บทที่13 ไม่เข้าใจ
วันต่อมา
นําออกจากบ้านตั้งแต่เช้าตรงไปยังบริษัทพอไปถึงที่โต๊ะทำงาน เธอก็กดเปิดโทรศัพท์มือถือที่ปิดไว้ตั้งแต่เมื่อคืน ทันทีที่เปิด เครื่องข้อความจากหมายเลขโทรศัพท์ของภูมิก็ส่งเสียงเตือนเข้า มามากกว่าสิบกว่าสาย น้ำแอบตกใจเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร หันไปจัดเอกสารบนโต๊ะทำงานต่อ สักพักภูมิก็เดินเข้ามาพร้อม กับจ้องมองร่างบางตรงหน้าด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดา
“มานี่!” เดินเข้าไปกระชากแขนเรียวให้ลุกขึ้นจากเก้าอี้
“อะไรของคุณเนี่ย ปล่อยฉันนะ!” น้ำนิ่วหน้าเจ็บแขนที่โดนมือ
หนาจับบีบ
“ยังจะมีหน้าถามอีกเหรอ เมื่อคืนฉันโทรหาเธอปิดโทรศัพท์หนึ่ ฉันทำไม”
“ก็ฉันไม่อยากคุย”
“เธอเป็นอะไรทำไมถึงไม่อยู่ห้อง ทำไมต้องหลบหน้าฉันด้วย”
“ก็ฉันไม่อยากเจอคุณได้ยินไหม!” น้ำพยายามสะบัดแขนออกให้ หลุด
“ได้ มานี่!” ดึงกระชากร่างบางตรงเข้าไปในลิฟต์แล้วตรึงกัก หญิงสาวกับผนังลิฟต์เอาไว้
“คุณจะทำอะไร จะพาฉันไปไหน” น้ำเริ่มเป็นกังวล
“เดี๋ยวก็รู้” ภูมิยกยิ้มมุมปากจ้องใบหน้าเนียนไม่วางตา
พอไปถึงที่รถคันหรูภูมิก็ยัดน้ำเข้าไปในรถแล้วขับออกไปด้วย ความเร็วสูง น้ำพยายามถามจุดหมายที่จะไปและโวยวายให้ชาย หนุ่มจอดรถแต่ก็ไม่เป็นผล ภูมิยังคงมองไปข้างหน้าไม่สนใจคน ข้างกายไม่นานรถก็เข้าไปจอดยังสถานที่แห่งหนึ่ง น้ำเห็นอย่าง นั้นก็ตกใจเธอไม่คิดเลยว่าชีวิตนี้เธอจะได้เข้ามาในที่แบบนี้ ที่ที่ ไม่สมควรจะเข้ามาเหยียบเลยด้วยซ้ำ น้ำหันไปมองหน้าชายหนุ่ม ทันทีที่รถจอดสนิทเป็นคําถาม
“ในเมื่อเธอไม่ชอบให้เอาในรถ ก็มาที่นี่แหละเป็นไง ลงมา!” เอ่ย เสียง พร้อมกับลงจากรถไป
น้ำเอาแต่นั่งนิ่งอยู่ที่เดิมไม่ยอมลงจากรถตามคำสั่งของชาย หนุ่ม พร้อมกับกวาดสายตามองไปรอบๆ บริเวณที่รถจอดอยู่ ภายในม่านที่ปิดบังไว้ ร่างหนาเดินอ้อมไปเปิดประตูฝั่งที่หญิงสาว นั่งด้วยความหงุดหงิดที่เธอไม่ยอมทำตามที่เขาสั่ง
“ฉันบอกให้ลงมา!”
