บทที่ 9 คำอธิบายของมนุษย์

“ซึ่งเหยวยังคงใส่ใจเพราะรู้ว่าเขามาเยี่ยมผู้ป่วยและเปลี่ยน รองเท้าคู่หนึ่งรองเท้าส้นสูงเหล่านี้กำลังเดินอยู่ข้างในและมันฟัง ดูรุนแรงและอึดอัดใจหัวใจของป้ายังไม่ดี

คำพูดของคุณแม่เชียงบอกตรงๆอย่างไม่ต้องสงสัย หมายความว่า เซี่ยเสว่ ไม่เข้าใจมารยาทพื้นฐาน เมื่อเธออายุ น้อยกว่ามันเป็นความขัดแย้งในครอบครัวและเมื่อเธออายุน้อย กว่าเธอก็เยาะเย้ยว่าเธอไม่ได้เรียนหนังสือ

“แม่คะหนูคิดว่าอารมณ์แบบนี้น่าจะสงบ ถ้าแม่ไม่สบายมันจะ ดีกว่าสำหรับหัวใจของแม่ใช่ไหม?” เซี่ยเสงี่ยิ้มและยิ้มตอบกลับ

แน่นอนเธอรู้ว่าการมาเยี่ยมผู้ป่วยไม่ควรสวมรองเท้าส้นสูง แต่เธอต้องสวมรองเท้าส้นสูงในที่ทำงานและวิ่งไปหาเธอเมื่อได้ รับโทรศัพท์เธอไม่มีเวลากลับไปเปลี่ยนรองเท้า มันไม่ยุติธรรม เลยที่จะพูดแบบนั้น

“เอ๊ะดูที่ปากเล็กนี่มันคงจะดีถ้าท้องนี้มีพลังเท่าปาก”

“ถ้าเซี่ยเสว่ไม่สามารถมีลูกได้บางทีฉันอาจช่วยค้นหาว่าสูตร คืออะไร” มู่ชิงเหยวพูดอย่างเท็จแสดงให้เห็นรอยยิ้มแห่งชัยชนะ

ที่สถานที่ที่เชียงม่มองไม่เห็น เซี่ยเสว่ยังต้องการกลับไปและได้ยินเสียงอีกครั้งที่ประตู

“แม่”นั้นคือเซียงชิงฉือ
เขาไม่ได้เดินทางไปทำธุรกิจเหรอ?

เซียงชิงฉือได้ยินคำพูดทั้งหมดของคุณแม่เชียงที่ว่าเซี่ยเสวมัน ทำให้เขาไม่มีความ แต่ไม่ต้องการเข้าไปในสาเหตุของความ รู้สึกไม่สบายใจเขาดึงมือของเซี่ยเสว่และได้ยินเสียงร้องของเซี่ย เสว่ เซียงชิงฉือคิดว่าเซี่ยเสาไม่ได้ ให้เขาดึงและหมุนไปรอบ ๆ เพื่อหาบาดแผลของเธอ

เซียงชิงฉือไม่ได้สังเกตเห็นความกังวลในน้ำเสียงของเขา โดย ไม่รู้ตัว

“คุณเจ็บตรงไหน”

“ชิงฉือ …” ซึ่งเหยว มองดูเซียงซิงฉือมุ่งเน้นไปที่เซี่ยเสว่ ก็ กำมืออย่างเงียบ ๆ พยายามเรียกเขาและจับความสนใจของเขา เซียงชิงฉือมั่นใจว่าเขาไม่เป็นไรดังนั้นเขาจึงมองออกไปและ

กล่าวทักทายกับ มู่ชิงเดียว

เซี่ยเสวไม่ได้ปรับตัวเข้ากับความกังวลของเซียงซิงฉือและ พวกเขาก็ยังไม่ได้คืนดีกัน นั้นทำให้พวกเขาผละออกไปเล็กน้อย และใช้มือใหญ่คว้ามือของเธอไว้

คุณแม่เชียงก็งงมากว่า “ลูกไม่ได้ไปคุยธุรกิจหรอ ทำไมลูก กลับมาแล้ว?”

