บทที่19 ค่อยๆ ตึงเครียดขึ้นเรื่อยๆ
บทที่19 ค่อยๆ ตึงเครียดขึ้นเรื่อยๆ
เช้าวันต่อมา
หานหมู่เยนใส่กางเกงขาสั้นเสื้อแขนสั้น ผูกผมหางม้า ทั้งเนื้อ ทั้งตัวหอมมาก มีความเป็นวัยรุ่นเต็มตัว
ทุกๆ วัน เธอไปวิ่งที่ทะเลสาบหมิงเยว่
หานหยู่เยนหยุดวิ่ง ก่อนจะเช็ดเหงื่อบนหน้าผาก
ด้านข้าง โล่เฉินส่งน้ำให้เธอดื่ม พลางถาม : “ทุกวันคุณต้องมา วิ่งที่นี่ กำลังดูเขาจื่อเช่าเหรอ”
“ล้าเหรอ นอกจากเขาจื่อเช่วยังจะให้มาดูอะไรอีก ! ”
หานหมู่เยนกลอกตามองบน ย่นจมูกนิดหน่อย “ตั้งแต่เมื่อปีก่อน ทุกวันมาวิ่งตามฉัน คุณคิดว่าฉันไม่รู้เหรอ คุณกลับหายใจไม่ทัน วิ่งตามไม่ทันสักที”
โล่เฉินลูบจมูกอย่างทำตัวไม่ถูก
ก่อนหน้านี้เขาคิดว่าหานหมู่เย็นเกลียดเขามาก ดังนั้นเลยเอาแต่ วิ่งอยู่ด้านหลัง วันนี้ตอนเช้า ทานหมู่เยนเรียกเขามาวิ่งด้วยเป็น ครั้งแรก ให้โล่เฉินรู้สึกดีอยู่ในใจ
“พูดไปวิ่งมานานขนาดนี้ ทำไมคุณถึงยังหน้าแดงหายใจไม่ทัน เด็กน้อยต้องมีร่างกายแข็งแรงสิ ! ”
“อันที่จริงเนี่ย คุณลองก็จะรู้ว่าฉันร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงแล้ว”
หานหมู่เยนรู้สึกไม่ดี แต่ก็เข้าใจความหมายที่ซ่อนอยู่ เลยมี สีหน้าดูไม่ดี
โล่เฉินรีบเปลี่ยนหัวข้อพูด พลางมองด้านตรงข้ามทะเลสาบห ไหม ? ”
มิงเยวก็คือเขาจื่อเช่น พลางถาม : “คุณอยากอยู่คฤหาสน์บนเขา
“ดูสิว่าคุณถามอะไรอยู่ มีใครในเมืองเจียงที่ไม่อยากอยู่บนเขา จื่อเช่วบ้าง คนที่อยู่บนนั้นต้องมีฐานะทางสังคมและภาพลักษณ์ ดีมาก ความต้องการของคุณย่าก็คือซื้อคฤหาสน์บนเขาจื่อเช่ว ปลายตีนเขาก็ได้”
หานหมู่เยนมีสีหน้าวาดฝันสวย ก่อนจะถอนหายใจแล้ว “แต่ตีน เขาก็ต้องใช้เงินยี่สิบสามสิบล้าน ถึงจะขายสมบัติทั้งตระกูลหาน ไปแล้วก็ซื้อไม่ได้ ว่ากันว่ายอดเขานั้น ราคากว่าร้อยล้านเลย ถ้า ซื้อคฤหาสน์บนยอดเขาได้ ก็ต้องเป็นคนที่รวยเป็นอย่างมาก ! ”
“รวยเป็นอย่างมากงั้นเหรอ ?
โล่เฉินพูดพึมพำ มุมปากก็มีรอยยิ้มขึ้นมา “ฉันมีกุญแจของ คฤหาสน์ ถ้าสนใจเดี๋ยวฉันพาคุณไปดูได้นะ
“โล่เฉิน ไม่ได้ว่าคุณมาหลายวันแล้ว คุณยิ่งดื้อมากขึ้นเรื่อยๆ ล้อ เล่นอะไรอยู่เนี่ย !
หานหมู่เยนกลอดตาไม่หยุด
ในตอนนี้เอง โทรศัพท์ดังขึ้น หลิวเซียงหลันโทรมา
“แม่ มีเรื่องอะไรหรือเปล่า ? “
“หานหมู่เยน เกิดเรื่องใหญ่แล้ว คุณย่าจะมาบ้านพวกเรา คุณไม่ ได้ดูกลุ่มแชทของตระกูลเหรอ จะระเบิดอยู่แล้ว !
