บทที่ 15 งานอดิเรกเหมือนกัน

4 ? ” ฟาโรห์มองเธอ มองเธอย่างสนใจ จู่ๆริมฝีปากก็ยิ้มบางๆโดยไม่มีร่อง

ลอย

บนใบหน้าเท่ หล่อเหล่า ไม่มีความรู้สึกอะไรสักอย่าง แต่มีความรู้สึกที่สนุก “ ฉัน ทานนิดหน่อย ! ”

ตอนที่พูดคำนี้ มองยี่หวา ไม่รู้ว่าพูดถึงอาหาร หรือว่าอย่างอื่น !

แล้วเขาเอาไฟแช็คออกมา เป็นไฟแช็คสีเงินที่สวยมาก มองก็รู้แล้วว่าราคาไม่น้อย จุดบุหรี่ม้วนหนึ่งปล่อยลมมาทางยี่หวาอย่างสง่างาม

เคอะ เคอะ แล้วไม่ออกไป

แต่ไอ ยี่หวาเบะปาก นึกว่าเขาจะออกไป มอง

ประธานใหญ่ฟาโรห์ จะสูบบุหรี่ออกไปข้างนอก! จูเลียพูดพร้อมขมวดคิ้ว ที่ นี่เป็นสถานที่สาธารณะ กรุณาสนใจหน่อย ที่นี่ยังมีผู้หญิงสองคน พวกเราไม่อยากสูบ บุหรี่มือสองของคุณ !

ที่รัก งั้นคุณก็สูบม้วนหนึ่งสิ อย่างนี้ ทุกคนเปลี่ยนกันสูบบุหรี่ไม่นับ ว่าขาดทุน ! ” เซลอนพูดอย่างทะเล้น แล้วเอาบุหรี่ออกมา แล้วจะจุด

ไปสูบข้างนอก ! จูเลียแย่งบุหรี่ในมือของเขามา ทิ้งลงบนโต๊ะ

จูเลีย ! คุณไม่ยุติธรรม ! เซลอนพูดเสียงดัง “ ทำไมคุณไม่กล้าแย่งบุหรี่ของ

ฟาโรห์ ? )

“ จะดับเองหรือว่าให้ฉันลงมือ ? “จูเลียมองฟาโรห์แล้วถาม

ฟาโรห์อีกครั้งหนึ่ง ฉันชอบลงมือเอง !

พูดแล้ว เขาดับบุหรี่ที่สูบแล้วไม่กี่คำ

นี่ไม่ยุติธรรม! 7 เซลอนยังคงร้อง

จูเลียมองเซลอนที่ยิ้มกว้างอย่างรังเกียจ ไม่ยุติธรรม คุณไม่ทานหรอ ไม่มีใคร

ลากคุณมา !

“จูเลีย! เซลอนกัดฟันกรอด ผู้หญิงคนนี้ ถึงรังแกเขาบ่อยๆ ? มี

ปัญญาก็รังแก! * หวา คุณอยากทานอะไร สั่งได้เลย ! “จูเลียขี้เกลียดสนใจเขา ถามด้วย

รอยยิ้ม

ลาบดิบค่ะ ! อย่างหนึ่งด้วยรอยยิ้ม

คุณพระช่วย ! มองไม่ออกเลยนะว่า คุณตัวเล็กอย่างนี้ กลับกระหายเลือดขนาด นี้ ! “เซลอนร้องขึ้นมาอีกครั้ง ฟาโรห์! ฉันจำได้ว่านายก็ชอบลาบมาก ! นึกไม่ ถึงว่า นายกับยี่หวาจะมีสิ่งที่ชอบเหมือนกัน ! ”

ฟาโรห์เม้มปากไม่พูดอะไร ใบหน้าหล่อเย็นชา คล้องยี่หวาทั้งร่างไว้ในสายตาด้วย

สายตาเฉียบคม

ยี่หวาอ้าปากกว้าง มองผู้ชายตรงหน้าอย่างอึ้งๆ รู้สึกอายน้อยๆ นึกไม่ถึงว่า ผู้ชาย คนนี้จะทานลาบดิบ

จูเลีย ผมสั่ง แกงปลาให้คุณนะ ! ผมจำได้ว่า เหมือนกับคุณชอบ ! ” เซลอนไม่ สนใจสายตาที่จะฆ่าคนของจูเลีย หัวเราะทะเล้น พูดด้วยสีหน้าจริงจังว่า มาทานข้าวที่นี่ ทำให้ผมนึกถึงตอนเรียนหนังสือ จูเลียที่รัก นึกไม่ถึงว่าคุณจะยังคิดถึงอดีตมากอย่างนี้ !

