ตอนที่ 4 : กับดักมหาโหด

ตอนที่ 4 : กับดักมหาโหด

ณ Quest Center ทิศเหนือของเมือง Sunlight Town

สถานที่แห่งนี้มีไว้สำหรับให้เพลย์เยอร์ในเกมรับภารกิจ เพื่อรับของรางวัลที่รออยู่ในส่วนสุดท้ายของภารกิจไม่ว่า จะเป็นค่าประสบการณ์ที่บางทีอาจจะเพิ่มแวลให้ถึงสิบกว่า เลเวล เงินที่บางทีสามารถซื้อปราสาทในเกมได้ทั้งหลัง หรือแม้แต่อาวุธที่ไม่มีผู้ใดเคยยลโฉมมาก่อน เป็นต้น ซึ่ง ภารกิจเหล่านี้มีมากกว่าสิบล้านภารกิจ โดยจะแบ่งเป็น 15 ระดับ ได้แก่ SSS / SS / S / A+ / A / B+ / B / C+ / C / D+/D/E+/E/F+ wa F

เมื่อภารกิจใดๆก็ตามที่เคลียร์แล้วก็จะถูกลบออกจาก บอร์ดภารกิจ ไม่จําเป็นต้องเป็นห่วงว่าภารกิจจะหมดเมื่อ ไหร่เพราะในเกมนี้มีระบบ Super Core A.I. ที่สามารถ คิดค้นภารกิจต่างๆได้เพียงเสี้ยววินาที ควรจะห่วงว่าพวก เราเหล่าเพลย์เยอร์ทั้งหลายจะสามารถทำภารกิจทั้งหมด บอร์ดนี้จะต้องใช้เวลากี่ปีมากกว่า

Quest Center นั้นจะมีผู้คนสัญจรเข้าออกไปมาตลอด24 ชั่วโมง ไม่ว่าจะมาส่งภารกิจ ยกเลิกภารกิจ และรับ ภารกิจอยู่ตลอด ซี่งเราสามารถแจ้งเรื่องเหล่านี้ได้กับ NPC A.I. ที่นั่งอยู่หน้าเคาท์เตอร์ และบางเวลาก็จะมี NPC ประเภทบุคคลเข้ามาเอื้ออ่านวยด้วย แต่ในระหว่างนั้นเอง NPC นายหนึ่งกำลังนั่งถอนหายใจอย่างเหน็ดเหนื่อยหลัง จากส่งรางวัลให้กับผู้ทำภารกิจสำเร็จไปอีกคน

“เฮ้อ ! เหนื่อยชะมัดให้ A.I. รับช่วงแทนไปก่อนแล้วกัน เราไปหาอะไรดื่มดีกว่า” NPC หนุ่มพูดเสร็จก็ลุกจากเก้าอี้ ไปยังประตูที่อยู่ด้านหลัง พอดีที่เขาเปิดประตูก็เจอะกับกับ NPC อีกคนหนึ่งเขามีผมยาวสีเหลืองบลอนด์ หูแหลมตั้ง เหมือนหูเอลฟ์ ดวงตาสีแดงทับทิมรู้สึกแปลกใจจึงเอ่ยถาม NPC ผู้เยาว์

“เอ้า ! จะไปไหนนะว่าจะยกกาแฟมาให้น่ะ” NPC ผมบ ลอนด์เอ่ยถาม

“อ้อ กำลังจะไปหาอะไรดื่มพอดีเลยครับ ขอบคุณมาก ครับ” NPC หนุ่มเอ่ยอย่างนอบน้อม ก่อนจะยื่นมือทั้งสอง ข้างไปรับถ้วยกาแฟ

“อื้มจริงสิ ภารกิจตามหาลูกแมวครั้งนี่ล้มเหลวไป 35 ครั้ง แล้วหรอ” NPC เอลฟ์ถามดวงตาสีแดงคู่งามอ่านรายงานภารกิจอย่างสงสัย

“ครับ ผมก็อยากรู้จริงๆเลยครับว่าทําไมภารกิจนี้ถึงเคลียร์ ยากคลียร์เย็นขนาดนั้นอะครับ” NPC หนุ่มถามอย่างสงสัย

