บทที่12 หลบเลี่ยง
พอหญิงสาวปิดประตูลงก็ตรงขึ้นไปบน เตียงพร้อมกับล้มตัวลง นอนสวมกอดร่างหนาที่นอนหลับอยู่อย่างสนิทสนม สักพักร่าง หนาก็ขยับลืมตาตื่นขึ้นด้วยอาการปวดหัว กำลังจะลุกขึ้นนั่งแต่ เขากลับถูกหญิงสาวข้างกายถมตัวเข้าใส่ไม่ให้เขาลุกขึ้นจาก เตียง
“จะรีบไปไหนคะ
“ฉันจะไปอาบน้ำ เธอกลับไปได้แล้วไป
“ไม่เอาค่ะ ฉันว่าเรามาต่อกันอีกสักยกนะคะ” หญิงสาวพยายาม ออดอ้อนออเซาะชายหนุ่ม
“ไม่ ผมต้องไปทำงาน” ผลักร่างบางออกจากตัวแล้วลุกลงจาก เตียงทันทีด้วยความหงุดหงิด
“ก็ได้ค่ะ ”
“เอานี่ค่าตัวของเธอ” ภูมิหยิบเงินสดก้อนหนึ่งยื่นให้หญิงสาว
“ขอบคุณค่ะ” ยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มสากด้วยความดีใจ
“ถ้าเธอพอใจแล้ว ก็รีบออกไปได้แล้ว” ภูมิเดินตรงไปทาง ห้องน้ำ
“เดี๋ยวก่อนค่ะ”
“มีอะไร”
“เมื่อกี้เลขาของคุณมาค่ะ เธอฝากบอกว่าจะเข้าบริษัทไปก่อนค่ะ”
“จริงเหรอ” ภูมิขมวดคิ้วเข้าหากัน
“ค่ะ เธอพึ่งจะออกไปเมื่อกี้นี่เอง”
“อืม ขอบใจ” พูดพลางเดินหายเข้าไปในห้องน้ำทันที
ด้านน้ำพอถึงบริษัทเธอก็จัดการเตรียมเอกสารต่างๆที่ภูมิจะต้อง เซนต์ในวันนี้ไว้อย่างเป็นระเบียบ พร้อมกับทำเอกสารการประชุม ในวันนี้ไปด้วย จากนั้นก็เช็คตารางการนัดหมายของชายหนุ่มว่ามี อะไรบ้างสำหรับวันนี้
ตั้งแต่ที่เธอเดินเข้ามาในบริษัทก็มีแต่คนมองเพราะเธอแต่งตัว แปลกไปจากเมื่อวาน โดยวันนี้เธอใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวเก็บชายไว้ใน กระโปรงสั้นรัดรูปเหนือเข่าสีดำพร้อมกับรองเท้าสั้นสูงพอประมาณส่งให้เธอดูสง่ามากขึ้น ยิ่งใบหน้าเนียนที่แต่ง แต้มด้วยเครื่องสำอางเล็กน้อยพองาม เธอก็ยิ่งน่ามองมากขึ้นใน สายตาของหนุ่มๆ
ระหว่างที่กำลังก้มหน้าทำงานอยู่ภูมิก็มาหยุดยืนอยู่ตรงหน้า โต๊ะทำงานของเธอเงียบๆ พร้อมกับจ้องแก้มเนียนอมชมพูไม่ วางตา และไม่ลืมที่จะสำรวจการแต่งตัวที่แปลกตาไปจากเมื่อวาน มากอยู่พอสมควร
“อะแฮ่ม! ”
“คุณ” น้ำเงยหน้าขึ้นมองหน้าชายหนุ่ม
“ชงกาแฟไปให้ฉันในห้องด้วย”
“ค่ะ”
คล้อยหลังภูมิเข้าไปข้างในห้องน้ำก็รีบลุกไปชงกาแฟทันที จาก นั้นก็ตรงเอาเข้าไปให้ภูมิข้างในห้องทำงาน พอเธอวางถ้วยกาแฟ ลงบนโต๊ะภูมิก็ยกขึ้นมาดื่มแล้ววางลง พร้อมกับจ้องมองใบหน้า เนียนไม่ยอมวางตา จนเจ้าตัวประหม่าทำตัวไม่ถูก
