บทที่ 30 หลังจากการแต่งกาย
ฟาโรห์เอือมมือกอดเอวบางของเธอไว้ ชอบความรู้สึกที มาใกล้ๆให้กอดแบบนี้ที่สุด
“ ไม่สูงมากนัก ” ฟาโรห์ก้มหน้าลงมองส้นสูงของเธอ ‘ แค่สามสี่เซ็น นี่สูงแล้ว ? ”
“ ไม่ได้ ประธานคะ ฉันสวมไม่เป็นค่ะ ! ” ยี่หวานึก หาก การสวมรองเท้าก็เป็นส่วนหนึ่งของงาน เธอพูดไม่ออกจริงๆ “ ฉันเปลี่ยนเป็นส้นธรรมดานะคะ ! ”
“ คุณผู้หญิงครับ ชุดราตรีต้องคู่กับรองเท้าส้นสูงครับ ! สไตล์ลิสก้าวเข้ามาข้างหน้ากล่าว “ คุณสวมชุดราตรีนี้ สวยมาก งดงามมากจริงๆครับ ! ”
ยี่หวาใบหน้าแดงก่ำ “ แต่ว่า ฉันเดินไม่เป็นจริงๆนะคะ !
“ ฉันพยุงเธอ ! ” ฟาโรห์ยกยิ้ม เผยรอยยิ้มแปลกๆออก มา “ งั้นคืนนี้ ได้แต่ต้องลําบากเธอ อยู่ติดกับฉันแล้ว ”
“ เอามือของคุณออกไป ” ยี่หวากลั้นไม่อยู่กัดฟัน
อะไรกัน ทำไมต้องเลือกชุดราตรีที่เผยไหล่ ? และมือ ทั้งสองของเขา ยังวางอยู่บนเอวของเธออย่างเปิดเผย !
เขายักไหล่ เอามือออกอย่างเชื่อฟัง “ เธอแน่ใจนะว่า ไม่ให้ฉันพยุง ? ”
ฉันเดินเองได้ค่ะ ! ” ยี่หวากัดฟันเอ่ย เธอจะไม่ยอมให้เขาได้โอกาสแต๊ะอังหรอก
บนไหล่ไม่มีที่คล้องไหล่สักเส้น รู้สึกแต่ว่าโล่งๆ เธอเป็น กังวลอยู่ตลอดว่า ชุดนี้จะหลุดลงไปไหม เธอไม่ได้สวมอะไร ข้างในเลย หากหลุดลงมา เธอต้องอับอายมากๆแน่
ยี่หว่เพิ่งเดินได้ก้าวหนึ่ง ก็จะเกือบจะล้มลงไป
ฟาโรห์ยืนอยู่ห่างจากเธอหนึ่งเมตรกว่า “ แน่ใจนะว่าไม่ ให้ฉันพยุง ? ”
“ ไม่ต้อง ! ” เธอขยับไปข้างหน้าอีกครั้ง “ ไปกันเถอะ
ค่ะ ! »
การปรากฎตัวของฟาโรห์และเซลอนที่พาผู้หญิง ออกงานคนละคน ทำให้ในงานเกิดการพูดคุยกันไม่น้อย นัก ธระกิจเกาหลีไม่น้อยที่เข้ามาทําความรู้จักและสานสัมพันธ์
ทุกคนที่เห็นผู้หญิงข้างกายเขา ก็เผลสายตาประหลาด ใจและอิฉฉาออกมาอย่างไม่ได้นัดหมายกัน
ข้างเซลอนก็มีผู้หญิงคนหนึ่ง สวมด้วยชุดราตรีสีม่วง ยี่ หวาไม่รู้จักผู้หญิงคนนั้น แต่ว่ามองจากภายนอกแล้ว รอยยิ้ม บางๆ มีความอายเล็กน้อย