“อืม….ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะส่งทีมงานไปสํารวจ ภารกิจนี้หน่อย ถ้าบอสหรือความยากของท่านนั้นสูงกว่าค่า กําหนดก็คงเป็นที่ตัวระบบประมวลผลละมั้ง และก็คงต้อง ปรับให้ระดับความยากให้สูงกว่าระดับ E ละนะ แต่บางที อาจจะเป็นอีกกรณีหนึ่ง” NPC เอลฟ์ตอบพร้อมกับอธิบาย วิธีแก้ปัญหา

“กรณีอะไรหรอครับ ?” NPC หนุ่มผู้อ่อนวัยกว่าเอ่ยถาม ทันทีด้วยความสงสัย

“อาจจะเป็นภารกิจ Special Level ละมั้ง” NPC เอลฟ์ ตอบสั้นๆก่อนจะยกแก้วกาแฟขึ้นมาดื่ม

“Special Level !!! มันคืออะไรหรอครับ ?” ชายหนุ่มผู้ อ่อนวัยกว่าถามด้วยความสงสัย

“ก็เป็นเควสที่ยากที่สุดในระดับนั้นๆไงละ หม?” ชายหนุ่มหูแหลมหันไปอธิบาย แต่เมื่อเขาหันกลับมาก็ทำหน้า แปลกใจเมื่อเขาเหลือบตามองอะไรบางอย่างผ่านหน้าจอ มอนิเตอร์ลอยได้ของเขา

“มีอะไรงั้นหรอครับ ?” ว่าแล้วชายหนุ่มก็หันตาม NPC เอลฟ์ไปยังบอร์ด ก็เข้าใจทันทีเมื่อในบอร์ดภารกิจเมื่อหา นาทีก่อนนั้น ภารกิจตามหาลูกแมวได้ขึ้นสัญลักษณ์ว่ามีคน รับภารกิจนี้ไปแล้ว

“ถ้าเควสนี้ยังคงล้มเหลว พวกเราคงต้องไปจัดการกันเอง แล้วหล่ะ นายไปทํางานต่อเถอะ” NPC เอลฟ์ออกคําสั่ง ก่อนจะหันหลังและเดินจากไป

ในเกม 26 มีนาคม 2044 เวลา 05:06 น.

หลังจากที่ทุกคนได้อ่านจำนวนครั้งล้มเหลวในการทำ ภารกิจนี้แล้วก็พูดอะไรไม่ออก ได้แต่มองหน้ากันอย่าง เงียบๆ ไม่นานนักฟ้าก็เริ่มเป็นฝ่ายถามดุลย์

“ตุลย์ทําไมตอนนายไปรับเควสถึงได้ไม่อ่านก่อนซ๊ะ !” ฟ้า ยัวะเอ็ดใส่เพื่อนวัยเด็กตัวดีของเธอ

“เอ่อ…..ขอโทษก๊าบ ก็ฉันไม่รู้นี่น่าก็เห็นชื่อภารกิจแล้วมันดูง่ายๆก็เลยไปรับมาอะ” ตุลย์สารภาพพลางสำนึก ผิดเล็กน้อย

“พี่ฟ้าก็อย่าโทษพี่ตุลย์เลยครับ เพราะถ้าเป็นผมแค่เห็น ชื่อภารกิจก็คงต้องตอบรับไปก่อนจะอ่านเนื้อหาเหมือนกัน แต่ว่าเราเองก็มาถึงหน้าทางเข้าแล้วด้วย จะให้ถอยก็คงจะ เสียเวลาก็คงมีแต่ต้องลุยเท่านั้นแหละครับ” ภพช่วยไกล่ เกลี่ยโดยอธิบายในสิ่งที่เขาคิดออกมาทั้งหมดซึ่งทุกคนก็ เห็นด้วย

“ขอบใจนะภพที่เข้าใจฉัน ฟ้าน้องรหัสเธอนี่ประเสริฐ สุดๆไปเลยคนดีคนดี” ตุลย์กอดคอภพแน่นอย่างสนิทสนม พลางยกยอรุ่นน้องที่มีอายุเท่ากับเขา

“เอ่อ…..ไม่ต้องชมขนาดนั้นก็ได้ครับแฮะๆๆๆ” ภพหัวเราะ

ร่วน

“เชอะ ! เพราะน้องภพหรอกนะฉันยกโทษก็ได้” ฟ้าเบ้ หน้าใส่ตุลย์อย่างเบื่อหน่าย

“พวกเราเข้าไปกันเถอะ ฉันอยากจะรู้นักมันคืออะไรที่อยู่ ข้างในกันแน่ ถึงได้ล้มเหลวไปแล้วถึง 35 ครั้ง พวกเราไป หยุดสถิติล้มเหลวกันเถอะ !!” มาร์คยิ้มยิงฟันสีหน้าของเขาดูดีนเต้นสุดๆ

“โอ้ว !!”