“วันนี้เธอแต่งตัวใช้ได้นี่” พูดพลางตาจ้องสะโพกผายลงไปจนถึงเรียวขาเนียนทั้งสองขา
“ค่ะ เดี๋ยวฉันเอาเอกสารมาให้คุณเซ็นต์นะคะ” หมุนตัวจะเดินออก
ไป
“เดี๋ยวก่อน”
“มีอะไรหรือเปล่าคะ”
“เมื่อเช้าเธอไปหาฉันที่ห้องเหรอ”
“ค่ะ”
“โทษทีนะ พอดีเมื่อคืนฉันดื่มหนักไปหน่อยก็เลยตื่นสาย
“ค่ะ” รับคำแล้วเดินออกไป
น้ำกลับเข้ามาในห้องอีกครั้งพร้อมกับเอกสารวางลงบนโต๊ะตรง หน้าชายหนุ่ม และไม่ลืมแจ้งตารางการประชุมและนัดหมายพบ ลูกค้าของภูมิในวันนี้ไปด้วย ระหว่างที่กำลังยืนรอรับเอกสาร คืน แพทก็เดินเข้าไปข้างในห้องโดยที่ยังไม่ได้รับอนุญาตใดๆ จากคนข้างในแต่อย่างใดเลย
“นี่มันอะไรกันคะภูมิ ทำไมยัยช่างภาพถึงมาอยู่ที่นี้ได้” แพทมอง ตั้งแต่หัวจรดเท้า
แล้วคุณเข้ามาทำไม ผมว่าออกไปจะดีกว่านะ”
“ไม่ค่ะ! จนกว่าคุณจะบอกว่ายัยนี่มาทำอะไรที่นี่”
“เขาเป็นเลขาของผมพอใจหรือยัง ออกไปได้แล้ว”
“ไม่จริง คุณกำลังโกหกแพทอยู่ใช่ไหม”
“แล้วแต่จะคิดก็แล้วกัน ผมจะทำงาน” ก้มหน้าลงเซ็นต์เอกสาร ต่อจนเสร็จแล้วยื่นกลับไปให้น้ำ
“ฉันขอตัวก่อนนะคะ” น้ำรีบเดินออกไปทันที
“เดี๋ยวก่อน! แกยังไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น” แพทไล่ตามหลังน้ำ
“หยุดนะแพท! คุณไม่มีสิทธิ์มาสั่งคนของผม” ภูมิเอ่ยเสียงเข้ม
“ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ มันมีเหตุผลอะไรที่คุณต้องรับมันมาเป็น เลขาด้วย”
“มันเรื่องของผม ถ้าขืนคุณยังไม่ยอมออกไป ผมจะไม่ไว้หน้าคุณ แล้วนะ”
“คุณจะใจร้ายกับแพทไปถึงไหน แพททำอะไรผิด”
“ฟังให้ดีนะแพท คุณไม่ได้ทำอะไรผิด แต่คุณเลิกมาตามผมสัก ที คุณควรไปเจอผู้ชายที่ดีและรักคุณคนเดียวนะ ไม่ใช่ผู้ชายอย่าง ผมเข้าใจไหม และที่สำคัญผมไม่มีทางกลับไปรักคุณได้อีก เรา เป็นเพื่อนกันนั้นแหละดีแล้ว”
“หึ แล้วคุณเจอคนที่คุณรักหรือยังคะ ถึงคุณเจอแล้วคุณคิดเหรอ ว่าผู้หญิงคนนั้นจะรักคุณตอบกลับ ในเมื่อคุณยังทำตัวส่อนเอา ไม่เลือกแบบนี้ อย่าทำเป็นมาเตือนสติแพทหน่อยเลยคะ เอาตัว คุณให้รอดก่อนเถอะ” แพทยกยิ้มมุมปากแล้วเดินออกไป
ภูมิได้ยินอย่างนั้นก็นิ่งซะงักไปชั่วครู่ มันก็ถูกอย่างที่แพทพูดนั้น แหละ แต่สำหรับเขาแล้วถึงจะทำตัวดีหรือไม่ดีก็ไม่เคยจะสมหวัง กับผู้หญิงคนที่เขารักเลยสักคน รักแท้อย่างนั้นเหรอคงจะมีแต่ใน ฝันเท่านั้นแหละ เขาไม่มีทางเชื่อในความรักพวกนั้นอีกแล้ว ภูมิ ส่ายหน้าเบาๆ
