหน แล้วตรง หน้าของพวกเขาก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินมา สายตาเลซอล เหมือนกำลังหาอะไรในท่ามกลางหมู่คนกลับไม่ได้สังเกตผู้ หญิงที่เดินมาตรงหน้า

ยี่หวากลับเห็นสายตาของเธอคนนั้นเต็มไปด้วยความ แค้น ที่เข้มข้น ตะลึงเลย เธอเห็นหลังกระเป๋าของผู้หญิงคน นั้นมีของที่ห้อยแควน

อยู่

เอ่อ

“ ระวัง “ทันใดนั้น ยี่หวาก็ได้ผลักเซลอนโดยอัตโนมัติ “ เอ่อ “กว่าเซลอนจะรู้สึกตัว ยี่หวาก็ถูกกริชแทงโดนที่

แขนแล้ว

กริชของผู้หญิงคนนั้นจะแทงไปที่เซลอน

“ หวา “เซลอนตะโกน ตกใจจนรีบยกขามาเตะผู้หญิง คนนั้นห่างไกลออกไปหนึ่งเมตรกว่า เขาเห็นเลือดสดไหล ออกมาเยอะมาก หน้าของยี่หวาซีดลงทันที

ฟาโรห์อยู่ไกลมาก พอรู้ตัว ยี่หวาก็นั่งอยู่กับพื้นแล้ว

กริช เจ็บจัง

ในเวลานี้เอง ผู้หญิคนนั้นก็ได้ลุกขึ้นมา จ้องยี่หวาด้วย ความโกรธแค้น ถ้าไม่ใช่เพราะผู้หญิงคนนี้ เธอก็จะสามารถ แทงเซลอนให้ตายได้ละเชียว

“ ระวัง ”ยี่หวาเห็นผู้หญิงคนนั้นพุ่งเข้ามาอีกที

เซลอนก็ได้เตะอีกรอบ ทำให้ผู้หญิงคนนั้นกลิ้งไปนอน กับพื้นอีกรอบ ณ ตอนนี้ แขกในงานเลี้ยงตกใจกลัว ทำไมใน งานเลี้ยงถึงมีคนก่อโจมตี

เลือดสดบนแขนของยี่หวาทำเซลอนร้องด้วยความตกใจ กลัว เงาร่างใหญ่รีบมากอดยี่หวาไว้

ยี่หวา “ตอนวิ่งมาฟาโรห์เห็นเลือดที่แขนของยี่หวา ไหลไม่หยุด เสียงตะโกนทำให้ทุกคนกลัวจนกระตุกตัวทีหนึ่ง

บนหน้าของยี่หวาขาวซีดปนด้วยเหงื่อ เหงื่อเย็นไหลตาม หน้าลงมา ผมหน้าม้าเปียกไปหมด เห็นฟาโรห์มองตังเองด้วย ความตกใจ เธอรู้สึกมึนหัวจัง พูดอย่างเสียงเบาว่า “ เจ็บจัง เลย

“เธอกล้า า……..”โกรธจนพูดไม่ออก หน้าที่บิด เบี้ยว ฟาโรห์รีบจับมือเธออีกข้าง “รีบไปโรงพยาบาล

ได้มีผู้รักษาความปลอดภัยจับผู้หญิงคนร้ายนั้นไว้แล้ว

เซลอนก็อึ้งไปเลย ในขณะนั้น ไม่เคยรู้สึกขอบคุณใคร เทานมากอนเลย ทา เมหวาถงตองเอาชวตตวเองเสียง วงเขา

ด้วยนะ

“ฉันไม่เป็นไร” ยี่หวาพูดคำนี้จบ ตรงหน้ามืดไปหมด ร่างกายทนไม่ไหวแล้วล้มนอนอยู่ที่อกของฟาโรห์

