บทที่ 17 สิบเก้า

ทุกๆคนกลั้นลมหายใจกันหมด ไม่เคยเห็นผู้ชายสวมสูทมาที่เมืองไม่และผู้ชาย คนนี้ไม่รู้ว่าจะใช้คำอะไรมาเทียบ เห็นแต่ว่าผู้ชายคนนั้นหน้าตาหล่อเหล่าเหมือน ซาตาน ที่ที่ดวงตาเรียวมองผ่านอย่างลวกๆ เหมือนความมืตยามค่ำคืน แปลกคล้ายกับ สายตาสุนัขจิ้งจอก ซ่อนความหนาวเหน็บไว้อย่างพูดไม่ออก ทำให้คนที่มองร่างสั่น สะท้าน

ริมฝีปากบางเม้มแน่น มุมปากคล้ำต่ำเล็กน้อย แต่ว่าในช่วงที่ไม่ได้ตั้งใจมอง ทำให้ คนมองเกิดความคล้ายเสือดาวที่มีความมุ่งหมายในการรุกราน เลือกเหยื่อแล้ว เผยสายตาเชื่อมั่นออกมา

ต่อจากนั้น คนๆนั้นเดินผ่านผู้คน เดินตรงมายังยี่หวา

ยี่หวานิ่งไป จากนั้น เริ่มเก็บของอย่างรวดเร็ว เมื่อกำลังเอื่อมมือหยิบถุงยางบนผ้า พลาสติกที่อยู่ไม่ไกลมากนัก สิ่งที่ปรากฏสู่สายตาคือรองเท้าหนังเงาวับคู่หนึ่ง แม้ว่าจะ อยู่ในความมืดของตอนกลางคืน รองเท้าคู่นั้นยังคงสว่างเงาวับ

เงยหน้าขึ้น มองเห็นหน้าอกกว้างของคนๆหนึ่ง

เงยหน้าขึ้นช้าๆ สายตามองขึ้นไป ในที่สุด ก็ปะทะเข้ากับสายตาเย็นชามีเสน่ห์แต่มี ความสงสัยและไม่เข้าใจรวมอยู่

คุณคะ คุณเหยียบโดนของๆฉันแล้วนะคะ ! นี่เป็นของใหม่ค่ะ เก้าสิบเก้าค่ะ คุณ ให้เงินเถอะค่ะ ! ” ยี่หวายื่นมือไปตรงหน้าอย่างเงียบๆ

* เธอยากจน จนบ้าไปแล้วหรอ ? ” คำที่เปร่งออกมายังคงเป็นคำที่หยิ่งผยอง

ไม่ต้องถาม พี่ชายดีๆคนนี้ ก็คือฟาโรห์ ประธานใหญ่

4 ใช่คะ ฉันยากจน จนบ้าแล้วยากจน จนบ้าไปแล้ว จึงออกมาขายถุงยางอนามัย

คุณคะ ให้เงินค่ะ เก้าสิบเก้าบาทค่ะ ! ยังคงยื่นมืออยู่ตรงหน้าเขา

สายตามองผ่านฝ่ามือของเธอไป มองเห็นแก้วหลายที่บนมือของเธอ ขมวดคิ้วน้อยๆ ดวงตาแย่งวิญญาณคล้ายเหยี่ยวคู่นั้น มีพลังที่ไม่รู้จักชื่อรวมกันอยู่

เธอยังคงรอคอย !

คนข้างๆกังรอดูความสนุก

และรอบกายของฟาโรห์ เหมือนมีอากาศรุนแรงล้อมอยู่รอบๆ ทำให้ทุกคนไม่กล้า พูดอะไรสักคำ ได้แต่มองพวกเขา

“ พวกนี้ซื้อหมดเลย หนึ่งพันพอไหม ? เขาถามเสียงเย็น

ยี่หวามองของที่เหลืออยู่ไม่มากที่วางอยู่บนพื้น สายศรีษะ ไม่เยอะขนาดนั้น ของ ที่เหลืออยู่พวกนี้ ห้าร้อยบาทก็พอแล้วค่ะ คุณคะ คุณแน่ใจนะคะว่า คุณจะเอาหมดนี้ เลย ? ?

