บทที่ 13 ร้องไห้ในห้องน้ำชาย

จู่ๆฟาโรห์ รู้สึกตัวขึ้นมา ดวงตาสีดำสนิทกลับไปเย็น ชาอย่างทุกครั้ง เขามองยี่หวา ดวงตาเย็นเฉียบ “ แล้วเธอ เป็นผู้หญิงแบบไหนกันแน่ ? รักความสุขสบาย ? ไร้เดียงสา ?

ยี่หวาฟัง เสียงอัตรายของเขา มองใบหน้าหล่อเหลา ราวกับแกะสลัก ดวงตาคู่นั้นคล้ายกับมีพลัง ทําให้หลงเข้าไป ข้างในโดยไม่รู้ตัว

“ คุณปล่อยนะ ! ” เธอถูกเขารังแกหมดเปลือกอย่าง แปลกประหลาด

“ ฟาโรห์ คุณอยู่ที่ไหนคะ ? ” จู่ๆเสียงเรียกของผู้หญิงก็

ดังเข้ามาจากข้างนอก

ยี่หวาตัวสั่นขึ้นมา หากถูกเจอเข้าอีกครั้ง หรือไม่ก็ถูก ไอรดาพบเข้า เธออย่างนั้นกับประธานจริงๆแล้วละก็ เธอไม่มี หน้าจริงๆด้วย !

“ ประธาน ฉันจะลาออกค่ะ! ” ยี่หวาเอ่ยเสียงเย็น

เธอไม่ใช่ผู้หญิงง่ายๆ เธอไม่เคยคิดจะยุ่งกับใคร แต่ว่า เขารังแกกันมากเกินไปแล้ว !

ฟาโรห์ไม่พูดอะไร กลับเปิดประตู เดินออกไปเลย

ในห้องน้ำชายเหลือแต่ยี่หวาคนเดียว อยู่ๆเธอก็อยาก ร้องไห้ขึ้นมา อยากร้องไห้เสียงดัง !

ทําไมต้องรังแกเธอแบบนี้ด้วย ? ฟ้ารังแกเธอ เธอผิดแล้ว เธอไม่ควรไปทำอะไรการรับตั้ง ครรภ์แบบนั้น ทำให้เลือดเนื้อเชื้อไขต้องแยกจากกัน จนถึง ตอนนี้ ยังหาลูกชายของเธอไม่พบ !

ดวงตายี่หวาแดงก่ำ เธอนั่งลงบนชักโครกแล้วร้องไห้

ออกมา

ใครร้องไห้อยู่ข้างใน ? ” จู่ๆเสียงทรงอำนาจก็ดังขึ้น มา ยี่หวาตกใจจนหยุดเสียงร้องไปชั่วครู่

“ ใครอยู่ข้างใน ? ” ตามด้วยอีกเสียงหนึ่ง น้ำเสียงเริ่ม

ไม่สบอารมณ์แล้ว

“ ประธานกรรมการครับ อาจจะเป็นคุณผู้หญิงที่เข้า ห้องน้ำผิดครับ ! ท่านรีบไปเข้างานเถอะครับ นายน้อยเข้าไป แล้วครับ ! ” เสียงผู้ชายอีกคนหนึ่ง

ยี่หวาตกใจจนไม่กล้าขยับ แย่แล้ว แย่แล้ว เธอลืมไปได้ ยังไง ว่านี่เป็นห้องน้ำชาย ?

ตอนที่ยี่หวากลับเข้าไปในงาน เตรียมจะจากไป เซลอน ที่จากไปแล้วกลับมาอีกครั้ง มองยี่หวาที่ก้มศรีษะเตรียมจะ จากไป เกือบจะจำไม่ได้ “ เอ๋ หวา ที่รัก คุณสวยมากเลย ! ”

ยี่หวาเงยหน้าขึ้นมองเซลอนด้วย ดวงตาที่มีน้ำตาคลอ ช่วงเวลานั้น เขาอึ้งไปเลย จู่ๆก็ยิ้มกว้างอย่างแปลกใจ “ เป็น คุณจริงๆด้วย หวา ที่รัก น้องสาวที่จู่ๆก็ตกลงมาจากท้องฟ้า ! ร้องไห้อะไร ? ” อยู่ต่อหน้าเซลอนที่ชอบพูดเล่น ยี่หวายิ้มขมขื่นอย่าง ไร้เรียวแรง แค่เหลือบมองเซลอนแว๊บหนึ่ง “ ขอโทษค่ะ ผู้ จัดการเซลอน ฉันควรไปแล้ว !