“ไม่! ฉันไม่ลง” น้ำส่ายหน้า
“ได้ ดื้อนักใช่ไหม” ภูมิเข้าไปอุ้มร่างบางขึ้นพาดบ่าทันทีด้วย ความรวดเร็ว
“คุณปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะ!” ใช้กำปั้นทุบลงที่หลังแกร่งรัวๆ หลายที
ภูมิไม่สนใจคำประท้วงโวยวายของหญิงสาวพอเข้าไปในห้องก็ เหวี่ยงร่างบางลงบนเตียงหนานุ่มด้วยความโมโหที่เธอไม่ดื้อรั้น ไม่ยอมทำตามที่เขาสั่ง
“โอ๊ย! ฉันเจ็บนะ คุณทำบ้าอะไรของคุณเนี่ย” น้ำหันไปต่อว่าชาย หนุ่มที่พึ่งจะเหวี่ยงร่างอันบอบบางของเธอลงบนเตียงด้วยความ รุนแรง
“ใครใช้ให้เธอกล้าแข็งข้อกับฉันล่ะ” จ้องใบหน้าเนียนตาเขม็ง
แล้วคุณพาฉันมาที่ม่านรูดนี่ทำไม ”
“เมื่อคืนเธอทำให้ฉันนอนไม่หลับ เธอก็ต้องชดเชยให้ฉันยังไงล่ะ” พูดพลางถอดเสื้อผ้าออกละชิ้น
“ไม่!” พูดพลางก้าวลงจากเตียงทันที
“ได้ถ้าเธอไม่ยอม ฉันจะบอกทุกคนว่าเรามีอะไรกันแล้ว”
“เชิญเลยใครจะรู้ก็ช่าง ฉันไม่สนใจแล้ว ขอแค่ฉันไม่ต้องมาอยู่ ใกล้หรือเห็นหน้าคุณอีกฉันก็พอใจแล้ว”
“ได้ฉันจะบอกพ่อของฉันเป็นคนแรกเลยก็แล้วกัน “หยิบ โทรศัพท์มือถือขึ้นมา
“เอาเลย ถึงทุกคนจะรู้เรื่องมันก็ไม่เห็นจะเป็นไรเลย เพราะพ่อ แม่ของฉันไม่มีทางให้ฉันคบหากับผู้ชายสกปรกอย่างคุณอย่าง เด็ดขาด แล้วอีกอย่างเหตุผลของฉันมันก็มากพอที่ทุกคนต้อง เข้าใจ”
“หึ แล้วเธอคิดเหรอว่าฉันอยากจะสานสัมพันธ์กับเธอในเชิงคน รักหรือถึงขั้นแต่งงาน เธอมันก็เป็นได้แค่คู่นอนของฉันเท่านั้น แหละ” พูดพลางวางโทรศัพท์ลงแล้วจัดการดึงถอดเข็มขัดตรง เอวหนาออกอย่างรวดเร็ว
“ฉันจะไม่เป็นอะไรกับคุณทั้งนั้น! ฉันเกลียดคุณได้ยินไหม!
“ไม่เป็นอย่างนั้นเหรอ แล้วที่นอนครางอยู่บนเตียงกับฉันมันคือ อะไรล่ะ บอกมาสิ”ภูมิยกยิ้มมุมปาก
“คุณก็รู้ว่ามันเป็นอุบัติเหตุ นอกจากนั้นฉันยอมรับว่าฉันเต็มใจ ให้คุณเพราะกลัวว่าคุณจะบอกทุกคนว่าเรามีอะไรกันแล้ว จนเป็น เรื่องมันบานปลายใหญ่โต ”
“เธอไม่ต้องกลัวฉันไม่บอกใครหรอก เพราะฉันก็ไม่อยากจะถูก คุณพ่อจับให้แต่งงานกับเธอ ”
“ในเมื่อความคิดของเราตรงกัน งั้นก็ต่างคนต่างไปทางใครทาง มันก็แล้วกัน ฉันจะได้กลับไปทำงานที่ฉันรักสักที ส่วนคุณก็หา เลขาใหม่ตกลงตามนี้นะ
น้ำพูดจบก็เดินอ้อมร่างหนาที่ยืนนิ่งไปทางประตูกำลังจะปิด ลูกบิดประตู แต่กลับถูกชายหนุ่มดึงกระชากเข้าไปกอดเอาไว้เสีย ก่อน ร่างบางพยายามขัดขืนเธอคิดว่าชายหนุ่มเข้าใจแล้วเพราะ ทั้งคู่ต่างก็มีความคิดตรงกันแต่ทำไมภูมิถึงยังจะทำแบบนี้อีกเธอ ไม่เข้าใจ
ปล่อย!