“ยกเลิกแล้ว” เซียงชิงฉือตอบเบา ๆ

แน่นอนว่าเขาจะไม่พูดว่าการเดินทางเพื่อธุรกิจนั้นไม่ได้ถูก ยกเลิกเลยเพียงเพราะเมื่อตอนที่เขากำลังเตรียมขึ้นเครื่องบินเขารู้สึกไม่สบายใจบางสิ่งในใจของเขาไม่ได้รับการแก้ไขซึ่งทำให้ เขาอึดอัด แก้ปัญหาที่จะพูด

เมื่อเขากลับมาที่ บริษัท เขาพบว่าเซี่ยเสว่ไม่อยู่และไม่มีใคร

เห็นเขาเมื่อเขากลับมาที่บ้านพักดังนั้นเขาจึงมาโรงพยาบาล

“แม่ เซี่ยเสร่ ผมมีบางอย่างที่จะพูดกับเธอตามมาก่อนเถอะ” หลังจากนั้นเซียงซิงฉือพาเซียเสวออกไป

มู่ชิงเหยวขบฟันของเธอเมื่อเขาเข้ามาและออกไปกับผู้หญิง คนนั้น

มันคือ …

เซียงชิงฉือทําให้หล่อนจริง ๆ เหรอ?!

ไม่ได้! เซียงชิงฉือชอบเธอไม่เช่นนั้นเขาไม่จำเป็นต้องตอบเธอ และความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาไม่สามารถเทียบเคียงได้กับ ความสัมพันธ์การแต่งงานในสามปีนี้

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ ซึ่งเหยว ก็รู้สึกสบายใจขึ้นเล็กน้อย และอีกด้านหนึ่ง เซียงซิงฉือดึง เซี่ยเสวไปที่รถ

เซี่ยเสวมองที่ขากรรไกรที่ขบแน่นของเขาและไม่ได้พูดอะไร เลยเมื่อคืนนี้คำทั้งสอง “เล่นเหนื่อย” ดังก้องอยู่ในหูของเขา อย่างชัดเจน

“เมื่อคืนนี้ … ฉันพูดแรงไป” เซียงชิงฉืออ้าปากก่อน แม้ว่าเซี่ยเสว่รู้สึกประหลาดใจที่เขาจะก้มหัวเขาให้เธอ แต่เขาก็กลับไม่ได้ในสิ่งที่เขาพูดโดยเฉพาะสิ่งที่เรียกว่า “ของเล่น”

ทุกคนบอกว่าเธอไม่ได้ต่อสู้หรือคว้าตัวเธอมีบุคลิกอ่อนโยน เป็นส่วนหนึ่งของมันอีกอย่างคือเธอรู้ว่าเธอมีร่องรอยของความ บริสุทธิ์อยู่ภายใน เซียงซิงฉือไม่สามารถรักเธอได้ แต่ก็ไม่ สามารถดูหมิ่นเธอได้

เซียเสวยิ้มอย่างขมขื่น “ไม่เป็นไร”

“มันหมายความว่าอะไร

“เซียงชิงฉือ ฉันถามอะไรคุณหน่อยในการแต่งงานสามปีนี้ คุณโอเคไหม?”

เซียงซิงฉือไม่พูดดังนั้นเธอจึงพูดต่อ

” ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้เป็นหนึ่งเพราะความรัก ในตอนแรก แต่ ฉันก็เป็นภรรยาที่ดีอย่างตั้งใจคิดว่าบางทีเราสามารถไปต่อได้

แต่มซึ่งเหยวปรากฏตัวทำลายสภาพที่เป็นอยู่เดิม

“คุณคง … รักมซึ่งเหยวมากนั่นคือสาเหตุที่แม่ของคุณป่วย และอยู่ในโรงพยาบาล

เจียงหยานหยานรักมซึ่งเหยว… หลังจากที่เธอยอมรับความ จริงนี้แล้วเธอก็จากไปได้อย่างสมบูรณ์

เซียงชิงฉือไม่สามารถฟังได้อีกต่อไปแล้วเซี่ยเสว่ควรพูดอะไร

หลังจากได้รับรู้!
“เข้าถึงประเด็น!”

เซี่ยเสวกัดริมฝีปากล่างของเธออย่างที่ทำเป็นประจำราวกับว่า เชียงชิงฉือกำลังกระโดดรอบคอของเธอเมื่อคืนและบอกว่าเธอ ไม่ได้รับอนุญาตให้พูดสองค่าอีกครั้ง แต่เธอเชื่อฟังและเธอ อยากจะพูดถึงมัน

“การหย่าร้าง.”

