ตอนที่ 14 ไอ้ขี้ขลาด

ตำรวจอยู่ด้านนอกที่ถนนห่างออกไปประมาณห้าสิบเมตร ด้าน เทียนเฟิงยังลังเลว่าจะจัดการเขาต่อดีไหม? แต่เมื่อคิดไปคิดมาก ทำไม่ลง เดินเข้าไปใช้ส้นเท้าเหยียบมือที่เขาใช้ไม้ทุบตัวเอง อย่างเต็มแรง แค้นนี้ต้องชำระ ทุบเขาหนักขนาดนั้น ไม่มีทาง ปล่อยไปง่ายๆหรอก

หลังจากที่โดนเหยียบไปอย่างเต็มแรง เขาร้องโอดครวญด้วย ความเจ็บปวด ตำรวจจึงเดินเข้ามาในซอย ด้วนเทียนเฟิงจึงรีบ วิ่งหนีเลี้ยวไปเลี้ยวมา ผ่านไปสี่ห้าซอย เมื่อรู้สึกว่าปลอดภัยแล้ว จึงพิงกำแพงหายใจหอบไม่หยุด

พักหายใจได้ไม่นาน มือถือในกระเป๋าเสื้อของเขาก็ดังขึ้น ด้านเทียนเฟิงคิดว่าเป็นอูเสี่ยวป่าว แต่ไม่ใช่ กลับเป็นโจวเสี่ยว หลิง หล่อนพูดด้วยความร้อนใจ : “เป็นยังไงบ้าง? เจอพวกเขา แล้วใช่ไหม? วิ่งหนีออกมาได้แล้วยัง?”

ด้วนเทียนเฟิงพูดขึ้น : “ถ้าผมยังหนีออกมาไม่ได้ คุณก็คงจะ เป็นห่วงฉันมากใช่ไหม คุณใช้มือถือของตัวเอง โทรหาผม ถ้าผม ถูกจับขึ้นมา เฮยเมี่ยนเป็นเห็นประวัติการโทรของคุณ คิดว่าจะ เกิดอะไรขึ้น?”

โจวเสี่ยวหลงเงียบไปสักพัก: “เทียนเฟิง นายไม่ต้องพูดขนาด นี้ ฉันเป็นห่วงนายก็พอแล้ว นายรีบไปโรงแรมโฟร์ซีซันเถอะ” ด้วนเทียนเฟิงขี้เกียจต่อปากต่อคำกับหล่อนต่อ จึงกดตัดสายไป จากนั้น โทรหา เสี่ยวป่าว เสียงรอสายดังอยู่ห้าหกครั้ง เสี่ยวปาวจึงจะกดรับสาย กำลังจะเอ่ยปากถามว่าอยู่ที่ไหน? ได้ รับบาดเจ็บรึเปล่า? ต้วนเทียนเพิ่งพูดขึ้น มือซ้ายถูกท่อนไม้ทุบ บวมนิดหน่อย ไม่เป็นอะไร พวกเราไปเจอกันที่โรงแรมโฟร์ซีซั่นข องถนนเฟิงหวา”

อูเสี่ยวป่าวตอบกลับ : “ฉันอยู่ที่ถนนจงซาน ฝั่งตรงข้ามมีร้าน ขายยา ฉันไป อยาก่อน อีกสิบนาทีเจอกัน

หลังจากนั้นสิบนาที ด้านเทียนเฟิงถึงถนนฝั่งตรงข้ามโรงแรม โฟร์ซีซั่นอย่างปลอดภัย แต่ยังไม่ทันได้เข้าไป เสี่ยวปาวที่ยืน สูบบุหรี่รออยู่ตรงมุมถนนฝั่งตรงข้ามก็มาพอดี อันที่จริงด้วน เทียนเพิ่งเคยคิดว่าไม่ควรไปที่โรงแรมโฟร์ซีซั่น ถ้าโจวเสี่ยวหลง ทรยศเขาขึ้นมาจะทำยังไง? แต่ก็ไม่น่าจะเป็นไปได้ เพราะตัวเอง กับหล่อนชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้ายเหมือนกัน หล่อนยังไม่ทันเดิน ข้ามสะพานไปได้ ก็ไม่สามารถกลับได้