เมื่อเธอเห็นคนมากมาย รู้สึกไม่สบายเล็กน้อย เธอไม่ ชินกับการเป็นตัวเด่นของสายตาทั้งหลาย รู้สึกว่าทั่วร่างจะ ถูกสายตาที่จ้องอยู่แผดเผา รอยยิ้มบนมุมปาก ก็ค่อยๆแข็ง แอบดึงแขนเสื้อของฟาโรห์เงียบๆ เอ่ยเสียงเบาว่า “ ประธานคะ ต้องอยู่นานแค่ไหน ถึงสามารถกลับไปได้คะ ? ”
เธอฟังเขาพูดคุยกับนักธุระกิจต่างฝ่ายต่างให้เกียรติกัน และพูดคุยกันเรื่องธุระกิจ เธอยิ่งฟังยิ่งเวียนศรีษะ
ฟาโรห์เหลือบมองเธอแว๊บหนึ่ง เข้าไปใกล้ๆพูดเสียง เบาเหมือนกันว่า “ การเต้นเปิดงานเพลงแรก คือ พวกเราเต้น เธอคงไม่ใช่ว่า ยังไม่มา ก็อยากกลับไปหรอกนะ ? ”
เต้นเปิดงาน ? ยี่หวารู้สึกว่า เท้าของตัวเองเริ่มอ่อน
เธอเต้นไม่เป็นนี่ ครั้งนี้ อับอาย อย่างใหญ่หลวงแล้ว ! “ เป็นอะไร ? ” เห็นใบหน้าของเธอ อยู่ๆก็แข็งกระด้าง
ฟาโรห์เข้ามาใกล้ แล้วถาม
“ ฉันเต้นไม่เป็นค่ะ ! ” เธอจับแขนของเขาแน่น รีบ
ร้อนจนใบหน้าแดงก่ำไปหมด “ ทำยังไงดี ? ”
ไดยินแล้ว เขาขมวดคิ้ว เขานิ่งไป แล้วกลับมาเป็น เหมือนเดิมอย่างรวดเร็ว เผยรอยยิ้มมุมปากที่ทำให้ผู้คนหลง ไหออกมา “ ไม่เป็นไร มีฉันอยู่ เธอเต้นตามฉันก็ได้แล้ว ! ”
“ ประธานคะ ฉันไม่รู้ว่าต้องเต้นยังไง คุณเต้นเองเถอะ ค่ะ ! ฉันไปแล้ว ! ” เธอไม่ใช่คนที่สำคัญสักหน่อย ทำไมให้ เธอออกงานธุระกิจ อย่างนี้ ?
“ เธอนึกว่าเธอหนีได้ ? ” ฟาโรห์เป่าลมใส่ข้างหูของ เธอ “ เธอไร้เดียงสาเกินไปแล้ว รีบเต้นเร็ว เพลงจะดังขึ้นมา แล้ว ! ”
“ ฉันจะถูกคุณทําให้ตาย ” คืนนี้ น่ากลัวว่า น่าอับอาย ที่สุดในชีวิตแล้ว สังคมชั้นสูง ไม่ใช่คนแบบเธอจะอยู่ได้
จริงๆ
ทุกคนมองมายังฟาโรห์และยี่หวากันหมด และผู้หญิง ข้างกายของเซลอน สายตามองเห็นฟาโรห์พูดแนบติดใบหู ของยี่หวา รีบดึงแขนของเซลอน “ พี่เซลอนคะ ผู้หญิงคนนี้ เป็นแฟนของพี่ฟาโรห์หรอคะ ? ”
“ เอ่อ น้องต้องถามเธอเอาเองแล้ว ! ” เซลอนไม่ ยอมบอก แต่ว่าเขาก็ไม่รู้ว่า เป็นแฟนของประธานหรือเปล่า เพราะว่า ฟาโรห์ไม่ได้พูดอย่างนี้ !
