ตอนที่ 12 คุณป๋อสั่งไว้

เฉินผ่านชิงนิ่งไปเล็กน้อย แต่ก็ตอบออกไป “เชิญค่ะ!”

เสียงเรียบเพิ่งเงียบลงประตูห้องก็ถูกเปิดออก คนที่เดิน เข้ามาคือชายแปลกหน้าร่างกายสูงใหญ่ในสูทสีดำ

เฉินฝานชิงขมวดคิ้วขึ้น “คุณคือ?”

อวี่ยงโน้มศีรษะลงต่อหน้าเธออย่างสุภาพ

“สวัสดีครับคุณเฉิน ผมเป็นผู้ช่วยพิเศษของคุณป๋อ อง ครับ นี่เป็นโจ๊กและผักดองที่คุณป๋อสั่งให้ผมเตรียมไว้คุณ

คนฉลาดอย่างเฉินผ่านซิง แทบจะรู้ได้โดยไม่ต้องเดาและ มั่นใจว่า คุณป๋อ” ที่ผู้ชายนามว่าองคนนี้เอ่ยถึงคงไม่ใช่ใคร อื่นนอกจากป๋อจิ่งชวน

แต่ว่าเขาจําเป็นต้องทำอะไรรวดเร็วและตรงไปตรงมา ขนาดนี้ไหม

“คุณผู้ช่วยอ ขอบคุณคุณมากนะคะ…ฉันคิดว่าฉันกับคุณ ผู้ชายของพวกคุณ เรายังไม่ได้รู้จักกันถึงขั้นที่

“คุณเฉินครับ คุณผู้ชายสั่งไว้ว่าคุณจะเพิ่งฟื้นยังกินอะไร คาวๆ ไม่ได้ ถ้าคุณปฏิเสธก็จะเท่ากับว่าคุณไม่ชอบอาหารพวกนี้ แล้วยังกำชับผมไว้อีกว่าจะต้องหาอาหารอย่างอื่นที่มีรส อ่อนๆ มาให้คุณเรื่อยๆ จนกว่าคุณจะถูกใจและยอมกินมันจน หมดครับ

อย่างกับว่าอวซงจะรู้ล่วงหน้าว่าเธอจะต้องปฏิเสธยังไง อย่างนั้น คำพูดสุดท้ายยังไม่ทันหลุดออกจากปากด้วยซ้ำ เขา ก็สามารถต่อขึ้นมาได้ทันที

ใบหน้าเรียบเฉยขณะพูด ท่าทางดูสุภาพ ถ้อยคำกระชับ ไม่เยิ่นเย้อ ทั้งยังไม่สงสัยในความหมายและทุกการกระทำที่ผู้ เป็นนายได้สื่อออกมาแม้แต่น้อย

มองเขาเหมือนก็มองป๋อจึงชวนไม่มีผิด เฉินผ่านชิงอดไม่ได้ที่จะมองอวีซงด้วยสายตาชื่นชม

คนคนนี้ความสามารถไม่ธรรมดาแน่ๆ

ทว่า…

เธอสายศีรษะด้วยอย่างหน่ายใจ แล้วพูดกับอวงว่า

“ไม่รบกวนคุณแล้วค่ะ ฝากขอบคุณคุณป้อด้วยนะคะ

อวีซงก้าวไปข้างหน้า จัดการวางถุงกระดาษบูติกไว้บนตู้ แล้วจึงหันมาโน้มตัวให้เฉินฝานซิง

“ทานให้อร่อยนะครับ

“ค่ะ!”
เงินฝานซึ่งพยักหน้ารับองยึดตัวขึ้น เขาไม่ได้ออกไป นอกห้องหากแต่เดินไปยืนอีกฝั่งหนึ่งแทน

เฉินฝานชิงแหงนหน้ามองเขา

อวางสบเข้ากับสายตาของเธอแล้วเอ่ยขึ้น “ “คุณชายสั่งให้ ผมเฝ้าคุณจนกว่าจะเสร็จ

เฉินฝานซิงรู้สึกได้ถึงหัวคิ้วของตัวเองที่กระตุกหนักๆ สอง

เธอเม้มปากแน่น ยื่นมือไปคว้าถุงที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมา เปิด ขณะกำลังสำรวจของในถุงอยู่นั้นเธอก็รู้สึกงงขึ้นมา

คิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นโจ๊กของหรูอี้ชวน

ไม่มีใครไม่รู้จัก หรูอี้ชวนศาลาริมน้ำมีกลิ่นอายความ คลาสสิกและบรรยากาศที่งดงาม

หน้าร้านไม่ใหญ่มากแต่ผักปลาอาหารข้างในกลับอร่อย ถูกปากทุกจาน

ในความเคยชินของการกินอิ่มนอนหลับ ผู้คนนับวันยิ่งให้ ความสำคัญการดูแลร่างกาย และอีกอย่างในหรูอี้ชวนจะไม่ เสิร์ฟแอลกอฮอล์ ต่อให้นำมาจากข้างนอก พวกเขาก็ไม่ อนุญาตเช่นกัน จะมีก็แค่น้ำเปล่าและน้ำชาเท่านั้น ขณะรับ ประทานอาหารก็ห้ามส่งเสียงเอะอะโวยวาย

ถึงแม้จะเป็นร้านเล็กๆ ที่มีกฎมากมาย

แวะไปบริการกันมากจนแน่นร้าน

แต่กลับมีลูกค้า
ด้านในที่นั่งไม่พอ ถ้าอยากเข้าไปก็ต้องยอมรอต่อคิว

อย่างว่าง่าย ดังนั้นอยากทานอาหารของหรูอี้ชวน ไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่า

คุณจะมีเงินมากหรือน้อย เธอเพิ่งจะแยกกับป๋อจึงชวน ยังไม่เกินครึ่งชั่วโมงเลยด้วย ซ้ำ โจ๊กของหรูอี้ชวนก็มาอยู่ตรงหน้าของเธอในเวลารวดเร็ว

ขนาดนี้…

เฉินผ่านซึ่งเริ่มที่จะอดสงสัยในตัวของผู้ชายคนนี้ไม่ได้เสีย

แล้ว

สีหน้าเรียบเฉยแกะห่อข้าวออก ความประหลาดใจก็เกิด ขึ้นอีกครั้ง แม้แต่กล่องและเครื่องใช้อื่นๆ บนโต๊ะอาหารก็ล้วน ทําจากไม้สลัก

พิถีพิถันจริงๆ

ยิ่งรสชาติของโจ๊กและกับข้าวต่างๆ ยิ่งไม่ต้องพูดถึง แต่ เธอกินเข้าไปได้คำเดียวก็ผงกศีรษะขึ้น

มองไปยังอวี่ยงที่กำลังจ้องมองเธออยู่