ตอนที่ 4 เข้าไปสู่อ้อมแขน

“เถียวเดียวเชียนจ่านผ่านซิง ยิ่งอึ้งชวนอื่นเหอ (พันดารา เกลื่อนฟ้าอันแสนไกล หนึ่งเส้นสายทางช้างเผือกอันสมบูรณ์) ชื่อดี จึงชวน แกว่างั้นไหม?”

หญิงชราหันหน้ามาขอความเห็นจากหลานชาย โดยมี สายตาขุ่นเป็นสัญญาณแกมเตือนอยู่กลายๆ

ราวกับว่าขืนป๋อจึงชวนพูดคำว่า “ไม่” ออกมาแม้แต่คำ เดียว เธอจะตัดลิ้นเขาให้ขาดเป็นสองท่อนเสียตรงนั้น

เขายิ้มด้วยสายตาที่ฉาบไปด้วยความระอิดระอา ก็แต่ก็

ยอมพยักหน้าเออออ

“ครับ เป็นชื่อที่เพราะมาก!

“เหมาะสมกันมากด้วย!

หญิงชรายกคิ้วขึ้นพูดอย่างได้ใจแล้วจึงหันไปพูดกับฝาน

“มาชิจะผ่านชิง จะแนะนำให้รู้จักนี่หลานชายย่า

ป้อง

ซิง

ชวน”

เฉินฝานซิงเงยหน้ามองชายที่ยืนอยู่อีกด้านตั้งแต่แรก โดยที่คาดไม่ถึงว่าอีกคนจะเป็นเจ้าของนัยน์ตาสีดำขลับทอประกายลุ่มลึกราวกับแสงแวววาวจากเพชรนิลจินดา

ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา เพียบพร้อมสมบูรณ์แบบ แต่ ยืนอยู่ตรงนั้นก็รับรู้ได้ถึงความสง่าและสูงส่ง

ชายคนนี้แค่มองจากบุคลิกนิสัยก็รู้แล้วว่าไม่ใช่คน ธรรมดา!

ดูเหมือนว่าเธอจะเคยเจอเขามาก่อน แต่ก็นึกไม่ออกว่าที่

ไหน!

ไม่แน่เธออาจจะจำผิดไปเอง คนที่ดูโดดเด่นขนาดนี้ คง ยากที่จะทำให้ใครลืมเขาได้เสี้ยวนาที

เธอสงสัยกับคำพูดของหญิงชราที่ยังติดอยู่ในหูสักพัก เธอมองกลับไปยังชายหนุ่มอีกครั้งและอดที่จะรู้สึกอึดอัดใจไม่ ได้

เกี่ยวเดียวเซียนจ่านผ่านซิง ยิ่งอึ้งอี้ชวนอึนเหอ (พันดารา เกลื่อนฟ้าอันแสนไกล หนึ่งเส้นสายทางช้างเผือกอันสมบูรณ์)

ป๋อจึงชวน…

เขียนจ่านผ่านชิง ชวนอื่นเหอ….. (พันดาราเกลื่อนฟ้า หนึ่งสายทางช้างเผือก….)

มันดู… โอเวอร์ไปหน่อย

ดวงตาสีหมึกฉาบไปด้วยความหลักแหลมที่ยากเกินใคร จะคาดเดา ดูเหมือนเขาจะรับรู้ได้ถึงความอึดอัดของอีกฝ่ายแสงสว่างสะท้อนเข้ากับนัยน์ตา เขายื่นมือออกไปอย่างสุภาพ แล้วเอ่ยขึ้นก่อน

“สวัสดีครับ ผมป๋อจึงชวน

“สวัสดีค่ะ ฉันเฉินฝานซิง”

ขณะที่พูดเธอเองก็ยื่นมือออกไปเช่นกัน เธอพยายามยึด ตัวขึ้นแต่ก็ต้องชะงักกลางคัน

เพราะนั่งย่อตัวอยู่นานจนขาซาบวกกับเอวที่เพิ่งได้รับบาด เจ็บมาสดๆ ร้อนๆ แค่ขยับกายเพียงนิดอาการชาก็แล่นแปลบ ขึ้นมา ทันทีที่ขาอ่อนแรงลง ร่างทั้งร่างเสียหลักไปข้างหลัง

“ระวัง”

ตากลมเบิกกว้างด้วยความตระหนักอย่างไม่เคยเป็นมา ก่อน ทันใดนั้นเสียงทุ้มเย็นก็ดังขึ้นเหนือศีรษะ

พริบตาเดียวแขนแกร่งก็คว้าหมับเข้าที่เอวก่อนจะรั้งร่าง เธอกลับไป

เฉินฝานชิงปะทะเข้าในอ้อมแขนของป๋อจึงชวนทันที

กลิ่นหอมสดชื่นจางๆ พัดโชยเข้ามา เฉินฝานซิงยิ่งทำตัว

ไม่ถูกเข้าไปใหญ่

การตอบสนองอย่างฉับพลันเริ่มทำงานแขนทั้งสองข้างยื่น ขึ้นเพื่อจะดันตัวเขาออก ทว่าสองขาที่เกิดอาการเสียวแปลบ หลังการขาทำให้เธอชวนเซจนถลากลับเข้าสู่อ้อมแขนของเขาอีกครั้ง

สัญชาตญาณการเอาตัวรอดสั่งการให้เธอคว้าไหล่แกร่ง เข้ามายึดเอาไว้

ขณะเดียวกัน มือที่โอบรับเอวของเธออยู่ก็ได้ออกแรงยก ร่างเธอขึ้นมาอีกครั้ง

เฉินฝานซิงกัดฟันแน่น สองครั้งสองคราที่ตกอยู่ในอ้อม แขนของอีกฝ่ายทำให้เธออายจนแทบพลิกแผ่นดินหนี

“อย่างเพิ่งขยับ

เสียงทุ้มขัดขึ้นทำให้เฉินผ่านซึ่งเลิกล้มความคิดที่จะออก จากตรงนี้ทันที อุณหภูมิของฝ่ามือที่รัดช่วงเอวเธอไว้อย่างแนบ แน่นส่งความร้อนผ่านเนื้อผ้า

แก้มของเธอแนบอยู่ตรงกลางอกจนสามารถได้ยินเสียง หัวใจที่เต้นรัวของอีกฝ่ายได้อย่างชัดเจนราวกับว่ามีใครลั่น กลองอยู่ในนั้น

เธอใจเต้นระส่ำ จนในที่สุด ใบหน้าซีดเซียวก็ขึ้นที่แดงระ

เรื่อ

เธอเพิ่งเคยแนบชิดกับใครขนาดนี้เป็นครั้งแรก ถึงแม้จะ คบหากับซูเพิ่งมาหลายปี แต่อย่างมากทั้งคู่ก็ไม่เคยทำเกินไป กว่าโอบกอดกันเบาๆ ตามมารยาท ขนาดที่แทบสัมผัสได้ไม่ ถึงไออุ่นของอีกฝ่ายเลยด้วยซ้ำ

เป็นอย่างนี้ จนเธอเองก็ชินไปเสียแล้ว
ป๋อจึงชวนรู้สึกได้ถึงร่างบาง ในอ้อมแขนที่เขาแทบจะ สามารถประคองไว้ได้ด้วยครึ่งฝ่ามือ คิ้วสวยกำลังขมวดเข้าหา

กันมั่น