ตอนที่ 1 : ทีม Devil Breaker

ตอนที่ 1 : ทีม Devil Breaker

17 มีนาคม 2044 เวลา 20.15 น.

ในห้องนอนที่มีแสงไฟสีขาวสว่างไสวไปทั่วห้อง มีโต๊ะ ทํางานตั้งอยู่ริมหน้าต่าง ข้างขวาของโต๊ะนั้นมีตู้วางหนังสือ สองตู้ถูกจัดวางอย่างเป็นระเบียบ ด้านขวามือของชั้นหนังสือ มีเตียงนอนสําหรับหนึ่งคนคลุมด้วยผ้าปูที่นอนสี น้ำเงิน และ มีผ้านวมสีขาวพับอย่างเรียบร้อยวางไว้ที่ปลายเตียง ตรง ปลายเตียงนั้นมีตู้เสื้อผ้าแบบสองประตูทําจากไม้ ขนาดไม่ ใหญ่มากนัก ส่วนทางด้านซ้ายของโต๊ะจะเป็นโต๊ะอีกตัวหนึ่ง ที่มีไว้สำหรับวางคอมพิวเตอร์ จอแบนสีดำ และมีลำโพงสอง ตัวขนาบข้าง มีเด็กผู้ชายคนหนึ่งไว้ผมทรงหน้าม้าสีดำเข้มใส่ ชุดนอนเป็นเสื้อสีขาว กางเกงขาสั้นแบบนักกีฬาฟุตบอล มือ ช้ายกําลังขันคาง ส่วนมือขวากําลังเลื่อนเมาสนั่งอ่านข่าวสาร ประจําวันผ่านโลกโซเชียล

เมื่อเวลาผ่านไปเขาเปิดเฟซบุ๊คเพื่อที่จะคุย กับเพื่อนก็เห็น คนๆหนึ่งกำลังออนไลน์พอดีเลยเข้าไปทัก

Pob : สบายดีไหมครับ แพน คิดถึงมากๆเลย

Pan : สบายดีจ่ะ แต่จะว่าไปตอนนี้ที่อเมริกาหนาวมากเลยนะ อึมจริงสิตอนนี้ผลสอบเป็นไงบ้าง

Pob : ตอนนี้ผมสอบตรงติดคณะวิศวะแล้วครับดีใจมากๆเลย

Pan : จริงหรอจ๊ะ เก่งมากเลยจ่ะน้องพี่ ตั้งใจเรียนนะแต่อย่า หักโหมนักละ เอ้อ ! ตอนนี้เราไม่ต้องสอบอะไรแล้วใช่ไหม จ๊ะ ?

Pob : ครับไม่มีต้องสอบเข้าอะไรแล้ว จะเหลือก็แต่ 21-25 มีนาคมนี้แหละครับ จะสอบปลายภาคแล้วครับ

Pan : ก็คือต้องสอบจันทร์นี้แล้วสินะ ใช่ไหม ?

Pob : ครับ แล้วครับ ว่าแต่พี่แพนถามอย่างนี้มีอะไรหรือ เปล่าครับ ?

Pan : พี่มีเกมแนะนำแหละพึ่งเปิดบริการมาได้ 3 วัน ว่าจะ ชวนเราเล่นด้วย ตอนนี้ที่อเมริกาเป็นที่ยอดฮิตเลยนะ

Pob : ใช่เกม Miracle Universe Online ที่มีผู้เข้าเล่น มากกว่าหนึ่งร้อยล้านคนตั้งแต่เปิดบริการวันแรกใช่ไหมครับ
Pan : ใช่แล้วๆ แล้วเราเล่นหรือยัง ?

Pob: อ๋อผมว่าจะซื้อมาเล่นเหมือนกันครับ เพื่อนๆชวนไปซื้อ เครื่องเล่นตั้งแต่สัปดาห์ที่แล้วล่ะครับ

Pan : อั้ม งั้นพี่ว่าไว้สอบเสร็จแล้วเธอค่อยซื้อดีกว่านะ แล้ว ก็พี่จะรออยู่ในเกมนะ หาพี่ให้เจอล่ะ

Pan : ใจร้ายอะ มีไม่บอกด้วยว่าพี่ชื่ออะไร

Pan : ถ้าพี่บอกก็ไม่สนุกสิ

Pob : แหม นิสัยนี้กี่ปีก็ไม่เปลี่ยนเลยน้าาาาา

Pan : แน่นอน แถมยังสวยเหมือนเดิมด้วย 55555

Pob : คร้าบๆ

Pan : อ๊ะ ! เดี๋ยวพี่ต้องไปเรียนแล้ว พี่ไปก่อนนะจ๊ะฝันดีล่ะ พี่ คิดถึงเธอนะภพ แล้วก็ฝากบอกพ่อแม่ด้วยว่าพี่ก็คิดถึงพวก ท่านมากเหมือนกัน

Pob : ครับบ๊ายบาย ผมและพ่อแม่ก็คิดถึงพี่ครับ ^^
Pan offline

ณ สถานที่แห่งหนึ่ง

วันที่ 26 มีนาคม 2044 เวลา 00.27 น.

