บทที่4 บังเอิญ
ช่วงสายของวันต่อมาเข็มกำลังเดินเช็คความเรียบร้อยภายใน ร้านไปเพลินๆ อยู่ๆ พนักงานสาวในร้านก็เดินตรงเข้ามาหาเธอ พร้อมกับบอกกับเธอว่ามีแขกมาขอพบ เธอจึงเดินตามไปทันที พอเข็มเห็นร่างหนาสูงใหญ่ที่กำลังยืนหันหลังให้อยู่ เธอก็รู้ทันที ว่าเป็นใครแต่แอบตกใจที่ชายหนุ่มมาหาเธอถึงที่ร้านทั้งที่เมื่อคืน ถูกเธอปฏิเสธไปแล้ว
“คุณมาหาฉันมีอะไรหรือเปล่าคะ” เสียงหวานถามขึ้น
“ผมอยากจะมาขอโทษคุณเรื่องเมื่อคืน ที่ผมทำรุ่มร่ามกับคุณ” ค ริสยื่นช่อดอกกุหลาบสีแดงสดราคาแพงไปให้หญิงสาว
“ขอโทษฉัน” เข็มทำหน้างงงวย
“ใช่ครับ ผมขอโทษคุณสำหรับเรื่องเมื่อคืน”
“ค่ะ เอาเป็นว่าฉันไม่ถือสาอะไรคุณก็แล้วกัน”
“ถ้าไม่โกรธผมแล้ว งั้นก็กรุณารับดอกไม้ช่อนี้ แทนคำขอโทษ ผมหน่อยได้ไหมครับ”
“ค่ะ ฉันจะรับไว้” ยื่นมือบางไปรับช่อดอกไม้มาถือไว้
“ถ้าไม่เป็นการรบกวนมากเกินไป ไปทานข้าวกับผมสักมื้อได้ ไหมครับ”
“เมื่อคืนฉันทําคุณเจ็บตัว เพราะคำพูดที่คุณดูถูกฉัน แต่มาวันนี้ คุณกลับมาขอโทษฉัน ฉันว่ามันแปลกๆนะคะ” เมื่อคืนเขายังทำ หยาบคายกับเธออยู่เลย แต่วันนี้เขามาหาเธอถึงที่ร้านเขาจะมา ไม้ไหนกันแน่
“ถ้าผมไม่ชอบหรือไม่สนใจใครจริงๆ ผมไม่มาให้เสียเวลาหรอก ครับ” คริสพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“คนที่คุณพูดถึงไม่น่าจะใช่ฉันนะคะ” เข็มทำเฉไฉ
“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปผมจะจีบคุณ
“อะไรนะ!” เข็มถามด้วยความตกใจไม่อยากจะเชื่อหูของตัวเอง
“คุณฟังไม่ผิดหรอก ผมพูดจริงๆ ”
“คุณอย่ามาล้อฉันเล่นดีกว่าค่ะ อีกอย่างคุณมีผู้หญิงตั้งเยอะแยะ มาให้เลือกมากมาย อย่าเสียเวลาเลยค่ะ”
“ผมยอมเสียเวลาไปกับคุณครับ อีกอย่างที่ผมมาวันนี้เพราะรู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำลงไปจริงๆ
“แล้วคุณไม่คิดบ้างเหรอคะ ว่าที่ฉันปฏิเสธคุณไปเมื่อคืนเพราะว่า ฉันมีแฟนอยู่แล้ว”
“คุณมีแฟนแล้วเหรอ” คริสถามกลับทันที
“เปล่าหรอกค่ะ”
ค่อยโล่งอกหน่อย ผมจะได้เดินหน้าเต็มที่”
“ขอบคุณสําหรับดอกไม้นะคะ แต่ฉันคงจะไปทานข้าวกับคุณไม่ ได้จริงๆ ค่ะ”
“ทำไมล่ะ” คริสขมวดคิ้วเข้าหากัน
“คุณไม่มีคุณสมบัติอะไรที่ฉันจะต้องคบหาด้วยเลยสักนิดเดียว ขอโทษด้วยนะคะที่ต้องพูดตรงๆ”
“คุณพูดแบบนี้หมายความยังไง ผมไม่เข้าใจ
