บทที่6 เด็กผู้ชายคนนั้นคือใคร

กานต์พูดจบ ตาเขาก็จ้องมองไปยังทิศทางที่บุริศร์เดิน ไป นรมนจึงตกตะลึง

“หนูเป็นเด็กผู้ชายไปสนใจว่าผู้ชายคนอื่นหล่อหรือไม่ หล่อทำไมกัน ไปกันได้แล้ว”

นรมนย่อลงอุ้มกานต์

เมื่อเห็นว่านรมนไม่ได้อยากคุยกับเขามากนัก นัยน์ตา กานต์ก็ปรากฏร่องรอยของความเป็นทุกข์

เขายืดเหยียดแขนโอบไปรอบคอและพูดอย่างอ้อนๆ “ก็ ผมช่วยมาหาหนุ่มๆอย่างไรล่ะ”

“เจ้าตัวแสบ ยุ่งเรื่องของผู้ใหญ่ให้มันน้อยๆหน่อย กลับ มาคราวนี้มามี้คงให้ป้าคมทิพย์ช่วยจองที่โรงเรียนอนุบาล ให้ หนูไปเรียนหนังสือก่อน มีป้าคมทิพย์คอยดูหนูให้ มา ถึงค่อยวางใจหน่อย

นรมนอุ้มกานต์เดินออกไปข้างนอก มือเธอกลับสั่นเล็ก

น้อย

เมื่อครู่กานต์บอกว่าบุริศร์หล่อได้อย่างไรกัน

แม้ว่าพวกเขาพ่อลูกจะมีส่วนคล้ายกันอยู่แปดส่วน แต่ การที่กานต์ ลีก นชมบริศรนั้น ทําให้เธอรู้สึกเป็นกังวล ใจใช่น้อย
เขาเป็นลูกชายของเธอ เป็นลูกชายที่เธอให้กำเนิดมา ไม่มีความสัมพันธ์ใดๆกับบริศร

เธอไม่มีทางยอมให้บุริศร์แย่งลูกไปจากข้างกายเธอ เป็นอันขาด

นัยน์ตาของนรมนเปี่ยมไปด้วยความแน่วแน่ เธอจึง ไม่ทันได้สังเกตเห็นสายตาของกานต์ที่เต็มไปด้วยความ เจ็บปวด

ถึงแม้ว่าเขาจะยังเล็ก แต่ว่าทุกคืนที่เขานอนหลับ เขาก็ รู้ว่ามามี้ถูกปลุกให้ตื่นโดยฝันร้าย แต่ว่ามานี้ไม่ได้เล่าให้ ฟัง มามี้ไม่อยากให้เขารู้ เขาจึงได้แต่แกล้งทำเป็นไม่รู้ แต่ ว่าจะทำอย่างไรเพื่อที่ทวงคืนความยุติธรรมให้มามี้ เขามี แผนเอาไว้แล้ว

แม่ลูกทั้งคู่ออกจากสนามบินด้วยความครุ่นคิด

นรมนเรียกรถแท็กซี่ พากานต์ตรงไปยังที่พักอาศัยของ คมทิพย์

ห้าปีแล้ว แต่เธอยังคงอาศัยอยู่ที่เดิม กุญแจก็ยังเก็บอยู่ ที่ตำแหน่งเดิม

นรมนนำกุญแจออกมาเปิดประตูและพากานต์เดิน เข้าไป

ที่นี่เป็นอพาร์ทเม้นต์สามห้องนอน ห้องไม่ใหญ่ แต่การ จัดพื้นที่นั้นให้ความรู้สึกอบอุ่นเป็นอย่างมาก
กานต์มองผ่านครู่หนึ่งก็กระซิบขึ้น “มามี้ ห้องเราอยู่ ที่ไหนครับ”

“ห้องที่สองทางซ้าย แต่ก่อนมามีอยู่ในห้องนั้น”

ริมฝีปากของนรมนยิ้มขึ้นเล็กน้อย

เธอและคมทิพย์เรียนมหาวิทยาลัยด้วยกัน และยังเป็นรู มเมทที่ดี เมื่อตอนที่เธอถูกแม่เลี้ยงรังแก คมทิพย์ก็มักจะ ต้อนรับเธอ ที่นี่เป็นเหมือนบ้านแท้ๆของเธอ

กานต์ลากกระเป๋าเดินทางและเปิดห้องของนรมน

ในนั้นมีรูปนรมนตอนวัยรุ่นแขวนอยู่ แต่ว่ากานต์จำไม่ ได้ ตั้งแต่เขาลืมตาดูโลกมา เขาก็จำได้แต่นรมนตอนที่ เป็นเช่นในปัจจุบัน ในตาของนรมนนั้นแดงก่ำ