4 ไปกับฉัน ! ” จู่ๆฟาโรห์ก็ยื่นมือออกมาดึงเธอไว้

4 ไม่ ! ” ยี่หวานกไม่ถึงว่าจะพบฟาโรห์ เมืองไม่มืดที่นักเรียนชอบมาบ่อยๆ เขามา ได้ยังไง ? ไม่ว่ายังไง นี่เป็นเวลาเลิกงาน เขามายุ่งการดำเนเนชีวิตส่วนตัวของเธอไม่ได้

ไม่ยอมให้ปฏิเสธ มือใหญ่กุมมือเล็กไว้ ลากคนไปยังรถ Bugatti ที่จอดอยู่ของเขา โดยตรง

* คุณปล่อยฉันนะ ! ” ยี่หวากรีดร้อง ของๆของเธอ คืนนี้ท่าเปล่าๆแล้วหรอ ? คืน หนึ่งขายได้ไม่กี่ร้อย เขากลับทำให้เธอขาดทุนเยอะขนาดนี้ !

ยี่หวาถูกเขาลากเข้าไปใน Bugatti ทั้งอย่างนี้ ยัดเข้าไป ปิดประตู ตามด้วยอ้อมไป

ขึ้นรถ สตาร์ทรถ การกระทำรวดเดียวสำเร็จ

ยี่หวาอยากจะเปิดประตูรถ พบว่าล็อกแล้ว เธอจ้องใบหน้าหล่อเหล่าด้านข้างของ เขาอย่างโมโห

เขาบ้าไปล้วหรอ ? เขาต้องมีโรคแน่ ! เธอกำลังขายของ เกี่ยวอะไรกับเขา ?

ฟาโรห์รู้สึกถึงสายตาเดือดของเธอ แต่กลับทำเป็นไม่สนใจ เมื่อรถออกจากเมืองไม่ มีดแล้ว มาถึงข้างๆที่มีต้นไม้เยอะๆและสงบเงียบ

เธอจ้องเขาด้วยสายตาแรงกล้า พูดอย่างโมโหว่า คุณคะ ตอนนี้เป็นเวลาเลิกงาน คุณ ไม่มีสิทธิ์ ยุ่งกับชีวิตส่วนตัวของฉัน อย่าส่งผลต่อการหาเงินของฉัน

“ เธอจะเอาเงินเท่าไหร่ ? ” เขานึกไม่ถึงจริงๆเลย เลขาของเขา ฟาโรห์ กลับมาขาย ถุงยางอนามัยหลังเลิกงาน แม่ง หากไปถึงหูของคนอื่น ต้องพูดว่า บริษัทธนา ทำร้าย พนักงาน ให้เงินเดือนไม่พอ ! “ พูดสิ เธอขาดเงินเท่าไหร่?”

* ฉัน. .” เธอพบว่า ต่อหน้าเขา เธอไม่มีคำพูดใดจะพูดออกมาแล้ว ผ่านไปชั่บ ครู่ เธอจ้องเขาแล้วพูดว่า “ นี่ไม่เกี่ยวกับเรื่องของคุณ ! ” * เธอเป็นพนักงานของฉัน กฎของพนักงานข้อยี่สิบห้าเขียนไว้ชัดเจนว่า ห้าม ทำงาน Part time หลังเลิกงาน ! ” ฟาโรห์พูดเสียงเย็น

4 ไม่ใช่อย่างนี้นะคะ เขียนว่าอย่าทำงาน Part time ที่คล้ายกับงานหลัก ! ”

งั้นตอนนี้ ก็เพิ่มข้อนี้เข้าไป อย่าทำงาน Part time ! ไม่อนุญาติสักอย่าง !

