บทที่7

ผ่านไปเนิ่นนาน ทั้งสี่คนกัดลายมือออก หล่ล่วงก็เอาถุง กระดาษนูนๆออกมาจากกระเป๋า แล้วยื่นให้เซ่เหวินตง “พี่ ตง อินทนี้คือเงินที่เก็บได้หนึ่งสัปดาห์รวมกัน เยอะกว่า เมื่อก่อนมาก!”เซเหวินตงเปิดมาดู พยักหน้าคืนให้หลี่ล่วง พลางพูดว่า “คืนนี้ใช้เงินก้อนนี้เลี้ยงข้าวทุกคน จะได้รวม ตัวกัน รู้จักกันและกัน

หลี่ล่วงได้ยินก็ดีใจ กินข้าวดื่มเหล้าคือสิ่งที่เขาชื่น ชอบมากที่สุด ดวงตาตรงจนเป็นเส้นดายอยู่แล้ว พูดว่า “ขอบคุณพี่ตง!”หันไปคุยกับกลุ่มลูกน้องที่ล้อมกันไว้”คืน นี้รวมตัวกันที่ประตูโรงเรียน พี่ตงจะเลี้ยงข้าวทุกคน!”

“YE~~~~~! ชัยโย~!”ทุกคนโห่ร้องด้วยความดีใจ ทำให้คนเดินผ่านถนนขมวดคิ้ว

กลางวันไม่มีคำจะพูด กลางคืนเซ่เหวินตงโทรหาที่บ้าน บอกว่าจะไปร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของเพื่อน จะกลับดึก หน่อย จากนั้นก็มากับสามตา หลี่ส่วง เกาเฉียงและลูก น้อง รวมกันทั้งหมดห้าสิบกว่าคนมายังร้านอาหารที่มี ขนาดไม่ใหญ่ไม่เล็ก พอบรรดาลูกน้องทั้งหลายเข้ามา ด้านใน ต่างก็ส่งเสียงเฮฮากันเต็มที่ แขกด้านใน หาก ไม่ใช่ตกใจหนีก็ถูกพวกเขาไล่ออกไปจากร้าน สามตา เลือกโต๊ะตัวที่สะอาด แล้วเชิญเซ่เหวินตงนั่งกึ่งกลาง ต่อ มาก็จัดที่นั่งให้ทุกคน เซ่เหวินตง สามตา เกาเฉียงและหลี่ ส่วงพวกเขาสี่คนนั่งด้วยกัน เถ้าแก่ร้านอาหารได้ยินบริกรบอกว่ามีแก๊งมาเฟียเข้าร้านไม่ต่ำกว่าห้าสิบคน เถ้าแก่คนนี้คิดว่าตนไปก่อเรื่องอะไรเข้าแล้ว รีบปรากฏ ตัวจากด้านนอก เมื่อเห็นหน้าคนก็ยิ้มตลอด “โธ่!ทุกท่าน ให้เกียรติเข้ามาในร้านกระจอกๆอย่างนี้ ช่างเป็นเกียรติ ของน้องชายอย่างผมเหลือเกิน อยากกินอะไรก็กินได้เต็ม ที่ ครั้งนี้น้องชายอย่างผมเลี้ยงทุกท่านเอง!”

หลีล่วงมองหน้าคนพูดก็รู้ทันทีว่ามีอายุประมาณสามสิบ ปี เนื้อหนังในร่างกายไม่น้อยไปกว่าตนเลย กำลังประจบ ประแจงด้วยรอยยิ้มหลี่ส่วงโบกมือ “คุณเป็นเถ้าแก่ที่นี่เห รอ?

เถ้าแก่ดูแล้วก็รู้ว่าเป็นเด็กอ้วนอายุไม่มากนัก ไม่กล้า ดูแคลน เดินเข้าไปพูดว่า “คิกคิก ผมคือเถ้าแก่ที่นี่ ไม่ ทราบว่าน้องชายพาคนพวกนี้มาเพื่อ…?”

“ไม่ได้มาหาเรื่อง!”หลี่ส่วงชี้ไปยังเซ่เหวินตงที่อยู่ด้าน ข้าง พลางพูดว่า”คนนี้คือลูกพี่ใหญ่ของผม วันนี้เลือกร้าน คุณเพื่อเลี้ยงข้าวพี่น้อง ลุงให้ราคาสมเหตุสมผลหน่อย นะ ไม่งั้นพวกเราไม่กินนะ!”