แต่ถ้าหล่อนปลอดภัยแล้ว ร้านหมู่สือกลับมาเปิดอีกครั้ง หล่อนจะกลับลำหรือไม่ ไม่มีใครรู้ ด้วนเทียนเฟิงรู้สึกโมโหขึ้นมา ตัวเองถูกหล่อนเล่นงานแล้ว และยังทำอะไรไม่ได้อีกด้วย เพราะ หล่อนคลุมเครือ หรือหล่อนเข้าใจเฮยเมียนเป็นมากกว่า ถ้าเฮย เมี่ยนเป็นไม่ได้คิดจะให้อูเสี่ยวป่าวมารับโทษแทน เรื่องคงไม่ วุ่นวายเช่นนี้ ดังนั้นเรื่องทั้งหมดนี้ไม่ค่อยเกี่ยวกับหล่อนเท่าไหร่ นัก หล่อนแค่ไม่ได้บอกตัวเขาว่าหล่อนสั่งให้เชฟสี่สร้างความ วุ่นวาย

อีกเรื่องคือ ปุ๋ยซินหนิงอยู่ที่ไหน นัดเดทบ้าบอะไรกัน ทะเลาะลงโทษ ทุกอย่างเป็นการจัดฉากของหล่อน แม้ว่าหล่อนจะไม่ ยอมรับแต่ด้วนเทียนเฟิงกลับรู้สึกได้ว่าต้องเป็นเช่นนี้แน่นอน จุด มุ่งหมายคือบีบบังคับตัวเขาให้จนตรอก หล่อนรู้ว่าตัวเองกับ เสี่ยวป่าวสนิทกันมากที่สุด และรู้ว่า เสี่ยวบ่าวกับตัวเองไม่มีเงิน เมื่อเกิดเรื่องเช่นนี้ต้องขอเบิกเงินเดือนกับเฮยเงี่ยนเงินล่วงหน้า นิสัยไม่สนใจใยดีใครอย่างเฮยเมียนเซ็นจึงทำให้เกิดเรื่องขัด แย้งขึ้น ตัวเองไม่มีหนทางหาเงินหกพันมาชดใช้ รวมทั้งถูก พูดของเฮยเมียนเซนทำร้ายจิตใจ ตัวเองจึงจำต้องยอมตกลง ช่วยเหลือ หล่อนคิดเรื่องทั้งหมดมาอย่างดี ผู้หญิงคนนี้ฉลาดกว่า ที่ใครหลายคนคิดไว้

ไม่รู้ว่าตอนจบของเรื่องนี้จะเป็นเช่นไร ถ้าร้านหญ้สื่อกลับมา เปิดอีกครั้ง ตัวเองกับอูเสี่ยวป่าวกลับไปทำงาน ทั้งสองก็คง กลายเป็นศัตรูของเฮยเมียนเซน เขาคิดจะหาใครมาทำร้ายพวก เขาเมื่อไหร่ก็ได้ นอกจากจะนำเรื่องไปบอกเฮยเมียนเซน ว่าโจว เสี่ยวหลงเป็นผู้บงการอยู่เบื้องหลังทั้งหมด แต่เฮยเมียนเป็นจะ เชื่อหรือไม่? อาจจะไม่เปิดโอกาสให้เขาพูดด้วยซ้ำ ยิ่งไปกว่านั้น นิสัยของเขาคงไม่ไปพูดกับเขาก่อน เขาจะไปต่างอะไรกับหมาที่ ขอความเมตตาจากเจ้านาย

