บทที่8 ยิ่งเกลียด ยิ่งเจอ
วันต่อมา
นุชไปรับน้าที่คอนโดแต่เช้าตรงไปยังบริษัทของลูกค้าที่จ้าง เธอทำงานถ่ายรูปโปรโมตสินค้า พอมาถึงที่บริษัทน้ำก็แอบที่จะ แปลกใจไม่ได้เพราะชื่อบริษัทมันคุ้นหูยังไงชอบกลเหมือนเคย ได้ยินจากที่ไหนมาก่อน นุชพานตรงเข้าไปยังห้องรองประธาน บริษัทนั่งรอสักพัก เจ้าของห้องก็เดินเข้ามา
“รอนานไหมครับ” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น
“ไม่นานค่ะ” นุชเอ่ยตอบ
“พี่นุชนี่มันอะไรกันคะ” น้ำหันไปมองหน้าภูมิกับนุชสลับกันไปมา
“พี่กลับก่อนนะ ตั้งใจทำงานล่ะ” นุชลุกขึ้นยืนจะเดินออกไปจาก
ห้อง
“ผมต้องขอบคุณ คุณนุชมากนะครับ ที่พาช่างภาพฝีมือดีมาบริ การให้ถึงที่” ภูมิหันไปคุยกับนุช
“ค่ะ”
“พี่นุชทำไมถึงทำแบบนี้คะ”ร่างบางลุกขึ้นยืนทันที
“พี่ขอโทษนะน้า”
“น้ำจะกลับ” ก้าวขาจะเดินออกไป
“เธอยังไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น” ภูมิเอ่ยเสียงดุ
น้ำได้ยินอย่างนั้นก็หันขวับไปมองชายหนุ่มด้วยสายตาเกลียด ชัง เธอไม่รู้ว่าเขาจะมายุ่งอะไรกับเธอนักหนา ทำไมเธอต้องมา อยู่ในพื้นที่ที่เป็นของเขาด้วย เธอไม่เข้าใจเลยจริงๆ
“หนูนำมาแล้วเหรอ” บรรพตเปิดประตูห้องเข้ามาพอดี
“นุชไปก่อนนะคะ” เดินไปทางประตู
“พี่นุชเดี๋ยวก่อนสิ ” น้ำเรียกตามหลัง
“หนูน้ำนั่งลงก่อนสิลูก” บรรพตเอ่ยขึ้น
“สวัสดีค่ะ คุณลุง” พนมมือไหว้พร้อมกับนั่งลง
“ไหนๆ ก็มาแล้วก็อยู่ช่วยงานพี่เขาหน่อยนะ
” แต่น้ำไม่อยากทำค่ะ” ตัดสินใจพูดออกไปตรงๆ
ทำไมล่ะ พี่เขาไปทำอะไรให้ ”
“คุณลุงเป็นคนบอกให้พี่นุชไปรับน้ำมาที่นี่หรือเปล่าคะ”
“หมายความว่ายังไง ก็หนูเต็มใจรับงานนี้เองไม่ใช่เหรอ”
“ผมเป็นคนให้คุณนุชไปรับมาเองครับ” ภูมิเฉลยความจริง
ทำไมคุณต้องทำแบบนี้ด้วย” น้ำถามด้วยความไม่พอใจ
”
“ก็เพราะว่าฉันหวังดีกับเธอยังไงล่ะหางานให้ทำ เธอก็ควรจะ ดีใจนะ”
“คุณนี่มัน”
“เอาเถอะ ไม่ว่าหนูจะมายังไงนะ ลุงขอให้หนูช่วยงานหน่อยจะ
ได้ไหม”
“ก็ได้ค่ะ คุณลุง” น้ำยอมแต่โดยดีเพราะผู้ใหญ่เอ่ยปากขอ”ไหนๆ ก็มาแล้วก็อยู่ช่วยงานพี่เขาหน่อยนะ