นั่นเป็นใบหน้าที่ห่างไกลจากความสวยในปัจจุบันมาก แต่เต็มไปด้วยความสุขของความอ่อนเยาว์ ซึ่งไม่ปรากฏ อยู่บนใบหน้าของคนในปัจจุบันเลย

นรมนยื่นมือออกไป ค่อยลูบคลำภาพของตัวเอง ใจเธอ นั้นหดหู่เป็นอย่างมาก

กานต์เห็นพฤติกรรมของนรมน เขาจึงถามขึ้นอย่างไม่ เข้าใจ “มามี้ นี่ใครกันครับ ป้าคมทิพย์หรอครับ”

“ไม่ใช่ นี่เป็นรูปมามี้สมัยก่อนครับ”

เสียงของนรมนสะอื้น มันยากที่เธอจะอดกลั้นเอาไว้ได้
เธอเต็มไปด้วยความเศร้าหมอง แต่เธอกลับไม่ต้องการ ให้กานต์รู้ แต่ว่ากานต์นั้นเป็นเด็กที่ไวต่อความรู้สึกคน เขาสัมผัสได้ถึงความผิดปกติในอารณ์ของนรมน

เขาจึงจับมือนรมนและพูดขึ้นว่า “มามี้ ผมหิวแล้ว มามี้ ไปดูให้หน่อยได้ไหมครับว่าในครัวมีอะไรให้ทานบ้าง เร็ว หน่อยน่า ผมหิวจะตายอยู่แล้ว”

พูดแล้ว กานต์ก็ผลักนรมนออกไปจากห้อง

ความเศร้าโศกของนรมนก็หายไป

บนเครื่องบิน กานต์ไม่ได้ทานอะไรเท่าไหร่ เมื่อคิดถึง ตรงนี้ นรมนก็ถอดเสื้อโค้ทของตัวเองออก เธอพับแขน เสื้อขึ้นและพูดว่า “เอาล่ะเอาล่ะ มามี้จะทำอะไรให้ทาน หนูไปหาอะไรเล่นก่อน อย่าเข้าไปเล่นในห้องของป้าคม ทิพย์ล่ะ”

“ครับ ผมทราบแล้ว”

กานต์ทำปากจู๋และปิดประตูด้านนอก

เขาดูรูปนรมนสมัยก่อนที่แขวนอยู่บนกำแพง และนำ โทรศัพท์มือถือออกมาถ่ายรูปเอาไว้ หลังจากนั้นเขาก็ เปิดคอมพิวเตอร์ในห้อง

เขาเอารูปนรมนสมัยก่อนในโทรศัพท์โหลดเข้าไป เขา จึงสามารถดึงข้อมูลของนรมนออกมาได้อย่างรวดเร็ว

รวมถึงการแต่งงานของนรมนและบุริศร์เมื่อแปดปีก่อนและเรื่องราวเมื่อห้าปีก่อนที่นรมนถูกฝังร่างอยู่ในทะเล

เพลิงเพราะเรื่องชู้สาว

นัยน์ตาเจ้าเล่ห์ของของกานต์หุบลึกลง

มามีมีเรื่องชู้สาว

เป็นไปได้อย่างไร!

เขารู้ตลอดมาตั้งแต่เกิดว่าในใจของมามี้มีผู้ชายเพียง แค่คนเดียว นั่นก็คือบุริศร์ ถึงแม้ว่าเธอไม่พูด แต่กานต์ก็ รับรู้ได้ถึงความเกลียดชังที่มีอยู่ในหัวใจเธอ

จะต้องเป็นเรื่องที่บุริศร์ทำไม่ดีไว้กับมามี้แน่ๆ

กานต์รีบค้นหาข้อมูลที่เกี่ยวกับบริศร์

เขารู้ชื่อบุริศร์จากการที่นรมนละเมอตื่นขึ้นกลางดึก เขาจึงทำการตรวจสอบนายบุริศร์คนนี้ เกี่ยวกับภูมิหลัง ของเขา รวมถึงสถานภาพการสมรสของเขา เขารู้ชัดแจ้ง หมดทุกเรื่อง

ทันใดนั้นกานต์ก็เห็นรูปที่นายบุริศร์อุ้มเด็กผู้ชายคน หนึ่งอยู่

เด็กชายคนนั้นน่าจะอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเขา หน้าตาคล้ายบุริศร์มาก และสายตาที่บุริศร์จ้องมองเด็ก ชายคนนั้นก็แสนจะอบอุ่นและอ่อนโยน

เด็กผู้ชายคนนี้เป็นใครกัน
กานต้ห ตาลง

เขาทําการตรวจสอบเด็กชายคนนั้นอย่างรวดเร็ว เขา จึงได้พบว่านั่นคือหลานชายคนโตของตระกูลโตเล็กชื่อ ว่ากิจจา ตอนนี้อายุสี่ขวบสิบเดือน โตกว่าตัวเขาสี่เดือน