ยี่หวาขมวดคิ้ว มองผู้ชายตรงหน้าที่เย็นชาเล็กน้อย ผู้ชายคนนี้ เขาอยากจะทำอะไร กรแน่ ? ” งั้นก็ได้ งั้นก็ควรจะเริ่มพรุ่งนี้ คุณคะ คุณทำให้ฉันขาดทุนห้าร้อยบาท ตอนนี้ ขอให้คุณชดใช้ค่าเสียหายให้ฉัน ! )

* เธอแน่ใจนะว่า ห้าร้อย ก็พอ ? ”

* คุณแค่ทำให้ฉันเสียหายแค่นี้ ! “ยี่หวาจ้องมองสายตาของเขาอย่างแน่วแน่ ไม่มี ความกลัวอยู่ข้างในสักนิด

ฟาโรห์ไปทั่วร่าง กลับไม่มีธนบัตร เอาเช็คเงินออกมา เซ็นชื่อ “ หนึ่งร้อยล้าน พอ หรือเปล่า ? ”

ยี่หวามองเช็คเงินที่ยื่นมาตรงหน้า อึ้งไป ความรู้สึกถูกดูถูพุ่งขึ้นมาในใจ ตอนนี้ คุณติดหนี้ฉัน ห้าร้อย แม้ว่าหนึ่งร้อยล้านจะเยอะ แต่ว่าคุณไม่ได้ติดหนี้ฉัน !

ฟาโรห์จ้องสายตาของเธอไว้ พบว่าในสายตาของเธอมีความดื้อดึงของน้ำตาคลออยู่ แล้วเม้มริมฝีปากบางเข้าหากันอย่างไร้ร่องรอย

เปิดประตู ! ยี่หวารู้สึกว่าถูกเขาดูถูกจนเกือบจะร้องไห้แล้ว ตอนนี้ทำให้เธอนึก ไปถึงช่วงอายุ 17 คืนนั้น

ฟาโรห์มองเธอ ใบหน้าหล่อเหล่าเรียบนิ่ง เงียบแต่มองเธออย่างตั้งใจชั่วครู่ จากนั้น พูดอย่างดุๆว่า “ พูด ทำไมถึงออกมาขายพวกนี้ ! )

* เปิดประตู ฉันจะลงไป ! ” เธอพูดเสียงเย็น ยังคงอดทน ไม่อยากร้องไห้ต่อหน้า

คนอื่น !

* เธอขาดเงินมากเลยหรอ ? “สายตาแรงกล้าของฟาโรห์ หยุดอยู่ที่ใบหน้าดื้อดึง เล็กๆของเธอ ถามเสียงต่ำ

คำพูดนี้ยี่หวาที่อดทนอยู่โมโห จู่ๆเธอก็หันหน้าไปมองนอกกระจกรถยนต์ กรีด ร้องออกมา “ คุณคนในโลกนี้ เหมือนกับประธานฟาโรห์หรอคะ ? อมกุญแจทอง เกิดมา ตั้งแต่แรกเริ่ม ก็ความร่ำรวยและชื่อเสียงไว้แล้ว ? คุณจะไปเข้าใจความเศร้า โศก แต่ทำอะไรไม่ได้ และ ความยากลำบากของคนจนได้ยังไง ? คุณเข้าใจอะไร ? คุณ ไม่เข้าใจ ! ฉันขาดเงิน ฉันขาดเงินแล้วทำไม ? ห้า ? ฉันหาเงินเองไม่ได้หรอ ? ฉันยุ่งกับ คุณแล้วหรอ ? คุณเอาหนึ่งร้อยล้านมาฉัน ? คุณมีเงินใช่ไหม ? คุณให้การสนับสนุน กับผู้ลี้ภัยชาวแอฟริกาสิ คุณไปทำการกุศลสิ คุณต้องมาเสแสร้งคุณชายใหญ่ต่อหน้าฉัน หรอคะ ? )

เขาตกตะลึง !

นึกไม่ถึงว่า มองแล้วเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนี้ จะมีแรงระเบิดรุนแรงขนาดนี้ !