ใน ห้องทำงานมีโคมไฟคริสตัลแขวนเอาไว้กลางห้อง แสง สว่างจากไฟสามารถส่องได้ทั่วทั้งหมด มีชั้นหนังสือมากมาย ถูกจัดวางเอาไว้อย่างเป็นระเบียบ มีประตูทำจากไม้สัก สวยงาม เมื่อเปิดประตูเข้ามาจะเห็นโต๊ะทำงานตัวใหญ่ได้ทันที ข้างหลังโต๊ะทำงานมีหน้าต่างบานใหญ่สามถึงสี่บานมีผ้าม่าน สีชมพูประดับเอาไว้ ทิวทัศน์ด้านนอกเป็นสีดำแต่มีแสงสีขาว สว่างไสวนับไม้ถ้วนอยู่ข้างนอก

ใช่แล้ว ! มันคืออวกาศ บนโต๊ะทำงานนั้นมีหญิงสาวผมสี เหลือง ผิวสีขาว ปากสีชมพูธรรมชาติ สวมชุดเกราะสีขาว สะอาดตา ดวงตาสีน้ำเงินคู่งามกำลังจดจ่ออยู่กับหน้าจอลอย ได้ พลางใช้นิ้วเลื่อนดูข้อมูลไปเรื่อยๆ และทันได้นั้นก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“เข้ามาได้” หญิงสาวเงยหน้าละสายตาออกจากจอ ชำเลือง มองเจ้าของเสียงเคาะประตู ชายหนุ่มคนหนึ่งที่ดูท่าทางยศ อ่อนกว่าเข้ามาอย่างร้อนรน เหงื่อแตกพลัก พลางหายใจหอบ ถี่จากการวิ่งมาที่ห้องนี้อย่างรวดเร็ว เมื่อปรับลมหายใจได้เขา จึงค่อยเงยหน้ามองผู้เป็นหัวหน้าด้วยใบหน้าตื่น

“หัวหน้าแย่แล้วครับ ตอนนี้ Monkey กับ Scorpion กับ กองกำลังอีกสิบแปดนาย โดนเพลย์เยอร์ลึกลับสังหารไปแล้ว พร้อมกับโดนขโมยอัญมณีไปด้วยครับ” เสียงของเจ้าหน้าที่คน หนึ่งกำลังรายงานเหตุการณ์ให้หัวหน้าของเขาทราบด้วยน้ำ เสียงร้อนรน

“เข้าใจแล้ว ช่วยเรียกสองคนนั้นมาหาฉันหน่อย ฉันมีเรื่อง จะคุยกับพวกเขา” เสียงของหัวหน้าซึ่งเป็นผู้หญิงพูดด้วยน้ำ เสียงเรียบๆ นัยน์ตาฉายแววกังวลถึงเหตุการณ์ที่กำลังจะเกิด ขึ้น เมื่อเวลาผ่านไปได้สักครู่หนึ่งลูกน้องคนเดิมพร้อมกับคน อีกสองคนเดินตามหลังมา

“มาแล้วครับหัวหน้า”ลูกน้องคนดังกล่าวพูดขึ้น ก่อนจะโค้ง คำนับน้อยๆก่อนจะหันหลังแล้วเดินออกไป
“ขอโทษครับหัวหน้าผมพลาดท่าจนได้ แถมอัญมณียังโดน แย่งไปอีก” เสียงของชายหนุ่มคนหนึ่งพูดด้วยน้ำเสียงที่ เคร่งเครียด แฝงไปด้วยความเจ็บใจ แต่ก็ยังรักษาความสุขุม ไว้ได้เป็นอย่างดีเมื่ออยู่ต่อหน้าหัวหน้าของเขา

“เจ็บใจนัก เจ้านั่นเคลื่อนไหวเร็วมากจัดการผม 2 คนในการ โจมตีเพียงครั้งเดียว แถมยังโดนถอดสิทธ์ GM อีก ผมต้องขอ โทษจริงๆครับ” ชายหนุ่มอีกคนกล่าวด้วยอารมณ์ที่ลุกพล่าน ในใจอยากจะกลับไปแก้แค้นซึ่งแน่นอนเขาทำไม่ได้

“จ่ะ ไม่เป็นไร” หัวหน้าหญิงสาวตอบอย่างใจเย็น ในหัวคิด หาความเป็นไปได้ของคนร้ายว่าเป็นใคร

‘การ ที่คนมีความสามารถสามารถจัดการทั้งสองคนนี้ได้ ในการโจมตีเพียงครั้งเดียว ไม่น่าจะใช่เพลย์เยอร์แน่นอน เพราะตอนนี้เลเวลเฉลี่ยของคนในเกมยังไม่ถึง 30 ด้วยซ้ำ แถมเลเวลของเพลย์เยอร์ที่มากที่สุดในเกมตอนนี้ก็แค่เลเวล 36 แสดงว่าต้องเป็นคนในแน่

“ว่าแต่………หัวหน้าเรียกผมสองคนมามีอะไรหรือเปล่าครับ” ชายหนุ่มที่ดูท่าทางสุขุมคนเดิมถามหัวหน้าของเขาด้วยความ สงสัย
“ตอนนี้สิทธิ์ของของเธอทั้งสองคนเป็นเพียงเพลย์เยอร์ ธรรมดาแล้ว ฉันอยากให้พวกเธอไปคุ้มครองคนๆนึง” คำพูด ของหญิงสาวผู้เป็นหัวหน้าทำให้ลูกน้องทั้งสองคนมองหน้า กันด้วยสายตาที่ไม่เข้าใจ