” แต่น้ำไม่อยากทำค่ะ” ตัดสินใจพูดออกไปตรงๆ
ทำไมล่ะ พี่เขาไปทำอะไรให้ ”
“คุณลุงเป็นคนบอกให้พี่นุชไปรับน้ำมาที่นี่หรือเปล่าคะ”
“หมายความว่ายังไง ก็หนูเต็มใจรับงานนี้เองไม่ใช่เหรอ”
“ผมเป็นคนให้คุณนุชไปรับมาเองครับ” ภูมิเฉลยความจริง
ทำไมคุณต้องทำแบบนี้ด้วย” น้ำถามด้วยความไม่พอใจ
”
“ก็เพราะว่าฉันหวังดีกับเธอยังไงล่ะหางานให้ทำ เธอก็ควรจะ ดีใจนะ”
“คุณนี่มัน”
“เอาเถอะ ไม่ว่าหนูจะมายังไงนะ ลุงขอให้หนูช่วยงานหน่อยจะ
ได้ไหม”
“ก็ได้ค่ะ คุณลุง” น้ำยอมแต่โดยดีเพราะผู้ใหญ่เอ่ยปากขอเดินตามหลังชายหนุ่มออกไป ภูมิเดินนำน้ำไปยังอีกห้องหนึ่ง ที่ มีไว้สำหรับเก็บสินค้าชุดใหม่ที่จะนำมาโปรโมตโฆษณาขาย พอ เธอเข้าไปก็เห็นชุดโต๊ะเก้าอี้ โซฟา โคมไฟตกแต่งบ้านถูกจัดเรียง ไว้อย่างเป็นสัดส่วนเรียบร้อยแล้ว เหลือก็แต่จัดนิดจัดหน่อยให้ ถ่ายภาพออกมาสวยงามแค่นั้นเอง
“เธอรู้ใช่ไหมว่าอันไหนชุดไหน สำหรับใช้งานตรงไหนในบ้าน ไม่ใช่ถ่ายมามัวไปเรื่อย” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น
“ฉันรู้แล้วน่า” พูดพลางเชิดหน้าใส่ชายหนุ่ม
“ก็ดี ถ่ายเสร็จแล้วเอาไปให้ฉันดูที่ห้องด้วย” พูดจบก็เดินไปทันที
“เชอะ! สั่งอยู่นั้นแหละ” น้ำบ่นตามหลังชายหนุ่ม
ภูมิกลับเข้าไปในห้องทำงานพร้อมกับเคลียร์งานที่อยู่ตรงหน้า ทันที ระหว่างที่กำลังนั่งอ่านเอกสารอยู่ บรรพตก็เปิดประตูเข้ามา หยุดยืนอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงานของลูกชาย
“ร้ายนักนะแก”
“อะไรครับ” ภูมิทำเฉไฉ
“แกไม่ต้องมาทำเป็นไม่รู้เรื่องเลยนะ ชอบหนูน้ำเขาล่ะสิ ถึงได้ ทำให้เขารับทำงานนี้จนได้
ผมแค่หางานให้เธอทำก็แค่นั้นเอง ไม่เห็นแปลกตรงไหนเลย
“ขอให้มันจริงเถอะ อย่าหลงรักหนูเขาขึ้นมาล่ะ”
“ไม่มีทาง” อย่างมากเธอก็เป็นได้แค่คู่นอนของเขาเท่านั้น ภูมิ คิดในใจ
“เออ ฉันจะคอยดู” พูดจบบรรพตก็เดินออกไปทันที