ทำไมเธออยากหาเงินใช้หนี้ ยากขนาดนี้เลยหรอ ? ทำไมเธอต้องรังแกตัวเองขนาด นี้ อยู่ในห้องทำงานต้องประณีประนอม เลิกงานแล้วยังต้องมองสีหน้าของเขาอีก

เปิดประตู ! ” เธอหันหน้าไปไม่มองเขา ตะโกนอีกครั้ง

ฟาโรห์มองใบหน้าดื้อดึงของเธอ อย่างโมโห ผู้หญิงโง่ !

ใช่ค่ะ! ฉันโง่ ฉันโง่มาตลอด ! ” ตะโกนออกมาเสียงดังเลย หากไม่โง่ เธอก็จะไม่ ไปเซ็นสัญญารับตั้งครรภ์นั่น หากไม่มีเรื่องนั้น หลายปีมานี้ เธอก็จะไม่ต้องเจ็บปวดขนาด นี้ ไม่รู้ว่าเลือดเนื้อเชื้อไขอยู่ที่ไหน ? ” ได้ความโชคดีขี้หมา จึงถูกบริษัทธนามมอง ได้ เป็นเลขาของคนแก่อย่างคุณ ฉันโง่ขนาดนี้ คุณทำไมถึงไม่ยอมให้ฉันลาออก ?

“ หากเธอขาดเงิน สามารถไปยืมบริษัทได้ ไม่ว่ายังไง เธอก็เป็นพนักงานของบริษัท แล้ว !อย่ามาเล่นตัวที่นี่ ! เขารับเธอเข้ามาทำงาน เขากลับเป็นฝ่ายผิดแล้วหรอ ! ต้อง รู้ว่า มีผู้หญิงมากแค่ไหน อยากจะเป็นเลขาของเขา ฟาโรห์ ธนา ?

* ฉันจะลงจากรถ ! ” เธอรู้ว่าพูดกับเขาก็พูดไม่ชัดเจน

ฟาโรห์หนีใบหน้าที่มีคลาบน้ำตาของเธอ ไม่สามารถทนได้จริงๆ บอกมา เธออยู่ ที่ไหน ? ฉันส่งเธอกลับไป

ไม่ต้องการคุณส่ง! เอามา !

อะไร !

ห้าร้อยบาท ! * ฉันไม่มี ! )

44 คุณชดใช่ให้ฉัน ! ” เธอพูดอย่างดื้อดึง เช็ดน้ำตาลวกๆ

4 พรุ่งนี้ทำงานให้เธอ ! ” ในที่สุดเขาก็ปลดล็อกประตูรถ

ยี่หวากันประตูเปิดออก ได้ จำไว้นะคะ ประธานฟาโรห์ คุณติดฉัน ห้าร้อย ! )

“ ผู้หญิงที่สมควรตาย หนึ่งร้อยล้านไม่เอา จะเอาห้าร้อยนี้ ! )

* ฉันจะเอาห้าร้อยนี้ ! นี่คือฉันควรได้รับ ฉันอุนใจ อย่านึกว่าทุกคนก็เหมือนกับคุณ หมด ไม่ทานอาหารคนเติบโต ! ” ตะโกนใส่เขาเสร็จ ยี่หวาลงจากรถ จากไปโดยก้าว ใหญ่

ฟาโรห์ยังคงตกตะลึงอยู่ ทำไมเขาไม่ทานอาหารคนหรอ ?

ยี่หวาเดินเร็วมาก คล้ายกับหนี จากไปจาก Bugatti ของฟาโรห์ อย่างรวดเร็ว วิ่ง ไปทางที่จะไปเมืองไม่มีด เธอไม่รู้ว่าของพวกนั้นของเธอยังมีอยู่หรือเปล่า คนอื่นจะเอาไป หรือเปล่า !

ฟาโรห์มองเธอวิ่งไปยังทางนั้น จึงลงจากรถ ตามเธอไป

ยังดี ของยังอยู่ !

