ตอนที่ 9 เธอและเขาก้าวข้ามคืนวันที่ ยากลำบากไปด้วยกัน

ตอนที่ 9 เธอและเขาก้าวข้ามคืนวันที่ยากลำบากไปด้วยกัน

เฉินผ่านชิงแสดงท่าที่ประหลาดใจ เธอกะพริบตาปริบๆ ก่อนจะระเบิดหัวเราะออกมา

“ขอโทษที เป็นความผิดฉันเองค่ะ

ป๋อจึงชวนมองรอยยิ้มที่ประดับอยู่บนใบหน้าสวยราวกับมี กระแสคลื่นซัดสาด ในดวงตา

“คุณชาอะไร”

“ดูเหมือนฉันไม่ค่อยเข้าใจคุณสักเท่าไหร่ นึกไม่ถึงเลยว่า คนที่อ่อนโยนและไม่ชอบเป็นจุดสนใจอย่างคุณจะพูดอะไรแบบ นั้นกับเขาเป็นด้วย มันดูขัดกับภาพลักษณ์ของคุณมากเลยที เดียว”

“ถูกต้อง ถ้าคุณฟังประโยคนี้เข้าใจก็ไม่มีอะไรผิดพลาด

“แต่ว่า คุณเฉินทุกสิ่งทุกอย่างล้วนมีทั้งที่เป็นเนื้อแท้และ เปลือกนอก เนื้อแท้ไม่มีวันเปลี่ยนแปลงไปตากาลเวลา แต่ เปลือกนอกจะเปลี่ยนไปตามการเปลี่ยนแปลงของเงื่อนไข ดัง นั้นถ้ามัวแต่ดูสิ่งที่เป็นเพียงเปลือกนอก ก็ไม่มีวันได้เห็นหน้าตาจริงๆ ของสิ่งนั้นๆ

“ภาษิตว่า คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจ! คุณจะมองคนที่ภายนอก จริงๆ นะเหรอ”

เสียงหัวเราะถูกกลืนหายไปอย่างช้าๆ และถูกแทนที่ด้วย ความเย็นชา

แน่นอนว่าเธอไม่ใช่คนอย่างนั้น

แค่เฉินเซียนโหรวคนเดียวก็เพียงพอแล้วสำหรับบทเรียน เรื่องสังคมและธาตุแท้ของคนในชาตินี้

เธอสูดหายใจเข้าเต็มปอดก่อนจะพ่นลมออกมา

“ดังนั้นนะคุณป๋อพวกเราไม่เหมาะสมกันแม้แต่น้อย…ฉัน ไม่เข้าใจคุณเลยจริงๆ แม้แต่เปลือกนอกของคุณฉันก็ยังมอง ไม่ออก แล้วจะไปเข้าใจเนื้อแท้ของคุณได้ยังไง

“อีกอย่างเลิกกับแฟนเก่าไม่ถึงนาที ฉันยังไม่ทันได้ทำใจ อะไรเลย จู่ๆ จะให้ฉันเริ่มต้นความสัมพันธ์ครั้งใหม่ ฉันก็เกรง ว่าจะทำไม่ไหว ฉันเปล่าดูถูกคุณนะ….

“ผมไม่ได้ต้องการคำตอบจากคุณตอนนี้ คุณถามเหตุผลที่ ผมตามคุณมา ผมก็แค่ตอบคำถามของคุณก็เท่านั้น การตัดสิน ใจจีบคุณคือเรื่องของผม และผมก็ไม่ชอบให้ใครมาควบคุม การตัดสินใจของผมด้วย

ป๋อจึงชวนนิ่งไปสักพัก ราวกับกำลังรอดูปฏิกิริยาของอีก ฝ่าย ก่อนจะเอ่ยขึ้น
“แน่นอนว่า สุดท้ายแล้วคุณจะปฏิเสธหรือไม่นั่นก็เรื่อง ของคุณ แต่ผมจะปฏิเสธคำปฏิเสธของคุณ!

“ผมยินดีให้คุณเข้ามาทำความรู้จักเนื้อในของผมได้ทุก เมื่อ!