ด้านน้ำหลังชายหนุ่มออกไปน้ำก็ลงมือทำงานของตัวเองทันที โดยเชื่อมต่อกล้องเข้ากับโน๊ตบุคของตนเอง เวลาล่วงเลยผ่านไป กว่าหนึ่งชั่วโมงงานก็เสร็จสมบูรณ์ น้ำจึงยกโน๊ตบุคคู่ใจเดินเข้าไป หาภูมิถึงที่ห้องทำงานพร้อมกับเปิดและวางลงตรงหน้าชายหนุ่ม ให้เลื่อนภาพถ่ายดูเอง ชายหนุ่มยิ้มถูกใจกับฝีมือถ่ายภาพของ หญิงสาวพร้อมกับพับหน้าจอโน๊ตบุคลงแล้วหันไปมองหญิงสาว ที่นั่งรอฟังผลอยู่อย่างใจจดใจจ่อ
“ไปถ่ายมาใหม่” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น
“ต๊ะ! อะไรนะ!” น้ำตกใจ
“ไปถ่ายมาใหม่ มันยังไม่ถูกใจฉันเลย” ยกยิ้มมุมปาก
แต่ฉันถ่ายสุดฝีมือแล้วนะคุณ” ”
“ก็ฉันมันยังไม่ถูกใจฉัน ไปถ่ายมาใหม่”
“ไม่!” น้ำยืนกรานเสียงแข็ง
“ได้ถ้าเธอไม่ไปทำมาใหม่ ฉันก็จะให้คุณนุชเขามารับผิดชอบ แทนเธอก็แล้วกัน”
“ไม่ได้นะ มันเกี่ยวอะไรกับพี่นุชด้วย”
“ก็เขาเป็นคนรับงานจากฉัน แต่เธอทำงานออกมาไม่ได้เรื่อง คน รับงานก็ต้องรับผิดชอบก็ถูกแล้วไม่ใช่เหรอ” ภูมิยักไหล่
“ก็ได้ฉันจะถ่ายให้ใหม่” พูดพลางเดินไปคว้าโน๊ตบุคบนโต๊ะแล้ว เดินออกไปด้วยความโมโห
ภูมิมองตามหลังร่างบางไปอย่างอารมณ์ดีพร้อมกับยกยิ้มมุม ปาก ที่เห็นหญิงสาวตกเป็นรองเขาอีกครั้ง น้ำเดินกลับเข้าไปในห้องแล้วลงมือทำงานต่อพยายามจดจ่อกับงานตรงหน้า เพื่อให้ภาพถ่ายออกมาดีที่สุด ถ้าเกิดว่าครั้งนี้เขาไม่ชอบและไม่ พอใจอีก เธอก็จะไม่ทำอีกแล้วให้เขาไปหาคนที่ฝีมือดีกว่าเธอมา ทําดีกว่า
เวลาผ่านไปนานพอสมควรนําก็ถือโน๊ตบุคกลับเข้าไปหาภูมิที่ ห้องอีกครั้งข้างในห้องทํางาน ระหว่างที่ภูมิกำลังเลื่อนดูภาพไป เรื่อยๆ ก็เหลือบไปมองหญิงสาวไปด้วย พอสรุปได้แล้วว่าจะใช้รูป ไหนโปรโมตก็หันไปบอกหญิงสาวทันที
“เอาเป็นว่าฉันเลือกภาพที่เธอถ่ายเซ็ทแรกทั้งหมดเลยก็แล้วกัน นะ”
“อะไรนะ!” หันไปมองใบหน้าชายหนุ่มด้วยความแปลกใจปน ตกใจ ถ้าเขาจะเลือกรูปถ่ายเซ็ทแรกแล้วตั้งแต่แรก เขาจะให้เธอ ไปถ่ายใหม่ให้เสียเวลาอีกทำไมกัน
“ก็อย่างที่เธอได้ยินนั้นแหละ เธอจะข้องใจอะไรนักหนา” ภูมิตี
มึน
“แล้วคุณให้ฉันถ่ายใหม่อีกรอบทําไมไม่ทราบ
“แล้วไง หรือว่าเธออยากจะถ่ายใหม่อีกรอบ”
“คุณตั้งใจจะแกล้งฉันใช่ไหม”
ทำไมฉันต้องทำอย่างนั้นด้วย ไม่มีเหตุผลอะไรที่ฉันจะต้อง ”
แกล้งเธอ”