“เธอคิดเหรอว่าฉันจะปล่อยเธอไปง่ายๆ ไม่มีทาง
“แล้วคุณจะเอาอะไรกับฉันอีก ” จ้องหน้าชายหนุ่ม
“ก็ตัวเธอยังไงล่ะ”
“ฉันว่าเราคุยกันรู้เรื่องชัดเจนแล้วนะ ”
“ใช่ แต่ฉันอยากได้เธอเป็นคู่นอนชัดเจนไหม”
“ฉันว่าคุณไปหาผู้หญิงของคุณเถอะ”
“ไม่! ฉันคิดว่าฉันเริ่มจะติดใจในตัวเธอแล้วสิ ” พูดพลางโอบกอด เอวบางเข้าแนบชิดกายแล้วยื่นเข้าไปใกล้ๆใบหน้าเนียน
“คุณอย่า” เบี่ยงหน้าหนีไปอีกทาง
“จริงๆเธอก็ติดใจฉันเหมือนกันใช่ไหม อย่าปฏิเสธความรู้สึกของ ตัวเองเลยน่า ต่างคนก็ต่างมีความสุขที่ได้สัมผัสตอบสนองกัน และกัน”
“ไม่ ! ฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับคุณทั้งนั้นแหละ” ยกมือบางขึ้นผลัก อกหนาออกแต่ไม่เป็นผล
“ฉันบอกไว้ก่อนเลยนะว่าฉันไม่ปล่อยเธอออกไปง่ายๆ หรอก ถ้าฉันไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการ” กระซิบข้างๆ ใบหูบางจากนั้นก็จบไข้ไปตามลำคอขาวเนียน
คุณอย่าทำแบบนี้เลยนะ ฉันขอร้อง” พยายามผลักร่างหน้าที่ กำลังจู่โจมเธอออก
“เธอก็รู้ว่าห้ามฉันไม่ได้ อย่าพูดมากเลยเสียเวลา” ช้อนอุ้มร่าง บางขึ้นตรงไปที่เตียงพร้อมกับโน้มลงไปทาบทับกักตัวหญิงสาว ไว้ไม่ให้ดิ้นหนี
“คุณคือฉัน”
“ชว์” ชายหนุ่มใช้นิ้วมือแตะไปที่ริมฝีปากบางไม่ให้พูดอะไรต่อ
ทั้งสองคนต่างก็จ้องมองตากันไปมาด้วยความใกล้ชิดกันเพียง แค่ลมหายใจ จนน้ำต้องเป็นฝ่ายหลบสายตาโดยการมองไปที่ลำ คอของชายหนุ่มแทนใบหน้าหน้าและดวงตาคมกริบของเขา ภูมิ เห็นอาการของน้ำแล้วก็ยกยิ้มมุมปากด้วยความพอใจ เขาไม่เชื่อ หรอกว่าผู้หญิงตรงหน้าจะไม่รู้สึกอะไรเลยในสัมผัสของเขาที่ มอบให้เธอหลายต่อหลายครั้งที่ผ่านมา
ภูมิยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มเนียนฟอดหนึ่ง แล้วค่อยๆ ประกบ จูบริมฝีปากบางอย่างดูดดื่มหิวกระหายพร้อมกับซอกซอนเข้าใน โพลงปากหวานใช้ลิ้นหนาหยอกล้อเกี่ยวตวัดลิ้นบางที่ยังไม่ประสาไปมาจนเธอเริ่มเคลิบเคลิ้มตามชายหนุ่ม น้ำ ยอมให้ชายหนุ่มสัมผัสตามที่เขาต้องการแต่โดยดี เพราะถึงยังไง ภูมิก็ไม่ยอมปล่อยเธอไปง่ายๆ อย่างที่ได้พูดไว้แน่ ขืนเธอขัดขืน ไปก็หนีชายหนุ่มที่เหมือนเสือหิวไม่พ้นอยู่ดี
น้ำหลับตาลงเมื่อมือหนากับริมฝีปากหนาอุ่นๆ แตะลงสัมผัส หน้าอกอวบอิ่มเต่งตึงทั้งสองข้าง มือหนาค่อยๆ แกะกระดุมเสื้อ ส่วนริมฝีปากหนาก็ดูดดึงจุกเต้านมสลับกันไปมาทั้งสองข้าง เหมือนเด็กดูดแม่ก็ไม่ป่าน จากนั้นร่างหนาก็ผละออกเล็กน้อยเพื่อ จัดการเสื้อผ้าอาภรณ์ส่วนที่หลงเหลืออยู่บนเรือนร่างของเขา และเธอจนเปลือยเปล่าไร้สิ่งปกปิดใดๆ ภูมิไม่รอช้าขึ้นคร่อมทาบ ทับลงบนเรือนร่างอันขาวผุดผ่องของร่างบางทันที จูบไล้ไปตาม หน้าท้องราบแบนพร้อมกับใช้นิ้วเรียวยาวสอดใส่เข้าไปในช่องรัก เพื่อปลุกเร้าอารมณ์ภายในกายสาวให้ลุกโชนขึ้นจนเธอต้องเป็น ฝ่ายเรียกร้องให้เขาสัมผัสอย่างเต็มใจ