พอแพทออกจากห้องก็ตรงไปหาน้ำที่โต๊ะทำงานพร้อมกับยืน จ้องหน้าเธอเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อด้วยสายตาเกลียดแค้น ชิงชัง
“บอกมาทำไมเธอถึงมาทำงานที่นี่ได้”
“ฉันว่ามันไม่เกี่ยวกับคุณ ฉันขอไม่ตอบนะคะ” น้ำพูดพลางจ้อง หน้าจอคอมฯไปด้วย
“เธออย่ามากวนประสาทฉันนะ เห็นภูมิเขาปกป้องเธอสินะถึงได้ อวดดีอย่างนี้”
“ฉันว่าคุณกลับไปเถอะ ฉันจะทำงานไม่มีเวลามาเถียงกับคุณ หรอก” น้ำลุกขึ้นยืนพร้อมเอกสารจะเดินออกไป
“เธอมีอะไรกับภูมิแล้วใช่ไหม! ”
“คุณเอาอะไรมาพูด ฉันไม่เคยมีอะไรกับเขาแม้แต่ครั้งเดียว” น้ำ รีบตอบออกไปทันควันเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ขอให้มันจริงเถอะ ฉันจะบอกอะไรให้นะ ถึงเธอจะมีอะไรกับ ภูมิแล้ว เธอก็เป็นได้แค่คู่นอนหรือไม่ก็ที่ระบายความใคร่ของ เขาเท่านั้นแหละ เพราะภูมิไม่คิดที่จะจริงจังกับผู้หญิงคนไหนอีก แล้ว”
“แล้วคุณมาบอกฉันทำไม
“ฉันแค่จะเตือนไว้ว่าอย่าเอาหัวใจลงไปเล่นด้วยเด็ดขาดเดี๋ยวน้ำตาจะเช็ดหัวเข่าเอา”
ฉันว่าคุณเตือนตัวเองเถอะ เพราะเท่าที่ฉันเห็นคุณก็กำลังวิ่ง ตามเขาอยู่ไม่ใช่เหรอ ถึงได้มาถึงที่นี่”
“ใช่ฉันยอมรับ แต่มันคงจะไม่เป็นอย่างนั้นตลอดไปหรอก”
“แค่นี้ใช่ไหมที่คุณจะพูด ฉันขอตัว”
“เดี๋ยวก่อนสิ ฉันยังพูดไม่จบ”
“อะไรอีก”
“พ่อแม่เธอกับคุณลุงบรรพตรู้จักกันใช่ไหม” แพทถามในสิ่งที่ ค้างคาใจเพราะเคยได้ยินมาอย่างนั้น
“ใช่ มีอะไรหรือเปล่า”
“เปล่า เพราะอย่างนี้สินะ เธอถึงได้มาทำงานกับภูมิได้”
” แล้วแต่คุณจะคิดก็แล้วกัน”
“คุณลุงกับพ่อแม่เธอ คงคิดที่จะจับคู่เธอกับภูมิสึนะ แต่คงไม่สําเร็จหรอกเพราะภูมิคงไม่คว้าเธอมาเป็นเมียแต่งออกหน้าออก ตาหรอก”
แล้วคิดเหรอว่าฉันอยากจะได้ผู้ชายแบบนั้นมาเป็นสามี เท่าที่ ” เห็นก็มีแต่คุณนะฉันขอตัว” น้ำยิ้มมุมปากแล้วเดินออกไปทันที โดยไม่สนใจแพทอีก
“แกว่าฉันเหรอ!” แพทกำมือแน่นด้วยความโกรธเคือง
ช่วงเที่ยงวันน้ำกำลังนั่งคุยโทรศัพท์กับภพอยู่ที่โต๊ะทำงาน ภูมิ ก็เดินออกมาเห็นเข้าพอดี ก็เกิดอาการไม่พอใจขึ้นมา ที่หญิงสาว พูดคุยกับปลายสายด้วยความสนิทสนมพร้อมกับหัวเราะร่าใส่ ปลายสายด้วยความสนุกสนาน
“อะแฮ่ม! เธอคุยกับใคร”
“แค่นี่ก่อนนะคะ พี่ภพ” เสียงหวานเอ่ยบอกปลายสาย แล้วกด
วางสายทันที
“ฉันถามว่าเธอคุยกับใคร !”