“แล้วที่ทำอยู่ไม่เรียกว่าแกล้งแล้วเรียกว่าอะไร”
“ไม่รู้แล้วแต่จะคิดก็แล้วกัน”
“ก็ได้ฉันไม่อยากจะเถียงกับคุณแล้ว ตกลงงานฉันเสร็จแล้วใช่
ไหม”
“อืม เสร็จแล้ว”
“โอเค เดี๋ยวฉันจะส่งภาพทั้งหมดในโน๊ตบุคของฉันไปที่คอมฯ ของคุณ เสร็จแล้วฉันจะได้กลับสักที”
“ตามสบาย” ชายหนุ่มลุกขึ้นจากโต๊ะทำงานให้หญิงสาวได้
ทํางาน
น้ำจดจ่ออยู่ตรงหน้าคอมฯสักพักก็ส่งไฟล์ภาพทั้งหมดที่ถ่าย เสร็จ เธอจึงรีบเก็บของใส่กระเป๋าเพื่อที่จะได้กลับ ภูมิยืนมอง กระทำของน้ำไปเงียบๆ จนเธอลุกขึ้นยืน
“ฉันกลับก่อนนะ” เดินไปตรงประตูห้อง
“เธอยังไปไหนไม่ได้
“ทําไมฉันจะกลับไม่ได้” ร่างบางชะงักเท้าหยุดอยู่กับที่
“เพราะว่างานเธอยังไม่เสร็จ
“คุณก็เห็นว่ามันเสร็จแล้ว ฉันไม่มีเวลามาทะเลาะกับคุณนะ”
“ภาพนิ่งถ่ายเสร็จ แต่ภาพเคลื่อนไหวยังไม่เสร็จ”
“คุณหมายความว่ายังไง”
“อยู่ทำวิดีโอให้ฉันก่อน ฉันถึงจะให้เธอกลับ”
“ช่างภาพคนอื่นก็มีเยอะแยะ ทำไมจะต้องให้ฉันมาทำด้วยฉันไม่ เข้าใจ อีกอย่างถ้าคุณไม่ใช้ชื่อเสียงหน้าตาของคุณ ฉันก็คงไม่มา ยืนตรงนี้หรอก”
“แล้วยังไง ตกลงเธอจะทำหรือไม่ทำ
“ฉันไม่ทํา!” ปฏิเสธเสียงแข็งผลักประตูเดินออกไปทันที
“ถ้าเธอไม่ทำเงินค่าจ้างวันนี้ของเธอ ฉันจะไม่จ่าย” ร่างหนาเดิน ตามหลังร่างบางไปติดๆ
“เฮ้อ…ตามใจคุณก็แล้วกัน” น้ำทำหน้าเอือมระอา
เธอแน่ใจว่าจะไม่เอาค่าจ้างจริงๆ ” ภูมิถาม
“ฉันไม่เอา ถ้ามันจะทำให้ฉันไม่ต้องอยู่ทำงานที่นี่ต่อ ภาพที่ถ่าย ไปฉันถ่ายให้ฟรีก็แล้วกัน ฉันไปล่ะ” เดินตรงไปที่ลิฟต์ทันที
“เธอจะเอาอย่างนี้จริงๆ เหรอ”
“อืม ฉันไปล่ะ” เดินตรงเข้าในลิฟต์ทันที
“เธอเดี๋ยวก่อนสิ!” ภูมิได้แต่ตะโกนผ่านลิฟต์ที่ปิดลง
น้ำเดินไปขึ้นรถแท็กซี่ที่หน้าบริษัทแล้วตรงกลับคอนโดทันที เพราะเธอพึ่งจะเรียกพนักงานที่อู่มาลากรถจากคอนโดไปซ่อมที่ อู่เมื่อเช้านี้เอง พอถึงห้องเธอก็ทิ้งตัวลงนอนบนโซฟาด้วยความ เหนื่อยล้า เธอไม่รู้ว่าภูมิจะเอาอะไรกับเธอนักหนาแกล้งเธออยู่ นั้นแหละ ทำเหมือนเธอเป็นตัวตลกจะทำยังไงก็ได้ ถ้าเธอไม่ เกรงใจพี่นุชนะ เธอซึ่งออกมาจากบริษัทตั้งนานแล้วไม่ทนอยู่กับ คนที่เกลียดขี้หน้านานขนาดนั้นหรอก นําคิดในใจ