“ใครหรอครับหัวหน้า คนๆนั้นน่ะครับ” ทันทีที่ชายมาดอารมณ์ ร้อนถาม หัวหน้าหญิงสาวก็เปิดหน้าจอซึ่งมีลักษณะเป็นระบบ Touch Screen แล้ว เลื่อนไปให้ทั้งสองคนดู ลักษณะเป็นเด็ก ผู้ชายไว้ผมหน้าม้าสีดำ ดวงตาสีดำเข้มสวมชุดนักผจญภัยเริ่ม ต้นสีน้ำตาลอ่อน ดูหน้าตาแล้วอายุน่าจะยังไม่ถึงยี่สิบปี

“เขาคนนั้นเป็น “ผู้ครอบครองเพียงหนึ่ง’ จ่ะ” หญิงสาวพูด ด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง แววตาฉายความกังวลถึงอันตราย ที่อาจ จะเกิดกับเด็กคนนี้

“จริงหรอครับหัวหน้า !! ทำไมอีเวนท์มันไวจังละครับ” ชาย มาดสุขุมถามด้วยความตกใจ เพราะการที่ “ผู้ครอบครองเพียง หนึ่ง’ ปรากฏตัวออกมานั้นถือว่าเร็วเกินไป

“นั่นสิครับ เกมนี้เปิดตัวยังไม่ถึงเดือนเลยนะครับ” ชาย หนุ่ม ที่มีบุคลิคอารมณ์ร้อนกล่าวเสริม ทั้งสองต่างใช้ความคิดอย่าง เคร่งเครียด
“ถือว่าฉันขอร้องเธอพวกเธอได้ไหม” หัวหน้าสาวกล่าวด้วย น้ำเสียงที่อ่อนลงเหมือนผู้หญิงธรรมดาคนๆหนึ่งแทน แววตา ของเธอฉายแววออดอ้อนที่ใครเห็นก็ปฏิเสธไม่ออก

“ครับหัวหน้า !!” ทั้งสองคนตอบพร้อมกันโดยไม่ต้องจะใช้ ความคิดใดๆอีกแล้ว เมื่อได้เห็นใบหน้าของหญิงสาวที่กำลัง แสดงความออดอ้อนต่อพวกเขา

“ว่าแต่หัวหน้าจะให้พวกผมสองคนไปดูแลยังไงหรอครับ ? ชายหนุ่มที่ดูท่าทางอารมณ์ร้อนถามด้วยความสงสัย

“เขาพึ่งจะออนไลน์มาได้ 10 นาที ฉันจะส่งข้อมูลดาว เมือง และสถานที่ที่เขาเกิดไปให้นะ ยังไงฉันก็ฝากพวกเธอด้วยนะ ขอบใจพวกเธอมาก” หญิงสาวยิ้มแย้ม

“ว่าแต่หัวหน้าครับทำไมคนๆนั้นถึงได้สำคัญขนาดนี้ละครับ ชายท่าทางสุขุมถาม เพราะคิดว่าหัวหน้าของเขาเป็นคนเอ่ย ปากขอร้องเอง แสดงว่าจะต้องเกิดอะไรขึ้นแน่

“ถ้าเธอได้เจอเขาตัวเป็นๆเดี๋ยวพวกเธอทั้งสองคนก็รู้เอง หญิงสาวกล่าวเป็นนัย
1 วันก่อน

วันที่ 25 มีนาคม 2044 เวลา 17.26 น.

“เฮ้อออออออออ ในที่สุดก็มาถึงปิดเทอมสุดท้ายในรั้วมัธยม สักที ไปแวะร้านเกมซื้อเกมที่พี่แพนบอกดีกว่า แถมพอบอก สนกับเจมส์ว่าจะเล่นเกมนี้ก็กระดึ๊กระด้ากันใหญ่เลยวัย จะ สนุกขนาดไหนนะ ขนาดที่ทำให้สองคนนั้นสามัคคีชวนฉันเล่น ให้ได้เนี่ย” เสียงของเด็กหนุ่มบ่นไปเดินไปตลอดทางจนถึง ร้านขายเกมเจ้าของร้านเป็นคนสนิทกับเจ้าตัว

“สวัสดีครับลุง ไม่ได้เจอกันเกือบเดือนแน่ะ สบายดีไหมครับ” เด็กหนุ่มพูดกับเจ้าของร้านอย่างอ่อนน้อมและเป็นกันเอง

“เอ้า !! ภพหรอ อืมลุงก็สบายดีตามประสาคนแก่น่ะ แล้ววัน นี้จะมาซื้อเกม MUO ใช่ไหม เอ้านี่ร้านลุงเหลืออีก 10 ชุด สุดท้ายแล้วนะร้านลุงสั่งมา 300 ชุดขายดีเป็นเทน้ำเทท่าเลย” ชายสูงวัยอายุประมาณ 45 มีหนวดเครา ไม่มาก ไว้ผมรองทรงสตา บางเส้นท์หงอกปนมาด้วย กล่าวอย่างเป็นมิตร และ นพร้อมกับหยิบชุดเครื่องเล่นเกมมาให้พ