“อะไรนะ ! ”
หลิวเซียงหลันลังเลและไม่สบายใจเป็นอย่างมาก เลยรีบเร่ง “คุณไม่ต้องวิ่งแล้ว รีบกลับไปเถอะ ฉันรู้สึกร้อนใจ
ได้ ฉันจะกลับไปเดี๋ยวนี้
หลังจากวางสาย หานหมู่เยนก็รีบดูในกลุ่มแชท
มีข้อความเต็มไปหมดจริงๆ ด้วย
เธอหานหยูเยนทําได้ทุกอย่าง จนต้องให้คุณย่าเป็นคนไปเชิญ เธอกลับไปที่บริษัท ไม่รู้จักเคารพเลย ไม่เหมาะกับการเป็นคน ของตระกูลหาน!”
“เขาเก่งกาจอยู่แล้ว ประธานฟานน่ะนอกจากเธอแล้วก็ไม่ยอม ทําอะไรด้วย เก่งจริงๆ เลย จับประธานฟานเอาไว้ได้อยู่หมัด เลย !
“นั่นสิ ไม่รู้ว่าทำอย่างไร ถึงได้เปลี่ยนไปขนาดนั้น มาให้ทานห เยนสอนสักหน่อย คนปกติแบบพวกเราก็ต้องเรียนด้วย ! ”
“ข่าวใหม่ๆ คุณย่าเริ่มออกเดินทางแล้ว ! ”
โล่เฉินมองท่าที เครียดของหานหมู่เย็น เลยปลอบ “ไม่ต้อง กลัว มีฉันอยู่ด้วย
“ไม่มีปัญหาอะไรจริงๆ เหรอ ถ้าเกิดว่าคุณย่าโกรธ…..
“ไม่หรอก เชื่อฉันสิ แต่คุณไม่ต้องกลับบ้าน เปลี่ยนเสื้อผ้าในรถ แล้วไปที่บริษัทเฉิงหยู่เพื่อหาประธานฟาน ฉันจะกลับบ้านไปรอ ย่ามา
และก็ไม่รู้ว่าทำไม ทานหมู่เย็นมองสายตาที่เชื่อมั่นของโล่เฉิน ความเครียดนั้นก็หายไป เลยไม่ได้ถามอะไรต่อ
กลับมาที่บ้าน หลิวเซียงหลันสามีภรรยาและหานหญิงนั่งไม่ติด
โล่เฉิน ทำไมคุณกลับมาคนเดียว ทานหมู่เยนล่ะ ? ”
“ฉันมีแผนจัดการเอง
หลิวเซียงหลับโกรธเป็นอย่างมาก “แม่จะมาถึงแล้ว คุณยังจะ จัดการอะไรอีก คุณจัดการได้ดีไหม ! ถ้าเกิดว่าเกิดอะไรไม่ดีขึ้น โล่เฉิน ฉันจะไม่ปล่อยคุณไปง่ายๆ แน่ ! ”
“แม่ ไม่ต้องพูดแล้ว คุณย่ามาถึงแล้ว” หานหญิงมองโทรศัพท์ ก่อนจะพูดขึ้น
กลุ่มแชทของตระกูลหาน มีการประกาศอยู่
ไม่มีใครไปรับคุณย่าที่ประตู กล้ามากจริงๆ เลย ! ”
“รนหาที่ตายเอง ! ”
“รอก่อนเถอะ คุณย่าต้องโกรธมากแน่เลย หานหมู่เยนฆ่าตัวตาย ชัดๆ อยากจะออกไปจากตระกูลหานสินะ !!
ที่หน้าประตูของเขต
คุณย่าทานมีสีหน้าเย็นชา และขึ้นมาบนชั้นหกโดยการพยุงของ คนรับใช้ และมาถึงบ้านของหานหมู่เยนอย่างเหน็ดเหนื่อย
แม่ คุณมาแล้ว !
หานเจี้ยนเย่ หลิวเซียงหลันรีบยิ้มต้อนรับ
ในบ้านนั้นมีหลิวเซียงหลันที่เหมือนแม่เสือ ต่อหน้าคุณย่าหาน ทําเหมือนกับหนูเจอแมว เลยไม่กล้าหายใจดังด้วยซ้ำ
“คุณย่า”
“หยูถิง คุณกลับมาเมื่อไหร่ ? ”
“เมื่อวาน”
คุณย่าหานเดินเข้าไปในห้อง นั่งลงพลางถาม : “หานหมู่เยนล่ะ ทำไมถึงไม่เห็นเลย ?
