ตอนที่ 26 นางฟ้าบนดิน

เมื่อเห็นว่าในที่สุดป่อจึงชวนก็เคลื่อนสายตามาหยุดที่เธอเสียที เธอจึงได้ปริปาก

“คุณชายไปพักก่อนเถอะค่ะ ไม่งั้นนายหญิงท่านจะเสียใจ เอานะคะ”

เสียใจที่ความพยายามทั้งหมดของท่านสูญเปล่า

ป๋อจึงชวนยกมือขึ้นดูเวลา กว่าจะถึงมือค้ำก็อีกสักพัก

ใหญ่

“เข้าใจแล้ว”

เขาพยักหน้าแล้วตบเท้าขึ้นบันไดไป

ไหลทรงค่อยๆ มองคนที่เดินขึ้นบันไดไปจนสุดสายตา เธอยกยิ้มขึ้นก่อนจะตรงไปยังห้องของนายหญิงสกุลอ

เขาใช้มือลดเนกไทที่คลายไว้แล้วครึ่งหนึ่งลงมาแล้วเปิด ประตูเข้าห้องตัวเองอย่างเคยชิน

สำหรับคนที่ไม่ชอบให้ใครเข้ามารุกล้ำในอาณาเขตส่วน ตัวตั้งแต่ไหนแต่ไร แม้ว่าเขาจะไม่ได้มาที่นี่บ่อยนัก แต่เขารับรู้ ถึงความเปลี่ยนแปลงในห้องได้แทบทันที

มือที่จับลูกบิดอยู่ชะงักค้าง สายตาเลื่อนไปหยุดอยู่ที่เตียงหลังใหญ่ใจกลางห้อง โดยอัตโนมัติ

นัยน์ตาลึกไม่อาจหยั่งรู้ฉายแววความเย็นเยียบวน เวียนไปมา สายตาดุจคมมีดไม่ละวางจากร่างที่ปรากฏอยู่บน เตียง สองขาค่อยๆ ยางกรายเข้าไปจุดนั้นอย่างช้าๆ

ฝ่าเท้าเหยียบลงบนผืนพรมอย่างเงียบเชียบ

สีหน้าเรียบเฉยของผู้ที่ถูกล่วงล้ำอาณาเขตฉายความดุดัน และเยือกเย็น

ทันทีที่เขาก้าวเข้าใกล้กับเตียงกว้าง เมื่อเห็นอีกคนที่กำ ลังหลับใหลอยู่บนนั้นนัยน์ตาเรียบนิ่งเริ่มทอประกาย ความ เย็นชาเมื่อครู่ค่อยๆ มลายหายไป

กลุ่มผมนุ่มราวปุยหมอกแผ่สยายบนหมอน ใบหน้า เล็กเท่าฝ่ามือระเบื่อสีแดงจากการหลับสนิท เรียวคิ้วสวยวางตัว อย่างอ่อนโยน

สายตาเหลือบไปเห็นแพขนตาราวกับผีเสื้อที่กำลังพักผ่อน ใบหน้าที่ปราศจากเครื่องสําอาง กลีบปากบางราวดอกไม่ถาง จมูกสวยเนียนใสได้รูป ความสงบเสงี่ยมอย่างน่าเหลือเชื่อ

นางฟ้าบนดิน

ในหัวของเขามีเพียงแค่สี่คำนี้

เขาไม่ได้ละสายตาทันทีหลังจากนั้น เสื้อคลุมอาบน้ำของเขาที่เธอสวมอยู่ดูเหมือนจะใหญ่เกินไป ยามได้หลับสบายแบบนี้ถึงได้ร่นลงมาอยู่ตรงบ่า ไหล่สวย โผล่พ้นเนื้อผ้าออกมาอย่างไม่ตั้งใจพร้อมกับเนื้อหนังสีขาว นวล กระดูกไหปลาร้าขยับขึ้นลงตามจังหวะการหายใจ

ป๋อจึงชวนหายใจถี่ ความมืดครึ้มและความประหลาดใจ ก่อตัวขึ้นในดวงตาสีนิล

เขารู้เพียงว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ได้น่ารังเกียจอะไร แต่ไม่เคย

คิดเลยว่าจะถูกผู้หญิงคนนี้ปลุกปั่นได้โดยง่าย

เขาหมุนตัวถอดเสื้อสูทตัวนอกโยนทิ้งไปยังโซฟาอีกด้าน หนึ่ง ต่อด้วยยกข้อมือขึ้นปลดคัฟลิงค์ยี่ห้อแพงออกจากเสื้อ เชิ้ต โน้มตัวลงเก็บมันไว้อีกด้าน

จากนั้นสายตาก็เลื่อนกลับมามองใบหน้าที่กำลังหลับใหล แววตาจางๆ เปลี่ยนสีเข้มขึ้นในทันใด ความอบอุ่นค่อยๆ ฉาย ชัดในแววตา

จะถือสาไปทำไม การที่เธอมีผลกับตัวเขาง่ายดายเช่นนี้ก็ ไม่ได้เลวร้ายอะไรเพราะถึงยังไง…

จะช้าหรือเร็วก็ต้องเป็นเธออยู่ดี

หย่อนตัวลงนั่งข้างเตียง ผินหน้ามองหญิงสาวที่กำลังฝันหวานข้อนิ้วเกลี่ยลงบนเส้นผมนุ่มตรงขมับของเธอ
คนที่ตกอยู่ในห้วงนิทรารับรู้ได้ถึงกลิ่นกายอันหอมเย็น ของคนที่ทั้งไม่คุ้นเคยและคุ้นเคยอย่างเลือนราง ราวกับกลิ่น อายที่เย็นและสะอาดของเตียงเคล้ากับกลิ่นหอมอย่างอื่น

คิ้วเรียวขมวดเบาๆ ได้ชื่อว่าเป็นนักปรุงน้ำหอมการ แยกแยะกลิ่นจึงคล้ายจะกลายเป็นสัญชาตญาณของเธอไปแล้ว กลิ่นนี้มัน….

น่าจะเป็นกลิ่นของเครื่องหอมติดรถสักชนิด

เมื่อพบคําตอบของปัญหา คิ้วสวยช่างสงสัยจึงค่อยๆ คลายออกจากกัน

ใบหน้าเข้ากับหมอนอย่างสบายใจ เส้นผมบางส่วนหล่น ลงไปบนหน้าอกที่อยู่ใต้สาบเสื้อปกปิดทัศนียภาพที่ปรากฏ ออกมา

ท่าทางราวกับเด็กน้อยทำให้ป๋อจึงชวนหลุดขำ เสียงแผ่ว

เบาค่อยๆ แผ่ขยายในห้องอันเงียบสนิท

กลิ่นหอมที่ห่างกันเพียงคืบ ความรู้สึกจากพรสวรรค์ที่ไม่ อาจเป็นเฉย บวกกับแว่วเสียงหัวเราะของผู้ชายทำให้เงินผ่าน ซึ่งค่อยๆ ลืมตาตื่น