ด้านภูมิกำลังนั่งเอนหลังพิงเก้าอี้พร้อมกับใช้ความคิดอะไรบาง อย่างอยู่ในหัว ไม่ว่าจะยังไงเขาจะต้องทำให้น้ำตกเป็นของเขาให้ ได้ ในเมื่อเกลียดเขานักเขาก็จะทำให้เธอมีชีวิตอะไรไม่ต่างกับผู้ หญิงที่เขาพาขึ้นเตียงชั่วครั้งชั่วคราวพวกนั้นเลย คอยดูเถอะ ภูมิ ยกยิ้มมุมปาก
ช่วงบ่ายของวันน้ำกำลังปิดประตูห้องเพื่อจะออกไปข้างนอก ภูมิก็เดินตรงไปหยุดตรงด้านหลังเธอเงียบๆ พอน้ำหันหน้าไปก็ ชนเข้ากับแผงอกกว้างกำยำของชายหนุ่มเต็มๆ ด้วยความตกใจ ทำให้ร่างของเธอเซจะล้มภูมิจึงรีบคว้าเอวบางเอาไว้แนบกาย
“คุณทำบ้าอะไรอีกเนี่ย”
“ทำบ้าอะไรล่ะ ถ้าฉันไม่คว้าตัวเธอไว้ป่านนี้คงจะล้มลงไปกอง กับพื้นแล้ว”
“ใครใช้ให้คุณมายืนเงียบๆ อยู่ตรงข้างหลังฉันล่ะ ปล่อยได้แล้ว”
“อย่างกับฉันอยากจะจับตัวเธอนักหนานั้นแหละ” ผลักร่างบาง ออกจากตัวทันที ด้วยความไม่พอใจ
“แล้วคุณมาหาอะไรที่หน้าห้องฉัน”
“เดี๋ยวฉันจะโอนเงินค่าจ้างถ่ายภาพให้เธอ”
“ก็ฉันบอกแล้วว่าไม่เอา คุณไม่ต้องโอนมาหรอก”
“ฉันจะโอน คนอย่างฉันไม่ใช้งานใครฟรีๆ หรอก ”
“ก็ได้ตามใจคุณก็แล้วกัน” ก้าวขาจะเดินออกไป
“ฉันขอเลขบัญชีเธอด้วย”
“ค่ะ” รับคําแล้วบอกเลขบัญชีให้ชายหนุ่มตามที่เขาต้องการแล้ว เดินออกไปทันที
ทางด้านเข็มกับคริสกําลังนอนกกกอดกับอยู่บนเตียงอย่างมี ความสุขหลังจากที่ผ่านบทรักอันเร้าร้อนที่ร่วมกันสร้างขึ้นมา หมาดๆ เข็มกอดแนบใบหน้าเข้ากับอกกว้างกำยำของชายหนุ่ม ลูกครึ่งด้วยความสุขใจ ส่วนคริสก็ทั้งจูบทั้งหอมตรงหน้าผากมนอ ยู่ตลอดเวลา
“เราจะไปพบคุณแม่ของเข็มด้วยกัน เมื่อไหร่ดีคะ” เสียงหวาน เอ่ยขึ้น
“ผมยังไม่พร้อม ผมขอเวลาอีกหน่อยนะ” ลุกขึ้นนั่งทันที
“คุณมีปัญหาติดขัดอะไรหรือเปล่าคะ” เข็มลุกขึ้นนั่งตามร่างหนา
เปล่า คุณไม่ต้องกลัวนะ ผมไม่ทิ้งคุณหรอก” ”
“ค่ะ เข็มเชื่อใจคุณ”
“ส่วนเรื่องเงินผมจะโอนให้คุณทุกเดือนก็แล้วกัน”
ทำไมต้องให้เงินเข็มด้วยคะ เข็มก็มีงานทำอยู่แล้ว ไม่ได้ลำบาก ” อะไรมากมายหรอกคะ”
