ตอนที่ 18 พยายามอย่างถึงที่สุด

ชั้นบน สีหน้าเรียบเฉยจ้องมองภาพที่เกิดขึ้นเบื้องล่าง ริม ฝีปากบางกรีดยิ้มเบาๆ ที่มุมปาก

ประตูห้องไพรเวทถูกเปิดออกอซงก้าวเข้ามา รับความดี

ความชอบ

ป๋อจึงชวนหันหน้ามากวาดสายตามองเขา

อวีซงเก็บคางโน้มตัวลงเล็กน้อย ร่างกายเกิดอาการเกร็ง ด้วยความหวาดหวั่น

“สกิลการปั่นหัวคนของนาน….ยังต้องพัฒนาอีกเยอะ

ป๋อจึงชวนเอ่ยประโยคสุดท้ายอย่างราบเรียบ ทำให้อง คลายความกังวลลงได้บ้าง

“ผมจะพยายามอย่างถึงที่สุดครับ

ป๋อจึงชวนเลิกคิ้วขึ้น “ส่งอาหารให้เธอต่อ วันละสามมื้อ จนกว่าเธอจะแข็งแรงขึ้นและออกจากโรงพยาบาลได้

“รับทราบครับ คุณผู้ชาย

ยามพลบค่ำ เฉินผ่านซึ่งได้แต่พูดไม่ออกกับการมาถึงของอ ง

ตลอดสองวันอวี่ยงจะคอยเปลี่ยนเมนูอาหารที่ทั้งบำรุง ร่างกายและมีสารอาหารในแบบที่ไม่เคยซ้ำกันจนหน้าตาของ เธอดูสดใสขึ้นไม่น้อย

ขนาดแต่เมื่อก่อนเธอมักจะปวดท้องบ่อยๆ ทว่าสองวันมา นี้กลับไม่มีอาการอย่างน่าแปลกใจ

แต่ขืนปล่อยให้เป็นแบบนี้เรื่อยๆ ก็เห็นที่ไม่ใช่เรื่อง สุดท้ายในเที่ยงของวันที่สามเธอก็ทนต่อไปอีกไม่ไหว

อซงเข้ามาอย่างเช่นทุกครั้ง เธอรับกล่องอาหารมาอย่าง เงียบๆ ก่อนจะเอ่ยขึ้น “คุณยายอยู่ไหนคะ ฉันเคยสัญญาว่าจะ ไปอยู่เป็นเพื่อนท่าน

อซงเอ่ยเสียงทุ้ม “ผมขอกลับไปคุยกับนายหญิงดูก่อนนะ ครับ”

เธอพยักหน้ารับ “ท่านมีเบอร์ของฉัน หากท่านอยากจะคุย กับฉันก็สามารถโทรหาฉันได้ทุกเมื่อ

“ครับ”

องเดินออกมาจากห้องคนคนไข้เตรียมจะกลับไปความ คิดเห็นจา ยหญิง

ผลที่ตามมาคือเขาเกือบชนเข้ากับคนทั้งสอง เขาเบี่ยงตัวหลบอย่างรวดเร็วทำให้ไม่ได้ชนเข้ากับร่างกายของคนทั้งคู่แม้แต่น้อย

หลังจากนั้นจึงกวาดสายตามองพวกเขาหนึ่งครั้งแล้วก้ม ศีรษะลงเป็นการขอโทษขอโพยก่อนจะปลีกตัวออกมาด้วย สีหน้าเรียบเฉย

เฉินเซียน โหรวคว้าแขนของซูเทิงมาจับไว้ มองไปยังแผ่น หลังขององที่กำลังเดินจากไปด้วยแววตาตกใจ

“เขาเพิ่งออกมาจากห้องของพี่สาวเหรอ พี่เชิง เขาคือ ใครเหรอคะ”

ซูเพิ่งจ้องมองเข้าอย่างเคร่งขรึมและแววตาเต็มไปด้วย อารมณ์ที่หลากหลาย หลังจากนั้นจึงเอ่ยขึ้นเสียงแผ่ว

“น่าจะเป็นคนที่พี่สาวเธอเคยร่วมงานด้วยมั้ง ไม่มีอะไรน่า

สนใจหรอก”

“อ๋อ”

เขียนโหรวที่มองแผ่นหลังนั้นอยู่ เมื่อได้ยินดังนั้น รอยยิ้ม

ก็ผุดขึ้นในดวงตาสวย

“งั้นเรารีบเข้าไปกันเถอะค่ะ”

“อืม”

ซูเทิงตอบรับ ยกมือขึ้นผลักประตูห้องของเฉินผ่านซึ่ง เฉินผ่านชิงที่นั่งป้อนอาหารที่อซึ่งเพิ่งส่งมาให้ใส่ปาก อย่างเสียไม่ได้ เมื่อได้ยินเสียงเธอจึงแหงนหน้าขึ้น
เธอชะงักไม่ไหวติงไปในเสี้ยวนาที ลมหายใจได้หยุดลง ไปขณะหนึ่ง

เฉินเซียนโหราในเสื้อกันลมสีขาว ผมสีชานมม้วนเป็น คลื่นสวยประอยู่ตรงไหล่ ขับกับใบหน้าเล็กเท่าฝ่ามือที่สวยได้ รูปของเธอ ดวงตากลมสวยยังคงทอแสงระยิบระยับอยู่ไม่ คลาย ผิวพรรณขาวเนียนละเอียด ยามแสดงสีหน้ากังวลหรือ เสียใจก็นุ่มนวลและน่ามองไปหมด

อาศัยแค่ใบหน้าที่สวยงามบวกกับพรสวรรค์ในการแสดง ตั้งกำเนิด การจะเป็นหนึ่งในดาราสาวที่โด่งดังที่สุดระดับ ประเทศก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร

ตอนนี้เธอกำลังจับมือถือแขนกับซูเทิงอย่างสนิทสนม หนุ่มรวยกับสาวสวย อยู่ด้วยกันแล้วก็ดูเข้ากันดีราวกับกิ่ง

ทองใบหยก

เฉินผ่านซึ่งค่อนข้างเหม่อลอย

ย้อนนึกถึงตัวเองที่ทั้งวันเอาแต่ใส่ชุดทำงานสีเดิมๆ ซ้ำๆ ผมก็แทบจะไม่เคยมีเวลาดูแล สุดท้ายเวลาทำงานเธอก็ทำอยู่ แค่ทรงเดียวคือไม่รวบตึงก็มวยผมแบบง่ายๆ

จริงสิ ถ้าจับเธอกับเฉินเซียนโหรามายืนคู่กัน ผู้ชายคน ไหนก็ต้องเลือกเรียนโหรวทั้งนั้นแหละ