นี่เกี่ยวอะไรกับคิดถึงอดีต จูเลียนิ่ง ยิ้มกว้างอย่างเยาะเย้ย สายตาไม่เกรงใจ อย่างเซลอนอย่างสำรวจหนึ่งครั้ง ฉันจำได้ว่า ตอนนั้น คุณเผ็ดจนร้องไห้เลย ! ”

จูเลีย ! คุณแน่มาก ! เซลอนฟังจูเลียเผยความลับของตัวเอง สีหน้าเปลี่ยนไป

ทันที 4 ใครเคยร้องไห้ ? หวา คุณอย่าฟังเธอพูดมั่วนะ! พี่ชายกล้าหายไม่มีใครเทียบได้

เลยนะ แค่พริกเอง! พี่ชายไม่กลัว ! จูเลียหัวเราะออกมา ยี่หวาที่อึ้งๆอยู่ พูดเสียงเบาว่า หวา เซลอนเป็นคนหลาย ใจ อย่าหลงดวงตาลูกพืชของเขานะ หากจะเลือกสองในหนึ่งจริงๆ พี่แนะนำให้หวาเลือก

ฟาโรห์ !

* แอบพูดนินทาฉันเรื่องอะไรกัน ? อย่าพูดถึงเรื่องไม่ดีของฉันต่อหน้าหวาสิ เหลือ ภาพลักษณ์ที่ดีให้ผมด้วยนะ

เซลอนหันสายตาไปยังจูเลียที่ทำหน้าเอียน ทำไมผมพบว่า ผู้หญิงอย่างคุณถึง ร้ายกาจแบบนี้ ?

เพิ่งรู้หรอคะ ? เสียดาย สายไปแล้ว “จูเลียหัวเราะ เริ่มเทชา เซลอนมองจูเลียด้วยสายตาที่จะระเบิดไฟออกมา จูเลีย คุณแน่มากเลยนะ ! ”

“ อ๊ะ ! อาหารมาแล้ว !”ยี่หวาพูดขึ้นมาตัดบท เมื่อถึงเวลาสมควร สายตามองไป

ยังฟาโรห์ที่ไม่พูดอะไร

แม้ว่าใบหน้าของฟาโรห์จะสมบูรณ์แบบมากแค่ไหน อากาศใต้ใบหน้าหล่อ ถึงแม้ว่า จะให้ความรู้สึกที่ดี แต่ว่า นึกไปถึงเขาจูบเธอ และยังไม่ให้ตัวเองลาออก ก็โมโห ก็รู้สึกถึง

เซลล์ในร่างกำลังสั่น

ลาบดิบที่พวกนายชอบนี่ ! เลือด ! มีแต่เลือด ! รับทานสิ ! ” เซลอนร้องตะโกน

กับฟาโรห์และยี่หวา

ฟาโรห์หยิบซ้อนขึ้นมาอย่างสง่างาม ขมวดคิ้วน้อยๆ แล้วตักมาหนึ่งชิ้น วางในถ้วย ตรงหน้าของตัวเอง ตามด้วยค่อยๆชิมคำหนึ่ง ท่าทางสง่า

แค่ทานข้าวยังต้องสุภาพบุรุษมากขนาดนี้ ทำไมเรื่องที่ทำ ถึงไม่สุภาพบุรุษ ? ยี่หวาม องอาหารที่ตัวเองชอบ แต่ไม่ได้ขยับตะเกียบ !

อาหารมาเสิร์ฟจนครบอย่างรวดเร็ว

เซลอนยังไม่ขยับตะเกียบ ปากกลับพูดว่า “หวา คุณทำไมไม่ทาน ? ”

4 เอ่อ ! ฉันไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ค่ะ !” ยี่หวาแค่ไม่อยากทานอาหารร่วมถ้วยเดียวกัน กับฟาโรห์ ได้ยินแล้ว ในดวงตาของฟาโรห์ไม่มีความรู้สึกอะไร แต่มีความสนุกอยู่ในนั้น เล็กน้อย ใช่หรอ ? ไม่รู้ว่าท้องของใคร กำลังร้องแล้ว !