“เซลอน เร็ว ไปโรงพยาบาล” สีหน้าของฟาโรห์เย็นชา และไม่แยแส กอดร่างเล็กที่อยู่สลบอยู่บนอกของตัวเอง

ตลอดทาง ฟาโรห์กอดยี่หวาไว้แน่น บนหน้าที่หล่อกลับ

เย็นแข็ง

บนเตียงผู้ป่วย ยี่หวาก็ยังสลบอยู่ หน้าที่ซีดขาวเหมือน ไม่มีชีวิตแล้ว

ในตาของฟาโรห์เต็มไปด้วยหมอก ผู้หญิงคนนี้ ช่วงเวลา อันตรายนั้น เธอกลับไม่สนชีวิตตัวเองแล้วไปปกป้องเลซอล ช่วงเวลาสั้นๆนั้นเธอกลับตัดสินใจที่จะทำอย่างนั้น

แผลที่แถวไหล่ ทะลุไหล่ หมอได้ทำการเย็บแผลให้เธอ

“หมอ ทำไมเธอถึงยังไม่ฟื้น ” ฟาโรห์ถามด้วยความ

แล้ว

โกรธ

“คุณครับคุณหญิงคนนี้ได้รับสารอาหารไม่ครบอยู่ ตลอดเวลา แล้วบาดเจ็บสาหัสอีก เหนื่อยล้าเป็นเรื่องปกติ ครับ ไม่ต้องเป็นห่วง จะฟื้นเร็วๆนี้แหละครับ”

“เธอขาดแคลนสารอาหาร”ฟาโรห์อึ้ง แววตาสั่น ตกอยู่ ทีหน้าของยีหวา “ก็ว่าทำไมเธอถึงได้ผอมจังเลย”

เป็นครั้งแรกที่เซลอนเห็นฟาโรห์โกรธขนาดนี้ ถึงแม้เรื่อง ปีที่แล้วจะทําให้เขาเปลี่ยนไปมาก ก็ไม่เคยเห็นเขาโกรธเท่า ครั้งนี้มาก่อน

เขาโกรธอยู่ ทําไมนะ

เขากับหวา เซลอนถอนหายใจ เขายังตกใจกับเรื่องวัน นี้ที่หวาไม่สนความปลอดภัยของตัวเองแล้วไปช่วยเขา เขา คงจะรู้สึกผิดสักระยะ อารมณ์สับสนมาก

ครั้งแรกที่เซลอนเห็นหน้าตาโกรธอย่างจริงจังของ ฟาโรห์ ไม่เหมือนเมื่อก่อนที่คาดเดาไม่ได้ แต่เป็นการโกรธ อย่างจริงจัง หน้าที่บิดเบี้ยว สองตาเบิกใหญ่เพราะความโกรธ จ้องมองยี่หวาที่กำลังสลบอยู่อย่างแรก หน้าแบบนั้น เหมือน จะบีบเธอให้ตายเลย

“ผู้หญิงโง่นี้ “ตะโกนอย่างโกรธคร้าน ฟาโรห์หายใจ อย่างแรก นั่งอยู่ข้างเตียง พูดกับเซลอลด้วยเสียงอย่างเย็น ชา: “นายควรไปเช็คดูนะว่านายเคยไปทำอะไรให้ใครไม่ พอใจหรือเปล่า ฉันหวังว่าเรื่องแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นอีก”

“ฉันไปเดี๋ยวนี้ “เซลอนก็รู้สึกประหลาดใจเหมือนกัน ใน เกาหลีที่ไม่คุ้นเคย เขาได้ไปทําอะไรให้ใคร

“อืม ” พยักหัว ฟารห์มองไปที่นอกหน้าต่าง ย้ายผู้คุ้ม

กันมา 10 คน”

เซลอนชะงัก รู้อยู่ว่ายี่หวาสำคัญต่อเขามาก เพราะ ขนาดเขาเอง ก็ยังเรียกใช้ผู้คุ้มกันแค่ 4 คนเอง แต่ครั้งนี้ เพื่อ หวาเขาต้องใช้ถึง 10 คน แต่ทําไมในใจของเขาถึงรู้สึกเจ็บ ปวดนะ?