ยี่หวาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เริ่มร้องขายอีกครั้ง

ที่ห่างออกไปในความมืด ฟาโรห์มองใบหน้าไม่ยอมนั้น ในที่สุดก็ทนไม่ไหว หยิบบุหรี่ ออกมา จุดหนึ่งม้วน ยืนอยู่ในความมืดนั้นเริ่มสูบขึ้นมา..

4 มามีครับ ขายได้ไม่ดีหรอครับ ? อย่างกังวลทันที

” เซย์เห็นยี่หวากลับมาด้วยใบหน้าเรียบ รีบถาม

* เซย์ครับ ทำไมลูกยังไม่นอน ? ” ยี่หวามองนาฬิกาบนกำแพง ชี้ไปยังเลขสิบสอง แล้ว และคอมพิวเตอร์ในห้องรับแขกยังเปิดไว้อยู่ “ เซย์ ลูกทำเกมส์อีกแล้วหรอครับ ? ”

“ มามี ผมอยากทำดิสก์เกมออกมาเร็วๆครับ อย่างนี้ ขายราคาดีๆ มามีก็ไม่ต้อง ทำงาน Part – time ตอนกลางคืนแล้ว! “เซย์จู่ปาก เดินไปยังเครื่องน้ำดื่ม ช่วยยี่หวา เทน้ำหนึ่งแก้ว มองเขาเอาใจใส่มากขนาดนี้ ในใจของยี่หวาอุ่นวาบ ทั้งพอใจและปวดหนีบ “ เซย์ ครับ มามเป็นผู้ใหญ่ มามีสามารถเลี้ยงดูเซย์ได้ครับ !”

“ แต่ว่า เซย์เป็นผู้ชาย ผู้ชายเลี้ยงผู้หญิงถึงจะถูกต้อง ! ”

* ลูกไม่ผู้ชาย ลูกเป็นเด็กผู้ชาย ! ”

4 ข้าหรือเร็วก็เป็นผู้ชาย ! “เชย์ตบหน้าอกตัวเอง ขยีตา “ มามีครับ มามีต้อง เหนื่อยแล้วแน่เลย เลย์นวดให้มามั้นะครับ…….”

* มามี้มีเซย์ ลำบากกว่านี้ เหนื่อยกว่านี้ ก็คุ้มครับ. .

เข้ามีต ตอนที่พนักงานสุขาภิบาลทำความสะอาด ตรงมุมมืด มุมหนึ่ง กวาดกันบุหรี่

กองหนึ่ง..

ฟาโรห์ไม่ได้มาทำงาน ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ?

บรรยากาศตอนข้า อตอัดเล็กน้อย ยี่หวาก้มหน้าก้มตาจัดการกับเอกสาร เกี่ยวกับ โครงการของ vl พูดคุยกันเกือบจะเสร็จเรียบร้อยแล้ว รอแต่ฟาโรห์อนุมัติ

โทรศัพท์ดังขึ้น ยี่หวารับโทรศัพท์

* หวา พี่คือจูเลียนะ แบบแผนของโครงงาน ให้ฟาโรห์ดูหรือยัง ? )

* ยังค่ะ ! ประธานไม่มาทำงานค่ะ ! ”

รีบให้เขาดูเร็วที่สุด ต้องการแก้ไข พวกเราค่อยปรึกษากันอีกที ! ”

* ค่ะ ! !”

วางสายแล้ว ยหวาเงยหน้ามองปั้นชาที่กำลังทำงานอยู่ “ ปั้นชา ทำไมประธานถึง ไม่มาทำงาน ? )

4 ได้ยินมาว่า ไปทำงานนอกพื้นที่แล้ว เลขาอรบอกว่า งานทุกอย่าง ให้ผู้จัดการเซ ลอนทำแทน 1 ที่มาข่าวของปั้นชา มีมากมาย “ หวา ได้ยินมาว่าครั้งนี้ ประธานพาผู้ หญิงที่พาออกงานครั้งก่อน ลินดา ไปด้วย เธอได้ยินมาไหม ? ”

4 ลินดา ? ” ในความรู้สึกของยี่หวา รู้สึกคุ้นเคยซื้อนี้

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