บทที่11 เธอมันเป็นนางจิ้งจอก

“ฉันเป็นใครน่ะ ฉันเป็นว่าที่นายหญิงของประธาน บริษัทฮัวยูกรุปน่ะสิ! ฉันเตือนเอาไว้นะ อยู่ห่างๆบุริศร์ไว้ หน่อย คุณน้ำ รีบเรียกเจ้าหน้าที่ รปภ. เอาตัวผู้หญิงคนนี้ ออกไป!”

เสียงของเขมิกานั้นแหลมเล็ก

“ว่าที่นายหญิงของประธานบริษัท นั่นแปลว่าตอนนี้ยัง ไม่ใช่นี่นา ฉันต้องเตือนคุณเอาไว้อย่างนะ สำหรับบุริศร์ ฉันเป็นคนสำคัญเอามากๆ ตอนนี้คุณจะเอาตัวฉันออกไป น่ากลัวว่าอีกไม่นานฉันก็ต้องถูกเชิญเข้ามาใหม่

นรมนพูดอย่างเนิบๆ เธอขี้เกียจแม้แต่จะชายตามองเขมิ กา

เขมิกาถูกปฏิบัติเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ตอนนี้หล่อนลุก

เป็นไฟแล้ว

“เชิญเธอกลับมาหรอ เธอฝันไปรึเปล่า เธอรีบไสหัวไป เดี๋ยวนี้!”

หล่อนเห็นคุณน้ำไม่ขยับเขยื้อน เธอจึงก้าวไปข้างหน้า และผลักนรมนด้วยตัวเอง ไม่คาดคิดว่านรมนจะเองตัว หลบ

เขมิกาไม่ทันตั้งตัว เธอยืนอย่างไม่มั่นคง จนในที่สุดก็ ล้มลงไปข้างหน้า
“ว่าที่นายหญิงของประธานบริษัท ระวังหน่อยสิคะ”

นรมนมีน้ำใจยื่นมือออกเพื่อช่วยหล่อน แต่เขมิกากับ มองว่านี่เป็นการล้อเลียน

“แกไสหัวออกไป

หล่อนผลักมือเธอออกไป

เสียงฝ่ามือดังกังวานขึ้นทั่วทั้งห้องโถง

ใบหน้าของนรมนบวมแดงขึ้นมา แต่เขมิกาก็ยังไม่ยอม หยุด เธอจิกผมยาวงามของนรมนเอาไว้ และกล่าวอย่าง ชั่วร้าย “สารรูปของแกอย่างนี้ ยังจะกล้ามายั่วยวนบุริศร์ ที่บริษัทฮัวยูกรุปอีกมั้ย ครั้งนี้เป็นการเตือนนะ! ถ้ายังมี ครั้งต่อไปอีกฉันจะจัดการทำลายหน้าสวยๆของแกซะ!”

คำพูดชั่วร้ายของเธอทำให้นรมนหรี่ตาลง เธอต้องการ ที่จะขัดขืน แต่หางตาเธอเหลือบไปเห็นเงาร่างที่คุ้นตา กำลังออกมาจากลิฟต์

ผู้หญิงที่หยิ่งและเผด็จการคนนี้ยังไม่เห็นว่าบุริศร์กำลัง เดินมา

นรมนซึ่งเห็นว่าบุริศร์เพิ่งออกมาจากลิฟต์ เธอจึงปล่อย ให้เขมิกาเล่นใหญ่จิกผมของเธอไป เธอจงใจพูดขึ้นด้วย ความโกรธ “บริษัทฮัวยูกรุปที่แท้ก็ชอบรังแกคนอื่น!”

“รังแกคนอื่น ฉันไม่ทำให้เธอเสียโฉมก็ดีแค่ไหนแล้ว ทางที่ดีเธอรีบออกไปจากบริษัทฮัวยูกรุปเดี๋ยวนี้ ไม่อย่าง
“ประธานบริศร์ นี่เป็นวิธีปฏิบัติที่คุณใช้ในการต้อนรับ สถาปนิกของบริษัทคู่สัญญาอย่างนั้นหรือคะ ถ้าหากว่า ประธานบุริศร์ไม่ได้จริงใจที่จะร่วมมือกัน ก็ควรที่จะไป เจรจากับประธานบริษัทของดิฉันเอง ไม่จำเป็นต้องมา ดูถูกพวกเราพนักงานของบริษัทHJกรุปก็ได้!”

นรมนขัดจังหวะคำพูดของเขมิกา ดวงตาเธอจ้องตรงไป

บุริศร์ไม่คาดคิดว่าจะได้เห็นฉากอันน่าเกลียดของเขมิ กาเช่นนี้

“เขมิกา ปล่อยมือ!”