“คุณย่า หานหมู่เยน-ม่อยู่บ้าน” โล่เฉินออกมาจากห้อง
หานหยุนเทาพูดเสียงเย็นชา “โล่เฉิน ที่นี่คุณมีสิทธิ์พูดด้วยเหรอ รีบพาหานหมู่เยนออกมา คุณย่ามาแล้วยังจะมาวางท่าอีก ! ”
โล่เฉินไม่ได้สนใจ ก่อนจะเทน้ำชาให้คุณย่าหาน
พลางมองมาทางคุณย่าหาน และค่อยๆ พูดทีละคำ “คุณย่า หาน หยุนเทาเป็นหลานของคุณ หานหมู่เยนเองก็เป็นหลานของคุณ ฉันไม่รู้ว่าหานหยุนเทาพูดอะไรกับคุณ แต่คุณไม่แยกแยะอะไรก็ ไม่ให้หานหมู่เยนเป็นคนรับผิดชอบแล้ว มันออกจะใจร้ายไปสัก หน่อย ตอนนี้เลยทำให้สัญญาจบลง คุณคิดว่า เรื่องนี้ใครเป็นคน ทําผิด ? ”
“ไอสารเลว คุณเป็นใคร ถึงได้กล้ามาสงสัยคุณย่า ใครให้คุณ กล้าขนาดนี้ ! “หานหยุนเทาไปก่อนจะด่าออกมา
หานเจี้ยนกัวเองก็พูดอย่างเย็นชา : “มันยังไม่ถึงเวลาคุณมา อวดดี รีบให้หานหย่เยนออกมาเร็ว”
โล่เฉินกลับเหมือนถูกตะปูตอกเอาไว้ที่ขา ไม่ขยับเลย
หลิวเซียงหลันรู้สึกร้อนใจ แต่หานหมู่เยนไม่อยู่ที่บ้านจริงๆ เธอ เองก็ไม่มั่นใจว่าโล่เฉินจัดการอะไรไว้ ดังนั้นเลยไม่รู้จะพูดอะไร
“น่าสนใจ”
ทันใดนั้น คุณย่าหานก็มีรอยยิ้มขึ้นมา “คุณจิกกัดฉันขนาดนี้ ไม่ กลัวว่าฉันจะไม่ทำโปรเจคนี้เหรอ”
“คุณย่าคุณไม่มีทางทำแบบนั้น บริษัทเฉิงหยู่ได้กำไรจากโปรเจ คนี้เป็นอย่างมาก ทำให้ตระกูลหานขึ้นเป็นตระกูลระดับหนึ่งได้ ถึงตอนนั้น ก็จะซื้อคฤหาสน์บนเขาจื่อเช่าได้ คุณย่า คุณว่าจริง ไหม”
โล่เฉินยิ้มตาเป็นสระอิพลางมองคุณย่าหาน จากนั้นคนด้านหลัง มีสีหน้าเปลี่ยนไป
ทั้งสองคนสบตากัน แล้วบรรยากาศก็เปลี่ยนเป็นเครียดไป
สุดท้าย คุณย่าหาก็หัวเราะ พลางพึมพำเสียงเย็นชา : “ไม่ได้ เจอตั้งนาน เปลี่ยนไปมากจริงๆ หานเจี้ยนเย่ หานหมู่เยนพวกเขา ไม่กล้าไม่เคารพฉัน ทั้งหมดเป็นแผนของคุณใช่ไหมล่ะ”
“ไม่เลวเลย”
เป้าหมายก็เพื่อให้หานหมู่เยนเป็นคนรับผิดชอบเหมือนเดิมเห รอ ? เลยต้องทำอะไรร้ายๆ แบบนี้ ทำฉัน หรือทำตระกูลหานเห รอ ? ”
โล่เฉินมองหานหยุนเทา
“คุณมองฉันทำไม ! ”
“คุณย่า ข่าวลือข้างนอกน่ะฉันว่ามันต้องเกี่ยวข้องกับหลานของ คุณอย่างแน่นอน ให้หานหมู่เยนเป็นคนรับผิดชอบต่อนั้นมันง่าย มาก แต่ข่าวลือนั้นมันลบยาก
คุณย่าทานขมวดคิ้ว พลางถาม “คุณหมายความว่าอย่างไร ?
โล่เฉินมีสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างจริงจัง เสียงก็หนักและจริงจัง มากกว่าเดิม “ฉันอยากให้หานหยุนเทาออกมายอมรับว่าเขาเป็น คนปล่อยข่าวเพื่อทำลายหานหมู่เยน ในขณะเดียวกันคุณย่า เองออกมาพูดด้วย เพื่อไม่ให้หานหยุนเทาอยู่ในตำแหน่งรอง ประธาน เพื่อเป็นการลงโทษ ถึงจะไม่ทําให้คนนอกหยุดพูดได้ แต่อย่างน้อยก็ลดความกดดันไปได้ ! ”
“คุณบ้าเหรอ ! ”
หานหยุนเทามีสีหน้ารับไม่ได้ พลางก่นด่าในใจ : ไอสวะนี่จะให้ ตัดออกจากตำแหน่งรองประธาน เขากล้าขนาดนั้นได้อย่างไร !