“ เอ่อ……..” เซลอนไม่เข้าใจ

มองแผ่นหลังที่จากไปอย่างรีบร้อน อย่างไม่เข้าใจ หัน กลับมามองหาร่างของฟาโรห์ พบว่าเขายืนอยู่ท่ามกลางผู้ หญิงกลุ่มหนึ่ง หัวเราะอย่างสดใส

มาถึงวันจันทร์อีกครั้ง

ยี่หวาถือใบลาออกมาหาเลขาอร

“ เลขาอรค่ะ นี่คือใบลาออกของฉันค่ะ!

คุณจะลาออก ? ” เลขาอรตกใจมาก “ หวา สามารถ เข้ามาทํางานที่นี่ไม่ง่าย ยี่สิบกว่าคน เลือกแค่คุณกับปั้นชา คุณแค่คิดก็รู้แล้วว่าการแข่งขันดุดันมากแค่ไหน! ”

ฉันรู้ค่ะ ! เลขาอร ขอบคุณนะค่ะ ฉันแค่อยากจะลา

ออก! »

“ ฉันเป็นคนตัดสินใจไม่ได้ ! ” เลขาอรนึกขึ้นมาได้ ว่า ยี่หวาเป็นคนที่ประธานรับเข้ามาทำงาน เธอน่าจะไปถาม ประธานก่อน !

และตอนนี้ ฟาโรห์เดินออกมาจากลิฟท์มาทางนี้พอดี เลขาอรรีบพูดทันที “ ประธานคะ คุณยี่หวาจะลาออกค่ะ! ยี่หวามองเห็นฟาโรห์ มองเขาเม้มริมฝีปากบางแน่น นึก ไปถึงเมื่อคืนที่จู่ๆก็ถูกจูบ ใบหน้ากลับร้อนขึ้นมาทันที ก้ม ศรีษะลงอัตโนมัติ แล้วนึกได้ว่า ตัวเองไม่ได้ผิด ทำไมต้อง กลัว แล้วเงยหน้าขึ้นอย่างไม่ยอม มองตอบเขา

สายตาเฉียบคมเหมือนเหยี่ยวของฟาโรห์ หยุดลงบน ใบหน้าขาวนวลของยี่หวา ไม่ได้พูดอะไร แล้วเดินไปยังห้อง ทํางานของตัวเอง

เลขาอรไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงต่อ “ หวา คุณไปพูดกับ ประธานเองเถอะ ! ”

“ ฉัน……. ขนาดนี้เลยหรอ ? ” ยี่หวาไม่เข้าใจ ทำไมเธอลาออก ยากมาก

ในใจยี่หวาไม่ยอม เดินตามเข้ามายังหน้าห้องทำงาน ของประธาน แล้วเคอะประตู

“ เข้ามา ! ” น้ำเสียงเย็นชาเหมือนน้ำแข็ง

สูดอากาศเข้าลึกๆ อย่ากดดัน เดียวก็ไม่ทำแล้ว เธอไม่ กลัวหรอก ! ดันประตูเข้าไป ใจของยี่หวายังคงเต้นตึกตักขึ้น มาอย่างกังวล

ฟาโรห์นั่งอยู่หลังโต๊ะทำงานแล้ว สายตาไม่ได้เงยขึ้น มอง ยังคงสนใจมองเอกสารบนมือต่อ

“ ประธานค่ะ ฉันจะลาออกค่ะ! “ เพราะอะไร ? ” ดวงตาสีดำเย็นชาของฟาโรห์มีความ

เฉียบคมปรากฎออกมา

สายตาเย็นเฉียบเหมือนหิมะช่วงฤดูหนาว เย็นๆหนาวๆ บนใบหน้าสมบูรณ์แบบนอกจากเย็นชาแล้ว คล้ายกับยังมี ความรู้สึกแปลกๆรวมอยู่ด้วย “ เพราะ เมื่อคืน ฉันจูบเธอ ? >

“ เอ่อ ! ประธานคะ ฉันไม่เหมาะกับงานนี้ค่ะ ! ” ฉันมา ทำงาน ไม่ใช่มาเพื่อให้คนมาคุกคาม !