เสียงของบุริศร์เย็นเฉียบราวกับน้ำแข็ง

เขมิกาไม่คิดว่าจู่ๆบุริศร์จะลงมา เธอชะลอการกระทำ ลง นรมนกลับไม่ยอมที่จะพลาดโอกาสนี้

“ว่าไง ว่าที่คุณผู้หญิงของฮัวยูกรุป ยังอยากที่จะหา เรื่องชกต่อยกับฉันอยู่ไหมคะ”

“เขมิกา!”

เสียงของบุริศร์เต็มไปด้วยความโกรธ

เขมิกาจึงได้สติกลับคืนมา เธอรีบปล่อยมือออกจากนร มน ตอนที่เธอหันกลับไปมองบุริศร์ เธอรู้สึกอับอายยิ่งนัก
“บุริศร์ มันไม่ได้เป็นอย่างนั้น ผู้หญิงคนนี้มากวน ประสาทฉัน เธอดูไม่น่าไว้ใจ ฉันก็เลย….”

“หยุดพูด! ไปได้แล้ว!”

บริศ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผู้หญิงร้ายกาจที่ทำเรื่องน่า

อับอายซึ่งอยู่ตรงหน้าตอนนี้คือเขมิกา เขาเมินเฉยต่อเขมิกา เมื่อหล่อนพยายามยื่นมือออก

มาเพื่อที่จะคว้าแขนของบุริศร์ไว้ บุริศร์กลับหลบอย่าง

รวดเร็ว

“คุณนรมน ขอโทษด้วยครับ”

บุริศร์ยื่นมือออกให้นรมน

เพราะว่าเมื่อสักครู่ถูกเขมิกาดึงผมเอา นรมนจึงได้แต่ ก้มศีรษะลง ตอนนี้เธอมองเห็นนิ้วเรียวยาวบนฝ่ามือของบุ ริศร์ นัยน์ตาเธอสั่นไหวเล็กน้อย

“ประธานบุริศร์ ฉันว่าการร่วมงานของเราน่าจะมีปัญหา แล้วล่ะ ดิฉันต้องรายงานให้ท่านประธานของบริษัทฉันท ราบถึงเรื่องการต้อนรับของพวกคุณที่นี่ แล้วเราค่อยมา เจรจาเรื่องการงาน

นรมนเงยหน้าขึ้นในทันที นัยน์ตาหลักแหลมคู่นั้นจ้อง เขม็งไปที่บุริศร์

บุริศร์นิ่งอึ้งไป
ใช่เธอร์

นรมนกับบุคคลนี้ไม่ใช่แค่ชื่อที่เหมือนกัน แม้แต่ ลักษณะการแต่งตัวท่าทางการเดิน ผู้หญิงคนนี้คือแคท เธอรีรี

บุริศร์หลับตาลงชั่วครูและมีปฏิกิริยาตอบสนองอย่าง รวดเร็ว

“คุณนรมนคงจะเข้าใจผิด เขมิกาไม่ได้เป็นคนของ บริษัทเรา เป็นเพียงคนในครอบครัว เมื่อสักครู่ที่เธอได้ มารยาทกับคุณผมต้องขออภัยแทนเธอด้วย

ตอนที่บุริศร์พูดว่า “คนในครอบครัว” คำนั้นเหมือนเป็น กริชแหลมทิ่มแทงหัวใจเธอ เปิดรอยแผลเป็นของนรมน ออกมาอีกครั้ง เจ็บปวดเลือดไหลเป็นทาง

“คนในครอบครัว”

นรมนหัวเราะเบาๆ แววตาเยือกเย็น

“แม้แต่คนในครอบครัวของบริษัทประธานฮัวยูกรุ ปก็ยังไม่ต้อนรับดิฉันเลย ท่านประธานบริศร์จะให้ฉัน เชื่อได้อย่างไรว่าบริษัทฮัวยูกรุป จริงใจที่จะร่วมมือกับ บริษัทHJกรุปเราจริงๆ”

นรมนพูดจบก็หันหลังเดินจากไป

ถึงแม้ว่าผมเผ้าเธอจะยุ่งเหยิง ใบหน้าก็บวมแดง แต่นั่นก็ ไม่ได้ลดความสง่างามของเธอลงเลย
บริศ คว้าแขนของเธอเอาไว้ ทันใดนั้นมืออันอบอุ่นก็ ทําให้นรมนประหลาดใจ จากนั้นก็ตามมาด้วยคำประชด ประชัน

“ว่าไงคะ ประธานบริศร์ ว่าที่นายหญิงของประธาน บริษัทตบตีดิฉันยังไม่พอ ประธานบุรีศร์ยังจะใช้กำลัง บังคับดิฉันอีกหรือคะ”

คิ้วของบุริศร์ย่นขึ้นทันที

ทำธุรกิจมาหลายปี นี่เป็นครั้งแรกที่เขาถูกคนทำให้ให้ พูดไม่ออก หนำซ้ำคนคนนั้นยังเป็นผู้หญิงอีก!