เวลาไหลไปที่ละนิด ในที่มืด ผลยาชาของยี่หวาเริ่มหาย

ความรู้สึกที่เร้าร้อนเหมือนไฟกำลังเผาออกมาจากไหล่ที่บาด เจ็บ ทําให้รู้สึกตัวขึ้นมาชาๆจากที่สติสลึมสลือ เห็นพนังสีขาว ที่นี้ที่ไหน

“เธอฟื้นแล้วหรอ”บนหน้าที่เย็นชาของฟาโรห์เปลี่ยน ไปเป็นอย่างอบอุ่น

“ผู้จัดการเซลอนเป็นอะไรไหม”ยี่หวาลืมตาครั้งแรกที่ นึกได้คือมีคนจะฆ่าเซลอนรู้สึกเป็นห่วงมาก

“ไอบ้าเอ๋ยฟาโรห์ตะโกน เธอตื่นมากลับเป็นห่วงเซ ลอน เขาโกรธจะตายละ เซลอนสําคัญขนาดนั้นเลยหรอ

“คุณตะโกนทําไม “ยี่หวามองที่ไหล่ตัวเอง เจ็บจัง แต่ ได้ช่วงชีวิตของผู้จัดการเซลอน เธอรู้สึกว่ามันคุ้มค่าอยู่ เพราะถ้าหากว่ากรีชนั้นแทงทะลุที่หัวใจของผู้จัดการเซลอน งั้นเขาก็คง

แต่ไม่ว่าจะโกรธจะตะลึงยังไงแค่เห็นหน้าของยี่หวาที่ สงบจนไร้เดียงสา ฟาโรห์ระเบิดจนได้ มองดูยี่หวาอย่างแห้ว แล้ววิ่งออกไปข้างอย่างเร็ว ต่อมาไม่นาน หมอก็มา

หมอตรวจร่างกายของยี่หวาเสร็จ พูดว่า: “ต้องนอน ที่โรงพยาบาล 3 วัน หลังจาก 3 วันต้องถอดเส้นไหมแล้ว ออกโรงพยาบาล

หน้าที่เต็มไปด้วยนอกจากความโกรธและยังมีความแห้ว

ได้ยินแบบนี้ ฟาโรห์ก็ถอนหายใจยาว อารมณ์ที่หงุดหงิด

ก็ได้ค่อยๆหายไป

“ผู้จัดการเซลอนละยี่หวาถามต่อ

“เขาสบายดี ไม่ตายหรอก”ฟาโรห์พูดอย่างไม่พอใจ “ใครอนุญาตให้เธอไปบังมีดด้วย”

ใจที่ตึงของยี่หวาก็ได้ปล่อยวางลงสักที มองหน้าที่เย็น ชาของฟาโรห์ หน้าเล็กที่ทั้งซีดขาวและเย็บเฉียบกลับละลาย พูดอย่างตั้งใจ “ขอบคุณคะ ประธาน ผู้จัดการเซลอนไม่ เป็นไรก็ดีแล้วคะ”

“เธอจะทําให้โกรธมากนะ”ฟาโรห์ก็ยังทําหน้าเย็นชา เหมือนไม่แคร์ใคร แต่กลับใกล้ระเบิด เพราะผู้หญิงคนนี้กลับ เป็นห่วงผู้ชายคนอื่น เพื่อเซลอนถึงขั้นชีวิตตัวเองก็ไม่เอา แล้ว?

“โรห์ หวาตื่นหรือยัง เซลอนออกจากโรงพักก็รีบตรงมา ที่โรงพยาบาลด่วนเลย ยังไม่ทันได้เข้ามาก็ตะโกนมาแต่ไกล

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