บทที่ 8 เจ้าของโรงน้ำชานามอาเซียน

ครานี้เขาเป็นฝ่ายเดินวนรอบร่างของนาง เขาเดินวนอยู่สาม รอบสํารวจนางจนทั่วแล้วพยักหน้าเหมือนเข้าใจในบางสิ่ง

“เจ้าไม่ใช่มนุษย์แต่เป็นเซียน เป็นเซียนที่ตบะสูงส่งเสียด้วย” เขาหรี่ตา “เจ้าจะโกหกข้าว่าไม่รู้ว่าเข้ามาที่นี่ได้อย่างไรหรือ

“เอ่อข้า ไม่รู้จริงๆ ขอรับ”

“เจ้าเป็นสตรี” เขาเอ่ยต่อ

ฮวาเล่ห์หยวนไม่อาจสัมผัสไอเซียนจากบุรุษผู้นี้ได้ เหตุใดเขา จึงสัมผัสตบะของนางได้กันนะ โลกภายนอกตำหนักทักษิณของ เจ้าแม่คงมีอีกหลายสิ่งที่นางไม่รู้ ครั้นเห็นสายตารู้ทันของเขา แล้วก็ได้แต่ทอดถอนใจ นางไร้ซึ่งความสามารถในการปลอมตัว เสียจริงหากดึงดันไม่ยอมรับว่าตนเองเป็นสตรีเห็นทีว่าจะทำให้ ตนเองขายหน้าผู้อื่นเปล่าๆ

“ข้ายอมรับ”

เมื่อโดนจับได้นางจึงเปิดหมวกออก ครานี้ดูเหมือนว่าผู้ที่ลม หายใจติดขัดจะกลายเป็นเขา เขาหยุดมองนางคล้ายตื่นตะลึงอยู่ ชั่วครู่

“เพราะตบะของท่านเซียนกล้าแข็งเลยฝ่าขายอาคมของข้าเข้า มาได้เรื่องนี้ไม่แปลก แต่ที่แปลกคือท่านเขียนมาที่นี่ด้วยเรื่องใด ปกติเซียนชั้นสูงนอกจากพวกที่องค์เง็กเซียนส่งมาทำสงครามบทที่ 8 เจ้าของโรงน้ำชานามอาเซียน

ครานี้เขาเป็นฝ่ายเดินวนรอบร่างของนาง เขาเดินวนอยู่สาม รอบสํารวจนางจนทั่วแล้วพยักหน้าเหมือนเข้าใจในบางสิ่ง

“เจ้าไม่ใช่มนุษย์แต่เป็นเซียน เป็นเซียนที่ตบะสูงส่งเสียด้วย” เขาหรี่ตา “เจ้าจะโกหกข้าว่าไม่รู้ว่าเข้ามาที่นี่ได้อย่างไรหรือ

“เอ่อข้า ไม่รู้จริงๆ ขอรับ”

“เจ้าเป็นสตรี” เขาเอ่ยต่อ

ฮวาเล่ห์หยวนไม่อาจสัมผัสไอเซียนจากบุรุษผู้นี้ได้ เหตุใดเขา จึงสัมผัสตบะของนางได้กันนะ โลกภายนอกตำหนักทักษิณของ เจ้าแม่คงมีอีกหลายสิ่งที่นางไม่รู้ ครั้นเห็นสายตารู้ทันของเขา แล้วก็ได้แต่ทอดถอนใจ นางไร้ซึ่งความสามารถในการปลอมตัว เสียจริงหากดึงดันไม่ยอมรับว่าตนเองเป็นสตรีเห็นทีว่าจะทำให้ ตนเองขายหน้าผู้อื่นเปล่าๆ

“ข้ายอมรับ”

เมื่อโดนจับได้นางจึงเปิดหมวกออก ครานี้ดูเหมือนว่าผู้ที่ลม หายใจติดขัดจะกลายเป็นเขา เขาหยุดมองนางคล้ายตื่นตะลึงอยู่ ชั่วครู่

“เพราะตบะของท่านเซียนกล้าแข็งเลยฝ่าขายอาคมของข้าเข้า มาได้เรื่องนี้ไม่แปลก แต่ที่แปลกคือท่านเขียนมาที่นี่ด้วยเรื่องใด ปกติเซียนชั้นสูงนอกจากพวกที่องค์เง็กเซียนส่งมาทำสงคราม
ฮวาเยห์หยวนรีบประสานมือรับร้อมกายตอบอย่างเกรงใจ คนผู้นี้สุภาพอ่อนโยนยิ่งท่วงท่าของเขาช่างงดงามราวกับกำลัง ร่ายรำอยู่ท่ามกลางท่วงทำนองอันไพเราะไม่ว่าจะขยับทำสิ่งใด ล้วนน่ามองดึงดูดใจ

“ท่านอาเซียนเป็นข้าเองที่เสียมารยาท” นางกล่าวอุบอิบสติ พลันล่องลอย

เขาเงยหน้ามองนางส่งยิ้มน่ารักสดใสกลับมาให้ แล้วเอ่ย อย่างอ่อนโยน

“เราสองคนขอโทษกันไปมาเห็นท่าว่าวันนี้คงได้ยืนอยู่เช่นนี้ ข้าขอเสียมารยาทถามนามของท่านเซียน”

“ข้ามีนามว่าฮวาเย่ห์หยวน รบกวนท่านอาเซียนแล้ว”

เขายิ้มงดงามอบอุ่นมาให้นางอีกครั้ง ฮวาเล่ห์หยวนจึงยิ้ม ตอบ ทั้งคู่สนทนาอย่างถูกคอกันอยู่ชั่วครู่ เป็นเพราะกิริยาเป็น กันเองของเขาทำให้เซียนจิ้งจอกน้อยลดอาการประหม่าเมื่อพูด คุยกับเขาลงไปได้มาก

ฮวาเย่ห์หยวนเล่าเรื่องที่นางต้องการสมัครงานให้เขาฟัง อา เขียนรับปากตกลงรับนางโดยทันใด

“ข้ายังไม่ได้แสดงฝีมือให้ท่านดูเลย” นางกล่าวพลางกินขนม ดอกกุ้ยฮวาที่อาเซียนนำมาให้อย่างเอร็ดอร่อย ใช่นางยอมรับ ว่าหิวมากหิวยิ่งนัก แม้จะดูไร้มารยาทของสตรีที่พึงมีแต่ความหิว นี้ทำให้นางลืมเรื่องพวกนั้นที่ตำหนักเจ้าแม่กวนอิมพร่ำสอนมา เสียสิ้น
“ข้าจะรอชมวันแสดง หวังว่าท่านจะไม่ทําให้ข้าผิดหวัง

เขาหัวเราะเบาๆ เมื่อเห็นท่าทางหิวโหยของนาง นางจะแตก ต่างจากเซียนผู้อื่นอยู่มาก บริสุทธิ์สดใสนักแล้วเซียนน้อยเช่นนี้ ออกมายังโลกที่เต็มไปด้วยปีศาจโดยไม่เกรงกลัวอันตรายได้ อย่างไร เซียนเกิดใหม่ก็ประดุจทารกมีเนื้อที่เหล่าปีศาจ โปรดปรานนัก แต่อาเซียนก็หาได้ถามสิ่งใดเพื่อเป็นการล่วงเกิน นางออกไป