“คุณย่า จะมากจะน้อยฉันว่าคุณรู้ดีอยู่แก่ใจ แน่นอนว่าฉันเองก็ ไม่ใจร้ายมากเกินไป หานหยุนเทาออกจากตำแหน่ง ไม่ได้กลับ มาภายในหนึ่งปี หนึ่งปีหลังจากนั้นคุณคิดจะทำอะไรต่อ ก็แล้วแต่ เลย”
ในตอนนี้เอง แววตาของโล่เฉินนั้นมันแหลมคมมาก เหมือนกับ เปลี่ยนเป็นคนละคน
“หนึ่งปี แค่ปีเดียว ฉันจะให้หานหมู่เยนใช้โอกาสนี้พัฒนาตัว เอง เชื่อเลยว่าตระกูลหานจะแข็งแกร่งขึ้นเพราะหานหมู่เย็น แน่นอน !
“คุณย่า ขอให้คุณตอบด้วย
ในห้องนั้นมันเงียบสงัด
ทุกคนต่างงงเป็นไก่ตาแตก หานเจี้ยนเย่สามีภรรยาต่างสับสน ลังเล เมื่อเห็นหลิวเซียงหลันที่มองโล่เฉินอย่างไม่สบายอารมณ์ ในตอนนั้นเองก็รู้ได้ว่าโล่เฉินยังมีสิทธิ์ในการพูดจา
“บ้าไปแล้ว สวะอย่างคุณ คุณย่าเป็นคนระดับไหน คุณกล้ามา คุณย่า ควรตาย ! ”
หานหยุนเทาพูดเสียงดังอย่างทระนงต่อไป : “คุณย่า คุณต้องดู
ให้ดีนะ ฉัน..…….
“หุบปาก !
“ต๊ะ ? ”
“ทำตามที่โล่เฉินบอก ! ”
ผ่าง !
ในตอนนั้นเอง หานหยุนเทาเหมือนถูกฟ้าผ่า
หานเจี้ยนกั๋วเองก็มีสีหน้าเปลี่ยนไป ก่อนจะคุกเข่าลงขอร้อง “แม่หานหยุนเทาเป็นหลานของคุณนะ ทำไมถึงช่วยคนนอก แม่ คิดดีๆ เถอะ ! ”
“ฉันตัดสินใจแล้ว ใครกล้าขัด ก็ออกจากตระกูลหานไป ! ”
พูดอย่างแน่วแน่
หานหยุนเทามีสีหน้าซีดเซียว หานเจี้ยนเย่สามีภรรยาวางใจลง ได้ และยกย่องโล่เฉิน เพราะพนันถูกแล้ว
ในกลุ่มแชท เมื่อมีข้อความขึ้นมา ก็ไม่มีใครตอบอะไร
ใครๆ ก็รู้ ว่าตระกูลหานกำลังจะเปลี่ยนไปเป็นอย่างมากแล้ว
อีกหนึ่งปีข้างหน้า หานหมู่เยนจะเป็นคนที่มีอำนาจในตระกูล หานนอกเหนือจากคุณย่าทาน ก่อนหน้านี้พวกญาติที่ทานหมู่ เยน จะต้องรู้สึกไม่มั่นคงอย่างแน่นอน
มีคนเริ่มส่งของขวัญมา เพื่อเป็นการขอโทษแล้ว
“ขอบคุณ คุณย่า ! ”
โล่เฉินหยิบโทรศัพท์ออกมา ก่อนจะโหมู่เล่น ลโหล หานหมู่เยน คุณย่าอยู่ที่นี่ ทางฝั่งคุณเป็นอย่างไรบ้าง ?
“คุณย่า ฉันอยู่ที่บริษัทเฉิงหมู่ กำลังร่วมงานกับประธานฟานอยู่ คนที่จะร่วมงานกันต่อไป ก็คือพวกเราตระกูลหาน!
คุณย่าหานหายใจแรงๆ ก่อนจะจับไม้เท้าขึ้นมา
เมื่อเดินมาตรงประตู เธอก็หยุดลง โดยไม่ได้หันกลับมา ก่อนจะ พูดเสียงเย็นชาว่า “ความรู้สึกนี้ฉันไม่ชอบเลย นี่เป็นครั้งแรก แล้ว ก็จะเป็นครั้งสุดท้าย ! ”
“ขอบคุณคุณย่าที่ใจกว้าง
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