เขามองแล้ว ตามคู่ของตัวเองเก่งจริง ความต้องการใน ดวงตาก็ปกปิดไม่อยู่แล้ว พูดเสียงกระซิบเบาๆกับคู่ของตัว เองอย่างสนิทสนม ไม่รู้ว่าคุยเรื่องอะไรกันทำให้ยี่หวาตอนนี้ ใบหน้าแดงไปจนถึงหู
เมื่อเพลงดังขึ้น เจ้าชายละเจ้าหญิงในสายตาผู้คน ก็ ค่อยๆก้าวเข้ามาในลานเต้นรำ เริ่มเต้นอย่างช้าในเสียงเพลง
ยี่หวาทั้งกังวลและงงงวย รู้สึกว่าตัวเองเป็นของเล่น ในมือของฟาโรห์ ถูกเขาดึงไปลากมา ไม่มีอิสระสักนิด “ ปล่อยใจไปตามสบาย ร่างกายของเธอแข็งเกินไปแล้ว ”
“ ฉันเต้นไม่เป็นสักนิด !
” เธอพูดเสียงเบา กังวลจนไม่ ก้าวไม่ออก
“ อย่ากังล!
” เขาพูดอีกครั้ง
เธออยากมากเลย แต่ว่าอยู่หน้าสายตาของทุกคน ไม่
กังวล ก็ยาก “ ตามก้าวของฉันไป !
“ อ๊ะ ! ขอโทษค่ะ ! ” ยี่หวารู้สึกว่าตัวเองเหยียบโดน เขา “ ประธานคะ คุณปล่อยฉันเถอะนะคะ ! ”
“ ต่อ ! ” เขาไม่สนใจสักนิด
งั้นก็ได้ค่ะ คุณพูดเองนะคะ !” เหยียบเขาตายก็ ไม่ใช่ความรับผิดชอบของเธอ ใครให้เขา ต้องให้เธอเต้นให้ ได้กันล่ะ
เหยียบโดนเขาอีกแล้ว พรุ่งนี้ เท้าของเขา คงบวมแน่
เพลงแค่ไม่กี่นาที สั้นๆ แต่กลับทำให้เธอรู้สึกว่าผ่านช่วง เวลาทรมานมานาน เมื่อเพลงจบลง ใจของเธอที่ลอยอยู่ข้าง บน จึงค่อยกลับไปยังที่เดิม
โอ้ ! นี่ไม่ใช่มนุษย์ควรทนสักนิด ! ” เธอไม่รู้ว่าตัว เองเหยียบฟาโรห์ไปกี่ครั้ง แต่ตัวเธอเองก็นับไม่หมด
“ คุณฟาโรห์ครับ สามารถเชิญคู่ของคุณ เต้นเพลงหนึ่ง หรือเปล่าครับ ? ” ผู้ชายเกาหลีคนหนึ่งเดินเข้ามา พูดด้วย ภาษาจีนแบบแปลกๆ ยี่หวาเกือบจะถูกการขอร้องนี้ทำให้ตกใจจนจะตาย
“ ขอโทษนะครับ คุณสมชาย วันนี้ เธอไม่ค่อยสบาย ถูกผมลากมางานก็ทนมากแล้ว ผมหวังว่าจะไม่ทำให้เธอ เหนื่อยมากเกินไปครับ ” ฟาโรห์ปฏเสธอย่างเกรงใจ
“ น่าเสียดายนะครับ คู่ของคุณสวมาก ! ” คุณสมชาย พูดพร้อมรอยยิ้ม
“ ขอบคุ้ครับ คุณสมชายชมเกินไปแล้ว ! ” ปฏิเสธคน ที่มาขอเต็นรำแล้ว ฟาโรห์พยุงยี่หวาไปยังโซฟามุมห้อง
“ เฮ้ ! พวกเรามาแล้ว ! เซลอนจับมือของคู่ตัวเอง เดินมา “ หวา แนะนำกับเธอนะ นี่เป็นน้องสาวของฉัน ริน !