“โห ลงนี้เก่งชะมัดเลยรู้ได้ไงครับเนี่ยว่าผมจะมาซื้อเกมนี้อะ นี่ครับเงิน” เด็กหนุ่มยิ้มกว้างก่อนจะยื่นมือไปรับของพร้อมกับ นเงินให้

“เล่นให้สนุกนะจะบอกว่าลุงก็เล่นเหมือนกันถ้าอยากเจอลุง บอกลงนะลง อ….”ชายสูงวัยพูดยังไม่จบก็มีลูกค้าเข้ามา เป็นวัยรุ่นสองคนกำลังสวมชุดนักศึกษา กางเกงยีนส์ ยีนด้อมๆ มองๆของในร้าน

“ลุง MUO ยังเหลืออยู่ไหมครับ” เสียงของลูกค้าวัยรุ่น 2 คน เดินเข้ามาพร้อมกับมองเจ้าของร้านด้วยความหวังราวกับว่าหา ชุดเกม MUO ที่ไหนไม่ได้อีกแล้วนอกจากร้านนี้

“พอดีเลย ตอนนี้เหลือแค่ 9 ชุดสุดท้ายแล้ว !! เอาละงั้น เดี๋ยวลุงขอตัวไปรับลูกค้าต่อนะโชคดีล่ะภพ” ชายเจ้าของร้าน ตอบลูกค้าแล้วหันมาพูดกับภพเสียงเบา

“ครับ สวัสดีครับ” เด็กหนุ่มตอบแล้วเดินออกจากร้าน เมื่อถึง บ้านเด็กหนุ่มก็ถอดรองเท้าแล้วเปลี่ยนเป็นชุดอยู่บ้านแล้วมา นั่งบนเตียงนอนทันที
“อึม วิธีเล่น……วิธีใช้งาน….. ระยะเวลาที่สามารถ login ได้ ในเกมนี้สูงสุดคือ 8 ชั่วโมง ถ้าหากล็อคอินเต็มเวลาจะไม่ อนุญาตให้เข้าเกมได้ 10 ชั่วโมงเพื่อให้ร่างกายได้พักผ่อน เอาละเข้าใจแล้วเดี๋ยวจะเล่นเลยแล้วกัน” เด็กหนุ่มดูวิธีใช้งาน ไป พลางประกอบเครื่องไป เมื่อเสร็จแล้วเด็กหนุ่มกำลังจะสวม อุปกรณ์เล่นเกมที่ชื่อว่า Tour Computer ทันใดนั้นแม่ของ เขาก็เดินเข้ามา

“เอ้าภพกลับมาแล้วหรอลูก กำลังจะเล่นเกมหรอ” เสียงของ ผู้เป็นแม่พูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนนุ่มและดูใจดี

“เอ่อ….ครับแม่” เด็กหนุ่มตอบพร้อมกับวาง Tour Computer ลงไว้บนตัก

“อืม…..เอางี้ เดี๋ยวลูกไปอาบน้ำก่อน แล้วลงมากินข้าว ถ้าทำ เสร็จแล้วแม่อนุญาตให้ลูกนอนได้เลยจ่ะ” เสียงของผู้เป็นแม่ พูดและวางแผนให้

“ครับ…ขอบคุณครับแม่” เด็กหนุ่มพูดอย่างดีใจ แล้ววิ่งเข้าไป กอดและหอมแก้มแม่ของเขา

“จ้า ถ้าอยากรีบเล่นก็รีบลงมาล่ะ” หญิงสาวกล่าว พลางยิ้มให้ กับลูกชายของตนเอง
“ครับ”

วันที่ 26 มีนาคม 2044 เวลา 23.42 น.

หลังจากทานมื้อเย็นเป็นที่เรียบร้อย ภพก็มานั่งที่เตียงของ เขา สวม Tour Computer และจัดให้มันเข้าที่ เด็กหนุ่มค่อยๆ เอนกายลงบนเตียง สองมือประสานกันไว้บริเวณหน้าอก

“จะเป็นยังไงนะ ? จะสมจริงขนาดไหน? ลองเข้าไปดูดีกว่า” พูดจบเด็กหนุ่มก็หลับตา เพื่อที่จะเข้าโลกเกมออนไลน์ที่มีชื่อ ว่า MUO หรือ Miracle Universe Online ทันทีที่เด็กหนุ่ม ลืมตาอีกครั้ง เขาก็เห็นว่าตัวเองกำลังอยู่ในสถานที่แห่งหนึ่ง ซึ่งเขาไม่รู้จักไม่มีพื้น ไม่มีท้องฟ้ารอบตัวของเขามีแต่สีน้ำเงิน มีเส้นสีฟ้าตัดผ่านทั้งตามแนวยาวและ แนวขวางมีลักษณะโค้ง มนเหมือนลูกโลก

“ยินดีต้อนรับเข้าสู่เกม Miracle Universe Online ค่ะ ตอนนี้ทางเรากำลังจะสแกนร่างกาย IQ และ ศักยภาพด้านอื่นๆ ของท่าน เพื่อเลือกอาชีพที่เหมาะสมให้กับท่านในการเป็น คลาสขั้นที่หนึ่ง ท่านสามารถตั้งชื่อในเกมของท่านได้ตามที่ ต้องการ แต่ถ้าหากคิดไม่ออกท่านสามารถใช้ชื่อเล่นหรือชื่อ จริงของท่านที่ลงทะเบียนไว้ได้เลยค่ะ

