ตอนที่ 33 การโดนคุณทำลายน้ำใจ กลับเป็นสิ่งที่ตรงใจผมมากกว่าเสียอีก

“ผมต้องการคุณ!”

คำพูดทุ้มต่ำและกระชับดังขึ้นอีกครั้ง

แม้จะออกมาจากน้ำเสียงที่แผ่วเบา แต่ฤทธิ์ของมันร้าย แรงพอที่จะบีบรัดก้อนเนื้อกลางอกของเธอ

หัวใจของเธอเต้นอย่างบ้าคลั่ง

เธอรวบมือเข้ามาแล้วกลับมานั่งตัวตรงอีกครั้ง

เหม่อมองสายฝนข้างนอกรถผ่านหน้าต่างที่ดูท่าแล้วว่าจะ ตกหนักขึ้นกว่าเก่า ใช้ความพยายามอยู่พักใหญ่เพื่อทำให้ หัวใจที่เต้นไม่หยุดค่อยกลับมาเต้นในจังหวะปกติ

ความเงียบเข้าปกคลุมในห้องโดยสาร หยาดฝนข้างนอก เกาะตัวเข้าด้วยกันค่อยๆ ไหลลงมาบนหน้าต่างรถ เบลอ ทัศนียภาพข้างนอกรถไปอย่างช้าๆ

เป็นเวลาเนิ่นนานกว่าเธอจะเอ่ยขึ้นอีกครั้งในลำคอ

“คุณพูดถูก ฉันควรจะเริ่มต้นใหม่ ยินดีด้วยที่คุณได้กลาย เป็นผู้ชายคนแรกในชีวิตใหม่ของฉัน?
ป๋อจึงชวนเลิกคิ้ว

“เปลี่ยนการพูดซะไหม ไม่ใช่ผู้ชายคนแรก ต้องเป็นผู้ชาย คนเดียวเท่านั้น”

เงินฝานซึ่งกำมือที่วางอยู่หน้าลำตัวแน่น

เธอลังเลอยู่สักพัก ในใจคิดถึงแต่สิ่งที่เขาเพิ่งพูดออกมา หัวใจก็อดที่สั่นไหวไม่ได้

“ป๋อจึงชวน…ฉันไม่รู้ว่าจะเชื่อใจคุณได้ยังไง

เธอพูดสิ่งที่ไม่ตรงกับใจออกมาอย่างยากลำบาก

ไม่ใช่ว่าไม่อยากเชื่อใจ แต่เธอแค่ไม่อยากจะให้มันจบ แบบครั้งที่ผ่านมา

เธอเองก็เคยเชื่อใจเริงอย่างไร้ข้อแม้มาก่อน เวลาแปด ปีทําให้เธอไม่แคลงใจเลยแม้แต่น้อย

แล้วสุดท้ายล่ะ

แบบนี้จะทำให้เธอไว้ใจผู้ชายที่เจอกันเพราะพรหมลิขิตได้

ยังไง

จะให้เธอเอาชีวิตเป็นเดิมพันง่ายๆ แบบนี้?

ทำไม่ได้ เธอทำไม่ได้จริงๆ

การหลีกหนีจากความเจ็บปวดเป็นพื้นฐานของมนุษย์ ไม่มี จะมาบังลมบังฝนให้เธอได้ เธอจึงต้องปกป้องตัวเองเหมือนเม่นตัวหนึ่งก็ไม่เลวเหมือนกัน

เขากวาดตามองเธออย่างราบเรียบก่อนพูดขึ้นด้วยน้ำ เสียงเรียบว่า

“นั่นมันหน้าที่ของผม

** เธอแหงนหน้ามองเขา

“จะทำให้คุณไว้ใจผมได้ยังไง เป็นหน้าที่ของผม

เขาทวนคำพูดอีกครั้งแล้วค่อยๆ คลี่ยิ้มออกมา ดวงตาสี นําขลับฉาบไปด้วยแสงสะท้อนจางๆ

“ถ้าได้คุณมาง่ายๆ งั้นสายตาของผมก็คงจะมีปัญหาแล้ว ล่ะ การโดนคุณทำลายน้ำใจกลับเป็นสิ่งที่ตรงใจผมมากกว่า เสียอีก”

เธอชะงักไปค่อนวัน รู้สึกว่าผู้ชายตรงหน้าเธอนี้จะกินแรง

อยู่เอาการ

เธอคงรับมือได้ยากพอควร

สุดท้ายเธอทำได้เพียงยกมือขึ้นกุมหน้าผากเกลี้ยงเกลา อย่างหน่ายใจ พ่นลมหายใจออกมาเบาๆ

“แค่คุณสบายใจก็พอแล้ว”

“รอคุณยอมรามือคงไม่ใช่เรื่องง่าย

เสียงในลำคอของเขาเปี่ยมไปด้วยความสุข บรรยากาศในรถที่เต็มไปด้วยแรงกดดันเมื่อครู่กลับมีชีวิตชีวาขึ้น

“ฉันยังไม่ได้ตอบตกลงนะ

บรรยากาศดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัดทำให้เฉินผ่านซึ่งรู้สึกว่า อาการของเขาเหมือนชายหนุ่มที่เพิ่งขอหญิงสาวแต่งงานได้ สําเร็จ

“ผมรู้” รอยยิ้มของเขาไม่ได้กว้างน้อยไปกว่าเดิม

“แล้วคุณดีใจอะไร”

“สิ่งที่คุณพูดเมื่อกี้ ไม่ได้หมายความว่าคุณยอมให้ผมจีบ คุณได้หรอกเหรอ

“…ลาก่อน”

เฉินผ่านชิงลอบขบริมฝีปาก ความเคอะเขินปรากฏขึ้นบน รู้ว่าเขาฉลาดหลักแหลมแค่ไหน แต่การตอบโต้แบบนี้มัน

ใบหน้าสวย

เร็วเกินไปแล้ว เธอก็แค่ไม่อยากรับมือกับเขาต่อ จะยอมหรือไม่เธอเลือก

ได้ที่ไหน

ถ้าเธอไม่ยอมด้วยเขาจะยอมยกธงขาวว่างั้น?

คําตอบคงไม่ต้องคิดนาน

ว่าจบเธอก็หันไปเปิดประตู ทว่าป๋อจึงชวนกลับยื่นมือมางมือเธอเอาไว้

ฝ่ามือใหญ่อบอุ่นกอบกุมเรียวนิ้วขาวนวลปานดอกโหรว ผิวหนังที่สัมผัสกัน โดยตรงจนเธอแข็งที่อไปทั้งตัว

“คุณ…จะทําอะไร

“ฝานซิง”

เสียงทุ้มและน่าหลงใหลค่อยๆ กังวานในห้องโดยสาร รถยนต์แคบ

สองคำดูเหมือนจะเคี่ยวอยู่ในลำคอของเขาเนิ่นนาน ริม ฝีปากและฟันพึมพำด้วยเสียงเป็นธรรมชาติและชวนฟัง

คิ้วของเธอกระตุกเบาๆ