ตอนที่ 38 การประชุมภายในระดับสูง

ชั้นยี่สิบเอ็ด แผนกวิจัยพัฒนาและแผนกประชาสัมพันธ์

เงินฝานซึ่งออกมาจากลิฟต์จัดการถอดเสื้อกันลมออกและ นำมาพาดไว้ตรงข้อพับ

เสื้อผ้าของเธอแม้จะขาดสีสันแต่ก็ดูสวยงาม

ชุดทำงานสีดำทั้งตัว ชุดสูดเข้ารูปตัวเล็กปกคลุมช่วงเอว อันผอมบาง กางเกงขายาวสีดำถูกรีดจนเรียบรับกับรูปขาตรง เรียวยาว

เครื่องหน้าสมบูรณ์แบบไร้ที่ติ เส้นผมสีดำอ่อนนุ่มถูกเกล้า ขึ้น ใบหน้าสวยแฝงความเย็นชามาตั้งแต่ไหนแต่ไร เครื่องแต่ง กายเรียบง่ายดูภูมิฐาน

ความงดงามของเฉินผ่านซิงนั้นเป็นสิ่งที่ไม่อาจปฏิเสธ

แต่ว่ามักจะเป็นความสวยงามที่น่าเหนื่อยหน่าย

ผมทรงเดิม เสื้อผ้าและการแต่งหน้าซ้ำๆ ซากๆ กันแบบ นั้นตลอดกาล

ปีแล้วปีเล่า เธอก็ไม่เคยเปลี่ยนสไตล์การแต่งตัวเลย

แม้แต่น้อย

ผู้หญิงคนหนึ่งต่อให้สวยแค่ไหนก็ไม่ควรเหนื่อยที่จะแต่งสวยให้ตัวเอง

ถือเรื่องงานสำคัญเหนือสิ่งใด ทั้งแข็งทื่อทั้งน่าเบื่อ ใครๆ ก็พลอยลดความสนใจในตัวเธอเป็นธรรมดา แต่ไม่ว่าเธอ

จะน่าเบื่อยังไง ในพื้นที่ชั้นยี่สิบเอ็ดเธอกลับ

ได้รับความยำเกรงจากทุกคน

แผนกประชาสัมพันธ์และแผนกวิจัยพัฒนานั้นเป็นสอง แผนกที่เหนื่อยที่สุดในบริษัทก็ว่าได้ เธอกลับเป็นคนแบกรับไว้ ด้วยตัวคนเดียว

เธอมีความสามารถและมีเสน่ห์ ในด้านการทำงานทำให้

ทุกคนมั่นใจ

เมื่อรองเท้าส้นสูงของเธอกระทบกับพื้นเกิดเสียงดังขึ้นเป็น จังหวะนั้นโซนทำงานขนาดใหญ่ความวุ่นวายก็ได้บังเกิดขึ้น

ในสายโทรศัพท์ภาษาต่างๆ จากหลายประเทศสลับกันดัง ขึ้นเป็นระลอก พนักงานต่างก็เฮโลกันเข้ามารายล้อมเพื่อ รายงานผลการทำงาน

ตั้งแต่พื้นฐานของการผลิตสินค้าอย่างการจัดซื้อ ไปจนถึง กระบวนการศึกษาค้นคว้าและการผลิต การดำเนินการผลิต แพ็กเกจผลิตภัณฑ์ การโฆษณาประชาสัมพันธ์ทุกรูปแบบ การ นัดเวลาเจรจาเพื่อทำสัญญาทุกประเภท จนถึงการวางตลาด…

เฉินฝานซิงเดินด้วยท่าทางนิ่งสงบเข้าห้องทำงานไป หลังตรงคางเชิด เดินอย่างกระฉับกระเฉงว่องไว แต่ปากก็ยัง สามารถตอบคำถามของทุกคนได้

นี่เป็นเรื่องปกติที่ต้องพบเจอทุกวันที่มาทำงาน ที่เธอนั้น ชินไปตั้งนานแล้ว

จนกระทั่งเธอเดินมาจนถึงห้องทำงานของตัวเอง ถึงได้รู้ ว่าตนนั้นเดินรอบๆ โซนทำงานไปครบรอบหนึ่งแล้ว แถมใน ตอนนี้ก็ยังหอบเอกสารมาเต็มแขน

เธอสูดหายใจเข้าเต็มปอด ทิ้งเอกสารในอ้อมแขนลงบน โต๊ะทำงาน ยกมือกุมหน้าผากอย่างหน่ายใจ

เป้าหมายที่มาวันนี้คือลาออกนะ ไม่ใช่ทำงาน

นี่เธอกำลังทำอะไรอยู่เนี่ย

พ่นลมหายใจทิ้งอีกครั้ง ลากเก้าอี้ออกมาแล้วเปิด คอมพิวเตอร์ขึ้นร่างหนังสือขอลาออกอย่างง่ายๆ แล้วสั่งปรินท์ ออกมา

ขั้นตอนยังคงต้องดำเนินต่อไป หากฝ่ายบุคคลอนุมัติให้ ได้เลย เธอก็ไม่จำเป็นต้องไปเผชิญหน้ากับซูเทิงอีก

เธอนำหนังสือลาออกที่เพิ่งปรินท์ออกมายัดใส่ซอง จดหมาย ก่อนจะขึ้นไปชั้นบนเพื่อนยื่นหนังสือต่อฝ่ายบุคคล

หลังเคาะประตูห้องฝ่ายบุคคล เสียงจากข้างในห้องของผู้ จัดการฝ่ายบุคคลที่อยู่หลังประตูแว่วดังขึ้นอย่างรีบร้อน จาก

นั้นประตูก็ถูกเปิดออกอย่างรวดเร็ว