ตอนที่ 34 ผู้หญิงน่ารัก

เสียงแผ่วเบาทำหัวใจเธอเต้นระ

เธอไม่รู้มาก่อนเลยว่าจะมีใครเอื้อนเอ่ยชื่อของเธอได้ อบอุ่นถึงเพียงนี้

และเป็นครั้งแรกที่รับรู้ว่าที่คุณแม่เคยบอกว่าชื่อของเธอ นั้นเป็นชื่อที่ไพเราะนั่นคือเรื่องจริง

ฝานชิง…

ฟังตอนนี้แล้วรู้สึกว่ามันเพราะจริงๆ

เธอไม่ไหวติง โดยปล่อยให้เขากุมเอาไว้และปล่อยให้เขา เอื้อนเอ่ยชื่อของตัวเอง

ลืมไปหมดแล้วว่าเธอยอมให้เขาสามารถไล่ตามเธอได้แต่

ไม่ต้องการให้เขาก้าวได้เร็วขนาดนี้

“วันสองวันนี้นี้ผมคงจะยุ่งหน่อย คุณเองก็พักผ่อนมากๆ

ไว้ผมจะโทรหา

ฝ่ามือที่กุมมือเธอไว้ค่อนข้างแน่น เสียงทุ้มต่ำในลำคอ เปี่ยมไปด้วยความอาลัยอาวรณ์

“อืม” เธอครางรับเบาคล้อยตามแบบที่หาได้ยาก
เขายิ้ม นัยน์ตาราวบ่อน้ำลึกเกิดระลอกคลื่นบางๆ ที่ สามารถทำให้หัวใจสั่นคลอน

เธอขยับมือพยายามจะดึงกลับมา ในเมื่อพูดจบไปตั้งนาน

แล้วเธอก็ควรจะลงจากรถได้แล้ว แต่ป๋อจึงชวนกลับไม่ยอมปล่อยเธอแถมยังกระชับฝ่ามือ แน่นขึ้นกว่าเดิม

“ศุกร์หน้าทำตัวให้ว่างไว้นะ

“ทำไมคะ มีอะไรงั้นเหรอ

ป๋อจึงชวนพยักหน้ารับเบาๆ

“อืม ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร

“จะปฏิเสธผม?”

เขาจ้องเธอ ความกระจ่างแจ้งปรากฏชัดในดวงตาสีนิล เธอเม้มปาก “จะไปไหน

เบาเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยจนแทบไม่สังเกตเห็น “เมื่อถึงเวลา นั้นผมจะให้อวีชงมารับคุณเอง

คะ

เธอตอบรับ แต่มือที่กลับโดนอีกคนกุมไว้ไม่ยอมปล่อย
เธอก้มลงมองสองมือที่เกี่ยวรัดกันอยู่อย่างอดใจไม่ไหว บนมือเธอมีกาวติดอยู่หรือไงนะ

ถึงทำให้แกะยากแกะเย็นขนาดนี้

ป๋อจึงชวนไขข้อสงสัยให้เธอ

“เอ่อ…รู้สึกว่าครั้งต่อไปจะไม่ได้จับง่ายๆ แบบนี้แล้ว คุณไปเรียนวิชาอ่านใจมาหรือไงนะ

เธอได้พูดสักคําหรือยัง

ในฐานะผู้นำตัวเล็กๆ เฉินผ่านชิงชอบคนที่ฉลาดมาตั้งแต่ ไหนแต่ไร ในฐานะพนักงานและผู้ช่วยตัวเองนั้นเป็นเรื่องที่หา ได้ยากเย็น

ทว่าตั้งแต่วินาทีที่รู้ว่ายังมีผู้ชายที่ชื่อป๋อจึงชวนคนนี้อยู่บน โลก มีหลายครั้งหลายคราที่ทำให้เธอต้องเป็นความคิดของตัว

เอง

บางครั้งมนุษย์ก็ฉลาดเกินไปก็ใช่ว่าจะเป็นเรื่องดี เธอออกแรงดึงมือกลับยื้อยุดอยู่นานจนหน้าขึ้นสี

“ฉันจะลงไปล่ะ”

ป๋อจึงชวนเก็บมือกลับมาวางไว้บนพนักแขนอย่างง่ายดาย จ้องมองเธอด้วยรอยยิ้มอบอุ่น

“โอเค ไปเถอะระวังฝนด้วย
“อืม”

เงินฝานซึ่งเปิดประตูแล้วพุ่งออกไปอย่างไม่รีรอ

ไอความหนาวเย็นพัดโชยเข้ามา ตามมาด้วยเสียงฝนตก

ปรอยๆ ทำให้เธอผงะไปเล็กน้อย

อากาศที่อบอุ่นและบรรยากาศเงียบสงบ นาทีที่เปิดประตู ออกเสียงระผมและความหนาวเย็นอย่างกับโลกน้ำแข็งก็ทะลัก

เข้ามา

อซงรีบเอาร่มมาบังศีรษะของเธอไว้ไม่ปล่อยให้หยาดฝน ได้สัมผัสโดนเธอแม้แต่น้อย

หัวใจที่เริ่มหนาวเย็นเมื่อสักครู่ได้สงบลงทันใด

“ระวังครับคุณหนูเฉิน”

องใช้น้ำเสียงนอบน้อมเป็นพิเศษ ถึงขนาดว่าดวงตาทั้ง คู่จ้องเธอไม่วางตาราวกับกลัวว่าเธอจะมีรอยขีดข่วน

“ขอบคุณค่ะ”

เธอก้มตัวลงจากรถพร้อมทั้งปิดประตูในเวลาเดียว

ประตูรถที่ปิดสนิทตัดขาดจากความหวานเย็นที่ลอดผ่าน เข้ามาจนในรถกลับมาอุ่นอีกครั้ง

ป๋อจึงชวนนั่งอยู่ในรถ แสงวูบวาบปรากฏขึ้นจางๆ ใน ดวงตาสีดำขลับ มุมปากบางยกขึ้นสูงผู้หญิงน่ารัก