“อืม………อเอกภพนั่นแหละ ขี้เกียจคิด

“ตอนนี้ทางระบบได้เลือกอาชีพ ดาว ทวีป และเมืองเริ่ม ต้นให้ท่านแล้ว ขอให้ท่านสนุกกับเกม Miracle Universe Online นะคะ” ทันทีที่เสียงของระบบพูดจบ ก็วาร์ปเด็กหนุ่มยัง เมืองแห่งหนึ่ง

“ที่นี่ที่ไหนเนี่ย !!” เด็กหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่ตกใจมาก เพราะมีคนพลุกพล่านเต็มไปหมดเป็นเมืองที่สวยงามมีแสง แดดอ่อนๆลองมาทำให้ยิ่งดูสวยงามเข้าไปใหญ่

“สนใจยาไหมครับ ขวดละ 300 ครับ

“ชุดเกราะไหมจ๊ะ นายจำ สนใจดูก่อนได้นะนายจ๋า” ย่าน ที่ภพเกิดแล้วน่าจะเป็นแถวตลาดนัดในเมืองซึ่งมีทั้ง NPC และ Player กำลังแข่งกันขายของและแย่งลูกค้ากันอย่าง สนุกสนาน
“น่าสนใจแหะ ลองเดินสำรวจดูก่อนดีกว่า”

อีกด้านหนึ่งมีชายหญิงสองคนกำลังยืนอยู่หน้าบูธแห่งหนึ่ง ซึ่งเขียนว่า Party Controller

“เฮ้อ ไม่ว่าฉันจะถามใครก็มีแต่คนบอกว่ามีกิลด์มีทีมกันหมด แล้วเลย ทำไงดีอะฟ้า” ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงหมดหวัง

“งั้นนายก็ไม่ต้องสร้างซิ ก็ไปเข้ากิลด์อื่นทีมอื่น ที่ดังๆก็มีกิ ลด์ Devil Knight ที่เป็นที่หนึ่งของดาวนี้ และมีจำนวนสมาชิก มากที่สุดตอนนี้ไงแม้จะยังไม่ถึง 60 คนก็ตามนะ” หญิงสาวพูด ด้วยน้ำเสียงเซ็งกับความหัวดื้อของเพื่อนของเธอ

“ไม่เอางะ…” เขาตอบ

“งี่เง่าชะมัด” ฟ้าบ่น

“ก็ฉันอยากสร้างทีมของตัวเองขึ้นมานี่น่า” ชายหนุ่มกล่าว พลางกวาดสายตาซ้ายทีขวาทีและเขาก็สะดุดตากับเด็กหนุ่ม คนนึง เขาไว้ผมหน้าม้าสีดำ ดวงตากลมโตสีดำเข้ม หน้าตา หล่อเหลาเอาการ กำลังหันหน้าไปมาสำรวจร้านรวงรอบๆ
ในระหว่างที่ภพกำลัง เดินสำรวจย่านตลาดนั้น เขาก็เริ่มรู้สึก ว่าตัวเองกำลังหลงทางยังไงยังงั้น อยู่ดีๆก็มีชายหนุ่มมาปราก ฎหน้าเขาอย่างกระทันหัน

“นี่นาย !!” ชายหนุ่มพูดด้วยเสียงดังบวกกับเนื่อยหอบที่วิ่งมา ประมาณ 50 เมตร

“เอ๋ ! ผมหรอครับ ?” ภพชี้นิ้วมายังตัวเอง ดวงตาสีดำมองอีก ฝ่ายเป็นเชิงถามว่าหมายถึงเขาใช่ไหม

“ใช่ๆ นายนั่นแหละ พอดีฉันอ่านข้อมูลนายยังเลเวลหนึ่งอยู่ เลย พึ่งเข้าเกมมาใช่ไหม ?” ชายหนุ่มถาม

“เอ่อ…….ใช่ครับ” ภพตอบอย่างสุภาพ

“สนใจเข้าทีมฉันไหม ?” ตุลย์ชวนเด็กหนุ่มตรงหน้าทันที ไม่มีการอ้อมค้อม

“เอ๋ !! ทีมหรอครับ”ภพถึงกับเอ๋อเลยทีเดียวที่ถูกถาม ซึ่งเขา ไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร

“นี่ตุลย์เดินเฉยๆก็ได้ไม่ต้องวิ่งหรอกน่า เอ้า !! ภพใช่ไหม” คำพูดของฟ้าทำเอาเพื่อนของเขาที่ชื่อว่าดุลย์ถึงกับหันไปหา ฟ้าแล้วมองกลับมาที่ภพ
“นะ….นั่นพี่ฟ้าใช่ไหมครับ” ภพถามหญิงสาวคนนั้นกลับ

