ตอนที่ 21 นายทนทิ้งฉันไว้คนเดียวได้ยังไง

“คนอย่างฉันเดินผ่านชิง ถ้าอยากทำอะไรแล้วไม่ว่าเรื่องนั้นจะ ดีหรือร้าย ฉันก็จะทำมันอย่างเปิดเผย! ฉันยอมเป็นคนเลวที่ ซื่อตรง แต่ไม่ขอเป็นคนๆ ที่ดีแต่ตีสองหน้า ทำตัวหลบๆ ซ่อนๆ คอยยุแยงให้คนเขาแตกกัน

ใบหน้าของซูเหิงเต็มไปด้วยคำถาม เขาก้มลงมอง ร่างกายที่บอบช้ำของคนที่กำลังสะอึกสะอื้นอยู่ในอ้อมแขน ดวงตาที่ฉาบไปด้วยความลังเล

เนื่องจากความเข้าใจของเข้าที่มีต่อเฉินฝานซิง

“พี่เพิ่งฉันเสียโฉมไปแล้วยังต่อไปฉันจะยังแสดงละครได้ อีกไหม…ฉันไม่รู้…ว่าถ้าฉันไม่แสดงละครแล้วฉันยังจะทำอะไร ได้อีก… ฮือๆ ฮือ…

แววตาของซูเพิ่งย้อมไปด้วยความสงสารจับใจ เขาจับผม ที่เปียกปอนของเธออย่างเบามือนำเอามันไปวางไว้ที่ไหล่ข้าง หนึ่ง

น้ำเสียงอันเปี่ยมไปด้วยความอบอุ่นเอ่ยขึ้น

“ยังไม่มีตรงไหนเสียโฉม เธอยังแสดงละครได้อยู่ เธอจะ ต้องเป็นราชินีแห่งวงการอย่างที่เธอใฝ่ฝันได้แน่ๆ
เหอะ…

เธอหัวเราะหวั่น หมุนตัวเดินไปหย่อนก้นลงบนเตียงคนไข้

“ในเมื่ออำลาเสร็จแล้ว ก็ช่วยออกไปรักกันให้ไกลๆด้วย”

ซูเทิงเงยหน้าขึ้นพร้อมกับสายตามองเธอราวกับเป็นคน แปลกหน้า

สุดท้ายเขาก็โน้มตัวลงอุ้มคนที่ร้องไห้จนตัวโยนขึ้นมาใน อ้อมแขนแล้วสาวเท้าออกไปจากห้อง

เฉินฝานซึ่งลุกขึ้นเดินไปปิดประตูที่เปิดค้างไว้

ตัดขาดจากโลกภายนอกไปโดยสิ้นเชิง ทั้งห้องเหลือเธอ

แค่เพียงคนเดียว เธอพึงร่างเข้ากับประตูค่อยๆ ข่มดวงตาอัน ดื้อรั้นและเย็นชานั้นลง

เหลือเพียงแค่ความอ่อนระโหยโรยแรง

เธอไม่เคยเข้าใจเลยว่าทำไมคนบางคนถึงได้มีเป้าหมาย ในการใช้ชีวิตมากมายขนาดนั้น

อาหารที่วางอยู่บนชั้นนั่นเธอก็ไม่มีอารมณ์จะกินแล้ว เธอ นั่งพิงหัวเตียงเหม่อมองสีสันอันสวยงามของท้องฟ้าจากนอก หน้าต่างผ่านสายตาอันเรียบเฉย

ก่อนหน้าไม่ทันสังเกต เพิ่งจะมารับรู้เอาวันนี้ว่ารสชาติ

ชีวิตของคนคนหนึ่งมันช่างอ้างว้างจนเหน็บหนาวไปทั้งกาย
นายทนทิ้งฉันไว้เอาคนเดียวได้ยังไง

หลังจากที่ใครๆ ก็พากันจากฉันไปหมด แม้แต่คนที่ฉัน เหลืออยู่เพียงคนเดียวอย่างนายก็ยังทิ้งฉันไป

นายนี่มันใจร้ายใจดำเกินไปแล้ว ในยามที่ฉันคิดว่าฉันยัง มีนาย มีแค่นายเท่านั้น แต่นายก็ทิ้งฉันไปจนได้

เฉินฝานซึ่งไม่สามารถหยุดยั้งความเศร้าโศกที่กัดกินใน ใจได้

เธอก็เป็นคนนะ เป็นมนุษย์ธรรมดาๆ คนหนึ่ง หัวใจของ เธอก็ทำขึ้นจากก้อนเนื้อ

เห็นแก่ตัวได้ ท้อได้ มีความต้องการเหมือนคนทั่วๆ ไป สุขก็ได้เศร้าก็เป็น ให้เธอเข้มแข็งกว่านี้ แล้วต้องเข้มแข็งไปถึง เมื่อไหร่กันล่ะ

ลมหนาวพัดเข้ามาผ่านหน้าต่าง ความหนาวปลุกเธอขึ้น จากภวังค์ในทันที ร่างกายสั่นเทาเล็กน้อย ในขณะเดียวกันนั้น โทรศัพท์ที่วางอยู่บนหัวเตียงก็ได้ดังขึ้น

เสื้อคลุมที่เธอใส่บนดาดฟ้าเรือวันนั้น รวมทั้งกระเป๋าถือ และโทรศัพท์ทั้งหมดอยู่ในห้องผู้ป่วย

ถ้าถามว่าใครที่เป็นคนละเอียดอ่อนขนาดนี้ เธอก็รู้ได้โดย

ไม่ต้องคิดให้เหนื่อย นี่เป็นฝีมือของเพื่อนที่ดีที่สุดเท่าที่เกิดมาอย่างซวี่ชิงจือนั่นเอง
เธอดูรายชื่อโทรเข้าอีกครั้ง ในเวลานี้คนที่โทรหาเธอก็ ไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากเพื่อนของเธอคนนี้

เธอลอบถอนหายใจก่อนจะกดรับสาย

“ชิงฉือ”

“ยิ้ม ขอโทษทีนะผ่านชิง สองวันนี้ที่บริษัทยังจนตัวเป็น เกลียวเลยล่ะ ไม่ได้ไปเยี่ยมเธอเลย

“ฉันเข้าใจ เธอไม่ต้องเป็นห่วงตอนนี้ฉันโอเคแล้ว ฉันไม่ เป็นไรตั้งแต่แรกแล้ว ยิ่งตอนนี้ยิ่งสบายมาก

เฉินฝานซึ่งพูดอย่างเข้าใจ

ซวชิงจือมือบริษัทเครื่องสำอางเป็นของตัวเอง ก่อนหน้านี้

ก็หาโรงงานเพื่อผลิตให้แต่ทว่าสถานการณ์แบบนี้ ระหว่างทาง

มักจะเผชิญกับปัญหาต่างๆ นานา ทั้งเรื่องส่วนผสมของ

ผลิตภัณฑ์ ราคา การแอบตัดลดวัสดุและคุณภาพของสินค้า

เป็นต้น แต่ละครั้งปัญหาที่เข้ามาไม่เคยซ้ำกัน ชวชิงจือโมโห

จนต้องตบโต๊ะลุกพรวดขึ้นแล้วตัดสินใจจัดตั้งโรงงานเป็นของ

ตัวเอง

นี่ก็เป็นช่วงที่กำลังยุ่งอยู่พอดี เธอเข้าใจดี ซชิงจือเงียบไปสักพัก “ฉันได้ข่าวว่าซูเหิงเขา…