“ผมให้ก็รับไปเถอะ ไม่ต้องคิดมากหรอก”
“ค่ะ เข็มจะรับไว้” พูดพลางขยับเข้าไปสวมกอดร่างหนาไว้
“เรามาต่อกันอีกรอบดีกว่า” คริสพลิกตัวขึ้นทาบทับร่างบางนอน ราบลงบนเตียงนอนด้วยความรวดเร็ว
” ทำไมวันนี้ คุณจะตื่นเป็นพิเศษนะคะ” ยกมือบางขึ้นลูบไล้ไป ตามใบหน้าคม
“หนกับคุณแค่คนเดียวก็แล้วกันน่า”พูดจบก็ประกบจูบริมฝีปาก บางอย่างดูดดื่มหิวกระหายทันที
ไม่นานทั้งสองคนก็หลอมรวมกันเป็นหนึ่งเดียว ต่างคนก็ต่าง แสดงความปราถนาภายในออกมาเป็นภาษากายด้วยความสุขสม อิ่มเอมใจกันทั้งคู่ จนไปสู่จุดหมายปลายทางแห่งความสุขโดย พร้อมเพรียงกัน
ช่วงดึกของวันน้ำกับเข็มนัดกันไปนั่งดื่มและฟังเพลงในผับ ชื่อดังของภูมิตรงโซนวีไอพี โดยมีคริสนั่งอยู่ด้วยอีกคน เข็มจึง แนะนำเธอให้คริสรู้จักอย่างเป็นทางการเพราะเคยเจอกันแต่ยัง ไม่ได้พูดคุยกันจริงจังเลย ทั้งสามคนกำลังนั่งคุยกันไปเรื่อยเปื่อย ภูมิก็เดินเข้ามาที่โต๊ะ
“ไงคริส แกสบายดีนะ” ปากทักทายเพื่อนแต่ตาเหลือบมองน้ำ ด้วยความแปลกใจ
“อืม ฉันสบายดี”
“แล้วนี่อะไรยังไง แกบอกฉันมาเลยนะ” ภูมิหันไปมองเข็มที่นั่ง แนบชิดกับเพื่อนตนเอง
“ฉันว่าเราไปคุยกันทางโน้นดีกว่า” คริสลุกขึ้นเดินนํภูมิออกไป
“อะไรของแกวะ ทำเป็นมีลับลมคมใน” ภูมิบ่นพลางเดินตามหลัง เพื่อนำไปติดๆ
คริสเลือกเดินไปทางห้องน้ำชายเพื่อที่จะได้คุยกับภูมิโดยที่ไม่มี เสียงรบกวนจากเพลงมากนัก คริสจุดไฟบุหรี่ราคาแพงแล้วสูบอัด เข้าปอดเพื่อผ่อนคลายอารมณ์ทันทีที่ไปถึงห้องน้ำ ภูมิจึงไปหยุด ยืนข้างๆชายหนุ่มลูกครึ่ง
“ตกลงแกกับผู้หญิงคนนั้นยังไงกันวะ” ภูมิเปิดประเด็นขึ้น
“ก็อย่างที่แกเห็นนั้นแหละ”
“เอาจริงดิ ไม่น่าล่ะหมู่นี้ฉันไม่เห็นแกมาที่ผับเลย ปกติแกไม่เคย ควงผู้หญิงคนไหนข้ามวันเลยสักคน”
“เข็มเขาไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่น อีกอย่างฉันไม่เคยมีความสุข เท่านี้มาก่อนเลยวะ” คริสพูดไปตามความรู้สึก
“แล้วคนที่”
“หยุดเลย แกไม่ต้องเอ่ยถึงชื่อผู้หญิงคนนั้นให้ฉันได้ยินเลย” คริ สเอ่ยแทรกขึ้นทันควัน
“ก็ได้ แกมีความสุขฉันก็ดีใจด้วยวะ” ภูมิตบไหล่คริสเบาๆ