“น้องภพจริงด้วย !! บังเอิญจังเลยเนอะ” หญิงสาวพูดคุยกับ รุ่นน้องอย่างเริงร่า

“นี่เธอ 2 คนรู้จักกันหรอ” ตุลย์ถามด้วยความสงสัย

“ครับพี่ฟ้าเป็นรุ่นพี่ผมที่มัธยมเดียวกันครับ พึ่งจบไปปีที่แล้ว และก็เป็นพี่รหัสผมด้วย” ภพอธิบายด้วยน้ำเสียงสภาพ

“ไม่น่าเชื่อ ! เธอมีน้องรหัสกับเขาด้วยหรอ” ตุลย์ถามฟ้า พลางส่งสายตาแบบไม่น่าเชื่อให้

“มีปัญหารึไงยะ”

“จริงสิน้องภพ เพื่อนพี่คนนี้ชื่อตุลย์ ตุลย์นรุ่นน้องของฉันชื่อ ภพ” ฟ้าแนะนำทั้งสองคนให้รู้จักกันในนามของคนกลางที่รู้จัก ทั้งสองคนอยู่แล้ว

“ครับยินดีที่ได้รู้จักครับพี่ตุลย์” ภพพูดด้วยน้ำเสียงสุภาพและ อ่อนน้อม

“อั้ม เรียกฉันว่าตุลย์เฉยๆก็ได้ไม่ต้องเรียกพี่หรอก เพราะความจริงฉันเรียนเร็วไปปีนึงอะนะ”ตุลย์พูดด้วยน้ำเสียงอย่าง ผูกมิตร

“คืออย่างนี้นะภพ ตุลย์นะเขาอยากตั้งทีมจะเป็นจะตาย แต่ หาคนไม่ได้สักที ภพสนใจจะเข้าร่วมไหมจ๊ะ”หญิงสาวถาม พร้อมกับฉายแววตาออดอ้อน

“ความจริง ฉันก็ไม่อยากตั้งทีมนักหรอก แต่อยากตั้งกิลด์ต่าง หาก” ตุลย์บ่น

เอ้า แล้วทําไมไม่ตั้งกิลด์ละครับ ?” ภพถาม

“คืออย่างนี้นะ การจะตั้งกิลด์ได้จะต้องมีสองเงื่อนไขหลักคือ ต้องเคยเป็นทีมมาก่อน และต้องมีสมาชิก 10 คนขึ้นไป ส่วน การตั้งทีมขอแค่มีสมาชิกเพียง 5 คนก็ตั้งได้แล้วละ สนใจจะ มาตั้งกิลด์กับฉันไหม” ตุลย์อธิบายพร้อมกับขอร้องคนที่พึ่ง เข้ามาใหม่อย่างภพอย่างเต็มที่

“เอ่อ…..คือว่า……” ภพรู้สึกน้ำท่วมปากไม่รู้จะตอบอย่างไรดี

“นะๆ ได้ไหมจ๊ะน้องภพไม่งั้นพี่ต้องทนหมอนี่บ่นไปตลอดจน ล็อคเอาท์แน่” ฟ้าอ้อนภพด้วยอีกคนนึง

“ไม่ชอบเวลา ฟ้าอ้อนเลย เฮ้อ~~~~~ ครับตกลงครับผมจะช่วยพวกพี่ก่อตั้งกิลด์แล้วกันครับ” ภพตอบและยิ้มให้กับ ดุลย์อย่างเป็นมิตร

“เยส !! ทีนี้ก็เป็นสามคนแล้ว แต่ว่านะฉันยังขาดอีกตั้งสอง คนอะดิ เฮ้อ….” ตุลย์ถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายกับการหา คนเพิ่มอีกถึงสองคนและแล้วก็มีเสียงๆหนึ่งแทรกขึ้นทำลาย บรรยากาศท้อถอยของตุลย์

“เฮ้ !! พวกนายน่ะ” เสียง ของชายหนุ่มที่ฟังน้ำเสียงก็รู้ว่าเป็น คนอารมณ์ร้อนคนหนึ่งพูดขึ้นมา ทำให้ทั้งสามคนนั้นหันไปหา ต้นเสียงทันทีก็พบว่ามีชายหนุ่ม 2 คนคนหนึ่งถือกระบองยาว อีกคนหนึ่งดูแล้วเป็นคนชายหนุ่มภูมิฐานมีดาบคาตานะคาดไว้ ที่หลังของเขา

“พวกฉัน 2 คนจะขอเข้าร่วมทีมด้วยได้ไหม” ชายหนุ่มอีกคน หนึ่งพูดด้วยน้ำเสียงสุภาพและมีความเป็นผู้ใหญ่กว่าอีกคน หนึ่งมาก ยืนกอดอกพลางมองทั้งสามคนตรงหน้าด้วยสายตา ที่นิ่งเรียบ

“จริงหรอ ? พวกนายทั้ง 2 คนจะเข้าทีมของฉันอย่างนั้น หรอ ? แต่ว่า……..ไม่ได้มีจุดประสงค์อะไรแอบแฝงใช่ไหม ?” แม้จะดีใจที่มีคนมาขอเข้าทีมเพิ่ม แต่การที่จู่ๆก็เดินเข้ามาและ ขอเข้าทีมเลย ทำให้ตุลย์ไม่ไว้ใจคนแปลกหน้าทั้งสองเล็ก น้อย
“จะรับไม่รับ ? ถ้าไม่รับจะได้ไปเข้ากิลด์อื่น”เสียงชายหนุ่ม ถามด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย

“โอเคๆๆๆ รับสํๆ” เขาตอบทันควัน และแล้วทั้งห้าคนจึงได้ เดินทางไปยัง Party Controller เพื่อลงทะเบียนก่อตั้งทีม

“เอ้า….ยืนยันแล้ว ทีนี้ก็ตั้งชื่อทีมของพวกนายซะว่าชื่อ อะไร”เสียงของ NPC Party Controller พูดด้วยน้ำเสียง เรียบๆ แววตานิ่งๆ รอการตั้งชื่อของอีกฝ่าย

“เอาชื่อนี้ไหมทีม Wonder Girl” ฟ้าพูดด้วยน้ำเสียงที่สดใส พลาง ขยิบตาให้หนุ่มๆทั้งสี่คน ในตอนนี้รอบๆตัวเธอเปล่ง ประกายไปด้วยออร่าสีชมพู มีดอกไม้ร่วงโรย ก่อนบรรยากาศ เหล่านั้นจะถูกทำลายโดยตุลย์

“หล่อนไม่ต้องตั้งเลย !!! ใครฟะที่บอกฉันให้ล้มเลิกการก่อ ตั้งทีม และแถมชื่อทีมมีสมองหน่อยเหอะพวกฉันสี่คนเป็น ผู้ชายนะเฟ้ย” ตุลย์ ตะโกนเสียงดังหาเรื่องฟ้า จะไม่ให้ยัวะ ได้อย่างไรก็คนที่คอยตัดความหวังในเรื่องก่อตั้งทีมมาตลอด ก็ คือเพื่อนสนิทของเขา แถมยังตั้งชื่อที่ดูแล้วไม่ใช้หัวคิดเลย แม้แต่นิดเดียว

“ชิ !!! งั้นนายก็ตั้งเองสิ แต่ฉันว่านายไม่มีปัญญาตั้งชื่อที่ดี กว่านี้ได้หรอก” ฟ้าสบประมาทกับเถียงด้วยอารมณ์ไม่ลดละตอนนี้ทั้งสองคนเปิดสงครามน้ำลายย่อยๆกลางตลาดไปเสีย แล้ว ภพ และสมาชิกแปลกหน้าอีก 2 คน ยืนดูตุลย์และฟ้า อย่างเหนื่อยหน่ายพลางส่ายหน้าพร้อมเพรียงกัน

“หนอย ! ใครว่าฉันไม่มีปัญญา ชื่อทีมที่ฉันจะตั้งก็คือ End of Devil Knight” คำพูดนี้ทำเอาภพ กับมาร์คเข้าไปปิดปากตุลย์ โดยไม่มีการถามไถ่ทันที

“พวกนายจะมาปิดปากฉันทำไมฟะ” ตุลย์ตะโกนเสียงดังลั่น

“เจ้าโง่ !! แกเล่นตั้งงี้ จะไปประกาศสงครามกับ Devil Knight หรือไงฟะไม่รู้หรอกิลด์นี้นะมีพันธมิตรเป็น สิบๆกิ ลด์เลยนะเฟ้ย ไม่ถงไม่ถามสุขภาพพวกฉันสักคำ” ชายหนุ่ม อารมณ์ร้อนกระชากคอเสื้ออย่างเหลืออด พูดพร้อมกับแยก เขี้ยวใส่ ราวกับว่าถ้าเป็นไปได้อยากจะฉีกเนื้อตุลย์ตรงนี้

“งั้น…” เสียงของภพทำให้ทั้งสี่คนถึงกับหยุดทะเลาะ ก่อนจะ หันไปหาเขาเป็นสายตาเดียวกัน

“ตั้งชื่อนี้ไหมครับ Devil Breaker” ภพเสนอด้วยน้ำเสียง เรียบๆ รอทั้งสี่คนให้ความเห็น

“อืมเข้าท่าดีนะ” ชายหนุ่มมาดขรึมตอบ
“ชิ ! แต่ตั้งอย่างนั้นมันก็เหมือนฉันไม่ใช่หรือไง” ตุลย์ถาม ด้วยน้ำเสียงแปลกประหลาด กับที่อีกสาม คนเริ่มฉายแววเห็น ด้วย

“ผมเปล่าจะประกาศศึกสงครามกับกิลด์นั้นนิครับ Devil เป็น ตัวแทนของความไม่ดี ส่วน Breaker นั้นในความคิดของผมคือ ผู้ที่ทำให้แตกหัก หรือผู้ที่ทำให้สูญสลาย และถ้ารวมเข้าด้วย กันก็หมายความว่าผู้ลบล้างสิ่งชั่วร้ายไงครับ” ภพเสนอด้วย ความสุภาพบวกกับการตีหน้าชื่อของเขา พลางยิ้มอ่อนๆให้ ทุกคน

‘ความจริงในอีกความหมายนึงก็คือ กิลด์ที่จะถล่มกิลด์ Devil Knight นั่นแหละครับแต่เพื่อไม่ให้โจ่งแจ้งเกินไปเราก็หยิบแค่ คำว่า Devil มาก็พอ

“ยืนยันการตั้งทีม Devil Breaker เรียบร้อยขอให้โชคดี อย่า ลืมละถ้าพวกเธอมีสมาชิกสิบคนเมื่อไหร่ก็สามารถเปลี่ยน เป็นกิลด์ได้” NPC หนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆและทั้ง 5 คนก็ เดินจากไป
ในเกม

วันที่ 26 มีนาคม 2044 เวลา 01.44 น.