เฉินผ่านซึ่งตกอยู่ในความงงงวย ขณะที่มองป๋อจึงชวน เดินจากไปแต่ก็ไม่ได้พูดสิ่งใดออกมา

หลังจากที่ห้องทั้งห้องเหลือเพียงเธอคน เนิ่นนานกว่าเธอจะค่อยๆ ตื่นจากภวังค์

คนเดียว เป็นเวลา

ใบหน้าที่ไม่สื่ออารมณ์ใดๆ มาตลอด จู่ๆ มุมปากก็ได้ ค่อยๆ แย้มขึ้นอย่างเบาบาง

ปฏิเสธหรือไม่ปฏิเสธเป็นเรื่องของเธอ ปฏิเสธคำปฏิเสธ

ของเธอคือเรื่องของเขา

แล้วเธอเลือกอะไรได้บ้าง

หมายความว่าที่คุยกันตั้งนานสองนานเมื่อครู่สรุปสั้นๆ

ได้ประโยคเดียวคือ…

เธอตกลง?

ผู้ชายคนนี้เนี่ยจริงๆ เลย….

เฉินฝานซึ่งส่ายหน้าอย่างขบขันเข้าไปใต้ผืนผ้าห่มก่อนจะหันไปสอดกาย
เธอถอนหายใจออกเฮือกใหญ่เมื่อพบว่าน้ำย่อยใน กระเพาะเริ่มทำงานแต่ห้องของเธอแม้แต่โซฟาเสริมสักตัวยัง ไม่มี

เธอยึดกายขึ้นกดน้ำจากกาน้ำร้อนข้างเตียง ยกขึ้นมา ดื่มหนึ่งแก้วก่อนเอนตัวลงไปนอนอย่างเดิม

ทุกๆ อย่างชวนให้เธอคล้อยหลับไปเองโดยที่เธอไม่ได้ สังเกตเลยว่าในเวลาแบบนี้คือเวลาที่ต้องการใครสักคนคอย อยู่ข้างกายมากที่สุด

ความเคยชินทำให้ทุกอย่างกลายเป็นเรื่องธรรมดา สำหรับเธอไปแล้ว ตั้งแต่กลับมาจากฝรั่งเศสเมื่อสามปีก่อนเธอ ก็ได้ซื้อคอนโดอยู่เพียงลำพัง

ป่วยก็ป่วยเอง เฝ้าไข้ก็เฝ้าเอง ฉีดยา ให้น้ำเกลือก็ทำเอง

ทั้งนั้น

ถึงแม้เธอจะมีซูเหิง แต่ก็มีบ้างที่เธอต้องดูแลตัวเอง

สามปีก่อนสกุลซูถูกฟ้องร้องเพราะปัญหาคุณภาพ ผลิตภัณฑ์เครื่องสำอาง หลังจากชดใช้ค่าเสียหายจำนวน มหาศาลหนี้สินก้อนโตก็ตามมา

ในตอนนั้นเธอเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศได้ไม่นาน แม้แต่บริษัทพีอาร์เพียงหนึ่งเดียวที่แม่ของเธอทิ้งไว้ให้ก็ไม่ทัน ได้เข้าไปรับช่วงต่อเธอก็มาทำงานให้กับบริษัทของซูเหิงเลย

ในช่วงแรกเธอติดตามเขาไปออกงานสังคมทุกประเภทจนสุดท้ายทั้งคู่ก็แยกย้ายกันไปออกงานสังคมของตัวเอง

ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งที่เธอถูกพวกนักลงทุนหลอกชุบมือเปิบ

ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งที่เธอดื่มจนเมาเละและอ้วกออกมาจน

หมดไส้หมดพุง!

และไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งที่ในลิ้นชักคอนโดหรือบริษัทของ เธอเต็มไปด้วยยาแก้โรคกระเพาะ

เธอทั้งต้องดูแลบริษัทพีอาร์ที่แม่ของเธอทิ้งไว้ให้ อีกทั้ง ต้องยื่นมือไปช่วยบริหารงานฝ่ายพีอาร์ของบริษัทสกุล ยิ่งไป กว่านั้นเธอยังต้องรับผิดชอบเป็นผู้นำทีมนักปรุงน้ำหอมของ แผนกพัฒนาของบริษัทสกุลของเขา