ยี่หวาอึ้งไปเล็กน้อย “ เป็นน้องสาวของผู้จัดการเซลอน นี่เอง ก็ว่าเหมือนกับคุณเลยนะคะ ! ฮ่า ฮ่า สวัดดีค่ะ คุณริน ฉันชื่อยี่หวา ! ”
ยื่นมือออกไปอย่างเกรงใจ ยี่หวารู้สึกสนิทสนมกับผู้ หญิงเล็กๆตรงหน้านี้
ใครจะไปรู้ จู่ๆรินก็หัวเราะออกมา “ พี่หวา เหมือนคนใน ครอบครัวของพวกเรามากเลยนะคะ !
“ เอ่อ ! ” ยี่หวานึกไม่ถึงว่า รินจะพูดอย่างนี้ออกมา อย่างตลก “ ใช่หรอคะ ? » “พี่เซลอนคะ ดูสิคะ จมูกของพี่หวาเหมือนกับพี่มากเลย นะคะ !” ริน จมูกของยี่หวาพูดกับเซลอน “ ดูสิคะ จมูก ของยี่หวาเหมือนกับพี่มาก ปลายจมูกยังมีไฟสีแดงเล็กๆหนึ่ง เม็ด ”
“ เอ๋ ใช่จริงๆด้วย ! เซลอนหัวเราะ “ ใช่ ใช่ รินพูด ขึ้นมาอย่างนี้ มีจริงๆด้วย ทําไมช่วงนี้ ถึงมีคนที่จมูกเหมือน กับพี่นะ ! ” เซลอนหัวเราะแล้วพูด ในดวงตาลูกพืชมีความ ตกใจวูบผ่าน “ น่าเสียดาย พ่อรักแม่มาก ไม่อย่างนั้น พี่ยัง นึกว่า หวาเป็นลูกที่พ่อเหลือไว้ข้างนอกแล้ว ! ”
ยี่หวาก็หัวเราะออกมา ส่านศรีษะ จะเป็นไปได้ยังไง พ่อ ของเธอนามสกุลไขยเชื้อนี่ ?
ฟาโรห์ก็กลอกตา “ริน เธอเวอร์กว่าพี่ชายของเธอ
อีก ! »
รินได้ยินคำพูดของฟาโรห์ แล้ว จู๋ปาก ทักทายยี่หวาแล้ว เดินไปใกล้ฟาโรห์ คล้องแขนของเขาไว้ ถามด้วยรอยยิ้ม “ พี่ฟาโรห์คะ พี่พูดมา พี่หวาเป็นแฟนของพี่หรือเปล่า ? ”
คำพูดของริน ทำให้ทั้งสามคนอึ้งตามกันไป ใบหน้าของ ยี่หวาแดงก่ำในเวลาไม่นาน รีบปฏิเสธอย่างรวดเร็ว “ คุณริน คุณเข้าใจผิดแล้วล่ะค่ะ ฉันเป็นแค่เลขาของประธานค่ะ ! ”
การที่ยี่หวารีบปฏิเสธ ทำให้สีหน้าของฟาโรห์ ไม่สบ อารมณ์ทันที
เซลอนสังเกตุเห็นสีหน้าของฟาโรห์ อึ้งไปชั่วครู่ แล้วยิ้ม อย่างสนุก “ ริน น้องพูดมากไปแล้ว น้องมองไม่เห็นหรอว่า พี่ หวาของเธอถูกคำพูด พูดเล่นจนลำบากใจไปแล้ว ? ”
ฉันไปห้องน้ำค่ะ !” ยี่หวาลุกขึ้นยืน ไม่อยากถูกคำ
พูด พูดเล่นอย่างทำให้ลำบากใจ
ไม่รู้ว่าขาจะลื่น เกือบจะล้มลง
“ ระวัง ” เซลอนรีบพยุงเอวของเธอไว้ “ หวา ระวัง
หน่อย ! »
ผู้จัดการ ขอบคุณค่ะ ” หันไปขอบคุณ มองดวงตา ของเขา เขากำลังยิ้มอย่างสดใส แล้วยังตั้งใจขยิบตา สายตาทั้งคู่จากความห่างอย่างนี้ ในดวงตาของเซลอนมี ความยุ่งเหยิงวูบผ่าน ยี่หวาในค่ำคืนนี้ สวยจนทำให้รู้สึกขาด อากาศหายใจ
รินมองเห็นแสงที่วูบผ่านในดวงตาของเซลอน อึ้งไป น้อยๆ ลูกตากลอกไปมา มือเล็ก กำแน่นอย่างกลั้นไม่อยู่
พี่เซลอนเกิดความรักแล้วหรอ ?
