บทที่ 1 ใครคือคุณนายเชียง

เมืองหลินโจว วิลล่าอานเหอ มีอาคารมากมายที่กระจัดกระจาย อยู่ มันมีความประณีตและสง่างามทั้งภายในและภายนอก

ทันทีที่ เชียงชิงฉือ เข้ามาเขาก็เห็นเซียเสวยืนอยู่ที่หน้าต่าง ฝรั่งเศส ที่สูงจากพื้นจรดเพดาน มือบอบบางขาวสะอาดถือแก้ว ใสปากของเธอยังมีร่องรอยของไวน์แดงอันหายาก ลำตัวช่วงบน ของเธอพิงกับหน้าต่างราวกับว่าเธอกำลังว่ายน้ำอย่างมีความสุข ในทัศนียภาพที่สวยงามภายนอกหน้าต่างนั้น ริมฝีปากของเธอ ยิ้มเล็กน้อยราวกับว่าเธอกำลังเศร้า

เมื่อเขาเดินเข้ามาและได้กลิ่นแอลกอฮอล์เล็กน้อยบนร่างกาย ของเธอ เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยก้าวไปข้างหน้าและคว้าแก้วไวน์ ก่อนที่ เซียเสาจะยกขึ้นจิบอีกครั้ง เซี่ยเสวมองไปที่มันสายตา ของเซียงซิงฉือมันค่อนข้างเย็นชา เมื่อมองไปที่เธอเขาก็ถาม อย่างเยือกเย็น “คุณเมาแล้วใช่ไหม”

เซี่ยเสว่ เปิดตาคู่สวยที่แวววาว เพราะความเมาทำให้ผิวของ เธอถูกกลบด้วยสีแดง

ทันใดนั้นเซี่ยเสวก็พุ่งเข้าหาเสียงชิงฉือ เพื่อไปเอาแก้วไวน์ใน

มือของเขา

“เอาคืนมา!”

เซียงชิงฉือโยนแก้วไวน์ทิ้ง เขาขมวดคิ้วและดึงเซี่ยเสวไปที่ห้องน้ำ

เชียงชิงฉือมองเซียเสวี ใบหน้าของเธอยังแดงอยู่แม้จะไม่มาก นัก จนถึงตอนนี้เธอก็ยังไม่ตอบสนองอะไร เขากวางมือไว้ข้าง

เธอ ใบหน้าของเธอนุ่มนวลราวกับนอนหลับอยู่ในฝ่ามือของเขา ความรู้สึกอบอุ่นและละเอียดอ่อนทำให้เขารู้สึกหมดความอดทน

เขาขยับมือเข้าหาใบหน้าของเซียเสาช้าๆ ด้วยมืออีกข้างหนึ่ง เซี่ยเสวดูเหมือนจะหมดความอดทนในความคลุมเครือ เชียง ซิงฉือหัวเราะในลำคอ จากนั้นเขาก็ยกมือออก

ในวินาทีถัดมา เซียเสวีโอบมือของเธอไปที่คอของเขา แต่ เหมือนเธอจะทำแรงไปทำให้มือของเธอกระแทกกันอย่างแรง เธอจึงซักมือกลับมาแล้วลูบมันเบาๆ

เซียงชิงฉือขยับออกจากเซี่ยเสบู่เพื่อปลดกระดุมคอของเขา ออก ดวงตาของเขามองเธอด้วยความพร่ามัว ทันใดนั้นร่างกาย ของเขาก็เซเข้าไปหาเธอ

ภาพผ่านฟ้าบนกระจกในห้องน้ำปรากฏชายและหญิงคู่หนึ่ง กําลังบดเบียดเขาหากัน…

เมื่อเซี่ยเสวตื่นขึ้นมาเธอมองไปที่ผ้าม่านกึ่งโปร่งไปยังท้องฟ้า ด้านนอกท้องฟ้าก็ไม่สว่างมากนัก

เธอนอนอยู่คนเดียวบนเตียงสีน้ำเงินเข้ม ร่างกายถูกคลุมด้วย ผ้านวมสีเดียวกันและหมอนด้านข้างยังคงเย็นเหยียบ เหมือนไม่มีใครมา

เมื่อดวงตาของเธอเปิดออกอีกครั้ง เธอมองอย่างว่างเปล่าไป บนท้องฟ้า หัวของเซี่ยเสวก็มีใบหน้าอันหล่อเหลาของเซียงซิงฉือ ผ่านเข้ามา ความทรงจำอันเลือนรางหลังจากดื่มไปเมื่อคืนก็ ชัดเจนขึ้นมา

เซี่ยเสน่หัวเราะอย่างขมขื่นลุกขึ้นจากเตียงอย่างช้าๆ เธอไป เปลี่ยนชุดใส่เชิ้ตสีขาวและชุดสูทสีดำ แต่งหน้าซีดๆของเธอและ ผูกผมตามปกติ