สายตาของฟาโรห์มีความสนุกวูบหนึ่ง “งานของ avl เริ่มแล้ว เธออยากให้ฉันมอบหมายให้ใคร ? เลขายี่หวา ลา ออกได้ แต่ชดใช้ความเสียหายของบริษัทมาก่อน สามสิบ ล้าน ! เอามา แล้วไปได้ทันที ! »

“ ต๊ะ— ” ยี่หวาเกือบจะกรีดร้องออกมา “ บริษัทจะ สูญเสียมากขนาดนี้ที่ไหนกันค่ะ ? ”

ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์แล้ว เลขายี่หวา เธอให้ฉันจู่ๆก็ เปลี่ยนคนในเวลาหนึ่งอาทิตย์นี้ เธอรู้หรือไม่ว่ามีโอกาศผ่าน มามากแค่ไหน ? แฟชั่นฤดูหนาววางตลาดก่อนหนึ่งวัน กำไรก็ เป็นหนึ่งร้อยล้านขึ้นไป เธอล่าช้าไปหนึ่งอาทิตย์ ฉันให้เธอ จ่าย สามสิบล้าน นับว่าเกรงใจมากแล้ว ! ”

คุณไม่มีเหตุผล! ” ยี่หวาเดือด ปุด ปุด

“ในสนามตลาดพูดถึงแต่ กฎและกำไร ! ”

“ฉันไม่มีเงิน! ” เธอจะไปหาที่ไหน สามสิบล้าน สาม หมื่นยังไม่มีเลย!

“ งั้นฉันปฏิเสธการลาออกของเธอ รีบกลับไปทำงาน เดียวนี้ ! ” ฟาโรห์เอ่ยเสียงเย็น

บนใบหน้ามีความหมายลึกๆปรากฎออกมา ในดวงตามี

แสงวูบผ่าน

ท่าทางของเขา ทำให้ยี่หวาเข้าใจอย่างชัดเจนว่า ผู้ชาย ตรงหน้านี้ ตั้งใจ เขารู้ว่าเธอไม่มีเงิน “ คุณตั้งใจ ! ”

หมัดของเธอกำแน่นอยู่ข้างลำตัว เธอโมโหมาก อดทน

ฟาโรห์เงียบไม่พูดอะไร จู่ๆก็ยืนขึ้น

ยี่หวาสะดุ้งตกใจ ริมฝีปากของเขายกยิ้มขึ้นทันที สายตายุ่งเหยิงอ่านยาก “ เธอกลัวฉัน ? ”

“ ฉันไปทำงานแล้ว! ” เธอหันหลังอย่างเร็ว แม้ว่าลา ออกไม่ได้ เธอก็ทํางานชิ้นนี้ให้เสร็จ แล้วค่อยลาออก

ยี่หวาก้มหน้า ถอนหายใจออกมาจากห้องประธาน

“ หวา ประธานพูดว่ายังไง ? ” หาไม่ง่ายที่เลขาอรถาม

“เลขาอรคะ ทุกคนที่ลาออกต้องชดใช้ให้บริษัท สามสิบล้านใช่ไหมคะ ? ” เธอเริ่มสงสัยว่าบริษัทธนานี้อยู่ได้ เพราะการหลอกลวงหรือเปล่า น่าโมโหจริงๆ

ไว้ “ เอ่อ ! ” เลขาอรอึงไป “ ทำไมถึงพูดอย่างนี้ล่ะ ? หรือ ว่าประธานให้คุณชดใช้สามสิบล้าน ? ”

“ นึกซะว่าฉันไม่ได้พูดนะคะ ! ” เธอไม่อยากพูดมาก นั่งลงที่ที่ของตัวเองอย่างไม่รู้ว่าจะทำยังไง

เลขาอร กระพริบตาปริๆ ครั้งแรกที่ได้ยินข่าวคราวอย่าง นี้ และครั้งแรกที่ได้ยินประธานไม่ให้ลูกน้องลาออก หรือว่า ประธานกับเลขายี่หวามีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดา ?

“ สวัดดีตอนเช้า ! ” ปั้นชาก็มาถึงแล้ว “ เฮ้! หวา! เมื่อ วานเกิดเรื่องอะไรขึ้น? ทำไมถึงไม่เห็นเธอ ?”