ในตอนนี้ทั้งทีม Devil Breaker ทั้งหกคนกำลังเดินเข้าถ้ำ ที่มืดไปตลอดทางจึงต้องจุดคบเพลิงเดินเข้าไป โดยมีตุลย์ และมาร์คเดินนำหน้า

“จากที่ฉันอ่านแล้วภารกิจนี้มีทั้งหมด 3 ด่าน ด่านแรกเป็น ดงกับดักมรณะ ต้องหนีตายและระวังไปแตะกลไกอะไรเข้า นะ” ตุลย์อธิบายด่านแรกของภารกิจนี้

“แล้ว…….อีกไกลไหมอะครับกว่าจะถึงด่านแรก” ภพถาม ขึ้นมาบ้างหลังจากที่สังเกตว่าพวกตนนั้นเดินเข้ามาลึกพอ สมควร

“หนูเริ่มจะไม่ไหวแล้วค่ะ เมื่อยขามากเลยตอนนี้ เข็มบ่น เธอเริ่มรู้สึกเหนื่อยเมื่อเห็นว่าเดินเข้ามานานแล้ว

“อืม.. .ดูจากแผนที่แล้วอีกประมาณ 100 เมตรก็ถึง แล้วละ” ตุลย์ตอบ ไม่นานนักทีม Devil Breaker ได้เดิน ทางมาถึงประตูทางเข้าด่านแรก ดูจากผนังและประตูก็ เหมือนกับประตูที่กำลังเปิดเข้าห้องแบบทั่วๆไป แต่ทว่าบรรยากาศทะมึนที่ส่งมาจากหลังประตูชวนให้ทุกคนรู้สึก ขนลุกไปแพ้กัน

“งะ…..งั้นฉันจะเปิดละนะ” มาร์คยิ้มแหยๆ เหงื่อผุดเป็น เม็ดเล็กๆเต็มใบหน้า เขายื่นมือข้างขวาไปยังลูกบิดอย่าง ช้าๆอีกเพียงไม่กี่เซนเท่านั้นก็จะแตะลูกบิดแล้ว

“มาร์คหยุดก่อน !!” พีระเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ทําให้มาร์คต้องรีบดึงมือออกมาจากลูกบิดประตู

“คะ…..ครับคุณพีระ ?” มาร์คหนมาถามชายหนุ่มอย่าง

สงสัย

“ฉันจัดการเอง อาชีพของฉันเป็นพวกที่รู้เรื่องกับดักใน ระดับนึง ด่านแบบนี้ให้ฉันเป็นคนจัดการเถอะ” ชายหนุ่ม อธิบาย ซึ่งทุกคนต่างก็ไม่ขัดอะไรและเปิดทางให้พีระก้าว มายังข้างหน้าประตู

“ถ้าฉันยังไม่สั่งอะไร ห้ามลงมือโดยพลการเด็ดขาด” พี ระเตือนล่วงหน้า เขาสูดหายใจเข้าลึกๆก่อนจะยกมือขึ้นมา ประสานตรงหน้า

“วิชานินจา – แยกร่าง !!!” ควันระเบิดฟุ้งกระจายไปทั่วทั้งบริเวณทําให้สมาชิกอีก 5 คนเกือบสําลักควันตายก่อน จะได้ทำภารกิจเสียอีก

“แค่กๆ บ้าเอ้ยตกใจหมดเลย อะ……เอ๋ !!!” ตุลย์อุทาน ทันทีเมื่อตรงหน้าของเขาคือพระเจ็ดคน

“เหมือนแบบที่เห็นในหนังบ่อยๆเลยนะครับเนี่ย” ภพเอ่ย ขึ้นมาอย่างตื่นเต้นเมื่อได้เห็นวิชาแยกร่างใกล้ๆขนาดนี้

“อ๋อ ! จะให้ร่างแยกไปทำให้กับดักทำงานสินะคะ ?” เข็ม ถึงบางอ้อเข้าใจในสิ่งที่พีระบอกว่าพอรู้จักกับดักในระดับ นึงทันที