“เพื่อนค่ะ คุณมีอะไรหรือเปล่า”
“ฉันไม่เชื่อ”
“มันเรื่องของคุณค่ะ ฉันขอตัว” ร่างบางลุกขึ้นยืนจะเดินออกไป เพื่อทานมื้อเที่ยง
“เธอยังไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น” พูดพลางกระชากร่างบางเข้ามาก อดไว้
“อย่ามาแตะต้องตัวฉันนะ! ปล่อย! ” น้ำตื้นขัดขืน
“เธอเป็นอะไร! อย่ามาทำสะดีดสะดิ้งหน่อยเลยน่า ทำอย่างกับ ไม่เคยเอากับฉัน”
“ถ้าฉันไม่โดนวางยาอย่าหวังว่าฉันจะยอมนอนกับผู้ชายสกปรก อย่างคุณ”
“หึ มันเกิดขึ้นแล้วเธอจะแก้ไขอะไรได้ บอกมาว่าเธอคุยกับใคร”
“ฉันว่าคุณอย่ามาหาเรื่องฉันเลย เอาเวลาไปหาตัวการที่ลอบ วางยาฉันในผับของคุณให้เจอตัวจะดีกว่า”
“เธอไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง บอกมาเธอคุยกับใคร”
“ฉันจะคุยกับใครแล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณด้วย คุณไม่ใช่เจ้าชีวิต ฉันนะที่จะต้องรู้เรื่องของฉันไปเสียทุกอย่าง ”
“เธอคุยกับผู้ชายใช่ไหม คงจะเป็นไอ้หน้าจืดที่เธอพาไปนั่งดื่มที่ ผับของฉันสินะ”
“ใช่แล้วคุณจะทำไม ฉันจะคุยกับผู้ชายคนไหนก็ได้มันเป็นสิทธิ์ ของฉัน”
“ไม่ได้! ” ภูมิขบกรามแน่น
“คุณอย่าเห็นแกตัวสิคะ เราเป็นแค่คู่นอนกันเอง ไม่ใช่คนรักหรือ แฟน คุณไม่มีสิทธิ์มาห้ามฉัน”
” ทำไมฉันจะห้ามไม่ได้ เธออย่าลืมนะว่าถ้าเธอขัดใจฉัน เรื่องที่ เธอมีอะไรกับฉันถึงหูผู้ใหญ่แน่”
“แล้วคุณจะมาห้ามฉันทำไมไม่ทราบ”
“เพราะฉันไม่อยากทับรอยใครยังไงล่ะ”
“พูดมาได้ ว่าไม่อยากทับรอยใครแล้วเมื่อคืนที่คุณหิ้วผู้หญิงขึ้น เตียงจนถึงเช้า คุณคงไม่คิดหรอกนะว่าคุณเป็นคนแรกของเธอ”
“ได้ ปากดีนักใช่ไหม” พูดจบภูมิก็ประกบจูบบดขยี้ริมฝีปากบาง ด้วยความรวดเร็วโดยที่เจ้าตัวไม่ทันได้ตั้งตัว
“อื้อ” ร่างบางพยายามดิ้นขัดขืนพร้อมกับใช้มือผลักร่างหนาออก ห่างจากตัวแต่ไม่เป็นผลเพราะภูมิใช้มือโอบกอดตัวเธอไว้แน่น พอชายหนุ่มพอใจแล้วก็ปล่อยเธอเป็นอิสระ
“สกปรก! ทุเรศ! รู้ไหมว่าคุณมันน่ารังเกียจที่สุดเลย!” น้าต่อว่า ภูมิด้วยความโกรธเกลียด
“ถ้าเธอยังไม่ยอมหุบปากต่อว่าฉัน ฉันลากเธอไปปล่าในห้อง เดี๋ยวนี้แหละ เอาไหม
“ฉันเกลียดคุณ!” เดินผ่านหน้าภูมิตรงไปที่ลิฟต์ทันที
ภูมิเดินตามหลัง จนไปถึงร้านอาหารพร้อมกับนั่งลงสั่งอาหาร มาทานร่วมโต๊ะกับเธอหน้าตาเฉย นํานั่งทานไปเงียบๆ ด้วยความ หงุดหงิดในใจ ยิ่งเห็นหน้าชายหนุ่มตรงหน้าก็ยิ่งทานไม่ลง เธอ จะไม่ยอมตกเป็นของชายหนุ่มอีก สภาพของผู้หญิงที่ภูมิมีความ สัมพันธ์ด้วยเมื่อตอนเช้ายังคงติดตาของเธออยู่