“แกมีอะไรจะถามฉันอีกไหม”
“แล้วยัยน้ำนั้น ไปร่วมโต๊ะกับแกได้ยังไงวะ”
“เขาเป็นเพื่อนเข็ม แกก็รู้จักไม่ใช่เหรอ”
“เออ รู้จักแต่ไม่รู้ว่าเป็นเพื่อนกับเมียแก”
“เข็มเขาบอกฉันเอง ว่าแกกับน้ำรู้จักกัน”
แต่ฉันยังไม่รู้จักเมียแกเลย แนะนำหน่อยสิวะ”
”
“อืม ไปสิ” คริสโอบไหล่ภูมิเดินกลับเข้าไปที่โต๊ะ
พอไปถึงที่โต๊ะคริสก็แนะนำให้ภูมิรู้จักกับเข็มอย่างเป็นทางการ จากนั้นภูมิก็ถือโอกาสร่วมโต๊ะและเลี้ยงเครื่องดื่มฟรีทุกคนนํ เอาแต่นั่งเงียบเพราะไม่สบอารมณ์ที่ภูมิมานั่งร่วมโต๊ะด้วย เธอจะ ลุกออกไปจากโต๊ะตั้งหลายครั้งแต่เข็มห้ามเอาไว้ให้อยู่เป็นเพื่อน เธอจึงจำใจต้องอยู่ต่อ ระหว่างที่คริสกับภูมิกำลังนั่งคุยกันไปเพ ลินๆ แพทก็เดินเข้ามา
“ภูมิค่ะ ไม่เจอกันตั้งนาน แพทคิดถึงคุณยังเลยค่ะ” เดินเข้าไป ควงแขนชายหนุ่มไว้แน่น
แพทมีอะไรหรือเปล่า” เสียงทุ้มถามขึ้น ”
“เปล่าหรอกค่ะ แค่อยากจะมาทักทายคุณนิดหน่อย” พูดพลาง ยื่นหน้าเข้าไปจูบแก้มสากทีหนึ่งจนเป็นรอยลิปสติกสีแดง น้ำกับ เข็มเห็นอย่างนั้นก็หันไปมองหน้ากันทันที
“แพท ณทําอะไร เราเป็นเพื่อนกันนะ”
“เพื่อนที่ไหนกันคะ เราเป็นแฟนกันต่างหากล่ะ” แพทยังคงต้ เนียนเบียดตัวนั่งลงข้างๆ ชายหนุ่ม
“แพทผมว่าคุณกลับไปนั่งที่โต๊ะของคุณจะดีกว่านะ”
“ไม่คะ แพทจะนั่งกับคุณ ว่าแต่คุณรู้จักยัยช่างภาพหน้าจืดนี่ด้วย เหรอคะ มานั่งเสนอหน้าอยู่ได้” แพทหันไปทางน้ำที่นั่งอยู่อีกฝั่ง หนึ่งของโต๊ะ เธอสังเกตเห็นภูมินั่งมองน้าตาเป็นมันมาตั้งนาน แล้วเธอจึงเดินเข้ามาหาชายหนุ่ม
“นี่คุณอย่ามาหาเรื่องกันนะ!” น้ำลุกขึ้นยืนด้วยความโกรธจ้อง หน้านางแบบสาว
“แล้วจะทําไมยัยหน้าจืด”
“ได้อยากมีเรื่องนักใช่ไหม ” น้ำยกแก้วเหล้าสาดเข้าไปที่หน้าของแพททันทีด้วยความโมโห เธอนั่งอยู่ของเธอดีๆ อยู่ๆก็ เข้ามาหาเรื่องอย่างกับหมาบ้า
“กรี๊ด! แกกล้าดียังไงเอาเหล้ามาสาดหน้าฉัน” ปรี่เข้าไปจะ ทําร้ายนํา
“อย่า!แพท หยุดบ้าสักที!”ภูมิดึงกระชากแขนแพทออกห่างจาก ตัวน้ำทันที
“คุณปกป้องมันทำไม! มันทำแพทก่อนนะ! คุณสนใจมันเหรอ!”
