ตอนที่ 10 จะไม่ให้เย็นชาไม่ให้เข้มแข็ง

ได้ยังไง!

จนถึงวันนี้ ช่วงเวลาสามปีที่เธอคอยอยู่เคียงข้างซูเทิงในช่วง เวลาที่ยากลำบาก ผ่านมันมาด้วยกันทีละก้าวทีละก้าว จนสกุล กลับมาตั้งต้นใหม่ได้อีกครั้ง

แล้วสุดท้ายสิ่งเธอได้รับอะไร

คือการที่ถูกคนรักหักหลังยังไงล่ะ

คือประโยคที่ว่า เธอเย็นชาและเข้มแข็งเกินไป หากเธอไม่มีความเย็นชาและความเข้มแข็งไว้ป้องกันตัว จะรับมือกับหมาป่าที่ดักอยู่ข้างหน้ากับเสือที่ย่องมาข้างหลังได้

ยังไง

หากเธอไม่มีความเย็นชาและความเข้มแข็งไว้ป้องกันตัว ตอนนี้เธอคงไม่มีวันรู้ว่าโดนผู้ชายคนนั้นเหยียดหยามไปแล้ว ตั้งเท่าไหร่

หากเธอไม่มีความเย็นชาและความเข้มแข็งไว้ป้องกันตัว หากเกิดอะไรขึ้นมาหรือซูเพิ่งเกิดฟุ้งซ่านเธอก็จะฉลาดพอที่จะ ไม่ทำตัวให้เป็นภาระของเขา

แต่ทว่า ผลสุดท้ายเขากลับทำให้เธอทุกข์หนักกว่าเดิมจนเธอก็ไม่อยากเย็นชาและเข้มแข็ง เธอเองก็อยากใช้ชีวิต ให้เหมือนๆ กับผู้หญิงทั่วๆ ไป

เป็นมนุษย์เงินเดือนธรรมดาๆ ได้แต่งหัวสวยๆ ชวนเพื่อน สนิทไปช้อปปิ้ง กินอาหาร จัดปาร์ตี้แล้วก็ไปเที่ยว…

แล้วเธอทําได้เหรอ?

เธอทำไม่ได้

เมื่อก่อนไม่ได้ ตอนนี้ก็ยังไม่ได้

เพราะครั้งนี้เธอเหลือตัวคนเดียวอย่างสมบูรณ์แบบแล้ว

ไม่เข้มแข็งไว้แล้วใครจะมาปกป้องเธอล่ะ

เฉินฝานซึ่งพ่นลมหายใจออกมาอีกครั้งเงียบๆ คนเดียว ในห้องผู้ป่วย

ในขณะที่ในห้องผู้ป่วยของเฉินผ่านชิงช่างดูเงียบเหงา ใน เวลาเดียวกันห้องผู้ป่วยของเฉินเซียนโหรวที่อยู่ห้องถัดมากลับ มีผู้คนที่มาเยี่ยมเธออย่างอุ่นหนาฝาคั่ง

ผู้อาวุโสของบ้านสกุลเฉินเจียหรงทรง เฉินเมื่อผ่านผู้เป็น

พ่อ หยางเวยผู้เป็นแม่ ซูเทิงและเว่ยจื่อเซียนที่เป็นคนลงไป ช่วยเฉินเชียนโหรวขึ้นมาด้วยกันกับซูเทิงและเพื่อนๆ ร่วมห้อง ของเฉินเซียนโหรงที่ไปร่วมงานเลี้ยง ในคืนนั้นด้วยอีกมากมาย

“พี่เธอนี่ชักจะเกินไปแล้วนะ เธอขอโทษไปแล้วแท้ๆ ยังจะเอาน้ำร้อนราดใส่เธออีก?