“พูดอีกครั้ง”

เซี่ยเสว่เปล่งเสียงของเธอแผ่วเบา “การหย่าร้างนี้เป็นสิ่งเดียว ที่ฉันขอให้คุณทำในสามปีนี้”

เชียงชิงฉือกลั้นลมหายใจของเขาและอธิบายทีละคำว่า “เหตุผลที่ผมออกไปเมื่อวานนี้เป็นเพราะ ซึ่งเหยวป่วยเธอเรียก ผม ผมไม่สามารถบอกได้ว่าผมไม่รู้และแม่ของผมก็ปลอดภัย แล้วในเวลานั้น นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมผมถึงจบคุณเข้าใจไหม ”

หมายความว่ายังไงนั่นหมายความว่าคุณไม่มีความรู้สึก สําหรับเธอ! เซียหวู่รำพึงในใจ แต่เธอไม่ได้แสดงออกใด ๆ บน ใบหน้าของเธอ

“เธอกับผมเป็นแค่เพื่อน”

เพื่อน? เซียเสวีเยาะเย้ยเพื่อนจะแชทกันกลางดึกไหม เพื่อนจะ ถือเจ้าหญิงในพิธีสำหรับผู้ใหญ่หรือไม่? เพื่อนทิ้งแม่และภรรยา ไว้ข้างหลังเพียงเพราะโทรศัพท์

“คุณไม่เชื่อเหรอ?” อันที่จริงเซียงชิงฉือไม่มีความมั่นใจในประโยคนี้และแม้แต่ตัวเขาเองก็ยังไม่เข้าใจว่ามซึ่งเหยวมีความ หมายต่อเขาอย่างไรในอีกสามปีต่อมา

แต่ความเชื่อมั่นเพียงอย่างเดียวคือเขาไม่ต้องการหย่าร้างกับ

เซี่ยเสว!

เชียงชิงฉือมองไปที่เซี่ยเสด้วยความโกรธนัยน์ตาของเซียเส ทำให้เขารู้สึกราวกับว่าเขากลายเป็นคนโกหก

“ผมอธิบายให้คุณฟังแล้ว คุณต้องการอะไรอีก! อย่ามากกว่า นี้คุณก็รู้ว่าผมไม่ใช่คนที่สามารถอธิบายให้คนอื่นฟังได้

ดังนั้นเขาจึงอธิบายว่าเธอควรจะขอบคุณนั้นสิ

“ฉันไม่ต้องการอะไรเลยฉันต้องหย่า”

ในขณะที่เธอไม่ตกลึกเกินไปในขณะที่เธอยังสามารถในการ รักษาตัวเองได้

ตาของ เซียงชิงฉือเย็นชา “คุณแค่ต้องการหย่าเหรอ?” ใน ฐานะที่หยิ่งเหมือนกัน เขาก็หยิ่งพอที่จะวางลูกไปปล่อยไป)

“ใช่”

“ได้ผมจะทำเพื่อคุณ!” เซียงชิงฉือ ยิ้มด้วยความโกรธ “พรุ่งนี้ ผมจะให้ทนายร่างสัญญาการหย่าร้าง”

เซี่ยเสาหันหัวของเธอและมองออกไปนอกหน้าต่างมองขึ้นมา พร้อมกับเบิกตากว้างไม่อยากเปิดเผยความรู้สึกใด ๆ ต่อหน้า เขา เขาแล้วกระซิบว่า ‘ตกลง’
เห็นได้ชัดว่านี่คือความคาดหวังของเธอใช่ไหม? เธอควรจะมี ความสุขเธอควรหาคนที่จะเฉลิมฉลองเธอควรจะหาเสี่ยวชิงดื่ม และเฉลิมฉลองนั่นแหละ!

ระหว่างทางมีบรรยากาศเหมือนจะฆ่ากันในรถ

“ลงได้!” เซียงชิงฉือหยุดรถเมื่อเขาขับรถไปครึ่งทางแล้วสั่ง อย่างเย็นชา

เซี่ยเสน่หันกลับมาและพบว่านี่เป็นทางหลวงถ้าเธอลงจาก รถไฟที่นี่หมายความว่าเธอต้องเดินกลับ

“ผมบอกว่าลงได้!” ความโกรธของเซียงชิงฉือมาถึงจุดสูงสุด หากผู้หญิงคนนี้ยังไม่ลงจากรถอีกครั้งเขาไม่สามารถรับประกัน ได้ว่าเขาจะทำให้เธอหายใจไม่ออกไหม