“ก็แพทไปหาเรื่องเขาก่อน ถ้าแพทไม่หยุดโวยวาย ผมจะให้คน ลากตัวออกไปเดี๋ยวนี้ ” ภูมิพูดแกมขู่
“ก็ได้ฝากไว้ก่อนเถอะ” จ้องหน้าน้ำเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ แล้วเดินออกไปทันที
“เข็มฉันกลับก่อนนะ” น้ำหันไปหาเข็ม
“จ๊ะ ให้ฉันไปส่งไหม” เข็มถามด้วยความเป็นห่วง
“ไม่เป็นไรฉันกลับเองได้ ” ลุกขึ้นเดินออกไปทันที
“กลับดีๆ ล่ะ” เข็มตะโกนตามหลังเพื่อน
ภูมิเห็นอย่างนั้นก็รีบลุกออกจากโต๊ะเดินตามร่างบางออกไป ทันที พอออกมาพ้นจากผับน้ำถอดหายใจแรงๆ ที่หนึ่งด้วยความ โล่งใจ เธอเกือบจะโดนแพททำร้ายซะแล้ว โชคดีที่ภูมิดึงกระชาก ตัวนางแบบสาวเอาไว้ได้เสียก่อน จะโทษใครได้เพราะเธออารมณ์ ร้อนเองที่ไม่ยับยั้งช่างใจเอาเหล้าไปสาดแพทก่อน ใครจะไปทน ได้อยู่ๆ ก็มาหาเรื่องเธอถึงที่โต๊ะ ไม่รู้ว่าวันนี้เป็นวันอะไรเธอถึงได้ ซวยขนาดนี้ น้ำคิดในใจ
“น้ำ” เสียงทุ้มเรียกตามหลัง
” น้ำหันไปมองตามเสียงแล้วหันกลับเดินต่อไป
“ฉันว่าเธอกลับไปกับฉันดีกว่านะ” ภูมิเดินไปขวางทางร่างบางไว้
“ฉันกลับเองได้ คุณจะไปไหนก็ไปเถอะ” เดินเลี่ยงไปอีกทาง
“แต่มันดึกมากแล้วนะ”
“ฉันขอบคุณมากนะ ที่ช่วยไม่ให้ฉันโดนแฟนคุณทำร้าย” น้ำเอ่ย
ขึ้น
แพทเขาไม่ใช่แฟนฉัน เอาเป็นว่าฉันขอโทษแทนแพทเขาด้วย ก็แล้วกัน”
“ค่ะ” รับคำแล้วไปยืนรอรถแท็กซี่
“กลับกับฉันเถอะ เดี๋ยวแม่เธอจะเป็นห่วงนะ
“หมายความว่ายังไง
แม่เธอรู้แล้วว่าเธอมาเที่ยวที่ผับฉันตอนนี้
“ใครบอก คุณเหรอ”
“ใช่ฉันเอง” ยักคิ้วให้หญิงสาวอย่างเป็นต่อ
“อีกแล้วเหรอ ก็ได้ฉันจะกลับกับคุณ” น้ำยอมแต่โดยดี
“ตามมาสิ ” ชายหนุ่มเดินนำไปที่รถ
น้ำตามภูมิไปขึ้นรถแล้วแล่นออกไปทันที โดยมีแพทมองตามรถ คันหรูด้วยสายตาอาฆาตแค้นจนรถลับตาไป ที่แท้อดีตคนรักของ เธอก็ไปหลงยัยเด็กช่างภาพนั้นเอง ถึงได้ปกป้องจนออกนอก หน้าคอยดูเถอะเธอจะเอาคืนให้สาสมใจเลยแพทคิดอยู่ในใจ
พอกลับถึงคอนโดทั้งภูมิและน้ำต่างก็แยกย้ายกันกลับไปที่ห้อง ของตัวเองเพราะดึกมากแล้ว พอน้ำหัวถึงหมอนก็หลับสู่ห้วง นิทราทันที ส่วนภูมิก็นั่งคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นที่ผับ เขาไม่คิดเลย ว่าแพทจะหาเรื่องน้ำ เธอคงจะคิดว่าเขาสนใจน้ำแน่ๆถึงได้พาล ใส่เธอ โชคดีที่เขาห้ามไว้ได้ทันถ้าไม่อย่างนั้นพ่อของเขาได้ เอาตายแน่ ภูมิส่ายหน้าเบาๆ
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