นิ้วมือหนาสอดใส่กระตุ้นอารมณ์สาวด้วยความเร็วถี่ขึ้นเรื่อยๆ ไม่ นานร่างบางร้องควรญครางเปล่งเสียงออกมาด้วยความเสียวซ่าน ปล่อยน้ำหวานใสออกมาชโลมปากทางรักพร้อมกับเกร็งกระตุก ส่ายสะโพกไปมาด้วยความยั่วยวนรอให้ชายหนุ่มเข้าไปเติมเต็ม อีกครั้ง
ภูมิเห็นอย่างนั้นจึงรูดท่อนเอ็นร้อนอันแข็งขึงขึ้นลงไปมา แล้ว สอดใส่เข้าไปในช่องรักที่ชุ่มชื้นไปด้วยน้ำหวานท่อนเอ็นร้อนขยับมุดเข้ามุดออกด้วยจังหวะอันหนักหน่วง จนร่าง บางเปล่งเสียงครางออกมาเบาๆ พร้อมกับใช้มือขยุ้มผ้าปูที่นอน บรรเทาความเสียวซ่านรัญจวนกาย ร่างหนาเร่งจังหวะความถี่ขึ้น เรื่อยๆ จนใกล้จะถึงจุดสุดยอดแต่เขากลับถอยห่างพลิกร่างบาง คว่ำหน้าลงแล้วยกสะโพกกลมกลึงขึ้นแอ่นรับเขาตรงๆ ทันทีที่ สอดท่อนเอ็นร้อนเข้าไปในช่องรักเอวสอบก็กระเด้าเข้าใส่ด้วย ความถี่เร็วไปตามแรงปราถนาภายในกายไม่ยั้ง เสียงเนื้อกระทบ กันกับเสียงครวญครางของคนทั้งคู่ดังไปทั่วห้อง ไม่นานน้ำรักสี ขาวขุ่นก็พุ่งแตกกระจายในช่องรัก ท่อนเอ็นร้อนแช่คาไว้ในช่อง รักสักพักเพื่อรีด รักออกจนหมดทุกหยาดหยด พอท่อนเอ็น ร้อนถูกถอดถอนออกน่ารักสีขาวขุ่นก็ไหลย้อยออกมาหยดลงบน ผ้าปูที่นอนอย่างห้ามอยู่
ร่างบาง บทิ้งตัวลงนอนบนเตียงทั้งที่ยังคว่ำหน้าอยู่อย่างอ่อน แรง ทุกท้วงท่าลีลารักที่ชายหนุ่มมอบให้เธอ มักจะถูกสูบเอา เรี่ยวแรงของเธอหมดไปทุกครั้ง เพราะเธอเสร็จสมนับครั้งไม่ถ้วน ในระหว่างทางอยู่ตลอดทุกครั้งที่ร่วมบทสวาทกับชายหนุ่ม
“เป็นไงถึงกับหมดแรงเลยเหรอ นี่มันแค่ยกแรกเองนะ” พูด พลางจับพลิกตัวร่างบางให้นอนหงายขึ้น
“พอใจแล้วใช่ไหมฉันจะได้กลับสักที” นอนตะแคงข้างหันหลัง ให้ภูมิทันที
“เธอจะกลับไปไหน” ดึงร่างบางเข้ามาสวมกอดไว้
“ก็จะกลับบ้านล่ะสถามมาได้
“นี่มันยังเวลางานอยู่นะ เธอยังกลับไม่ได้
“ฉันขอลาออก”
“ไม่เอาน่าเราพึ่งจะมีความสุขกันไปหยกๆ เธออย่าพูดเรื่องงาน ได้ไหม เอาเป็นว่าฉันให้เธอหยุดงานวันนี้หนึ่งวันก็แล้วกัน เพราะ ดูท่าเธอคงจะทำงานไม่ไหว” จูบไซ้ไปตามลำคอขาวเนียนพร้อม กับใช้นิ้วเรียวยาวสอดเข้าในช่องรักจนน้ำรักที่คลั่งค้างอยู่ข้างใน ไหลออกมา
“คุณพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง” พยายามขยับตัวหนีจากการ เล้าโลมของชายหนุ่ม
“เธอต้องสนองให้ฉันจนกว่าฉันจะพอใจ” กดบดเม็ดเสียวถี่ขึ้น เรื่อยๆ
“ไม่ ฉันจะกลับ…อะ” ปฏิเสธเสียงแผ่วเบา
“เธอแน่ใจนะว่าจะกลับ” ภูมิกระซิบข้างใบหูบางแต่นิ้วเรียวยาวยัง คงทำหน้าที่สร้างความเสียวซ่านให้หญิงสาวอย่างต่อเนื่องไม่ยอมหยุด