“เอาละฉันจะให้ร่างแยกลุยไปก่อนพวกเราคอยตามที หลัง ไปกันเถอะ !” พูดจบพีระก็ชูฝ่ามือไปข้างหน้าออกคำ สั่งทันที

“เอาล่ะนะ !!” ร่างแยกทั้งหกก็วิ่งไปยังประตูโดยมีร่างหนึ่ง เป็นผู้เปิดประตู เมื่อเปิดเข้าไปเสร็จร่างแรกก็หายไปทันที สิ่งที่รอพวกเขาอยู่คือมีดกิโยตินที่ทำงานทันทีทีมีผู้บุกรุกเปิดประตูเข้ามา มีดใหญ่ผ่าแขนข้างทีบิดลูกบิด ของร่างแรกขาดกระจุย อีกห้าร่างที่เหลือจึงวิ่งฝ่าเข้ามา ก็พบแต่ห้องที่ว่างเปล่า มีแสงไฟสีเหลืองขุ่นส่องเป็นทาง ยาวให้เห็นประตูที่จะเปิดไปยังด่านถัดไป ซึ่งอยู่ห่างจาก ประตูบานแรกประมาณห้าสิบเมตรร่างแยกพระทั้งห้าหัน ซ้ายหันขวาเมื่อเห็นว่าปลอดภัยจึงหันมาส่งซิกให้ผู้เป็น นาย สมาชิกทีม Devil Breaker จึงค่อยๆเดินเข้ามา

พีระพยักหน้าให้ร่างแยกร่างหนึ่งซึ่งหันมาหาเขาพอดี ร่างเงาพยักหน้าตอบและวิ่งนำออกไป เมื่อร่างแยกที่สอง วิ่งไปได้ห้าเมตร ก็มีมีดบินพุ่งออกมาจากผนังแต่ร่างแยก ไหวตัวทัน ร่างแยกพีระพลิกตัวตีลังกาไปข้างหน้าหลบได้ อย่างเฉียดฉิว แต่เมื่อเขาแตะพื้นได้ไม่ทันไรมีดใบเลื่อยก็ หมุนโผล่ออกมาจากใต้ดินอย่างรวดเร็วตัดร่างเงาออกเป็น สองท่อนอย่างไร้ความปราณี ร่างเงาที่สองสลายไปทันที เมื่อเป้าหมายโดนกําจัดใบมีดจึงหยุดทํางาน

“พวกเราวิ่งให้ถึงหน้าใบเลื่อยแล้วหยุดทันที เข้าใจ ไหม !!” พีระออกคำสั่งและวิ่งนำออกไปพร้อมกับร่างแยก อีกสี่ร่างที่เหลือ เอกภพและคนอื่นๆจึงค่อยๆวิ่งตามพีระ อย่างใจเย็น
เมื่อทุกคนหยุดถึงหน้าใบเลื่อยพีระก็ออกคำสั่งให้ร่าง เงาที่สามวิ่งนา ทันทีที่เท้าก้าวแตะพื้นด้านหลังใบเลื่อย ขวานยักษ์ก็แกว่งออกมาจากผนังเป็นเพนดูลัมเหวี่ยงเข้า มาหาร่างเงา โชคดีที่ร่างเงาพีระก็ไวพอถอยเท้าออกมา อย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นว่าหนังที่เคยเรียบได้เลื่อนเปิดเป็น ช่องสี่เหลี่ยมผืนผ้าเล็กๆ พอให้ขวานยักษ์แกว่งไปมาได้ เปิดเป็นทางยาวประมาณสิบแถวร่างแยกก็วิ่งออกไปอย่าง รวดเร็ว

เขาสามารถหลบได้อย่างคล่องแคล่วจนสมาชิกคนอื่นๆ ก็มองตามด้วยสายตาที่ไม่อยากจะเชื่อ เมื่อมาถึงช่อง สุดท้ายยังไม่มีขวานโผล่ออกมาร่างแยกก็เพิ่มความเร็ว เข้าไปอีก แต่ทว่าทันทีที่เขาก้าวมาถึงรอยแยกก็ปรากฏ ขวานคู่ออกมาจากสี่เหลี่ยมทั้งสองด้านผ่าเข้าลำตัวพอดี ทําให้ร่างเงาร่างที่สามสลายไป