“จริงๆเรื่องที่เธอถูกวางยา ฉันถามพนักงานทุกคนในผับแล้วนะ ไม่มีใครรู้เรื่องเลยสักคน”เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น
“แล้วในภาพในกล้องวงจรปิดล่ะ” นําถามกลับ
“เท่าที่ฉันดูก็ไม่มีอะไรผิดปกติ จะมีก็แต่ผู้ชายที่พาเธอออกมา จากผับก็แค่นั้นแหละ”
“อืม ช่างเถอะ” น้ำกับหน้าทานข้าวต่อ
“คืนนี้ฉันจะไปค้างที่ห้องเธอนะ”
” นั่งนิ่งเงียบไม่ตอบกลับใดๆ
หลังทานมื้อเที่ยงเสร็จน้ำก็กลับขึ้นไปยังชั้นผู้บริหาร โดยมีภูมิ ตามติดไม่ยอมห่าง จนถึงเวลาประชุมทั้งคู่ก็เข้าร่วมประชุมพร้อม กัน จากนั้นทั้งสองคนก็ไปพบลูกค้าในร้านอาหารแห่งหนึ่งที่ได้ นัดหมายกันเพื่อคุยงานกัน ทั้งคู่นั่งรอลูกค้าสักพักลูกค้าสาวสวย
ก็เดินเข้ามา
“สวัสดีค่ะคุณภูมิ ขอโทษนะคะ ที่ทำให้รอพอดีรถติดไปหน่อย ค่ะ” ปรางลูกค้าสาวสวยพูดพลางนั่งลงบนเก้าอี้
“ไม่เป็นไรครับ ผมรอได้” ภูมิส่งยิ้มให้ลูกค้าสาว
“งั้นเราเริ่มคุยงานกันเลยดีไหมคะ”
“ครับ”ระหว่างที่คุยงานการตกแต่งภายในบ้านไป ภูมิก็ส่งสายตา แพรวพราวไปให้ปรางลูกค้าสาวอยู่ตลอดเวลาอย่างเปิดเผย ทั้งคู่ ต่างก็มองสบตากันเหมือนอ่านใจกันและกันออก น้ำที่กำลังนั่งจด รายละเอียดต่างๆเกี่ยวกับงานก็ได้แต่นั่งเงียบๆ ไป ไม่นานทั้งคู่ก็ คุยกันเสร็จ ภูมิจึงอาสาไปส่งปรางถึงที่รถ ส่วนน้าก็ยืนรออยู่ที่รถ ของภูมิเพื่อกลับไปที่บริษัท
พอภูมิกลับมาที่รถทั้งสองคนก็ตรงไปยังบริษัท ระหว่างทาง กลับภูมิก็ดูจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษอย่างที่ไม่เคยมาเห็น ถ้าเดา ไม่ผิดชายหนุ่มคงจะถูกตาต้องใจกับลูกค้าสาวอย่างแน่นอน ก็ ดีเหมือนถ้าเกิดว่าภูมิชอบปรางขึ้นมาเธอจะได้หลุดพ้นจากชาย หนุ่มสักที
“เธอว่าปรางเขาเป็นไงบ้าง”
“ก็สวยดีค่ะ”
“เธอรู้ไหมว่าปรางเขาเหมือนจินนี่แฟนเก่าฉันเลยทั้งสวยทั้ง เก่ง” ภูมิพูดไปตามความรู้สึก
“ค่ะ ดูเธอก็เหมาะกับคุณดีนะคะ”
“ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเหมาะหรือไม่เหมาะ แต่ฉันรู้สึกดียังไงก็ไม่รู้ มันบอกไม่ถูก มันเหมือนรักแรกพบเลย”
“คุณน่าจะลองจีบเธอดูนะ เธออาจจะเป็นเนื้อคู่ของคุณก็ได้”
“อืม ความคิดดี ฉันจะลองดูก็แล้วกัน”
“ค่ะ” รับคำแล้วหันหน้าออกไปทางหน้าต่างมองข้างทาง เธอ อยากจะรู้เหมือนกันว่าชายหนุ่มจะจริงจังได้สักแค่ไหนกัน
พอไปถึงบริษัทนําก็นั่งเคลียร์งานไปจนเสร็จ จากนั้นเธอจึงรีบ เก็บของใส่กระเป๋าเพราะมีนัดทานมื้อเย็นกับเข็มและภพต่อ กำลัง จะลุกเดินออกไปภูมิก็เดินออกมาจากห้องทำงานพอดี
“เธอจะกลับแล้วใช่ไหม