“คุณหยุดได้แล้ว” พยายามจับดึงมือหนาออกจากช่องรัก เพราะ ร่างกายเธอกำลังจะพ่ายแพ้ให้กับมัน
“ฉันไม่หยุด ดูสิมันสั่นสู้มือฉันขนาดนี้แล้ว เธอจะฝืนมันอีกทําไม ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติเถอะ”
“คุณช่วยฉันด้วย” สุดเธอก็ยอมจํานนให้กับความต้องการภายใน กายจนได้
ภูมิได้ยินอย่างนั้นก็ยกยิ้มมุมปากพร้อมกับจับดึงร่างบางให้ลุก ข็นนั่ง จากนั้นก็สอดใส่ท่อนเอ็นร้อนเข้าไปช่องรักในท่านั่งหัน หน้าเข้าหากันทั้งคู่ ชายหนุ่มกอดรัดร่างบางแนบชิดกับอกกว้าง แล้วขยับกระเด้าเอวสอบเข้าหาช่องรักอย่างหนักหน่วงเร็วแรง จนเกิดเสียงเนื้อกระทบกันดังขึ้นอีกระลอกแล้วระลอกเล่าจน เสร็จสมถึงจุดสุดยอดไปพร้อมกันทั้งสองคนอย่างสุขสมอีกครั้ง
ช่วงสายของวันพอทั้งคู่ออกจากโรงแรมม่านรูดภูมิก็พาน้ำไป ส่งทีคอนโด จากนั้นเขาก็เข้าบริษัทไปเคลียร์งานเอกสารต่อพอ เสร็จก็ตรงไปยังบ้านปรางลูกค้าสาวที่กำลังเริ่มการตกแต่งภายใน บ้านด้วยบริษัทของเขา ภูมิเดินดูคนงานของตนเองทำงานกันไป เรื่อยๆ ภายในบ้านสักพัก ปรางก็เดินเข้าไปทักทายชายหนุ่ม
“สวัสดีค่ะ คุณภูมิ”
“สวัสดีครับ คุณปราง” ส่งยิ้มให้หญิงสาว
“ปรางไม่คิดเลยนะคะ ว่าคุณจะมาดูงานด้วยตัวเอง”
“ปกติแล้วผมไม่ไปดูด้วยตัวเองหรอกนะครับ แต่ที่นี้มันมีอะไรที่ น่าสนใจมากกว่านั้นผมเลยต้องมาด้วยเอง” ภูมิมองปรางตาเป็น
มัน
“แล้วอะไรเหรอคะ ที่คุณสนใจ” ปรางแกล้งทำเป็นเฉไฉทั้งๆ ที่รู้ ว่ามันคืออะไร
“ช่างเถอะครับ ว่าแต่คุณพึ่งมาถึงเหรอครับ”
“ค่ะ ปรางพึ่งจะมาถึงเอง”
อยากเพิ่มอะไรหรืออยากจะแก้ตรงไหนก็บอกได้นะครับ ถ้ามัน ไม่ตรงตามแบบที่คุณต้องการ
“ขอบคุณนะคะ” ปรางส่งยิ้มให้ภูมิ
“คุณจะรังเกียจไหมถ้าผมจะชวนคุณไปนั่งดื่มกาแฟด้วยกัน”
“ได้สิคะ”
พอไปถึงที่ร้านกาแฟทั้งคู่ก็นั่งจิบกาแฟพร้อมกับพูดคุยเรื่องงาน ไปด้วย จนมาถึงเรื่องส่วนตัวของคนทั้งสอง
“คุณปรางพักอยู่ไหนเหรอครับทุกวันนี้”
“ปรางอยู่บ้านค่ะ ที่ปรางตัดสินใจซื้อบ้านหลังใหม่ก็เพราะคุณพ่อ
ค่ะ”
“ทําไมเหรอครับ ”
“คุณพ่อชอบพาผู้หญิงคนอื่นเข้าบ้านตลอดไม่ซ้ำหน้าเลยค่ะ ปรางสงสารคุณแม่ก็เลยซื้อบ้านหลังใหม่ให้ท่าน จะได้ไม่ต้องรับ รู้เรื่องพวกนั้นอีก”
“ผมขอโทษนะครับที่ถาม จนคุณไม่สบายใจเลย”
“ไม่เป็นไรค่ะ ว่าแต่วันนี้เลขาของคุณไม่มาด้วยเหรอคะ”
“พอดี วันนี้เขาลาครับ” ภูมินึกถึงใบหน้าเนียนกับบทรักอัน เร่าร้อนที่พึ่งผ่านไปเมื่อเช้านี้ขึ้นมาเสียดื้อๆ
“แล้วคุณปรางมีแฟนหรือยังครับ”
“ยังค่ะ ปรางโสดสนิทเลยล่ะ”
“จริงเหรอครับ ไม่น่าเชื่อเลยว่าคนสวยๆอย่างคุณจะโสดเหมือน กับผมเลย” ภูมิยิ้มกรุ้มกริ่ม
“คุณก็โสดเหรอคะ”
“ครับผมโสด” ส่งยิ้มให้หญิงสาวตรงหน้า