ตอนนี้ ณ ทุ่งหญ้าที่ชานเมืองทั้ง 5 คนได้ยินรวมตัวการ ประชุมในเรื่องต่างๆ

“ขอแนะนำตัวก่อนนะฉันชื่อตุลย์นะตอนนี้เลเวล 28 สาย อาชีพ ผู้ใช้ทวน นะยินดีที่ได้รู้จัก” ตุลย์แนะนำตัวแล้วเรียก อาวุธทวนของเขามาให้ทุกคนดู

“ฉันชื่อฟ้าใส เรียกฉันว่าฟ้าแล้วกันตอนนี้เลเวล 23 คลาส สายอาชีพ นักเวทย์แห่งความตาย ยินดีที่ได้รู้จักจ้า” ฟ้าพูด ด้วยน้ำเสียงน่ารักๆในแบบของผู้หญิงทั่วๆไป

“ฉันชื่อมาร์ค ตอนนี้เลเวล 20 สายอาชีพ ผู้ใช้กระบอง” ชาย หนุ่มมาดอารมณ์ร้อนคนดังกล่าวนั้นแท้จริงชื่อมาร์คนั่นเอง

“ฉันพีระ ตอนนี้เลเวล 24 อาชีพ นินจา” ชายหนุ่มผู้เคร่งขรึม แนะนําตัว
“เอ้าถึงตานายแล้วนะเจ้าภพ” ตุลย์พูดให้ภพรู้ว่าถึงคิวตัวเอง แล้ว

“เอ่อผมต้องทํายังไงหรอครับถึงจะรู้ว่าผมเลเวล และอาชีพ อะไร คือในคู่มือมันไม่ได้บอกอะ” ภพพูดด้วยความงุนงง พลางเอามือลูบหัวตัวเองแก้เก้อ

“ในคู่มือมันอยู่ในหน้าสุดท้าย ท่าไมแกหาไม่เจอ ะ !!!” ตุลย์ พูดบวกกับปวดหัวกับความต้องของภพ

“ทำอย่างนี้ ยื่นมือออกมาแล้วพูดว่า Character card” เมื่อ ฟ้าพูดจบ ก็มีละอองแสงมารวมตัวกันแล้วก็เกิดบัตรขึ้นมา 1 ใบกําลังหมุนอยู่บนฝ่ามือเธอ

“เกมนี้นะ Character Card ถือ ว่าเป็นอุปกรณ์ประจำตัว เพลย์เยอร์ทุกคน ที่จะไม่ใช้ไม่ได้เลยเพราะค่าสถานะต่างๆ มันสามารถดูในนี้ได้ทั้งหมด พูดง่ายๆนายอยากรู้อะไรก็ ดูในนี้เอา” พีระอธิบายให้ภพเป็นฉากๆจนภพเข้าให้คำว่า Character Card อย่างถ่องแท้

Character card นั้น เป็นสิ่งที่บ่งบอกข้อมูลของเพลย์เยอ ร์ทุกอย่างไม่ว่าจะเป็น ค่าทักษะทางกายภาพค่าพื้นฐานของ เพลย์เยอร์ทั่วไป ซึ่งเรียกได้ว่าเป็นสารานุกรมของตัวละคร เลยก็ว่าได้ เมื่อภพทำตามที่ฟ้าบอกแล้วทุกคนมาดูข้อมูลของภพ ก็งงไปตามๆกัน

“เอ๋ !!! อาชีพไรฟะ Event Unlocker ไม่เห็นรู้จักมาก่อนเลย” ไม่รู้ว่าอาชีพที่ภพเป็นนั้นมันคืออะไร มาร์ค ดุลยพูดอย่างงงๆ และพีระต่างหันมามองหน้ากันอย่างมีเลศนัย

“ฉันขอดู สกิลนายก่อนแล้วกัน พอพูดจบดุลย์ก็กดปุ่มสกิล ใน Character Card ของภพและนั้นยิ่งทำให้ตุลย์ตกใจเข้าไป ใหญ่

“ทำไมสกิลของแกมันมีแต่รูปแม่กุญแจฟะ !!!”ตุลย์พูดอย่าง ตกใจมากขึ้นเข้าไปอีกเพราะมันแปลกประหลาดกว่าทั้งสี่คน

โดยปกติแล้วในเกมนี้หากคุณเรียนคลาสอะไรแล้วก็ตาม ทางคลาสก็จะให้สกิลทั้งหมดที่มีในคลาสนั้นๆให้กับผู้เล่นไป โดย มีเงื่อนไขในการใช้สกิลต่างๆเช่น ต้องมีเลเวล… ต้องใช้ สกิล…ก่อน ซึ่งจะไม่มีการปลดล็อค แต่ทว่าสกิลของภพนั้น กลับแปลกออกไปทุกสกิลเป็นแม่กุญแจที่ล็อคอยู่ยิ่งทำให้ทั้ง สี่คนนั้นตกใจเข้าไปใหญ่

เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป โปรดติดตามตอนต่อ

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