แม้ว่าเซี่ยเสวีเป็นภรรยาของเชียงชิงฉือแต่ก็ไม่ค่อยมีใครนัก เธอเป็นเพียงพนักงานธรรมดาในบริษัทเชียงชื่อ คนเดียวเท่านั้น ที่รู้จักตัวตนของเธอคือ เป็นเลขาพิเศษคนแรกที่อยู่ข้างเตียงชิง ฉือ

ขณะที่เซี่ยเสวกำลังส่งไฟล์และป้อนข้อมูลในห้องคอมพิวเตอร์ บนชั้นหก ลู่เย่นพาหญิงสาวคนหนึ่งเข้ามาที่ห้องคอมพิวเตอร์ และเสียงของเขาก็ลอยผ่านมาที่หูของเธออย่างเงียบๆ: “คุณคะ มิสเตอร์เชียงยังอยู่ในระหว่างการประชุม มิสเตอร์เซียงสั่งให้ฉัน พาคุณไปที่ห้องนั่งเล่นของเขาค่ะ แล้วเขาจะตามมาค่ะ ”

นิ้วมือของเซี่ยเสว่ยังคงขยับขึ้นและลงอย่างรวดเร็วบนแป้น พิมพ์และเธอเหลือบมองขึ้นไปที่ผู้หญิงคนนั้นเดินผ่านไป

เป็นบริษัทไหนกันที่มาเข้าเยี่ยมชมบริษัทเชียงซื่อ? เซียงชิงฉือ คงเป็นห่วงเรื่องความร่วมมือนี้จริง ๆ แล้วยิ่งการให้เลขาเป็น คนพาไปห้องพักของเซียงชิงด้วยตัวเอง ต้องสำคัญมากแน่ๆ
เสียงผู้หญิงที่นุ่มนวลดังขึ้นตอบรับคำของเล่นอย่างอ่อนโยน ดูเหมือนเธอจะรู้สถานการณ์ “ได้ค่ะ ฉันไม่มีปัญหา”

ปลายนิ้วของเซียเสก็ออกแรงกดแป้นพิมพ์ เพื่อทำให้เกิด แรงกระทบที่ดังขึ้น เสียงฝีเท้าของพวกเขาค่อย ๆ จางหายไป เช่นคงพาผู้หญิงคนนั้นขึ้นไปแล้ว เซี่ยเสวี่ยังคงได้ยินเสียงแว่วๆ ตามหลังของหญิงสาวที่ถามอะไรบางอย่าง

มือของเซี่ยเสน่หยุดพิมพ์บนคีย์บอร์ด โดยจ้องไปที่ทิศทางที่ หญิงสาวเดินจากไป

เสียงของผู้หญิงคนนั้นคุ้นๆ เหมือนเคยได้ยินที่ไหนสักแห่ง… ทันใดนั้นก็เกิดภาพจำพาดผ่านจิตใจของฉัน

เธอจําได้แล้ว!

คืนหนึ่งเธอที่มีประจำเดือน ตอนที่เธอกำลังไปดื่มน้ำ เธอเดิน ผ่านห้องทำงานของเซียงชิงฉือ เขาจ้องไปที่หน้าจอบางนั้นอย่าง ตั้งใจใบหน้าของเขายิ้มเล็กน้อยอย่างมีความสุข สีหน้าในแบบ ที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน มันให้ความรู้สึกที่แตกต่าง

และยังมีเสียงหัวเราะเบาๆของผู้หญิงดึงมาจากคอมพิวเตอร์

มาเป็นระยะ

เสียงผู้หญิงในความทรงจำที่ชัดเจนนั้น กับเสียงของผู้หญิงที่ เพิ่งผ่านไป

ถ้าเป็นผู้หญิงคนนั้น … ผู้หญิงที่เขาคุยวิดีโอตอนดึกคนนั้น เขาให้ลู่เย่นต้อนรับเธอด้วยตนเอง แล้วยังให้พาเธอไปที่ห้องนั่งเล่นของเขา …

หัวใจของเซี่ยเสวกระตุก เธออึดอัด หายใจไม่ออกชั่วครู่

หยางหลิ่วเดินเข้ามาพร้อมถือข้อมูลเธอไม่ได้ตระหนักว่าเซีย เสวกำลังคิดอะไรอยู่ เธอกำลังตื่นเต้นและประหลาดใจ เสียงของ เธอเบากว่าปกติไปกว่าครึ่งเสียง “เซียเสา เธอเห็นผู้หญิงคนนั้น ไหม คนที่คุณลู่เป็นพาขึ้นมา? ฉันเคยเห็นเธอตอนที่ฉันไปรับ ข้อมูลจากแผนกบุคลากรเมื่อเดือนที่แล้ว ฉันไม่คิดว่าเธอจะมาที่ นี้อีก แล้วเธอยังเดินไปทั่วบริษัทเลยละ เธอว่าคนนั้นเขามาจาก ไหน ”

“เมื่อเดือนที่แล้ว … เธอก็มาที่นี่เหรอ?”