“ค่ะ”
ทั้งสองคนนั่งพูดคุยกันสักพักจากนั้นก็แยกย้ายกับกลับ โดยที่ ภูมิตรงไปยังคอนโดเข้าไปหาน้ำที่ห้องทันที และอยู่ตักตวงความ สุขจากตัวหญิงสาวภายในห้องของเธอตลอดทั้งคืน
หนึ่งสัปดาห์ต่อมา
ภายในห้องทำงานคริสกำลังคุยโทรศัพท์กับลูซี่ด้วยความ เคร่งเครียด เพราะเธอจะบินมาหาเขาให้ได้ตามที่เธอต้องการ แต่ ตอนนี้เขายังไม่พร้อมจึงพยายามพูดให้หญิงสาวเปลี่ยนใจทุกวิถี ทางที่จะทำได้
“ลูซี่ฟังนะ ผมจะบินไปหาคุณเองตกลงไหม”
“ก็ได้ค่ะ รีบมาก็แล้วกัน”
“ตกลงมันเป็นความต้องการของคุณหรือคุณพ่อของคุณกันแน่”
“ของลูซี่เองค่ะ ก็คนมันคิดถึงไม่ได้เจอกันตั้งนาน
แล้วผู้ชายของคุณล่ะ คงจะเบื่อแล้วสิท่า”
“อย่าพูดแบบนั้นสิคะ เราต่างคนก็ต่างมีก็แฟร์กันทั้งคู่แล้วไง”
“ช่างเถอะ เอาเป็นว่าผมจะบินไปหาเองก็แล้วกัน”
“ค่ะ รักนะคะ”
หลังวางสายจากลูซี่คริสก็ตรงเข้าไปหาเข็มที่ร้านทันทีด้วย ความเป็นกังวลใจเล็กน้อย คริสยืนมองร่างบางที่กำลังนั่งวาด รูปออกแบบเสื้อผ้าไปเงียบๆ พร้อมกับยิ้มมุมปาก เข็มเข้าร้านมา ตั้งแต่เช้าแล้วแต่ก่อนที่จะออกมาเธอไม่ลืมที่จะทำอาหารเช้าให้ เขาเหมือนเช่นทุกๆวัน เธอทำให้เขามีความสุขในทุกๆวันอย่างที่ ไม่เคยมีมาก่อนไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเขาไม่มีทางปล่อยเธอไปอย่างเด็ดขาด
“อะแฮ่ม!”
“คุณมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ” เข็มหันไปตามเสียงพร้อมกับเอ่ยถาม
ขึ้น
“พึ่งมาเมื่อกี้เอง ” เดินเข้าไปหอมแก้มเนียนเบาๆ
“มีอะไรหรือเปล่าคะ ถึงได้มาหาเร็วกว่าทุกวันเลย”
“คือผมจะมาบอกคุณว่าผมจะกลับไปเยี่ยมพ่อกับแม่ที่อังกฤษสัก
วันสองวัน”
“เหรอคะ เข็มอยากไปด้วยจัง”
“ไว้คราวหน้านะ ผมจะพาไปด้วย”
“คะ แล้วคุณจะไปพบแม่ของเข็มเมื่อไหร่คะ”
“ผมขอเวลาอีกหน่อยนะ เราพึ่งจะคบกันเอง”
“ก็ได้ค่ะ มันก็จริงของคุณ”
“ถ้าอย่างนั้นผมจะบินวันพรุ่งนี้เลยนะ”
“ค่ะ เข็มคงจะคิดถึงคุณแย่เลย” เข็มยิ้มรับ
“ผมไปแคว้นสองวันเอง เดี๋ยวก็กลับแล้ว” พูดให้หญิงสาวมั่นใจ
“ค่ะ เข็มจะรอ”
ช่วงเย็นคริสพาเข็มไปทานมื้อค่ำด้วยบรรยากาศโรแมนติก ทั้ง คู่นั่งคลอเคลียกันในมุมวีไอพีพร้อมกับดื่มไวน์ไปด้วยหลังจากที่ ทานอาหารเสร็จ จากนั้นก็พากันกลับไปยังบ้านของชายหนุ่มที่ เป็นรังรักของคนทั้งคู่ตั้งแต่ที่คบกันมา ทั้งสองคนต่างก็แสดงบท รักผ่านภาษากายกันอย่างเร่าร้อนอยู่บนเตียงนุ่มภายในห้องจน อบอวลไปด้วยความรักความปราถนาในตัวซึ่งกันและกันตลอดชั่ว
