บทที่10 คุณแน่ใจนะว่าอยากให้ฉันไป

“เธอรังแกผมก่อนนะ”

กานต์พูดอย่างน้อยใจ ตาหงส์เพิ่งคู่นั้นมองละห้อยไปที่ เธอ คงไม่ต้องบอกว่าดูน่าสงสารแค่ไหน

ถึงนรมนจะรู้ว่ากานต์แกล้งทำ แต่เธอก็ยังอดรนทนไม่ ได้ เธอได้แต่ส่ายหัวและพูดว่า “ป้าคมทิพย์เขาแสดงออก เพราะว่าชอบหนู วิธีการแสดงออกของหนูกลับไม่ได้ แสดงให้เห็นถึงความเป็นลูกผู้ชายเลยนะ”

“เอาล่ะ ผมจะขอโทษเธอ”

กานต์เก็บอาการไม่พอใจเอาไว้ เขาถอนหายใจและเดิน ออกไป

คมทิพย์ยังคงชอบกานต์มาก ความจริงแล้วเด็กคนนี้ก็ดู แล้วเจริญหูเจริญตาดี ทำให้คนโกรธไม่ลง ไม่นานนักเธอ ก็เริ่มถึงเนื้อถึงตัวกานต์อีกครั้ง

กานต์จ้องหน้านรมนและอดกลั้นเอาไว้ อย่างไรก็แล้ว แต่เขายังพยายามรักษาระยะห่างระหว่างเขาและคม ทิพย์

ทั้งสามใช้เวลาคืนนั้นผ่านไปโดยราบรื่น

นรมนตื่นแต่เช้าตรู่ กานต์ออกไปข้างนอกและซื้อ อาหารเช้าเข้ามาด้วย และยังจัดวางไว้บนโต๊ะอย่าง เรียบร้อย
“มามี อรุณสวัสดิ์”

เขาฉีกยิ้มให้นรมนกว้างมาก แม้ว่าใบหน้านั้นจะคล้าย กับใบหน้าของบริศร์ แต่บุริศร์ไม่เคยยิ้มให้เธอมาก่อน แต่ว่ากานต์เป็นเหมือนเทวดาตัวน้อยของเธอนรมน เป็น เทวดาตัวน้อยของเธอคนเดียว

“อรุณสวัสดิ์!”

นรมนลูบหัวของเขาอย่างมีความสุข

คมทิพย์ได้ยินเสียงจึงเดินออกมาจากห้อง เมื่อเธอเห็น อาหารเช้าวางอยู่บนโต๊ะเธอจึงพูดขึ้น “มน เธอเป็นนางฟ้า ของฉันจริงๆ เธอซื้ออาหารเช้าเตรียมไว้แล้ว สุดยอด! ใน ที่สุดฉันก็จะได้ทานอาหารเช้าก่อนไปสอนหนังสือ”

“กานต์ซื้อมา ฉันก็เพิ่งจะตื่น”

นรมนชินกับกิริยาท่าทางของคมทิพย์เช่นนี้ แต่ว่า กานต์กลับขมวดคิ้วขึ้นมา

“มามี้ ผมต้องไปเรียนที่โรงเรียนอนุบาลของป้าคมทิพย์ จริงๆหรอครับ”

น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความดูแคลน

คมทิพย์หนีบใบหูของเขาขึ้นมา

“ตัวแสบ ทำเสียงอะไร ฉันจะบอกเธอให้นะ ฉันนี่ล่ะครู ตัวท๊อปของโรงเรียนอนุบาลเธอนะ!”
“!”

กานต์นั่งลงและหยิบจานขึ้นมาทาน

คมทิพย์อยากร้องไห้โดยไม่มีน้ำตา

นรมนรีบหนีออกจากสนามรบอย่างรวดเร็ว

“วันนี้ฉันจะไปรายงานตัวที่บริษัทฮัวยูกรุปจำกัด ฉันไป อาบน้ำก่อนนะ”

“นรมน เธอเอาจริงดิ!”

คมทิพย์กระทืบเท้า นรมนเดินเข้าห้องน้ำไปตั้งนานแล้ว

หลังจากความวุ่นวายในตอนเช้า กานต์ตามคมทิพย์ไป ที่โรงเรียนอนุบาล ส่วนนรมนก็ไปที่บริษัทฮัวยูกรุปจำกัด

แต่งงานเมื่อแปดปีก่อน ถูกบังคับให้ออกจากที่นี่เมื่อห้า ปีก่อน เธอเป็นสะใภ้ใหญ่ของตระกูลโตเล็ก ภรรยาของบุ ริศร์ แต่ว่าเธอไม่เคยก้าวเข้าบริษัทฮัวยูกรุปจำกัดเลยสัก ครั้ง แต่ว่าวันนี้เธอกลับมาในฐานะคนแปลกหน้า ไม่รู้ว่า เมื่อบุริศร์ได้เห็นชื่อนรมนแล้ว เมื่อคืนจะนอนหลับรึเปล่า