“ฉันไม่ชอบผู้ชายเจ้าชู้มั่วผู้หญิงไปเรื่อยแบบคุณค่ะ ”
“แล้วถ้าผมเลิกทุกอย่าง คุณจะสนใจไหม
“ไม่รู้สิคะ ฉันคิดว่าคนอย่างคุณคงจะเปลี่ยนไม่ได้หรอก”
“งั้นเหรอ คุณคอยดูก็แล้วกัน แล้วอย่ามาหลงรักผมทีหลังนะ ผม เตือนไว้ก่อน”
“ฉันขอตัวก่อนนะคะ”
“ครับ” รับคําพร้อมกับยกยิ้มมุมปาก
เข็มเดินถือช่อดอกกุหลาบไปวางลงบนเคาร์เตอร์ พร้อมกับจ้อง มองด้วยความเหลือเชื่อในใจ เธอไม่คาดคิดเลยว่าคริสโตเฟอร์จะ มาทำอะไรแบบนี้ให้เธอ แถมออกปากว่าจะจีบเธออีก เขาต้องการ อะไรกันแน่ ตัวเธอก็ไม่ได้มีอะไรพิเศษไปกว่าผู้หญิงคนอื่นเลย ก็ แค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่ต้องทำงานหาเงินเลี้ยงชีพไปวันๆ ก็ เท่านั้นเอง เขาจะมาสนใจเธอทําไม เข็มคิดวุ่นอยู่ในใจ
ด้านคริสเดินยิ้มกริ่มออกไปจากร้านอย่างคนอารมณ์ดี เขาอยาก จะรู้เหมือนกันถ้าเกิดเขารุกเธอหนักๆ เธอจะยอมใจอ่อนให้เขา ไหม ตอนนี้ใจแข็งได้ใจแข็งไป อีกไม่นานหรอก เธอจะต้องมา สยบให้เขาเพียงคนเดียวอย่างแน่นอน
หนึ่งเดือนต่อมา
ณ วัดแห่งหนึ่งนำมาร่วมงานศพชัยวัชพ่อของพิมพ์หลังจากที่ กลับมาจากต่างประเทศ เธอกําลังนั่งไหว้ฟังพระสวดอยู่ข้างๆ พิมพ์ อยู่ๆ ภูมิก็เดินมานั่งลงเก้าอี้ข้างๆ เธอ ตั้งแต่ที่เธอรู้ว่าภูมิ ช่วยเหลือพิมพ์เรื่องเงิน ซึ่งบังเอิญมากที่พิมพ์รู้จักกับภูมิ เธอ ก็ค่อยมองเขาดีขึ้นมาหน่อยที่เขาช่วยเหลือพิมพ์ แต่ก็ไม่ชอบ เขาอยู่ดี เธอไม่อยากจะเจอหน้าเขาแต่ต้องมาเจอกันอีกจนได้ ทั้งสองคนยังไม่ได้รู้จักกันอย่างเป็นทางการเลย เพราะยังไม่มี โอกาสได้เจอกันเลย แต่กลับได้มาเจอกันในงานนี้เสียอย่างงั้น
“นํา คุณภูมิ” พิมพ์เอ่ยขึ้น
“สวัสดีค่ะ” น้ำเอ่ยทักทายตามมารยาทเพราะเลี่ยงไม่ได้จริงๆ
“สวัสดีครับ” ภูมิหันไปมองใบหน้าเนียน
“ค่ะ”นํารับคําสั้นๆ
“น้าเป็นเพื่อนพิมพ์ตั้งแต่สมัยเรียนด้วยกันแล้วค่ะ ”
“ครับ” ภูมิพยักหน้ารับรู้
“ว่าแต่คุณภูมิทานอะไรมาแล้วหรือยังคะ” พิมพ์ถามขึ้น
“ผมยังไม่หิวเลยครับ”
“ค่ะ” พิมพ์รับคํา
“ผมขอตัวกลับก่อนนะ พอดีมีธุระ” ภูมิพูดพลางเหลือบหันไป มองหน้าน้ำแวบหนึ่ง
“ค่ะ” พิมพ์ยิ้มรับ
หลังจากที่พิธีการทุกอย่างผ่านไปพิมพ์ก็เดินไปส่งน้ำที่รถ น้ำจึง สวมกอดเพื่อนเพื่อให้กำลังใจ
“ทานข้าวเยอะๆ นะ ลูกในท้องจะได้แข็งแรง” น้ำเอ่ยขึ้น
“จ๊ะ”
“แล้วก็อย่าเครียดล่ะ ฉันเป็นห่วง”