ทางด้านน้ำกับภูมิกำลังนั่งทานมื้อค่ำร่วมกับบรรพตเกษมและ ดวงใจอยู่ในร้านแห่งหนึ่ง ผู้ใหญ่ต่างก็พูดคุยกันไป ส่วนน้ำกับภูมิ ก็นั่งทานไปเงียบๆ พอผู้ใหญ่ถามก็หันไปตอบแค่นั้น ในระหว่างที่ ทานกันไป ภูมิก็เอาแต่ก้มหน้าพิมพ์ข้อความส่งผ่านทางไลน์ไป หาปรางโต้ตอบกันไปมาโดยไม่สนใจหญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงหน้า เลย น้ำได้แต่มองชายหนุ่มตรงหน้าด้วยความสงสัยแค่นั้น เพราะ ทุกวันนี้เธอยังไม่รู้เลยว่าเธอเป็นอะไรกับชายหนุ่มที่ร่วมเตียงกับ เธอทุกคืนไม่มีว่างเว้นเลยสักคืน เธอจะทําอะไรหรือคุยกับใครภูมิก็อยากรู้ไปเสียทุกอย่างเธอ ไม่รู้ว่าเขาจะทำแบบนี้ไปเพื่ออะไรเธอไม่เข้าใจเลยจริงๆ น้ำคิดใน
ใจ
“ตกลงภูมิกับน้ำคบกันแล้วใช่ไหม” บรรพตหันไปถามลูกชาย
“คุณพ่อเอาอะไรมาพูดครับ นําเขาเป็นแค่เลขาผม”
“จริงเหรอหนูน้ำ” บรรพตหันไปทางน้ำ
“จริงค่ะ คุณลุง” น้ำตอบออกไปไม่เต็มปาก
“ใครจะพูดอะไรก็ได้นะ แต่การกระทำมันปกปิดกันไม่ได้หรอก” บรรพตยิ้มมุมปาก
“คุณพ่อหมายความว่ายังไงครับ” ภูมิถามกลับ
“เปล่าฉันก็แค่พูดอะไรไปเรื่อยเปื่อยก็แค่นั้นเองแหละ” บรรพต ไม่อยากคาดคั้นเอาความจริงจากคนทั้งคู่อีก เพราะดูจากการกระ ทำก็เพียงพอแล้ว
หลังทานมื้อค่ำเสร็จทุกคนก็แยกย้ายกันกลับ ส่วนน้ำก็ไปยืนรอ ภูมิอยู่ที่รถระหว่างนั้นสายของภพก็เข้ามาพอดี เธอจึงรับสายคุยกันไปตามประสาพี่น้อง สักพักภูมิที่ไปเข้าห้องน้ำก็เดิน ตรงไปที่รถเห็นน้ำกำลังคุยโทรศัพท์กับภพอยู่ ก็เกิดอาการขุ่น เคืองขึ้นมาเสียดื้อๆ ซึ่งเขาก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
“ขี้นรถ!” ภูมิเอ่ยเสียงดุดันด้วยความไม่พอใจ
น้ำได้ยินอย่างนั้นก็สะดุ้งตกใจรีบเดินไปเปิดประตูขึ้นไปนั่งบนรถ ทั้งที่ยังคุยกับภพอยู่ โดยไม่ได้ให้ความสนใจชายหนุ่มข้างกายที่ มองตาเขียวปั๊ดใส่เธอเลย ภูมิขับรถแล่นออกไปด้วยความเร็วสูง พร้อมกับเบรกกระทันหันจนน้ำแทบจะหัวทิ่มโขลกกับด้านหน้า รถ โชคดีที่เธอคาดเข็มนิรภัยเอาไว้ก่อน ถ้าไม่อย่างนั้นเธอคงได้ หน้าทิ่มลงไปอย่างแน่นอน
“คุณจะเบรกทำไมเนี่ย ฉันตกใจหมด ” น้ำถามด้วยความโมโห
“มันเรื่องฉัน” ภูมิตอบหน้าตายเหมือนไม่ได้ทำอะไรผิด
“น้ำเป็นอะไร เกิดอะไรขึ้น” เสียงภพถามผ่านโทรศัพท์ด้วยความ เป็นห่วง
น้ำไม่เป็นไรค่ะ แค่นี้ก่อนนะคะพี่ภพ” น้ำกดวางสายทันที
“ทําไมเธอไม่ไปอยู่กับมันเลยล่ะ” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นด้วยความไม่ พอใจ
“คุณจะมาหาเรื่องอะไรฉันอีก” น้ำหันไปมองค้อนภูมิทีหนึ่งด้วย ความไม่พอใจ
“มันโทรมาทำไม”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณด้วย”
“ใช่มันไม่เกี่ยว แต่ฉันอยากรู้บอกมาสิ”
เรื่องอะไรฉันต้องบอกด้วย ที่คุณมีอะไรไม่เคยจะบอกฉันเลย” “ฉันพึ่งจะรู้นะ ว่าเธออยากรู้เรื่องของฉันด้วย” ภูมิยิ้มมุมปาก
”
“ฉันก็พูดไปอย่างนั้นแหละ ไม่อยากจะรู้สึกหน่อย”
