บทที่17 ข่าวลือนั้นเลวร้ายที่สุด
บทที่17 ข่าวลือนั้นเลวร้ายที่สุด
“คุณว่าอย่างไรนะ!”
บริษัทตระกูลหาน ในการประชุม
คุณย่าทานมีสีหน้านิ่งลงข้างๆ มีหานหยุนเทา หานหยุนซีและ คนหนุ่มสาวนั่งอยู่
“ย่า ฉันไม่มีทางโกหกคุณหรอก ตอนนี้เขารู้กันหมดแล้ว”
หานหยุนเทาเอาโทรศัพท์ออกมา ก่อนจะพูดว่า “คุณย่าดูสิ พวก คนเหล่านั้นกำลังส่งวีแชทมาเพื่อหัวเราะเยาะพวกเราตระกูลหาน นะ!”
“คุณย่า คุณลองคิดดู ตระกูลระดับหนึ่งไม่ได้ร่วมงานกัน ทานหมู่ เยนกลับทำได้ เธอไปมีเงินมาจากไหน นอกจากเรือนร่างของตัว เอง ! ” หานหยุนซีพูดด้วยความโกรธ
มีคนวัยหนุ่มสาวที่อ้วนเตี้ยพูดขึ้น “คุณย่า มันกระทบเป็นอย่าง มากเลยนะ พวกเราตระกูลหานกลายเป็นตัวตลกแล้ว เหมือนกับที่ โล่เฉินแต่งเข้ามาอยู่ในบ้านพวกเราตระกูลหานไงล่ะ ! ”
“ไม่ ที่จริงก็คือ มันกระทบกับพวกเรามากเกินไปแล้ว ! ” หานหยุ นเทาพูดเสริม
คุณย่าหานหนักใจ เธอมองไปทางหานหยุนเทา พลางถามด้วย เสียงจริงจัง “คุณหมายความว่าอย่างไร ?
หานหยุนเทากับทานหยุนซึมองหน้ากัน ก่อนจะนั่งตัวตรง
“คุณย่า ต้องบอกก่อนว่า ฉันไม่ได้เจาะจงหานหมู่เยนนะ ฉันแค่ ทำเพื่อชื่อเสียงของตระกูลหานทั้งหมด ดูจากตรงนี้ ต้องเอาหาน หญ่เยนออกจากตำแหน่งผู้รับผิดชอบ แล้วให้เธอกลับบ้านไปก่อน คุณคิดว่าไง ? ”
ในห้องประชุม เงียบลงทันที
หานหยุนซึมองคุณย่าหานที่ลังเลไม่เลิก ก่อนจะเติมเชื้อให้ ไป “จริงสิ คุณย่า ยงมีอีกเรื่องหนึ่ง เมื่อวานตอนบ่าย โล่เฉิ นขับBMW540Liไปรับหานหมู่เยนกลับบ้าน ! ”
“อะไรนะ BMW540Li คนไร้ประโยชน์อย่างโล่เฉินมีเงินเยอะ ขนาดนั้นได้ไง” หานหยุนเทาถามด้วยความตกใจอย่างตั้งใจ
“ไม่ต้องพูดแล้ว ก็เพราะหานหมู่เยนเป็นคนควบคุมโปรเจคไง เลยคมเงินของบริษัทได้ด้วย”
“นั่นมันเกินไปแล้วนะ!