“ฉันรู้แล้ว เธอกลับไปทำงานเถอะ”
“มีอะไรก็โทรมาได้ตลอดนะ ไว้ฉันจะมาเยี่ยมบ่อยๆ”
“จ๊ะ ขอบใจนะ”
พอนานไปนั่งบนรถคันเก่าคู่ใจก็ขับแล่นออกไปทันที ในใจก็ อดเป็นห่วงพิมพ์ไม่ได้ เพราะมีแต่เรื่องหนักๆ เข้ามาในช่วงเวลา นี้ อีกทั้งยังเรื่องฟอของลูกในท้องที่ตามมาหาถึงนี่อีก เธอได้แต่ หวังว่าเรื่องทุกอย่างจะผ่านพ้นไปด้วยดี
ด้านภูมิกำลังเดินสำรวจคอนโดของตนเองที่พึ่งจะซื้อและย้าย เข้ามาอยู่ไม่กี่วันเองอย่างสบายอารมณ์ หลังจากที่ไปเคลียร์งาน ที่บริษัทกลับมา ร่างหนาเดินไปทั้งตัวนั่งลงบนโซฟานุ่มพร้อม กับหลับตาลงเพื่อพักสายตา ช่วงนี้งานเขาก็จะยุ่งๆ หน่อย เพราะ ไม่มีเลขาประจำตัวเนื่องจากเธอลาออกไปคลอดลูก ระหว่างนี้เขา จึงต้องจัดตารางเวลางานด้วยตัวเอง ส่วนแพทเขาไม่ได้บอกเธอ ว่าเขาซื้อคอนโดทีนี้ เขาไม่อยากให้เธอมากวนใจอีก
หลายวันต่อมา เดินถือถุงของพะรุงพะรังเพื่อเอามาเยี่ยมพิมพ์ เข้าในบ้านเจอพิมพ์กำลังนั่งจัดขนมใส่ตะกร้ากับแม่อยู่
“พิมพ์เธอดีขึ้นหรือยัง” น้ำนั่งลงข้างพิมพ์
“ดีขึ้นแล้วจ้ะ”
“ฉันชื้อของมาฝากเธอเยอะแยะเลย”
“ขอบใจจ้ะ”
“ว่าแต่หลานฉันในท้องเธอเป็นยังไงบ้าง”
“ก็ปกติดี จะไปตรวจและฝากครรภ์วันพรุ่งนี้”
“แล้วพ่อของลูกล่ะ มาหาบ้างไหม”
“เขาเพิ่งจะกลับไปเมื่อกี้นี้เอง” ภาพที่เธอปาหนังสือใส่หน้าปี เตอร์จนเขาเจ็บตัวยังติดตาเธออยู่
“จริงดิ ดีแล้วล่ะเธอจะได้ไม่ต้องลำบากมากไปกว่านี้”
“แม่กลัวอย่างเดียว กลัวจะไปทำให้เขาอกแตกตายล่ะสิ”
ทำไมคะแม่ มีเรื่องอะไรกัน” น้ำถามด้วยความอยากรู้
”
“ก็พิมพ์นะสิลูก จะไปทำงานเป็นเลขาคุณภูมิเขา”
“ตายจริง ! พิมพ์เธอจะไปทำงานกับเสื้อผู้หญิงอย่างคุณภูมิงั้นเห รอ” นํ้าตกใจ
” ทำไมล่ะ เขาเป็นคนดีออก” พิมพ์แย้งขึ้น
เธอไม่รู้เหรอ ว่าเขาควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า ส่วนมากก็เป็นพวก ” ดารานางแบบไฮโซทั้งนั้น เอาไม่เลือกอย่างนั้น ฉันคนหนึ่งล่ะที่ ไม่อยากจะอยู่ใกล้” น้ำเม้าส์อย่างเมามัน
“จริงเหรอ แต่แม่ว่ามันก็เป็นธรรมดาของผู้ชายโสดนะ “กนก วรรณเอ่ยขึ้น
“โธ่ คุณแม่อ่ะ” น้ำทำหน้าบึ้งตึง
“ก็มันจริงนี้จ้ะ” กนกวรรณเอ่ยยิ้มๆ
“เธอรู้อย่างนี้แล้ว ยังเปลี่ยนใจทันนะ” น้ำหันไปมองหน้าพิมพ์
“เธอจะบ้าเหรอฉันไปทำงานนะ อีกอย่างฉันท้องอยู่เขาคงไม่ หน้ามืดหรอก” พิมพ์ส่ายหน้า