มุมปากของนรมนยกขึ้น แววตาฉายรัศมีของความ เกลียดชัง

เธอสะกดเก็บอารมณ์ของตัวเอง และก้าวเท้าเข้าบริษัท ฮัวยูกรุปไป
“ขอโทษค่ะ คุณผู้หญิง มาหาใครคะ”

พนักงานต้อนรับหญิงพูดขึ้นอย่างรวดเร็วและเข้ามา หยุดเธอไว้

นรมนมองดูห้องโถงใหญ่ของบริษัทฮัวยูกรุปจำกัด ช่าง ออกแบบอย่างมีสไตล์ ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมถึงได้ เป็นบริษัทชั้นนำในเมืองชลธี แต่ว่าเธอกลับมาแล้ว หลัง จากนี้ตระกูลโตเล็กจะยังเป็นที่หนึ่งหรือสองในเมืองชลธี อยู่ไหมก็ค่อยมาว่ากัน

“ฉันมาหาบุริศร์ ฉันคือแคทเธอรี สถาปนิกที่ บริษัทHJกรุปอเมริกาส่งมา วันนี้ฉันมารายงานตัว”

นรมนยิ้มจืดและพูด

เมื่อพนักงานต้อนรับหญิงได้ยินแล้วก็ไม่กล้าเสีย มารยาท เธอยิ้มและรีบพูดว่า “คุณแคทเธอรี กรุณารอสัก ครู่ค่ะ ดิฉันจะแจ้งกับทางท่านประธานบริศร์สักครู่

“ได้”

นรมนไม่ได้รบกวนหล่อน เธอได้แต่ยืนรออยู่ที่แผนก ต้อนรับ

ถึงตอนนี้ เสียงอันคุ้นหูดังมาจากทางด้านหลัง

“คุณน้ำ บุริศร์มาแล้วใช่ไหมคะ เขารีบมาแต่เช้า ยังไม่ ได้ทานข้าวเช้าเลย ฉันเลยเอาของว่างมาให้เขานิดหน่อย ไม่ต้องแจ้งเขานะคะ เดี๋ยวฉันจะขึ้นไปเลย”
เขมิกาหิ้วกระติกเก็บความร้อนและเดินเข้าไปอย่าง คล่องแคล่ว

ไม่เจอกันห้าปี หล่อนยังคงสวยเหมือนเดิม หุ่นยิ่งดีกว่า เติมอีก

นรมนจ้องมองเธอ นัยน์ตาเธอไม่สามารถซ่อนความ โกรธแค้นเอาไว้ได้

เขมิกาไวต่อความรู้สึกและหันกลับมามอง สายตาจึง ปะทะเข้ากับนรมน ถึงแม้ว่านรมนจะเก็บอารมณ์ขุ่นเคือง เอาไว้แล้ว แต่ว่าเขมิกาก็ยังขมวดคิ้ว

“เธอเป็นใคร มาที่นี่ทำไม ดูท่าทางไม่น่าไว้วางใจ ไม่ได้ มาหาบ้านเราตระกูลโตเล็กหรอกใช่ไหม”

เขมิกาพูดลอยๆออกมาอย่างไม่น่าฟัง

ที่แท้เธออิจฉาความงามของนรมน

ผู้หญิงคนนี้ทำให้เธอรู้สึกถึงอันตราย ถึงแม้ว่าตัวเธอเอง ก็จะดูดีเช่นกัน ยังน่าจะสวยกว่าเธออยู่เล็กน้อยด้วยซ้ำ ทั้งรูปร่างและใบหน้า ขนาดผู้หญิงก็ยังหลงใหล ไม่ต้อง พูดถึงสำหรับผู้ชาย

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เขมิกาก็รู้สึกว่าเธอต้องหาทางรับมือ

“คุณน้ำ ให้พนักงานรักษาความปลอดภัยเอาตัวผู้หญิง คนนี้ออกจากบริษัทฮัวยูกรุปจำกัดไปซะ!”
คําพูดของเขมิกาทําให้คุณน้ำพนักงานต้อนรับรู้สึก ลําบากใจ เธอยังไม่ทันอธิบายให้เขมิกาได้รู้ว่านรมนเป็น ใคร นรมนก็หัวเราะขึ้นมา

เสียงหัวเราะนั้นสั่นสะเทือนไปทั้งจิตวิญญาณ

“คุณล่ะเป็นใคร เป็นอะไรกับบริษัทฮัวยู คุณแน่ใจนะว่า อยากให้ฉันไป”

นรมนพูดเนิบๆ แต่สายตาเต็มไปด้วยกระแสความดูถูก และการประชดประชัน ท่าทางไม่สนไม่แคร์ช่างเป็นการ ยั่วยุเขมิกาเสียจริง จู่ๆหล่อนก็รู้สึกว่านรมนต้องการยั่ว โมโหหล่อน!