หานหยุนเทาตบโต๊ะ ก่อนจะรีบลุกขึ้นมา “คุณย่า คุณดุสิ เพิ่งจะ ไม่กี่วันเอง หานหมู่เยนก็กล้ามากขนาดนี้แล้ว ถ้าเกิดว่าปล่อย ผ่านไปอีก อาจจะปีนเกลียวไม่เห็นหัวคุณเลยก็ได้นะ
เพียงแวบเดียว คุณย่าทานมีสีหน้าเปลี่ยนไป
“โทรหาหานหมู่เยนให้ฉันเดี๋ยวนี้”
“คุณย่า คุณคุยกับเธอดีๆ นะ ! ”
หานหยุนเทากับทานหยุนซีสบตากัน มุมปากก็มีแต่รอยยิ้ม
ระหว่างทาง
หานหมู่เยนกำลังคุยกับโล่เฉินอยู่ เลยรีบรับโทรศัพท์ “ฮัลโหล
คุณย่า”
“หานหมู่เยน ฉันว่าช่วงนี้คุณกดดันมากเลยนะ กลับบ้านมาพัก หน่อยเถอะ เรื่องโปรเจคน่ะเดี๋ยวฉันให้หานหยุนเทารับผิดชอบ
“อะไรนะ ! ”
“เอาแบบนี้แหละวางล่ะนะ
ตุ๊ดๆ
โล่เฉินขมวดคิ้ว พลางถาม : “เกิดอะไรขึ้นเหรอ ? ”
หานหมู่เยนตาแดง ในใจก็รู้สึกโกรธเป็นอย่างมากแต่ทำอะไร ไม่ได้ “คุณย่าให้ฉันกลับบ้านไปพัก โปรเจคจะให้หานหยุนเทา รับผิดชอบ ไอสารเลวนั่น ต้องไปพูดให้ร้ายอะไรฉันกับคุณย่าแน่ เลย ! ”
“อือ ? ”
โล่เฉินมีสีหน้าดูไม่ดี
ในตอนนั้นเอง โทรศัพท์ของหานหมู่เยนก็ดังขึ้น
“หานหยุนเทาโทรมา ทำอย่างไรดี ?”
“รับสิ กลัวอะไร ! เปิดลำโพงด้วย ฉันเองก็อยากจะฟังเหมือน
กัน” โล่เฉินพูด
หานหมู่เยนหายใจลึกๆ เพื่อเก็บอารมณ์ ก่อนจะรับโทรศัพท์
“อั้ยหยาๆ ขอโทษจริงๆ นะ โปรเจคนี้ถูกฉันเอามาแทนแล้ว แต่ โดยรวมก็ต้องของคุณที่คุณได้โปรเจคมานะ
การพูดแปลกๆ ของคนร้ายๆ
หานหมู่เยนรู้สึกหงุดหงิดสุดๆ เลยพูดออกไปว่า : “หานหน เทา คุณกับคุณย่าพูดอะไรกัน ? ”
หานหยุนเทาหัวเราะเสียงร้ายกาจ พลางพูดว่า “ฉันไม่ได้พูด อะไร หรือว่าคุณไม่ได้ยินเสียงลมเหรอ ? ”
“เสียงลมอะไร ?
“ชิชะ ตอนนี้ในแวดวงคนดังของเมืองเจียงกำลังมีข่าวไปทั่ว ว่า คุณสละตัวเองเพื่อให้ได้ทำสัญญากับฟานหมิง คุณรู้ไหมว่ามันมี ผลกระทบกับตระกูลหานมาก คุณย่าได้ให้คุณออกไป ก็ถือว่ารัก คุณมากแล้ว ! ”
หานหมู่เยนโกรธเป็นอย่างมาก “คุณใส่ร้ายกันนี่ ! ”
“คุณมาตะโกนใส่ฉันทำไม ไม่ใช่ว่าฉันดูถูกใส่ร้ายคุณเสียหน่อย เพราะข่าวมันว่อนไปทั้งเมืองเจียงเลย”
หานหยุนเทาหยุดพูดไป ก่อนจะใช้น้ำเสียงแปลกๆ ถาม “แต่พูด ไป คุณทําสัญญาอย่างเหลือเชื่อเลย หรือว่าคุณนอกใจโล่เฉิน จริงๆ เหรอ ? ”
“คุณ ไอสารเลว ! ”
“ฮ่าๆ หานหมู่เยน ยอมรับแล้วล่ะสิ คุณไม่ชนะฉันหรอก อยู่ใน บ้านอย่างเชื่อฟังเถอะ ดูแลโล่เฉินดีๆ หน่อย เดี๋ยวถ้าเขาได้ยิน ข่าวนี้ จะต้องปวดใจมากแน่นอน ถึงอย่างไรก็อยู่กันมาสามปีแล้ว จะไร้ประโยชน์อย่างไรก็เป็นสามีคุณอยู่ดี ! ”
ปัง !