“ค่ะ ฉันมีนัดกับเข็ม
“ฉันก็ลืมไปว่าเธอเอารถมาเองนั้นต่างคนต่างกลับก็แล้วกัน เจอ กันคืนนี้นะ” พูดจบภูมิก็เดินผ่านหน้าไป
น้าเห็นอย่างนั้นก็รีบเดินตามหลังชายหนุ่มตรงไปเข้าลิฟต์ ระหว่างอยู่ในลิฟต์ภูมิก็แอบเหลือบมองเรียวขาเนียนที่โผล่พ้นมา จากกระโปรงสั้นรัดรูปของหญิงสาว เขาอยากจะสัมผัสมันเหลือ เกิน ตั้งแต่เมื่อเข้าแล้วแต่ยังไม่มีโอกาสเพราะติดงานจนหัวหมุน เกือบทั้งวัน แต่คนนี้เขาไม่พลาดแน่เพราะจะได้สัมผัสมันทั้งคืน
“มานี่!” มือหนาคว้าแขนเรียวตรงไปที่รถหรูของตัวเองอย่าง
รวดเร็ว
“อะไรของคุณเนี่ยฉันเจ็บนะ
“เข้าไป” พูดพลางเปิดประตูด้านหลังคนขับอ้ากว้าง
“ไม่ ฉันมีนัดกับเข็ม” พยายามสะบัดแขนออกจากการจับกุม
“ถ้าเธอไม่ยอมเข้าไปดีๆ ฉันจะแก้ผ้าเธอกลางลานจอดรถ แหละ”
น้ำได้ยินอย่างก็รีบเข้าไปนั่งในรถตามที่ภูมิต้องการด้วยความจำ ใจ ส่วนภูมิก็ตามเข้าไปติดๆแล้วปิดประตูลง พร้อมกับหันไปมอง ร่างบางที่นั่งอยู่ข้างๆ
“คุณจะทำอะไร”
“ตอนแรกฉันว่าจะรอคืนนี้ แต่ฉันอดใจไม่ไหว” ขยับเข้าไป
ประชิดร่างบาง
“ไม่นี่มันในรถนะ ฉันไม่ยอมเด็ดขาด อีกอย่างฉันว่าถ้าคุณมี ความต้องการขนาดนั้น คุณทำไมไม่โทรให้ผู้หญิงคนอื่นๆ มาหา ล่ะ” พูดพลางพยายามเปิดผลักประตูรถ
“เธออยู่ตรงหน้าฉันแล้ว ฉันจะตามคนอื่นมาอีกทําไมเสียเวลา มานี่” กระชากร่างบางเข้าโอบกอดไว้ พร้อมกับล้วงเข้าไปใน หน้าอกเต่งตึงทั้งสองข้างบีบเคล้นไปมา
“คุณเห็นฉันไร้ค่ามากถึงขนาดนี้เลยเหรอ ไม่นึกถึงจิตใจฉันบ้าง เลย ฉันก็มีศักดิ์ศรีนะ ไม่ใช่ผู้หญิงขายตัวที่คุณอยากจะทำอะไร ที่ไหนตรงไหนก็ได้ ฉันอายคุณได้ยินไหม” น้ำพูดตัดพ้อน้ำตา คลอเบ้า
ภูมิได้ยินอย่างนั้นก็ชะงักนิ่งไปใช่เธอไม่เคยเรียกร้องอะไรจาก เขาเลย แต่กลับผู้หญิงพวกนั้นเขาต้องเอาเงินเข้าแลกถึงจะได้ ความสุขมา ส่วนผู้หญิงในอ้อมกอดตอนนี้เธอขอแค่เพียงเก็บ เรื่องระหว่างเธอและเขาไว้เป็นความลับก็พอ ถ้าเขาจะเอาแต่ใจ หาความสุขกับเธอในรถมันคงจะดูแย่เกินไป
รีบลงไปสิ เจอกันคืนนี้ก็แล้วกัน” ยอมคลายอ้อมแขนออกจาก ร่างบางแต่โดยดี
” นําเปิดประตูลงจากรถไปเงียบๆ ไม่ตอบกลับใดๆ พร้อม กับนํ้าตาไหลอาบทั้งสองแก้ม มือบางยกมือขึ้นปาดทิ้งทันทีไม่ให้ ชายหนุ่มเห็น เธอพยายามจะไม่รู้สึกอะไรแต่มันทําไม่ได้จริงๆ ความเสียใจน้อยใจเข้ามาโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว เลย