แม้ว่าจะถูกหักหลัง แต่ถ้าให้เขาเลือกฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง ด้วน เทียนเฟิงก็ยังคงเลือกอยู่ฝ่ายโจวเสี่ยวหลิง ไม่ใช่เฮยเมี่ยนเงิน อยู่กับหล่อนล้มแล้วยังลุกขึ้นมาไม่ได้ หล่อนหักหลังเขา ถ้าเขา หนีไปก็แพ้ไม่ได้ ต้องหักหลังกลับ ด้วนโชวคอยบอกเขาเสมอ ผู้ชายไม่กลัวพ่ายแพ้ ขอเพียงแค่ยังมีชีวิตต้องสู้ต่อไความล้มเหลวคือบทเรียนไปสู่การประสบความสำเร็จ

สูบบุหรี่หมดไปหนึ่งมวน เพิ่งจะเขียก้นบุหรี่ทิ้ง สายเรียกเข้า ของอูเสี่ยวป่าวก็โทรเข้ามา “ฉันถึงแล้ว นายอยู่ไหน?”

ด้วนเทียนเฟิงตอบ: “ฉันอยู่ในซอยถนนฝั่งตรงข้าม “เหอะๆ ฉันอยู่ที่ประตูด้านข้าง เราไปเจอกันที่ประตูหลัก” อู

เสี่ยวป่าวตัดสาย

ด้านเทียนเฟิงเดินออกไปถึงประตูหลักของโรงแรมโฟร์ซีซั่น อู เสี่ยวป่าวเดินออกมาจากประตูด้านข้างพอดี ทั้งสองเข้าไปใน โรงแรมพร้อมกัน จากนั้นไปเปิดห้องที่เคาน์เตอร์ต้อนรับ ด้วน เทียนเฟิงยังไม่ทันได้พูดอะไร พนักงานต้อนรับผู้หญิงถามพวก เขาเสียก่อนว่าคือด้านเทียนเฟิงกับอูเสี่ยวป่าวใช่หรือไม่? ด้วน เทียนเฟิงพยักหน้าลง จากนั้นหล่อนจึงยื่นบัตรห้องหนึ่งใบให้เขา พร้อมทั้งบอกเลขห้องและชั้นที่พัก ด้วนเทียนเพิ่งรู้ดีว่าโจวเสี่ยว หลิงเป็นคนจัดการเรื่องทั้งหมด ไม่ได้หลอกตัวเอง หล่อนคงสนิท กันกับเจ้าของโรงแรมที่นี่จริงๆ

เมื่อเข้าไปในลิฟต์ อูเสี่ยวป่าวรีบถามขึ้นทันที : “เกิดอะไรขึ้น? ใครเป็นคนเปิดห้อง?”

ด้านเทียนเฟิงตอบกลับ : “เพื่อนคนหนึ่ง”

“ไร้สาระ นอกจากนั้นแล้วนายยังมีเพื่อนคนอื่นอีกงั้นเหรอ?” “คนที่ให้ฉันยืมเงิน นายมัวแต่พูดมากอยู่นั่น จะพักที่นี่อีกไหม?”
“พักสิ” อูเสี่ยวบ่าวหยิบบุหรี่ออกมาจากกระเป๋าเสื้อ ยื่นให้ อ้วนเทียนเฟิงหนึ่งมวน ม้วนเทียนเฟิงไม่รับ เขาจึงจุดบุหรี่ สูบไป พลางพูดขึ้น “ไอ้สารเลวเฮียเมียนเซนคงแค้นพวกเรามาก จะ จัดการกับเรื่องนี้ยังไง นายเคยคิดบ้างไหม?”