เถ้าแก่ได้ยินก็แอบโล่งอก คนที่เปิดร้านอาหารใน เมือง เป็นคนที่รู้จักสถานะดี รู้ว่าควรพูดอย่างไรกับ บุคคลฐานะนั้นๆ “น้องชายดูสิพูดอะไร ทุกคนมาก็เพราะ ให้เกียรติผม ถือว่าทำความรู้จักเพื่อน มื้อนี้ผมเลี้ยงเอง!”
เซ่เหวินตงโบกมือ”เถ้าแก่ไม่ต้องเกรงใจ ครั้งนี้พวกเรา มาไม่ได้มีเจตนาอื่น แค่อยากกินข้าวสักมื้อ มีอาหารขึ้น ชื่ออะไรก็เอาออกมาได้ น้องชายไม่ให้พี่ต้องขาดทุน หรอก”

เถ้าแก่หัวเราะคิกคิกอย่างชอบใจ พูดว่า”ได้เงั้นผมก็ไม่ เกรงใจพวกน้องชายน้อง ผมไปจัดมาให้ เชิญทุกคนกิน กันตามสบายเลยนะ”เซ่เหวินตงพยักหน้า คิดแล้วเถ้าแก่ก็ เดินเข้าห้องครัวด้านหลัง

เห็นเขาออกไป หลี่ล่วงหัวเราะ”เถ้าแก่คนนี้ดีงาม มาก!”แม่ง ก็ไม่ใช่เป็นคนธรรมดาเหรอว่ะ!”เกาเฉียงจุ้ย ปากพูด สามตามองโต๊ะแล้วรู้สึกขาดอะไรบางอย่าง จาก นั้นก็ตบหัวตัวเอง”มัวแต่ฟังคำพูดของเถ้าแก่”จากนั้น ตะโกนพูดว่า “บริกร เอาเบียร์มาเสิร์ฟก่อนหกลัง!”

บริกรเดินเข้ามา เป็นหญิงสาวอายุไม่มากนัก ถามอย่าง เก้อเขินด้วยหน้าแดงระเรื่อ “คุณต้องการเบียร์ยี่ห้ออะไร คะ?”หลี่ส่วงเห็นสาวน้อยคนนี้หน้าตาใช้ได้ จึงถามแหย่ เธอว่า“คุณผู้หญิง ที่นี่มีเบียร์อะไรบ้าง?เล่าให้ฟังหน่อย”

“ฮาร์บินเบียร์ 11° เจียเฟิง ห้าดาว”

“ยังมีอย่างอื่นอีกไหม?”หลี่ส่วงจ้องหญิงสาว
หญิงสาวถูกจ้องจนหน้าแดงมากขึ้น พูดเสียงเบาวา” ไม่มี ยี่ห้ออื่นแล้วค่ะ คุณลองคิดดูอีกสิ คิดดีๆ…

เซ่เหวินตงตบหัวหลี่ล่วงจนเกิดเสียง’ปัง”ปากมากอ่ะ เอ็ง”หันไปพูดกับผู้หญิงวา บริกร ขอเป็นเจ็บเฟิง!”

หญิงสาวพยักหน้ารีบวิ่งออกไปโดยเร็ว เกาเฉียง หัวเราะ’ฮ่าๆ’ พลางกะพริบตาพูดว่า”ไอ้อ้วน หน้าตามึง’รัก ชาติเกินไปทำให้สาวน้อยตกใจ! “แม่ง พรุ่งนี้กูไปลดน้ำ หนัก…… รอบๆเกิดเสียงหัวเราะดังลั่น

เสิร์ฟเร็วมาก ไม่นาน วัยรุ่นหลายคนก็ขน’เจียเพิ่ง’ สามตารินเบียร์เสร็จก็ลุกขึ้นพูดว่า”พี่น้อง แก้วแรกพวก เราดื่มให้พี่ตง ดื่มหมดแก้วที่พี่ตงออกจากโรงพยาบาล แล้ว”ทุกคนลุกขึ้นพร้อมกัน พูดว่า”ดื่มให้พี่ตง!”

เซ่เหวินตงลุกขึ้น พยักหน้าพูดด้วยรอยยิ้ม“ขอบคุณทุก คน เดิมทีแก้วนี้ข้าควรดื่มให้ทุกคนก่อน คิดไม่ถึงว่าให้ พี่จาง (สามตา)แย่งพูดก่อน ไม่พูดมากแล้ว ทุกคนหมด แก้ว!”ทุกคนเปล่งเป็นเสียงเดียวกันว่าส”หมดแก้ว!”ร้าน อาหารเกิดเสียงชนแก้ว

หลี่ล่วงรินเหล้าลุกขึ้นอีกครั้ง “แก้วนี้ยังคงดื่มให้พี่ตง อวยพรให้พี่ตงนำพวกเราสร้างอาณาจักรในแบบของตัว เอง”ทุกคนได้ยินก็ลุกขึ้นพูดว่า “ดื่มให้พี่ตงนำพวกเราไป สร้างอาณาจักร!”เช่เหวินตง งดื่มหมดหนึ่งแก้ว เลยต้องรีนอีกแก้ว แล้วยกขึ้นพูดว่า “อนาคตยังต้องพึ่งความ พยายามของทุกคน ความสำเร็จสร้างขึ้นด้วยความร่วม มือของทุกคน!หมดแก้ว หมดแก้ว!”