“ ฉันดีมาก เมื่อวานอยู่ตลอดนี่! ” เธอโกหก

‘ ไม่ถูกนี่หวา ที่รัก เหมือนกับคุณกลับไปตั้งแต่เช้า แล้ว ! ” เสียงผู้ชายที่จู่ๆก็ดังขึ้นมา มีความสนุกอยู่ในน้ำเสียง

ด้วย

“ ที่รัก ? ” เลขาอรและปั้นชาถึงกับพูดไม่ออก

ใช่ พี่อรที่รัก ปั้นชาที่รัก พวกคุณยังดีอยู่หรือเปล่า ? เซลอนมองผู้หญิงทั้งสามคนอย่างสนุก เรียกทุกคนว่าที่รัก หมดอย่างไม่รู้สึกอาย

เลขาอรและปั้นชาหันมามองกัน เข้าใจถึงพลังการพูด เล่นของเซลอน เก่งกว่าตัวละครในโทรทัศท์อีก

ยี่หวามองเซลอนที่เล่นสนุก โมโหแต่ไม่มีแรงมองเขา แว๊บหนึ่ง ไม่พูดอะไร “ เป็นอะไร ? ไม่สบายหรอ ? ” เซลอนมองท่าทางของยี่

หวา ถามขึ้นอย่างเป็นห่วง

“ เริ่มทำงาน ” ยี่หวาสายศรีษะอย่างยอมแพ้

“ แต่ว่า มองแล้วคุณไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่นี่ ? ” เซลอน สงสัย “ เป็นอะไรกันแน่ ? ”

“ ไม่เป็นไร ! ฉันไปชงกาแฟ ! ” ริมฝีปากยี่หวาคล่ำต่ำ อยากจะลาออก แต่ว่าคนนั้นกลับเรียกร้องให้เธอชดใช้ แล้ว

เธอถูกจับจูบหาใครชดใช้ ?

นึกไปถึงว่า ต่อไปยังต้องทำงานอยู่ที่บริษัทธนาต่อไป ขนาดรอยยิ้มบนริมฝีปากของยี่หวายังไม่มีเรี่ยวแรงเลย

ให้ผมแก้วหนึ่งนะครับ ! ” เซลอนเห็นว่าเธอไม่อยาก พูด จึงหันสายตาไปยังผู้หญิงอีกสองคน

เลขาอรสายศรีษะ ปั้นชายักไหล่ ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิด เรื่องอะไรขึ้น

งั้นผมไปห้องประธานแล้วนะครับ ที่รักทุกคน ลาก่อน ครับ ! “เซลอนเดินไปยังห้องประธานอย่างสง่างาม

ยี่หวาถือกาแฟสำหรับช่วงเช้าเข้าไปในห้องประธาน เคอะประตู แล้วเข้าไป เซลอนนั่งอยู่ที่โซฟา และฟาโรห์ก็ยัง นั่งอยู่ที่โซฟา

“ ประธานคะ กาแฟค่ะ ! ผู้จัดการเซลอน กาแฟค่ะ ! ” พูดจบอย่างเป็นทางการแล้ว ยีหวาจะเดินออกไป ถูกเซลอน เรียกไว้

“ หวา วันนี้คุณเป็นอะไร ? มองแล้วแปลกๆนะครับ !

ตอนที่เซลอนถาม สายตามองที่ฟาโรห์ และในสายตา ของเขาไม่มีความรู้สึกอะไรปรากฎออกมา

ไม่เป็นอะไรค่ะ ” ยี่หวายิ้มแหย “ ฉันไปทำงานแล้ว นะคะ ! ”

“ เลขายี่หวา วันนี้เธอไป vl รอบหนึ่ง เร่งโครงการที่ ร่วมมือกันให้เร็วกว่านี้ ฉันหวังว่าจะมีแบบแผนที่มีประสิทธ ภาพออกมาเร็วๆนี้ ! ” ฟาโรห์พูดขึ้น เมื่อตอนที่ยี่หวากำลังจะ ออกไป

ค่ะ ! ” ยี่หวาพยักหน้ารับ แต่ในใจกลับบ่นเขา ผู้ชาย คนนี้ เจ้าเล่ห์ยิ่งกว่าสนัขจิ้งจอกซะอีก

“ ผมก็จะไปพอดี หวา คุณไปกับรถผม ! ” เซลอนดื่ม กาแฟคำหนึ่ง ลุกขึ้นยืน

ฟาโรห์จ้องเขาสักครู่ เซลอนตกใจกับสายตาที่เขาส่ง มา แต่แล้ว ยังพูดอย่างไม่กลัวตายว่า “ ฟาโรห์ นายจ้องฉัน ทำไม ?

ในมือยี่หวาถือแฟ้มไว้ นึกไปถึงเมื่อครู่ที่เซลอนและ ฟาโรห์ปะทะฝีปากกัน รู้สึกอยากหัวเราะขึ้นมา คนอย่าง ฟาโรห์ คงไม่รู้ว่าจะทำยังไงกับเซลอนที่มองแล้วเป็นคน ทะเล้น !

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