น้ำรีบขับรถของตนเองแล่นออกไปทันที โดยมีสายตาคมกริบ มองตามรถคันเก่าจนหายลับตาไป เขารู้ว่าน้ำไม่เหมือนกับผู้หญิง คนอื่น จนเขาเดาความรู้สึกของเธอไม่ได้เลย เพราะเธอตั้งป้อม รังเกียจเขาอยู่ตลอดเวลา ขนาดเขาชวนเธอคุยเรื่องผู้หญิงคนอื่น เธอยังยิ้มหน้าระรื่นเห็นด้วยกับเขาทุกอย่างเหมือนไม่ได้มีความ รู้สึกอะไรกับเขาเลย แต่มันก็สมควรแล้วล่ะเพราะเขาทำตัวเองทั้ง นั้น
พอน้ำไปถึงที่ร้านก็ตรงเข้าไปข้างในร้านก็เจอเข็มกับภพนั่งรอ อยู่ก่อนแล้ว การแต่งตัวของน้ำที่แปลกไปทำให้เข็มกับภพแอบที่ จะแปลกใจหันไปมองหน้ากันไม่ได้เพราะไม่เคยเห็นน้ำแต่งตัวใน ชุดทำงานแบบนี้เลย แถมยังเป็นกระโปรงสั้นรัดรูปอีกต่างหาก
“ขอโทษนะ ที่ฉันมาช้า” น้ำพูดพลางนั่งลง
“ไม่เป็นไรฉันกับพี่ภพเราพึ่งมาก่อนแค่ไม่กี่นาทีเอง” เข็มเอ่ยขึ้น “งั้นเราก็สั่งอาหารกันเลยสิ” น้ำหยิบเมนูขึ้นมาเปิดดู น้ำทำไมเธอถึงแต่งตัวเป็นสาวสวยอย่างนี้ล่ะ” เข็มอดที่จะถามขึ้นมาไม่ได้
“พอดีมันเป็นชุดทำงานน่ะ”
“งานอะไรเหรอ” เข็มอยากรู้
“งานเอกสารอะไรพวกนี้แหละ เธอไม่ต้องรู้หรอก”
“อะไรกันอยากรู้ก็ไม่ได้” เข็มทำหน้างอ
“จะคุยกันแค่สองคนใช่ไหม พี่จะได้กลับ” ภพเอ่ยขึ้น
“โทษทีค่ะ สบายดีนะคะพี่ภพ” น้ำหันไปทางชายหนุ่ม
“พี่สบายดี พี่ว่าน้ำแต่งตัวเป็นสาวออฟฟิศอย่างนี้ก็สวยไปอีก
แบบนะ”
“อย่าทำเป็นมาชมหน่อยเลยค่ะ เดี๋ยวน้ำก็ลอยหรอก” น้ำส่งยิ้ม
ให้ชายหนุ่ม
“พี่พูดจริงๆ ”
“รีบสั่งอาหารกันเถอะค่ะ เข็มเริ่มจะหิวแล้ว”
ระหว่างที่ทั้งสามคนทานอาหารไปก็พูดคุยกันไปตามประสาคน สนิทกันอย่างสนุกสนาน คุยกันไปเรื่อยเปื่อยจนวนมาที่เรื่องของ
“ว่าแต่น้ำไม่รับงานถ่ายภาพและโฆษณาพวกนี้แล้วเหรอ ” ภพ ถามขึ้น
“ช่วงนี้ยังค่ะ ถึงรับก็มีน้อยมาก กว่าจะมีคนติดต่อมาก็หลาย อาทิตย์อยู่กว่าจะมีโผล่มาแต่ละราย”
“มีอะไรให้พี่ช่วยก็บอกได้เลยนะ ไม่ต้องเกรงใจ”
“ขอบคุณค่ะ” น้ำยิ้มรับ
“แหม เป็นแฟนกันเลยไหมคะ” เข็มเอ่ยแซว
“เข็มเธอพูดอะไร” น้ำหันไปมองหน้าเพื่อน
“ฉันพูดจริงๆ ต่างคนต่างโสดก็คบกันเลยจะได้แฮปปี้”
“พี่ว่าก็ดีเหมือนกันนะ”
“พี่ภพ ” น้ำหันไปทางชายหนุ่มแล้วส่ายหน้าเบาๆ
“พี่ล้อเล่น” ภพหัวเราะเสียงดัง
“อย่าล้อเล่นแบบนี้อีกนะคะ เป็นพี่น้องกันก็ดีอยู่แล้วค่ะ”
“โอเคครับ” ภพยิ้มรับ
หลังทานอาหารเสร็จน้ำกับเข็มก็ไปส่งภพที่รถ จากนั้นทั้งสอง คนก็ยืนคุยกันต่อ เรื่องที่คุยกันก็หนีไม่พ้นเรื่องส่วนตัวของทั้ง สองคน ที่กำลังรบกวนจิตใจของคนทั้งสองอยู่ตลอดเวลา
“ว่าไงตกลงเธอทำงานที่ไหนกับใครกันแน่” เข็มถามขึ้น
เธอไม่ต้องรู้หรอกน่า” ”
“ก็ได้ งั้นเธอก็ไม่ต้องมาอยากรู้เรื่องของฉันนะ” เข็มเดินหน้าหนี