“ตามใจเธอ ก็แล้วกัน” น้ำถอนหายใจเบาๆ
น้ำอยู่ทานข้าวกับสองแม่ลูกสักพักก็กลับไปยังคอนโดของตัว เอง กำลังจะเดินเข้าไปในลิฟต์ก็เจอ ภูมิควงผู้หญิงหน้าตาสะสวย เดินออกมาจากลิฟต์พอดี น้ำยืนงงสงสัยว่าทำไมเจอภูมิที่คอนโด เดียวกับเธอได้ ภูมิปลายตามองน้ำแวบหนึ่งแล้วเดินผ่านหน้าเธอ ออกไป
ภูมิแอบแปลกใจที่เจอน้ำเพื่อนพิมพ์ที่คอนโดแห่งนี้ ถ้าคิดไม่ ผิดเธอต้องพักอยู่ที่นี้อย่างแน่นอน โอบเอวบางของหญิงสาวที่ เขาหิ้วมานอนด้วยเมื่อคืนขึ้นรถคันหรูแล้วแล่นออกไปเพื่อไปส่ง เธอถึงที่หมายอย่างสบายอารมณ์เพราะเขาได้ปลดปล่อยความ ต้องการภายในกายออกมาอย่างสุขสมแล้วตลอดทั้งคืน
สองวันต่อมาช่วงดึกของวันน้ำกำลังนั่งชิวๆ อยู่กับเข็มในผับชื่อ ดังแห่งหนึ่งซึ่งเจ้าของผับสุดหรูแห่งนี้ใครๆก็รู้จักกันดี เพราะดีกรี ไม่ธรรมดาทั้งหล่อทั้งรวยแถมยังเป็นนักธุรกิจไฟแรงอีกต่างหาก ในแวดวงเฟอร์นิเจอร์ตกแต่งบ้านซึ่งเป็นธุรกิจของครอบครัว และ ยังมีธุรกิจอย่างอื่นอีกมากมายจนนับไม่ถ้วน รวมถึงผับแห่งนี้ด้วย ที่ภูมิตั้งใจเปิดเอาไว้สังสรรค์กับเพื่อนและเปิดบริการให้คนทั่วไป
“น้ำทำไมแกถึงทำหน้าอย่างนั้นล่ะ” เข็มถามขึ้น
“ผับอื่นมีตั้งเยอะแยะทำไมต้องมาผับนี้ด้วยฉันไม่เข้าใจ” น้ำทำ หน้าเบื่อหน่าย
“แล้วทำไมจะมาไม่ได้ อย่างกับแกไม่เคยมาอย่างนั้นแหละ”
“ช่างมันเถอะ แกจะดื่มก็รีบๆ ดื่มเลยฉันเริ่มจะง่วงแล้ว”
“ก็ได้ ฉันจะรีบดื่มให้หมด จะได้รีบกลับสักทีไม่รู้จะรีบกลับอะไรนักหนา ” เข็มบ่นน้ำ
น้ำนั่งฟังเพลงไปเพลินๆ จนเห็นภูมิควงแพทเดินผ่านหน้าเธอ ไป ทั้งคู่พากันไปนั่งนัวเนียคลอเคลียซึ่งกันและกันตรงโต๊ะวีไอพี น้าได้แต่นั่งมองด้วยความขยะแขยงจากนั้นก็หันหน้าหนีไปทาง อื่นแทน ไม่ว่าเธอจะมาที่ผับแห่งนี้กี่ครั้งก็จะต้องเจอภาพอย่าง นี้ทุกครั้งไป น่านําคิดในใจ ผู้ชายอะไรมีดีอยู่อย่างเดียวคือรวย แต่ที่เหลือห่วยแตกควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า ความดีเหรอเธอนึกได้ อย่างเดียวคือช่วยพิมพ์เรื่องงานศพของพ่อเท่านั้น ผู้ชายอะไรน่า รังเกียจที่สุด
นํานั่งสักพักก็ลุกจากโต๊ะไปเข้าห้องน้ำ กำลังเดินออกมาจาก ห้องนําหลังเสร็จธุระก็ชนเข้ากับใครบางคนเต็มๆ จนชวนเซจะล้ม ลงโชคดีที่เขาคว้าตัวเธอเข้ามาแนบตัวไว้ได้ก่อน ทั้งคู่มองสบตา กันพอน้าได้สติก็รีบผละออกทันที