หานหมู่เยนทนไม่ไหว เลยเอาโทรศัพท์กระแทกกับกระจก จาก นั้น จึงเอามือปิดหน้าร้องไห้
โล่เฉินมีประกายออกมาจากตา เขากดความโกรธเอาไว้ในใจ ก่อนจะปลอบ “หานหมู่เยนไม่เป็นไรนะ คุณบริสุทธิ์ ไม่ได้ทำอะไร ผิดไม่ต้องไปสนใจข่าวลือพวกนั้น ! ”
“แต่คนนอกนั้นคิดว่าฉันมีลับลมคมใน ฉันกระโดดน้ำตายไปก็ยัง แย่อยู่ดี ไม่มีหน้าไปเจอใครแล้ว”
“มันไม่ง่ายเลย ฉันจะโทรหาฟานหมิง ให้เขาช่วยออกหน้าปกป้องหน่อยก็ได้แล้วนี่” โล่เฉินตบไหล่ของหานหมู่เยน
“จริงเหรอ ? ”
“วางใจเถอะ เรื่องเล็กๆ
โล่เฉินเลี้ยวรถ เสียงก็เย็นลง “ในเมื่อไม่ให้คุณไปบริษัท งั้นพวก เราก็กลับบ้านกันเถอะ เหอะๆ ฉันจะให้พวกเขามาขอร้องให้คุณ กลับไปเอง ! ”
“โล่เฉิน คุณว่าอย่างไรนะ ? ”
“ไม่มีอะไร”
เมื่อถึงบ้านแล้ว หานหมู่เยนก็ปิดตัวเองอยู่ในห้อง โล่เฉินก็ได้รับ โทรศัพท์จากฟานหงชาง
“อาจารย์”
“คุณได้ยินแล้วเหรอ ? ”
ฟานหงชางตอบ : “ใช่ ข่าวลือนั้นมันแรงมาก ถึงฉันจะให้ฟานห มิงออกหน้าจัดการให้ก็ช่วยไม่ได้ และก็คงไม่มีใครเชื่อ เรื่องนี้ จัดการไม่ได้ง่ายๆ อาจารย์ คุณมีความเห็นอะไรไหม ? –
“เห้อ……”
โล่เฉินจับหน้าผากของตัวเอง ก่อนจะรู้สึกว่าหนักหัวเป็นอย่าง มาก หานหยุนเทาหาเรื่องใหญ่มาให้เขาแล้วจริงๆ
ในตแนที่กำลังคิดอยู่นั้น โล่เฉินพูดว่า “เอาแบบนี้ก็แล้วกัน ฟ่าน หงชาง ทำให้หานหมู่เยนกลับมาเป็นคนรับผิดชอบก่อน แบบ สวยๆ เลยนะ ให้ฟานหมิงไปสอบถามบริษัทตระกูลหาน เขารู้ดีว่า ควรทําอย่างไร”
“แล้วเรื่องข่าวลือล่ะ…….