“ใช่ฉันเห็นเธอที่ลิฟต์ทางฝั่งตะวันตกฉันเห็นด้วยตาของตัว เองเลยนะ เซียเสวี่เธอคิดว่าผู้หญิงคนนี้มาที่บริษัทของเราเพราะ อะไร เห็นได้ชัดว่าเธอไม่เคยมาที่นี้มาก่อน หรือว่าเธอจะเป็น .. คนนั้น ที่ลือกันว่าเป็นภรรยาของท่านประธานเซียง? ”

เซียหวางหัวของเธอลงและไม่สามารถมองเห็นเธอได้หยางหล ก็ยังรู้สึกตื่นเต้น ในขณะที่ไม่ลืมที่จะดูว่าผู้จัดการแผนกคนใดที่ส่ง ผ่าน โดยการตะโกนใส่พวกเขาเพื่อหารือเกี่ยวกับหัวหน้าส่วนตัว

เซียเสวก้มศีรษะของเธอทำให้ไม่สามารถเห็นได้ว่า เธอกระ สับกระส่าย เธอไม่ลืมที่จะมองซ้ายและขวาเพื่อป้องกันไม่ให้ผู้ จัดการแผนกผ่านมาได้ยิน

“ท่านประธานเชียง … ภรรยาของท่านประธานเซียงไม่ใช่ผู้ หญิงคนนั้น” เซี่ยเสว่พูดอย่างหนักแน่น
หยางหลิ่วประหลาดใจกับใบหน้าของเซียเสาที่ดูมั่นใจมาก ที่ แท้เซี่ยเสวไม่เพียงจริงจังและพิถีพิถันในงานของเธอเท่านั้น แต่ เธอมีส่วนร่วมในการคาดเดาเรื่องซุบซิบด้วย แถมยังแสดงความ คิดเห็นของเธออย่างมั่นใจราวกับว่าเธอเห็นใบหน้าที่แท้จริงของ นางเซียงแล้ว

น้ำเสียงของเธอเปลี่ยนไปด้วยความตกใจ เธอรู้ได้ยังไง!”

หัวใจของเซี่ยเสานั้นเต็มไปด้วยความเศร้าหมองที่เธออธิบาย ออกไปไม่ได้ “ฉันเพิ่งรู้”

ใจของหยางหลิ่วกระตุกอย่างตกใจ

“ถ้ามันเป็นเรื่องจริงฉันจะคุกเข่าให้เธอเซียเสว่ ถ้าเธอไม่พูด มันจะกลายเป็นบล็อกบัสเตอร์ทันทีที บอกฉันมา! เธอเคยเห็น ภรรยาของประธานเซียงเซีย “คนนั่น” หรือไม่?

เซี่ยเสวนสายหัวของเธอ และก่อนที่หยางหลิ่วจะถามต่อ ตา ของเซี่ยเสวก็เหลือบมองไปข้างนอก “หยางหลิ่วดูเหมือนว่าผู้ จัดการหวางกำลังมา

หยางหลิ่วเงียบไปทันทีแล้วกลับไปนั่งอย่างสงบเรียบร้อย

ผู้จัดการหวางเป็นผู้หญิงในวัยสี่สิบ อายุของเธอไม่ใช่เรื่อง สำคัญเลย ทันทีที่เธอตรวจรายงานที่ส่งไป ไม่มีทางเลยที่เธอจะ ไม่ได้รับคำวิจารณ์จากเธอ

หลังจากที่หยางหลิ่วกลับไปที่แผนกของตัวเอง เซียเสาเองก็ กลับไปป้อนข้อมูลต่อไปหลังจากนั้นครู่หนึ่งเธอดูกลุ่มของอักขระที่อ่านไม่ออกบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ที่ถูกพิมพ์โดยไม่ตั้งใจ ทำให้เธอล้างข้อมูลและป้อนข้อมูลใหม่อีกครั้ง

แม้ว่าเธอไม่ต้องการยอมรับมัน แต่ใจของเธอก็เสียใจมาก อักขระที่หนาแน่นภายในถูกรวมเข้าด้วยกัน แต่ไม่มีวิธีการลบ และเขียนเหมือนคอมพิวเตอร์

ผู้หญิงคนนั้นเป็นอะไรกับเซียงชิงฉือ

คนรักของเซียงชิงฉือคือ… เธอเหรอ?