“คุณนั้นเอง นำเพื่อนพิมพ์ใช่ไหม”ภูมิถามขึ้น
“ค่ะ ฉันขอด้ว” หมุนตัวจะเดินออกไป
“เดี๋ยวก่อน ผมรู้สึกคุ้นหน้าคุณจังเลย เราเคยเจอกันมาก่อนใช่
ไหม”
“ไม่เคยค่ะ คุณจําคนผิดแล้ว
“เมื่อหลายวันก่อนผมเจอคุณที่คอนโด คุณก็พักอยู่ที่นั้นด้วยเห รอครับ”
“ค่ะ”
“ดีจังเลยครับ ผมจะได้มีเพื่อนไม่ต้องเหงาเวลาอยู่คนเดียว” ภูมิ เดินเข้าไปประชิดตัวน้ำ
“เพื่อนฉันรอนานแล้ว ฉันขอตัว” น้ำรีบเดินออกไปทันที
ภูมิได้แต่มองตามหลังน้ำด้วยความค้างคาใจอะไรบางอย่าง เหมือนเขากับเธอเคยเจอกันมาก่อน แต่เขากลับจำมันไม่ได้ถ้าจำ ไม่ผิดก็คงจะเจอกันที่ผับนี้แหละ สายหัวเบาๆ แล้วเดินเข้าไปข้าง ในผับทันที
ด้านเข็มระหว่างที่กำลังเต้นกับหนุ่มๆอยู่ คริสก็พยายามเข้าไป กันผู้ชายพวกนั้นออกห่างจากตัวเธอ เขาพยายามตามจีบตาม ตื้อเธอเป็นเวลาหนึ่งเดือนแล้วแต่เธอก็ไม่ยอมใจอ่อนตกลงจะ เป็นแฟนกับเขาสักที อย่างมากก็แค่ยอมไปทานข้าวด้วยเท่านั้น สงสัยเขาคงจะต้องรุกหนักกว่านี้แล้วล่ะ
“ให้ผมไปส่งที่บ้านนะคืนนี้” คริสกระซิบอยู่ข้างๆใบหูบาง
“อย่าเลยค่ะ ฉันกลับเองได้
“เมื่อไหร่คณจะใจอ่อนสักที คุณก็เห็นว่าที่ผ่านมาผมไม่ได้ยุ่ง เกี่ยวกับผู้หญิงคนไหนแล้ว” โอบเอวบางเข้ามาแนบชิดกับตนเอง
“ฉันขอเวลาหน่อยก็แล้วกันค่ะ” ที่ผ่านมาคริสมาหาเธอที่ร้านทุก วันไม่เคยขาด และก็ไม่เคยมีข่าวกับผู้หญิงคนไหนอีกเลย แต่เธอ อยากจะมั่นใจในตัวเขามากกว่านี้ก่อนถึงจะตอบตกลง
“ก็ได้ ผมจะรอ”
“ค่ะ” เข็มส่งยิ้มกว้างให้คริส
น่านั่งมองท่าทางของเข็มกับคริสที่แสดงออกอย่างคนสนิท สนมกันแล้วก็ถอนหายใจแรงๆ หนึ่ง เธอรู้ว่าคริสพยายามตาม จ็บเพื่อนของเธออยู่ และดูท่าแล้วคงจะใจอ่อนให้อีกไม่นาน เพราะเข็มเล่าเรื่องของชายหนุ่มให้เธอฟังทุกครั้งที่เจอหน้ากัน เรื่องของหัวใจเธอคงจะบังคับเพื่อนไม่ได้ เธอได้แต่หวังว่าคริส จะจริงจังกับเข็มจริงๆ ถ้าเข็มตอบตกลงเป็นแฟนกับชายหนุ่มแล้ว เพราะดูท่าแล้วเพื่อนเธอคงจะไม่รอดอย่างแน่นอน
เวลาล่วงเลยผ่านไปจนถึงเที่ยงคืนน้ำกับเข็มก็แยกกันตรงหน้า ผับเพราะต่างคนก็ต่างขับรถมาเอง น้ำขึ้นไปนั่งบนรถด้านคนขับ พยายามสตาร์ทรถหลายครั้งแต่ก็ไม่ติดสักที ระหว่างนั้นภูมิก็เดิน ผ่านมาพอดีเพราะกำลังจะกลับเหมือนกัน ชายหนุ่มจึงเคาะกระจกเรียกคนในรถ น้ำจึงลดกระจกลงพอ เห็นว่าเป็นใครเธอก็ตกใจเบิกตากว้าง
“คุณ !”