“เธอแน่ใจนะว่าไม่อยากรู้
“อืม” น้ำพยักหน้า
“ดีไม่ต้องรู้อะไรนั้นแหละดีแล้ว” พูดพลางขับรถตรงไปข้างหน้า
ไม่นานรถก็แล่นมาจอดใต้คอนโดน้ำจึงรีบลงจากรถเดินนำไป ที่ห้องก่อน ส่วนภูมิก็เดินตามหลังหญิงสาวไปติดๆ แต่อยู่ๆ เสียง โทรศัพท์ของภูมิก็ดังขึ้น เขาจึงรีบรับสายทันทีเพราะเป็นสาย ของคนที่เขากําลังสนใจอยู่พอดี
“ว่าไงครับปราง” เสียงทุ้มเอ่ยใส่ปลายสาย
น้าได้ยินอย่างนั้นก็ชะงักเท้าหยุดเดินหันไปทางชายหนุ่มแวม หนึ่งแล้วหันกลับไปทางเดิมหลบสายตาชายหนุ่ม แล้วเดินไปเปิด ประตูห้องของตนเองด้วยความรู้สึกสับสนในใจ เธอรู้ว่าชายหนุ่ม สนใจปรางลูกค้าสาวสวยที่ทางบริษัทกำลังรับตกแต่งภายในบ้าน ให้เธออยู่ ทุกครั้งที่ภูมิพาเธอไปดูงานที่บ้านหลังนั้นก็มักจะเจอ หญิงสาวทุกครั้ง ทั้งคู่คุยกันด้วยความสนิทสนมเหมือนกำลังจีบ กันก็ไม่ปาน ร่างบางทั้งตัวนั่งลงบนโซฟาด้วยความอ่อนล้า เธอ ไม่เข้าใจว่าตกลงภูมิจะเอาอะไรกับเธอทั้งๆ ที่เขาไม่ต้องการเธอ แต่กลับทําตรงกันข้ามกับคําพูดของชายหนุ่มทุกอย่าง นําได้แต่ ถอนหายใจแรงๆ เท่านั้น
ทางด้านภูมิก็เดินตรงเข้าไปในห้องของตนเองพร้อมกับคุยกัน ปรางไปด้วย ปรางพยายามพูดเอ่ยชวนให้ชายหนุ่มออกไปหาเธอ ข้างนอกในผับชื่อดังของชายหนุ่ม ด้วยน้ำเสียงออดอ้อนออเซาะให้ภูมิใจอ่อน ภูมิกำลังคิดชั่งใจอยู่ว่าจะออกไป หาหญิงสาวดีไหม เพราะในเวลานี้เขาต้องอยู่บนเตียงกับร่างบาง นุ่มนิ่มที่อยู่อีกห้องแล้ว
“ตกลงคุณจะออกมาหาปรางไหมคะ”
“ผมก็อยากจะไปอยู่นะ แต่ไว้วันหลังดีกว่า”
“ทำไมล่ะคะ คุณรังเกียจปรางเหรอ”
“เปล่าคือผมไม่ว่าง”
“ไหนคุณบอกว่าสนใจปรางไม่ใช่เหรอคะ จะรออะไรคะ หรือว่า รอให้คนอื่นตัดหน้าคุณไปก่อน”
“แล้วคุณจะยอมให้คนอื่นคว้าคุณไปก่อนผมเหรอครับ” ภูมิถาม
กลับ
“แหม ช่างพูดนะคะ ถ้าคุณไม่สะดวกก็ไม่เป็นไรค่ะ
“ครับ วันเจอกันวันหลังนะ”
“ค่ะ”
หลังวางสายไปภูมิก็ตรงเข้าไปยังห้องของน้าที่ยังไม่ได้ล็อค จากข้างในเพราะชายหนุ่มสั่งเอาไว้เป็นคำขาดว่าถ้าเขาไม่ได้เข้า มาอยู่ในห้องห้ามล็อคประตูอย่างเด็ดขาด ภูมิเดินเข้าไปในห้อง นอนก็เจอ า าลังนอนหลับอยู่บนเตียง วันนี้เขาใช้งานเธอหนัก ไปหน่อยสงสัยจะเพลียภูมิคิดในใจ ล้มตัวลงนอนซุกตัวเข้าไปใต้ ผ้าห่มผืนเดียวกับร่างบางพร้อมกับสวมกอดเธอเอาไว้ สักพักน้ำก็ เริ่มขยับตัวเพราะได้กลิ่นกายชายหนุ่มที่คุ้นเคย เธอพยายามขยับ ตัวหนีอ้อมแขนแกร่งทั้งที่ยังหลับตาอยู่ แต่กลับถูกกอดรัดแน่น ขึ้นกว่าเดิม เธอจึงปล่อยเลยตามเลย ไม่นานทั้งคู่ก็หลับสู่ห้วง นิทราด้วยความสัมพันธ์ที่คลุมเครือไม่ชัดเจนไปด้วยกันทั้งคืน
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