เพิ่งพูดจบประโยคหนึ่ง จู่ๆเสียงท้องร้องของใครบางคนร้องขึ้นมาอย่างไม่งาม โครกครา โครกคราก ”

เซลอนและไม่ไหวหันไปตามเสียง ได้แต่อึ้ง

ใบหน้าของยี่หวาแดงก่ำ อับอายมาก

4 ทานเลย !อย่าเกรงใจ ! ” จูเลียหัวเราะเบาๆ “ ทำไมต้องลำบากตัวเองล่ะ อย่าฝึก ตามเซลอน เขากลัวทานพริก ! !

เงยหน้าอย่างลำบากขึ้น มองฟาโรห์แว็บหนึ่ง ยี่หวาเกรงร่างอย่างทนไม่ไหว ใครกลัวพริกกัน ? ช่วงนี้ร้อนในเฉยๆ ไม่กล้าทานเยอะ พี่ครับ มาผัดไข่จานหนึ่ง ครับ ! ” เซลอนตะโกนออกไป

* เสแสร้ง ! ” ฟาโรห์ฟนคำสองคำออกมา ตามด้วยทานลาบติบของเขาต่อ

เอ่อ ! ” ยี่หวาขมวดคิ้วมุ่น ไม่สนแล้ว ช่างเขาพูดอะไรสิหยิบตะเกียบขึ้นเริ่มทาน อาหาร ตลก ลาบดิบเป็นสิ่งที่เธอรักที่สุด เพราะอะไรให้เขาทานคนเดียว ?

ยี่หวาใช้ช้อนกลางตักมาไว้ตรงหน้าตัวเอง เริ่มทานขึ้นมา ไม่เกรงใจสักเหมือน กับงอนใคร

เห็นท่าทางตอนนี้ของยี่หวา เซลอนหัวเราะออกมาอดไว้ไม่อยู่ และข้างๆ ใบหน้าหล่อเหมือนพระเจ้าของฟาโรห์ ตอนนี้ และข้างๆ ใบหนหน้าหล่อเหมือนกับเทวดา ของฟาโรห์ ตอนนี้เรียบนิ่ง

โดยเฉพาะไดรับสายตาท้าทายจากยี่หวาแบบนั้น คิ้วขมวดแน่น สายตาเฉียบคม ส่ง

ไปยังเซลอนที่หัวเราะไม่หยุด เซลอนหยุดหัวเราะช้าๆ ตอนนี้ เจ้าของร้านอาหารส่งผัดไข่ที่ผัดเสร็จแล้วมาส่ง เซ

ลอนเห็นไข่นั้นแล้วขมวดคิ้วทันที ใบหน้าและฟาโรห์กับจูเลียกลับยิ้มขึ้นมา..

คุณพระ ยังจะให้คนมีชีวิตอยู่ต่อไหมครับเนี้ย !” เซลอนร้องออกมา ผู้ชายหล่อ ผู้หญิงสวยนั่งทานอาหารในร้านอาหาร เสียงร้องของทุกคน ทำให้คนอื่นๆมองมา

ทำไมหรอ ? ยี่หวาที่เอาแต่ทาน เงยหน้าขึ้นมาอย่างงงๆ มองจูเลียที่หัวเราะอยู่ ถามอย่างแปลกใจ

หันไปอีกข้าง ก็เห็นริมฝีปากฟาโรห์ยกยิ้มน้อยๆ ยิ่งไม่เข้าใจ

4 ไม่มีอะไร ทานกันเถอะ ” จูเลียกลั้นยิ้มแล้วพูด

ฟาโรห์กลับไปเย็นชาเหมือนเดิม สายตาสงสัยของยี่หวามองจูเลีย และมองฟาโรห์

รู้สึกถึงความสงสัยในสายตาของเธอ ฟาโรห์ขมวดคิ้วแน่น นันเป็นสายตาอะไรของ ?