“อะไรกันหน้าผมมีอะไรแปลกไปหรือเปล่า ทำไมถึงได้ตกใจ ขนาดนั้น”
“เปล่า” น้ำรีบหลบสายตาคม
“รถคุณเสียเหรอ”
“มันเรื่องของฉัน คุณไม่ต้องมายุ่งหรอก”
“ที่ผมถามก็แค่อยากจะช่วย ตกลงคุณจะให้ผมช่วยไหม ผมจะได้ กลับไปพักผ่อนสักที”
“ไม่ต้อง คุณจะกลับก็กลับไปสิ” น้ำพูดพลางเลื่อนกระจกขึ้นปิด
ทันที
“อะไรวะ คนจะช่วยแต่กลับมาหงุดหงิดใส่” ภูมิส่ายหน้าด้วย ความงงงวยกับท่าทางของน้ำ แล้วเดินไปขึ้นรถของตนเองแล้ว ขับแล่นผ่านหน้ารถคันเก่าของน้ำออกไป
น้าพยายามสตาร์รถอีกครั้ง ไม่นานก็กลับมาติด เธอจึงรีบขับ รถกลับตรงไปยังคอนโดตนเองทันที เพราะกลัวรถจะดับกลาง ทางในเวลาค่ำมืดอย่างนี้ อีกอย่างเธอก็เป็นผู้หญิงคนเดียวด้วย ที่ เธอไม่อยากใหภูมิช่วยตั้งแต่ที่ผับก็เพราะไม่อยากจะคุยหรือรู้จัก เขา เพราะทุกวันนี้เธอก็รู้จักเขามากพอแล้วจากข่าวต่างๆที่ไม่พ้น เรื่องผู้หญิงทุกครั้งไป
นําขับรถไปจอดตรงลานจอดรถใต้คอนโด จากนั้นเธอก็ตรงเข้า ลิฟต์ไป เธอหวังว่าจะไม่เจอภูมิอีก แม้จะอยู่คอนโดเดียวกันก็เถอะ น้าคิดในใจ พอถึงห้องร่างบางก็ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงด้วยความ เหนื่อยล้าไม่นานก็หลับไปสู่ห้วงนิทรา
ด้านภูมิกําลังนอนแช่น้ำอุ่นอยู่ในอ่างอาบน้าเพื่อผ่อนคลาย ระหว่างนั้นก็นึกใบหน้าเนียนของน้ำขึ้นมา เขารู้สึกคุ้นหน้าเธอ ยังไงก็ไม่รู้บอกไม่ถูก เหมือนเคยได้ใกล้ชิดเธอถ้าเป็นไปได้ก็ คงจะเป็นที่ผับของเขานั้นแหละ แต่สิ่งที่ทําให้เขาตะขิดตะขวงใจ ก็ท่าทางของเธอที่ไม่ค่อยอยากจะพูดคุยกับเขาสักเท่าไหร่ ภูมิ สลัดความคิดทิ้งแล้วลุกขึ้นจากอ่างอาบน้ำพร้อมกับเช็ดตัวจน แห้งแล้วสวมใส่เสื้อคลุมตรงไปที่เตียงนอนนุ่ม ถอดเสื้อคลุมทิ้ง ลงพื้นแล้วล้มตัวลงนอนใต้ผ้าห่มทิ้งที่ตัวเปล่าเปลือย เขาชอบ นอนโดยที่ไม่ใส่อะไรเลยจนชินไปแล้ว ที่สำคัญมันทําให้เขา สบายและหลับได้สนิทขึ้นจนถึงเช้า