“ฉันจะจัดการเอง”
ฟานหงชางตอบรับ ก่อนจะพูด : “อาจารย์ ฉันเข้าใจแล้ว
“วางก่อนล่ะนะ”
โล่เฉินยืนอยู่ตรงระเบียง พลางมองขึ้นไป ในใจก็มีรอยยิ้มเย็น ชา : มาแกล้งผู้หญิงของฉัน ดีมาก ในเมื่ออยากจะเล่น งั้นฉันก็จะ เล่นกับพวกคุณด้วย
หานหยุนเทารับโปรเจคมาแล้ว หลังจากที่เข้าใจเกือบทั้งหมด ก็ เตรียมติดต่อกับโจวไท่
เขาตอบตกลงกับโจวไท่ เมื่อเป็นคนรับผิดชอบ ก็ต้องเอางาน ก่อสร้างของโปรเจคนี้ให้ตระกูลโจว
แต่บนนั้นยังมีคุณย่าหานอีก หานหยุนเทาต้องการคุยกับโจวไท่ ดีๆ ว่าจะเกลี้ยกล่อมคุณย่าทานอย่างไร
ในตอนนี้เอง โทรศัพท์บ้านดังขึ้น
“ฮัลโหล นั่นใคร ? ”
“ฉันเป็นประธานของบริษัทเฉิงหยู่ชื่อประธานฟานหมิง มาหา หานหมู่เยนน่ะ”
หานหยุนเทาปรับอารมณ์ดี ก่อนจะพูดขึ้น “สวัสดีประธานฟาน ฉันคือรองประธานของบริษัทตระกูลหานซื่อหานหยุนเทา มีเรื่อง อะไรหรือเปล่า ? ”
ทำสัญญากันไปตั้งหลายวันแล้ว ฉันอยากจะไปเยี่ยมที่บริษัท ตระกูลหานสักหน่อย ไม่รู้ว่าบริษัทมีเวลาหรือเปล่า”
“มี มีเวลา ประธานฟานมาได้ ก็ถือเป็นเรื่องที่ดีเลยล่ะ !
หานหยุนเทาหัวเราะ พลางถาม : “ประธานอยากจะนัดเวลา ไหนดี ? ”
“ยิ่งเร็วก็ยิ่งดี วันนี้เลยก็แล้วกัน ฉันกำลังไป อีกสิบนาทีก็จะถึง แล้ว จริงสิ หานหมู่เยนก็อยู่ที่บริษัทใช่ไหม เดี๋ยวฉันจะไปคุยกับ เธอ เอาแบบนี้นะ เดี๋ยวเจอกัน
หลังจากวางสายไป หานหยุนเทาก็รีบเรียกเลขามา ให้จัดการ การประชุมให้ แล้วก็พาเลขาหญิงมาที่ประตูของบริษัท
เวลาไม่นาน รถมายคราคาห้าล้านก็ค่อยๆ ขับเข้ามา
ฟานหมิงลงจากรถ ก่อนจะเดินเข้ามา ด้วยท่าทีโอ่อ่า
หานหยุนเทาถอนหายใจ เพราะเป็นถึงประธานบริษัทยักษ์ใหญ่ เลยดูดีมีชาติตระกูลไม่น้อยเลย ดูร่ำรวยกว่าคนของตระกูลหาน ทั้งหมดอีก
เขารีบเข้าไป ก่อนจะยิ้มให้ “ประธานฟาน ฉันคือหานหยุนเทา
“สวัสดี ! ”
ฟานหมิงกวาดตามอง พลางขมวดคิ้ว “หานหมู่เยนไม่อยู่เหรอ ทำไมถึงไม่เห็นเลย ? *
หานหยุนเทาหัวเราะ “อ๋อ มันเป็นแบบนี้ หานหมู่เยนทำงานจน เครียดเกินไป เลยหยุดกลับบ้านไป ตอนนี้คนรับผิดชอบโปรเจค คือฉัน ให้ฉันร่วมงานกับประธานฟาน หลังจากนี้ก็เช่นกัน”
“งั้นเหรอ งั้นสัญญานี้ก็จบแล้วล่ะสิ ! ”
หานหยุนเทายิ้มดังเดิม พลางถามด้วยความไม่เข้าใจ : “ประธานฟาน คุณหมายความว่าอย่างไร ?
“พวกคุณตระกูลหานไม่เป็นสัญญาเลยเหรอ ในเมื่อเป็นแบบนี้ แล้ว สัญญาก็จบลง ฉันจะไปหาคนอื่นแทน” ฟานหมิงพูดจบ ก็ เตรียมลุกจะเดินออกไป
เจอกัน รวมๆ แล้วไม่ถึงหนึ่งนาทีด้วยซ้ำ
หน้าบริษัท หานหยุนเทายืนงง จากนั้นรถมายบัคก็ขับออกไปจากสายตาของเขา เขายังไม่เข้าใจอยู่ดีว่ามันมีปัญหาตรงไหน
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