ทุกคนต่างพูดกันคนละประโยค คนนี้พูดหนึ่งประโยค คนนั้นพูดหนึ่งประโยค อาหารยังไม่ทันเสิร์ฟหมด ใต้โต๊ะ ก็มีคน ‘นอนคลาน’กันระเนระนาด ตอนดื่มเหล้าคนภาค ตะวันออกเฉียงเหนือไม่ได้พิถีพิถันกระบวนการดื่ม แต่ยึด ความสะใจเป็นหลัก ซึ่งเกี่ยวพันกับนิสัยของคนภาคตะวัน ออกเฉียงเหนือมาก วันนี้ลงมือต่อสู้กัน พรุ่งนี้อาจกลาย เป็นพี่น้องร่วมเป็นร่วมตายก็ได้ นิสัยตรงไปตรงมา สดใส ร่าเริงเป็นสิ่งที่ติดตัวมาแต่กำเนิด ถึงแม้เพื่อนทางใต้จะ เข้าใจยาก แต่ผมคิดว่านี่ก็คือจุดน่ารักของพวกเขา

พวกเซ่เหวินตงทั้งสี่คนไม่ได้ดื่มหนักเหมือนลูกน้องพวก นั้น พวกเขาดื่มไปพลาง คุยไปพลาง สามตาจับแก้วเบียร์ แล้วพูดว่า “พี่ตงผมว่าพวกเราควรจัดตั้งองค์กรขึ้นมาหรือ เปล่า ตอนนี้คนเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ หากไม่มีองค์กรที่สมบูรณ์ แบบก็ดูแลควบคุมยาก!”

หลี่ส่วงกับเกาเฉียงมีความคิดนี้ตั้งนานแล้ว พยักหน้า เห็นด้วย เกาเฉียงพูดว่า“พี่สามตาพูดถูกเผง ถ้าพวกเรา ต้องการให้ยิ่งใหญ่ก็จำเป็นต้องจัดตั้งเป็นองค์กรขึ้น”หลี่ส่ วงพูดต่อว่า“ใช่แล้ว เหมือนแก๊งขวานซิ่งในเมืองของพวก เรา มันเท่ระเบิดไปเลย!”(แก๊งขวานซิ่งในเมือง เป็นแก๊ง เก่าแก่ของเมือง ไม่มีใครรู้ว่าเริ่มมีเมื่อไหร่ แต่ทุกคนคิดว่าเป็นองค์กรมาเฟีย)

เซเหวินดงก้มหน้าไม่พูดอะไร เขาก็อยากก่อตั้งองค์กร แต่พูดง่าย ท่ายาก เอาแก้วเบียร์ขึ้นมาดื่มหนึ่งอีก “ข้าไม่ คัดค้านเรื่องตั้งองค์กร แต่พอถึงเวลานั้นจำนวนคนจะยิ่ง เพิ่มขึ้น ซึ่งค่าใช้จ่ายทั้งเรื่องกินเรื่องเที่ยวล้วนต้องพึ่ง องค์กรทั้งนั้น พวกเอ็งว่าพวกเราจะเอาอะไรเลี้ยงพวก เขา?”ทั้งสามคนชะงัก เซ่เหวินตงเงยหน้าดื่มเบียร์ในแก้ว หมดจด พูดต่อว่า “เงินของพวกเราตอนนี้มาจากการ เก็บ ค่าคุ้มครอง’นักเรียน เดือนหนึ่งไม่เกินสองหมื่น เงิน เท่านี้พวกเราจะดำรงองค์กรไว้ได้อย่างไร?ถึงแม้ตอนนี้ ยังฝืนก่อตั้งสำเร็จ แต่จะทำให้พวกเราแยกตัวกันเร็วขึ้น”

เกาเฉียงถามว่า”พี่ตง งั้นความหมายของพี่คือ…?”เซ่เห วินตงยิ้มน้อยๆ ก้มหน้าเล่นแก้วเบียร์ในมือ หลี่ส่วงเป็นคน ใจร้อน เห็นเซ่เหวินตงไม่พูด เลยถูกเสียงดังว่า “พี่ตงพูดสิ พวกเราฟังพี่!”

เซ่เหวินตงดูสามคนที่กะพริบตามองตนอยู่ พูดช้าๆ ว่า”ตอนนี้พวกเอ็ง…ควรจะ…ตั้งใจเรียนดีๆ!”

หลี่ส่วงกับเกาเฉียงอึ้งไปเลย ถามพล่ามปากว่า”ตั้งใจ เรียนดีๆ?”

“ไม่ผิดหรอก ตอนนี้พวกเอ็งควรตั้งใจเรียนดีๆ เหลืออีกเดือนเดียวก็จะสอบกลางภาคแล้ว พวกเอ็งต้องไปเรียน ม.ปลาย ถ้าใครสอบไม่ติ…เซเหวินตงอย่างไม่ปล่อยไป แน่ๆ นอกจากพวกเอ็งไม่อยากติดตามข้าแล้ว!”