วันต่อมานําเดินออกจากห้องตรงไปที่ลิฟต์เพื่อจะออกไปหา อะไรทาน ประจวบเหมาะกับที่ภูมิเดินมาหยุดรอตรงลิฟต์ข้างๆ เธอพอดี
ผมไม่คิดเลยนะ ว่าเราจะอยู่ชั้นเดียวกัน”ภูมิเอ่ยขึ้น ”
“คุณ!” น้ำสะดุ้งตกใจมองหน้าชายหนุ่มด้วยความแปลกใจ เพราะ ไม่คิดว่าจะเจอเขาอยู่ชั้นเดียวกับเธอได้
“บังเอิญจังเลยนะครับ ที่เราสองคนอยู่ชั้นเดียวกัน แถมยังอยู่ ห้องติดกันอีก” เขาเห็นเธอเดินออกมาจากห้องจึงเดินตามหลังมา
“ค่ะ ฉันก็ไม่คิดเหมือนกัน”
“แล้วรถของคุณเป็นไงบ้าง”
“ก็ปกติดีค่ะ”
แล้วคุณจะไปไหนเหรอ” ”
“ทานข้าวค่ะ” พูดพลางเดินเข้าไปในลิฟต์ โดยที่ภูมิเดินตามหลัง
ไปติดๆ
“ดีเลยผมก็จะไปทานข้าวเหมือนกัน ว่าแต่คุณจะทานร้านไหนล่ะ
“ภูมิชวนหญิงสาวคุย
“ไม่รู้ค่ะ” เดินออกจากลิฟต์ไปทันทีที่ประตูเปิดออก
“นี่คุณจะรีบไปไหนล่ะ” ภูมิตะโกนตามหลังน้ำ
“โอ๊ย!” น้ำร้องออกมาเสียงดัง เพราะรีบเดินจนเกินไปจึงทำให้ เธอสะดุดขาตัวเองล้มลงไปกองกับพื้น
“คุณเป็นอะไรมากไหม” ภูมิรีบเดินเข้าไปพยุงร่างบางให้ลุกขึ้น
“ไม่ ฉันไม่เป็นอะไร” รีบถอยห่างออกจากร่างหนาทันที
“ผมว่าคุณแปลกๆ นะ” ภูมิจ้องใบหน้าน้ำ
“แปลกอะไร”
“ก็ดูเหมือนคุณจะไม่ค่อยชอบผมเท่าไหร่นะ ผมไปทำอะไรให้ คุณไม่พอใจหรือเปล่า”
“เปล่า ขอบใจก็แล้วกันที่ช่วย ฉันขอตัว” ร่างบางเดินกะเผลก กลับขึ้นห้องไป
ภูมิได้แต่มองตามหลังร่างบางด้วยความประหลาดใจ เขา พยายามจะทำความรู้จักกับเธอแต่เธอกลับทำท่าทางรังเกียจไม่อยากจะเข้าใกล้เขาเลย ต้องมีอะไรบางอย่างที่เขาทำลงไปกับ เธอโดยไม่รู้ตัวแน่ๆ เธอถึงแสดงท่าทางแบบนี้ออกมาภูมิคิดในใจ จากนั้นก็ไปหาอะไรทานแล้วออกไปทำงานที่บริษัทต่อ ส่วนน้ำก็ สั่งอาหารเดลิเวอร์ลี่มาทานถึงที่ห้อง เธอไม่อยากจะออกไปข้าง นอกตอนนี้เพราะที่เธอหกล้มต่อหน้าคนอื่นๆก็อายจะแย่อยู่แล้ว เพราะเขาคนเดียวเธอไม่อยากจะคุยด้วย ก็พยายามจะมาคุยด้วย อยู่นั้นแหละ น้ำหงุดหงิดใจ
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