ผู้จัดการเซลอนคุณไม่เป็นไรนะคะ ? ” ยี่หวาถามอย่างเป็นห่วง

เธอ * ช่า ช่า ! ไม่เป็นไร ! ผมรู้สึกดีมากเลยครับ ! ” เซลอนเห็นว่ายี่หวาเป็นห่วงตัวเอง รู้สึกอายทันที

“ แล้วทำไมคุณถึงไม่ทานล่ะคะ ? )

“ เพราะในไข่ ก็มีพริก ! “จูเลียเผยคำตอบออกมา

“ คุณหุบปากไปเลยนะ ! ” เซลอนจ้องจูเลียด้วยหางตา “จูเลีย ก็ว่าทำไมจนถึง ตอนนี้ คุณถึงยังไม่แต่งงาน ในใจร้ายเกินไปแล้ว! ”

สีหน้าของจูเลียเปลี่ยนไป ตาไม่ได้พูดอะไร ตามด้วยหัวเราะขึ้นมา ใช่ ในใจฉัน ร้ายขนาดนี้อยู่แล้ว ! )

เซลอนเบะปาก ก็ได้ วันนี้เพื่อไม่ให้หวา ดูถูก พี่ชายพุ่งออกไปแล้ว ! ” พูดแล้ว ตามด้วย หยิบตะเกียบขึ้นมา เริ่มทานไข่ไก

ยี่หวาได้แต่เบิกตากว้างมองอย่างซึ้งๆ ผู้จัดการเซลอนก็มีเรื่องที่กลัวหรอเนี้ย ?

* เดอะ เคอะ เคอะ..เผ็ดจะตายอยู่แล้ว ! ” เซลอนแค่ทานได้คำหนึ่งก็เริ่มไอ

ออกมา

4 อ๊ะ ! ทานไม่ได้ก็ไม่ต้องทานแล้วค่ะ ! ” ยี่หวาเห็นเขาเป็นแบบนี้ รีบเทน้ำหนึ่งแก้ว ยื่นไปให้เขา “ ดื่มน้ำหน่อยนะคะ ! ”

* ยังคงเป็น หวา ที่ดี ! ” เซลอนรับน้ำมา ดื่มไปอีกใหญ่

ฟาโรห์มองเธอเป็นห่วงเซลอนขนาดนี้ ในใจกลับมีความรู้สึกไม่ชอบใจอย่างแปลกๆ

4 ดื่มอีกหน่อยนะคะ น้ำเย็นสามารถทำให้หายเผ็ดได้ค่ะ ! ” ยี่หวากล่าว

4 อ่า ! ดีขึ้นมากแล้ว ดีขึ้นมากแล้ว ! ” เซลอนส่ายศรีษะ ทั่วใบหน้าแตงไปหมด แต่ ว่าเสียงร้องของเขาเหมือนฟ้าผ่า ดึงดูดสายตาอยากรู้อยากเห็นมากมาย

ยี่หวาเห็นว่าเขาไม่สามารถทานเผ็ดได้ ออกไปพูดกับเจ้าของร้านว่าเอาผักที่ไม่ใส่ พริกจานหนึ่ง ผู้จัดการเซลอนคะ เจ้าของร้านบอกว่า จะผัดผักที่ไม่ใส่พริกให้คุณ คุณ วางใจเถอะค่ะ ! ”

* ขอบคุณครับ ! ” เซลอนรู้สึกขอบคุณยี่หวามากๆ “อะไรนนะคะ ? ” ยี่หวารู้ว่าคำพูดนี้ พูดกับตัวเอง

* เทชา! ” ฟาโรห์พ่นคำสองคำออกมาอีกครั้ง

สุดหายใจเข้าลึกๆ บนใบหน้าของยี่หวา ไว้ความรู้สึกทันที * ค่ะ ! ”

เดินไปตรงหน้าฟาโรห์อีกครั้ง ช่วยเทขาให้เขา เพราะเบื่อๆ ตอนที่เทชา ไม่ระวังเท ไปโดนไฟแช็คที่เขาวางไว้บนโต๊ะ

* เหี้ย!” อยู่ฟาโรห์ก็ร้องออกมาเสียงดัง ตันยี่หวาออกไปอย่างแรง

* อ๊ะ !?”ยี่หวาที่ตกใจ มีอกสั่น กาน้ำชาตกลงบนไฟแช็คหมด

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