“ไม่” ด้วนเทียนเฟิงไม่คิดจะจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง วุ่นวาย ขนาดนั้น เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับโจวเสี่ยวหลิง เป็นสิ่งที่หล่อนสร้าง ขึ้นมา หล่อนต้องรับผิดชอบแก้ไขเรื่องราวทั้งหมด ยังไงตอนนี้ เขาก็ถือหมากเหนือกว่า แต่เรื่องพวกนี้เขาไม่มีทางบอกเสียว ปาวได้ “นายไม่ต้องกังวล อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด”

“ติ๊ง” เสียงลิฟต์ดังขึ้น ด้วนเทียนเฟิงและอูเสี่ยวป่าวเดินออก ไปผ่านโถงทางเดินยาว ในที่สุดก็หาห้องของพวกเขาเจอ เป็น ห้องชุดหรูหรา ภายในมีของบริการครบครันทุกอย่าง และยัง เป็นของที่มีราคาแพงอีกด้วย ด้วนเทียนเฟิงและอูเสี่ยวปาวเดิน เข้าไปในห้องหรู ทั้งสองรู้สึกไม่คุ้นเคยกับบรรยากาศเช่นนี้เลย สักนิด แต่ทว่าพวกเขาไม่เพียงแต่รู้สึกแปลกเพียงเท่านั้น หลัง จากเดินไปรอบห้องก็เริ่มผ่อนคลายลง มีโอกาสได้มาโรงแรมหรู ขนาดนี้ รู้สึกดีสุดๆไปเลย

อูเสี่ยวป่าวล้มตัวลงนอนบนเตียงขาวสะอาด หลังจากกลิ้งไป กลิ้งมา เขาก็ลุกขึ้นมานั่ง ทำสีหน้าฉงนมองไปที่ด้วนเทียนเฟิงพูด ขึ้น: “เทียนเฟิง นี่เพื่อนอะไรของนาย? ใช้ได้เลยนะเนี่ย คงรวย มากสินะ เป็นผู้หญิงรึเปล่า? ไม่เช่นนั้นนายคงไม่แอบคุย โทรศัพท์ตลอดหรอก? เพราะไปรับโทรศัพท์หล่อนใช่ไหม?

ด้วนเทียนเฟิงมองเขาด้วยสีหน้าเย่อหยิ่ง “นายคิดบ้าอะไรของนายอีกเป็นเพื่อนของด้วนยีโซว ไม่เพื่อนของฉัน

“เหมือนนั่นแหละ ด้านโซวเป็นพ่อของนาย เอ้อน ฉันลืม ถามนายมาตลอดเลย เอะอะถ้วนยีโซว ด้วนยีโซว นาย ต่อหน้าเรียกว่าอะไร?

“ไม่ เวลาเจอกันเรียกเขาว่าหัวโบราณ”

แล้วเขาเรียกนาย?

“ไอ้สัตว์

เหอะดูไปแล้วความสัมพันธ์ของพวกนายนี่…กับพ่อได้เลย แม้เขาไม่กับฉัน ยากที่พูด ให้เข้าเขาเข้มงวดมากเกินไป ไม่ต้องถึงคนในบ้าน เพื่อน บ้านรอบข้างกลัวเขามากกันเสี่ยวปาวมาจากเตียง เดินไปโต๊ะคอมด้านหน้า เปิดคอม จากเปิดเพลง และเดินหาของ ในตู้เย็น หยิบเบียร์ออกสองขวด ด้วนเทียนเฟิง หนึ่งขวด พูดขึ้น ยังไงก็จ่ายเงินเอง ให้เต็มที่ก่อนค่อยว่ากัน”

ด้วนเทียนเฟิงรับเบียร์รอดชีวิต ชนแก้ว”

“เหอะๆ ผ่านความลำบากยากเข็ญไปได้ จะมีโชคตามหลัง มาแน่นอนพรุ่งจัดการเฮยเมียนเซิน เขามักจะรังแกคนที่ด้อยกว่าแต่กลัวจัดการเข้าถึงบ้านเลย ถ่ายภาพเปลือยมาสัก สามภาพ จะคอยว่าเขายังกล้าเก่งอีกรึเปล่า”