“เซียนโหรว คราวหน้าคราวหลังก็อยู่ให้ห่างๆ พี่สาวเธอ เอาไว้ล่ะ แค่ฉันมองสีหน้าเยือกเย็นแบบนั้นของพี่สาวเธอก็ ขนลุกแล้ว เวลาเธออยู่ต่อหน้าเขาเธอคงโดนไม่ใช่น้อยๆ

“ใช่ๆ ดูยังไงๆ พี่สาวเธอก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่ง แต่ใส่เสื้อผ้า สีทึบๆ ดูหม่นหมองทั้งวันแบบนั้นเล่นเอาคนที่เห็นรู้สึกอึดอัดไป ด้วยเลย ได้ยินว่าตอนเธอทำงานที่บริษัทของรุ่นพี่ซูไม่มีผู้ชาย คนไหนสู้เธอได้สักคน นั่นเรียกว่าผู้หญิงเหรอ ถูกจริงๆ เลย

เมื่อซูเทิงที่อยู่อีกด้านได้ยินดังนั้น หัวคิ้วขมวดสีหน้า เคร่งขรึม

เฉินเซียนโหรวรับรู้ได้ถึงความเปลี่ยนแปลงของอีกฝ่ายได้ อย่างทันที คิ้วกระตุก ใบหน้าเล็กๆ ที่ปราศจากการเติมแต่ง ด้วยเครื่องสําอางแสดงให้เห็นถึงความเสียใจ

“ยังไงซะเธอก็เป็นพี่สามของฉัน ถึงแม้เธอจะดูเย็นชา เข้า กับคนอื่นได้ยาก แต่จริงๆ แล้วเธอไม่เคยทำอะไรที่เกินกว่า เหตุ…

เพื่อนสนิทที่สุดของเฉินเซียนโหราชื่อหลินเฟยเฟยพูดขึ้น อย่างใส่อารมณ์:

“ไม่ทำอะไรที่เกินไป? เขียนโหรว เธอดีเกินไปแล้ว ฉัน เคยบอกกับเธอตั้งนานแล้วว่าคนสมัยนี้น่ะดีเกินไปจะเป็นภัย กับตัว เรื่องที่พี่เธอทำไว้กับเธอ คนเขารู้กันทั่ว! ถ้าไม่ใช่เพราะเขาตอนเธอ…

“พอแล้ว

จู่ๆ หญิงเจียทรงทรงนั่งเงียบอีกด้านหนึ่งก็ได้เอ่ยขึ้น อย่างข่มอารมณ์ เธอลุกขึ้นมาด้วยสีหน้าสบอารมณ์นัก

รูปร่างของเจีย ง ร ร ง สูงมาก ประมาณ 160เซนติเมตร ผมขาวโพลนทั้งศีรษะ เกล้าผมดู ใบหน้าที่ไม่ซ่อนริ้วรอยแห่งกาลเวลาแต่ทว่า ดวงตายังคงมีพลังและมีชีวิตชีวา

เห็นชัดว่าตอนสาวหญิงชราคนคงไม่คนใครต่อกร

เพียงแค่น้ำเสียงแฝงไปความน่าเกรงขามดังขึ้น เสียงดังเอะอะในห้องป่วยก็ได้เงียบลง

เจ้าของใบหน้าเคร่งขรึมเดินไปหยุดลงตรงหน้ามองดูเฉินเซียนที่มองตกตะลึง ท่าทางอ่อนแอน่า สงสารเสียทรงทรงผ่อนความ

ก่อนขึ้น ที่แพร่งพรายแล้ว ยังไงเป็นคนสกุลเงิน แพร่ออกไป ละก็คงพาเรื่อง

ขณะที่เจียนหรงทรงหยุดไป แววตาได้ทอประกายความ เกลียดชังเห็นได้ชัด ราวกับว่าการเอ่ยถึง มัน เป็นเรื่อง ที่อับอายขายหน้า
ใบหน้าอ่อนแอแฝงไปด้วยความกลุ้มใจ พยักหน้ารับ อย่างว่าง่าย “ทราบแล้วค่ะคุณย่า จริงๆ แล้วหนูแค่ไปขอโทษ พี่เขาแล้วก็โดนพี่เขาโมโหใส่ มันก็สมควรแล้ว จะว่าไปหนูก็ ไม่ระวังเอง…

ได้ยินค่าพูดของหลานสาว เจียทรงตรงถึงกับนักบาง อย่างขึ้นมาได้ ความเกลียดชังในแววตาก่อนหน้าขึ้นสีเข้มขึ้น

“เอาเถอะเลิกพูดถึงมันได้แล้ว! ศุกร์หน้าตอนบ่าย สมาคมสกุลป่อจะจัดพิธีการแต่งตั้งกรรมการหนุ่มขึ้นดำรง ตำแหน่งประธานสูงสุดที่โรงแรมเพยชื่อ ถึงเวลานั้นเธอจะต้อง ไปด้วย!”