“ขวานยักษ์คู่งั้นหรอ !!” ภพอุทาน

“มิน่าละทําไมถึงยังไม่แกว่งออกมา” มาร์คเสริม

พีระไม่รีรอเขาออกคำสั่งให้ร่างแยกที่สื่ออกวิ่งตีลังกา หลบขวานทันที คราวนี้ร่างแยกร่างที่สี่สามารถหลบขวานคู่ ได้อย่างสง่างาม แต่เมื่อร่างแยกร่างที่สี่ก้าวได้ไม่ทันไรพื้น ก็แยกออกจากกันเผยให้เห็นบ่อน้ำสีเขียวมีฟองปุดขึ้นมาด้านล่าง ร่างแยกไม่ทันได้ตั้งตัวจึงตกลงไป ในบ่อกับดักและสลายหายไป ส่วนพื้นที่ก็เลื่อนจนเหลือแค่ ช่องเดินแค่ช่องเดียวริมผนังเท่านั้น ทุกคนต่างกลืนน้ำลาย อีกใหญ่ตามๆกัน

“ฉันไม่เข้าใจเลยว่าไอแมวบ้านั่นมันรอดเข้าไปถึงด่าน สุดท้ายได้ไง” ฟ้าคิ้วกระตุกเล็กน้อยเมื่อเธอพึ่งนึกสิ่งที่ แมวตัวหนึ่งไม่น่าทําได้

“เอ่อ…..ผมเองก็เริ่มเห็นด้วยกับพี่ฟ้าซะแล้วสิ” ภพตอบ

พีระได้แต่นิ่งเงียบเขาออกคำสั่งให้เงาที่ห้าวิ่งตามรอย ของร่างแยกที่สลายไปแล้วสองตัวก่อนหน้านั้น เมื่อผ่าน บ่อกับดักไปได้ปรากฏว่าร่างแยกอยู่ห่างจากประตูไปไม่ถึง 10 เมตร ร่างแยกจึงค่อยๆก้าวเท้าอย่างระวังตัว

เมื่อมาถึงจุดที่ระยะทางอยู่ห่างจากประตูสู่ด่านต่อไป ประมาณห้าเมตร เพดานก็เปิดออกแผ่นไม้ที่มีหนามเหล็ก ติดอยู่เต็มก็ร่วงลงมาทับร่างแยกทำให้ร่างแยกร่างดัง กล่าวสลายไปทันที
“เอ่อ…..ฉันอยากรู้จริงๆว่าใครมันเป็นคนคิดกับดักกัน ฟะ” ตุลย์มองการจากไปของร่างแยกพีระแต่ละร่างอย่าง หวาดเสียว เขาไม่อยากจะจินตนาการเลยว่าถ้าพวกเขาคือ ร่างแยกที่โดนกับดักจัดการบดขยี้จะเป็นอย่างไรบ้าง

พีระออกคำสั่งให้ร่างแยกร่างสุดท้ายวิ่งออกไปจนกระทั่ง ถึงตรงหน้าบานประตู ร่างแยกพีระจึงค่อยๆบิดลูกบิดอย่าง ช้าๆ เมื่อลูกบิดส่งเสียง ‘แกร๊ก’ เป็นการบอกว่าเปิดได้ บาน ประตูก็ดีดตัวกระแทกร่างแยกร่างสุดท้ายราวกับสปริงไป ลงบ่อพิษที่มันผ่านมา ทําให้พวกเอกภพถึงกับส่งเสียง ‘เฮือก’ ออกมาเล็กน้อยด้วยความตกใจ

“เอ่อ….ผมว่าผมพอเข้าใจแล้วละครับ ว่าทําไมถึงล้ม เหลวกันถึง 35 ครั้ง” ภพมองกับดักที่ถูกร่างแยกเคลียร์ ตรงหน้าอย่างเหนื่อยใจ ถ้าทีมของเขาไม่มีอาชีพที่สร้าง ตัวตายตัวแทนได้อย่างพีระพวกเขาคงกลับจุดเกิดไปนาน แล้ว

“ไปกันต่อเถอะ” พีระพูดด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบไม่แสดง อารมณ์ใดๆออกมา และจึงเดินนำออกไป เมื่อเห็นดังนั้นทุก คนจึงค่อยออกเดินตามไปยังด่านถัดไป เหลือเพียงแต่ร่อง รอยของกลไกที่เคยทํางานแล้วของกับเกทั้งหลายไว้ข้างหลัง

เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไปโปรดติดตามชมตอนต่อ

ไป..