ตอนที่ 29 ทำไมเร็วจัง

เงินผ่านซึ่งหมดค่จะพูด

ทำไมถึงเจาะจงที่จะเลือกเธอ

เขาบอกว่ามีเธอเพียงคนเดียวที่คู่ควรกับเขา

เธออยากจะปฏิเสธการเปิดเรื่องมาก็เดินหน้าจีบเลยแบบ

เขาบอกว่าจะปฏิเสธคำปฏิเสธของเธอ

แผนการทุกอย่างล้วนแล้วแต่อยู่ในกำมือของเขา เห็น ชัดๆ ว่าเธอโดนรุกหนักขนาดไหน

ความโอหังที่ฝังอยู่ในกระดูกทำให้เธอขัดขืนอย่างอัตโนมัติแต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับป๋อจึงชวน เธอก็มักจะสิ้นแรง

เธอรวบผมขึ้นพลางสูดอากาศเข้าปอดแล้วถอนหายใจออกมาหนักๆ

“ถอนหายใจทำไม มีอะไรให้กลุ้มใจเฉินฝานซึ่งมองเขา
เขาก็ได้แต่ยืนเงียบๆ อยู่ข้างๆ เธอ เสื้อเชิ้ตสีขาวราคา แพงรับกับโครงหน้าหล่อเหลาเพอร์เฟกต์ ร่างกายสูงใหญ่

เธอรับรู้ได้ว่าอีกคนที่อยู่ตรงหน้ากำลังเก็บอาการอย่างสุด ความสามารถ

เรียวคิ้วสีหมึกคู่นั้น ขมวดเข้าหากันอย่างดุดันก่อนจะถูก เหลาจนคมกริบ

ถ้าเกิดเธอเดาไม่ผิด ละก็ในกระดูกของผู้ชายคนนี้คงเป็น เยียบจนแทบจะเป็นน้ำแข็ง

“กำลังคิดอะไรอยู่” ป๋อจึงชวนเอ่ยขึ้นอีก เฉินผ่านซึ่งมอง เขาอย่างไม่เกรงกลัว นัยน์ตาสีนิลค่อยฉายแววความว้าวุ่น

เฉินฝานซิงตื่นขึ้นจากห้วงความคิด เสตามองไปทางอื่น เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงติดเยือกเย็นเล็กน้อย

“เปล่าค่ะ ก็แค่คิดว่าคุณตัดสินใจโดยพลการเกินไป อีก อย่างฉันก็เป็นฝ่ายที่ไม่ยินยอมให้คุณเข้ามา ยามต้องเผชิญ หน้ากับคุณฉันรู้สึกหมดแรงเหมือนถูกกำปั้นฮุกเข้าที่ท้อง

เขาเลิกดึงนิ้วเรียบ เอ่ยขึ้นเบาๆ

“คุณกำลังทำให้ตัวเองกลายเป็นเม่นที่คอยปกป้องตัวจาก ทุกคน คุณไม่ยอมเดินออกมาเองแต่กลับใช้หนามแหลมทั้งตัว ของคุณปฏิเสธทุกคนที่คอยเข้าหา

เธอตะลึงจนต้องหันกลับมามองเขาอีกครั้ง
ใครๆ ก็พยายามเกลี้ยกล่อมให้เธอเดินออกมา

ดวงตาสีหมึกจ้องมองเธออยู่เนิ่นนาน น้ำเสียงเรียบเฉย ก็ได้ดังขึ้นอีกครั้ง

“คุณไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น คุณอยากจะเป็นตัวเล่นต่อไปก็ เป็นไปเถอะ เพราะถึงยังไงผมก็ไม่กลัวที่จะเจ็บเพราะหนามของ คุณ

เป็นเวลาเนิ่นนาน เฉินผ่านซึ่งเริ่มรู้สึกหวาดหวั่นจนต้องรีบ ดึงตัวเองกลับมา มือกผ้าห่มไว้แน่นด้วยความตะลึงจนทำ อะไรไม่ถูก

“ฉัน…ฉันจะไปดูว่าคุณย่าท่านตื่นแล้วหรือยัง

ว่าพลางก็เปิดผ้าห่มออก แต่กลับนึกถึงเสื้อคลุมอาบน้ำ ตัวหลวมที่สวมอยู่

เธอแหงนหน้ามองเขา สื่อความหมายอย่างชัดเจน

ป๋อจึงชวนผนกายไปอีกทางอย่างอัตโนมัติ

ที่ชั้นล่าง เมื่อได้ยินข่าวดีที่บ่าวรับใช้คาบมาฝาก นาย หญิงสกุลป๊อก็ยิ้มจนแก้มปริ

ดีอกดีใจจนส่งแอปเปิลที่ไหลหรงยื่นมาให้ยัดเข้าปากไป

“มีหวังได้เหลนชายแหงๆ ไอ้โหย ลูกของฝานซิงกับจึงชวนจะต้องเป็นเด็กที่ดีเลิศประเสริฐศรีที่สุดในโลก”

ไหลหรงส่งแอปเปิลให้หญิงชราอีกชิ้น ใบหน้ายิ้มรับอย่าง คล้อยตาม “ไม่แน่อาจจะเป็นเด็กผู้หญิงก็ได้นะคะนายหญิง

“งั้นเด็กผู้หญิงก็เข้าที่เหมือนกัน! เหลนสาวฉันจะต้องสวย ที่สุด” “ใช่ๆ ใช่ เหลนของนายหญิงของพวกเราจะเป็นชายหรือ

หญิงก็ประเสริฐที่สุดในสามโลก!

หญิงชรายิ้มจนหน้าบานยิ่งกว่าเก่า

ป๋อจึงชวนที่กำลังลงบันไดมาก็ได้ยินเขากับหญิงชราที่ กำลังจินตนาการถึงอนาคตที่ยังอีกยาวไกลของเขาเข้าพอดี

เขายังไม่รู้เลยว่าจะลงมือจีบยังไงดี แต่หญิงชราท่านนี้ก็ คิดไปไกลถึงเรื่องเหลนแล้ว

เขาคิดว่าตัวเองยังไม่ถือว่าเด็ดขาดพอ และไม่ได้ดึงรั้งไว้

ตั้งแต่แรก ทำไมถึงตามความคิดของหญิงชราคนนี้ไม่ทันกันนะ

“คุณชาย

ไหลหรงมองไปยังบันได ก่อนจะเห็นเข้ากับเงาของร่างสูง

ที่ยืนตระหง่านอยู่

นายหญิงสกุลป๋อหันขวับกลับไปมองรอยยิ้มเมื่อครู่ค่อยๆหดเล็กลง

“ทําไมเร็วจัง!”
ป๋อจึงชวนชะงักเท้า ความหล่อเหล่าบนใบหน้าแสดงออกอย่างแข็งทื่อ