หวา สวมรองเท้าส้นสูง ลำบากเธอจริงๆแล้ว ! ” เซ ลอนเห็นความแปลกๆของเธอตั้งแต่แรก
ยี่หวาอยู่ใต้สายตาของเขา รู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา ใบหน้าอมชมพูยิ่งแดงก่ำมากขึ้น และยังสามารถได้ยินเสียง เต็นของหัวใจ “ ตึก ตึก ตึก ตัก ” “ ใช่ค่ะ ฉันสวมได้ไม่ถนัด
นัก ! » สายตาเฉียบคมของฟาโรห์ มองทั้งสองคนไปมา มือ ของเซลอนยังไม่ปล่อยออกจากเอวของยี่หวา แต่ว่า เขามอง ทั้งสองคนโดยไม่ออกเสียงใดๆ ในดวงตากลับมีความรู้สึกที่ ไม่รู้ชื่อปรากฎขึ้น
บนใบหน้าเล็กๆแปลกๆของริน มีควมคิดแว๊บหนึ่งผ่านไป มองฟาโรห์ แล้วมองตามสายตาของฟาโรห์ เห็นมือของเซ ลอนยังงกอดเอวของยี่หวาไว้ แล้วหัวเราะออกมาทันที “ ฮ่า ฮ่า ฮ่า…….พี่คะ หากพี่ยังไม่ปล่อยมือ พี่ฟาโรห์ จะฆ่าคนแล้ว นะคะ ! »
“ เอ่อ ! ” เซลอนรีบตื่นขึ้นมา “ ขอโทษนะ ! ”
หางตาของเซลอนมองไปยังฟาโรห์ที่นั่งอยู่อีกข้างอย่าง ไม่สบายใจ สีหน้าของเขา ไม่น่ามองมากแล้ว แต่ว่า ยี่หวายัง คงพูดพร้อมรอยยิ้มว่า “ ไม่เป็นไรค่ะ ! ขอบคุณนะคะ ! ”
แกล้งทําเหมือนกับไม่มีอะไร แล้วมองฟาโรห์ ปะทะเข้า กับสายตาอันตรายของเขา หัวใจของยี่หวา ก็เต้นขึ้นมาอีก ครั้ง
“อือ! เลขายี่หวา ผู้จัดการเซลอนเป็นห่วงเธอมาก ขนาดนี้ เธอต้องขอบคุณเขาดีๆ ! ” เอ่ยขึ้นคล้ายจะยิ้มแต่ ก็ไม่ยิ้ม สายตาของฟาโรห์ที่อยู่บนใบหน้าของย่หวา ค่อยๆ เลื่อนไปยังใบหน้าของเซลอน เสียงทุ้มต่ำ ที่อยู่ในค่ำคืนฟัง ไม่ออกความหมายที่อยู่ข้างใน
หัวเราะอย่างสดใส เซลอนลุกขึ้นยืน มองยี่หวาด้วย สายตาเป็นห่วง “ ฟาโรห์ ฉันเป็นห่วงหวาจริงๆ เมื่อกี้ รินก็ พูดแล้ว หวาเหมือนคนในครอบครัวของเรา งั้นฉันก็เป็นคน ดีถึงที่สุดก็แล้วกัน หวา เพื่อไม่ให้เธอลื่นอีกครั้ง พี่ชายอย่าง ฉัน ส่งเธอไปห้องน้ำเอง !
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