“ได้ไง เธอกับคุณคริสเป็นไงบ้าง”
“ไม่บอก ฉันกลับล่ะ”เข็มเดินหนีน้ำไปอีกทาง
“เดี๋ยวก่อนสิเข็ม ฉันบอกก็ได้”
“เล่ามา” เข็มหยุดเดินทันที
“คือฉันทํางานเป็นเลขาคุณภูมิ เธอไม่ต้องถามนะว่าเพราะอะไร ฉันยังไม่อยากจะตอบอะไรตอนนี้”
“อืม ก็ได้ถ้าเธอไม่สบายใจฉันก็จะไม่เซ้าซี้ถามอีก”
“แล้วเธอกับคุณคริสล่ะ”
“ก็คบกันไปเรื่อยๆ นั้นแหละ ”
“ดีแล้วล่ะ ฉันเห็นเธอมีความสุขฉันก็ดีใจด้วยน้ำส่งยิ้มให้เข็ม
“ขอบใจจ้ะ” เข็มยิ้มรับ
“ฉันว่าเราแยกย้ายกันกลับดีกว่า ฉันเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว” น้ำทำ
หน้างอ
“คุณภูมิคงจะใช่งานเธอหนักล่ะสิท่า” เข็มเอ่ยแซวเพื่อน
“อย่าพูดถึงเขาได้ไหม ฉันไม่อยากจะได้ยิน”
“จ้ะ ฉันกลับก่อนนะ คุณคริสเขารออยู่”เข็มเดินไปเปิดประตูรถ
“ไปเถอะกลับดีๆ นะ” น้ำโบกมือให้เพื่อน
พอเข็มแล่นรถออกไปน้าก็ขึ้นไปนั่งบนรถด้านคนขับ นั่งชั่งใจ อยู่นานว่าเธอจะกลับไปที่คอนโดหรือว่าที่บ้านสุดท้ายเธอก็ได้ข้อ สรุปอยู่ในใจ น้ำตัดสินใจขับรถตรงไปยังบ้านของตนเอง เพราะ ไม่อยากจะเห็นหน้าภูมิในตอนนี้และที่สำคัญเธอรู้ว่าถ้ากลับไปที่ คอนโดภูมิก็จะมาหาความสุขตักตวงจากตัวเธออีกอย่างแน่นอน ซึ่งเธอยังไม่พร้อมในตอนนี้
น้ำเข้าไปเอ่ยทักทายพ่อกับแม่ในห้องนั่งเล่นและพูดคุยด้วยสัก พัก ก็ตรงขึ้นไปยังห้องของตนเองเพื่ออาบน้ำพักผ่อนอย่างที่ ตั้งใจเอาไว้ตั้งแต่แรก
ช่วงดึกทางด้านภูมิหลังจากที่กลับมาจากผับก็ตรงไปยังห้องน้ำ ทันทีพร้อมกับกดกริ่งหน้าห้องเพื่อเรียกคนข้างในให้เปิดประตูให้ แต่กลับไม่มีใครมาเปิดประตูให้แถมยังเงียบเหมือนไม่มีคนอยู่ ภูมิ พยายามเรียกชื่อ แต่ไม่มีการตอบกลับใดๆเลย เขาจึงหยิบมือ ถือขึ้นมาโทรออกหาเธอ พอน้ำเห็นสายเข้าเป็นเบอร์ของภูมิเธอ ก็รีบปิดเครื่องหนีทันที เพราะไม่อยากจะคุยกับชายหนุ่มตอนนี้
“บ้าจริง! น้าเธอกล้าปิดเครื่องหนีฉันเลยเหรอ ยัยตัวแสบ”ภูมิบบกรามแน่นด้วยความโกรธ
ก่อนที่ภูมิจะกลับไปที่ห้องของตัวเองก็กดกริ่งตรงหน้าห้องน้ำ รัวๆ อีกครั้งด้วยความโมโหที่เธอไม่อยู่ในห้อง ภูมิทั้งตัวนั่งลงบน โซฟาทันทีที่ถึงห้องตนเอง พร้อมกับกดโทรหาน้ำอีกครั้งและก็ เหมือนเช่นเคยเธอยังคงปิดเครื่องอยู่เหมือนเดิม ถ้าจะให้เดาเธอ คงจะกลับไปที่บ้านอย่างแน่นอน กลับมาก่อนเถอะเขาจะลงโทษ เธอให้สาสมโทษฐานที่ทำให้เขาหัวเสียคิดว่าจะได้เชยชมเธอใน คืนนี้แต่กลับต้องมานั่งกินแห้วเสียนี่ ภูมินึกคิดอยู่ในใจ
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