บทที่11 จำใจ
น้ำได้แต่นั่งนิ่งมองตามหลังร่างหน้าด้วยความสมเพชตัวเอง ตอนนี้เธอมีสภาพอะไรไม่ต่างกับผู้หญิงขายตัวเลย เอาร่างกาย เข้าแลกกับความลับที่ไม่อยากให้ใครรู้ เธอหวังว่าภูมิจะเก็บความ ลับระหว่างเธอกับเขานี้ไว้เป็นอย่างดี ถึงมันจะเป็นความลับที่ ทำให้ภูมิได้เปรียบเธอไปเสียทุกอย่างก็เถอะ เธอจะทำจนกว่าภูมิ จะพอใจแล้วปล่อยเธอเป็นอิสระในเร็ววัน น้ำมุ่งหวังอยู่ในใจ
คล้อยหลังร่างหนาออกจากห้องไปน้ำก็ตรงเข้าในห้องน้ำเพื่อ ชำระล้างคราบคาวจนหมดพร้อมกับแต่งตัวจนเสร็จเรียบร้อย เธอ กำลังจะเอาเสื้อผ้าลงเครื่องซักผ้าอยู่ๆโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น เธอจึงรีบหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาพอเห็นว่าใครโทรมาก็รีบรับ สายทันที
“ฮัลโหลค่ะ พี่ภพ”
“น้ำเป็นยังไงบ้าง หายดีแล้วใช่ไหม
“ค่ะ น้ำหายดีแล้ว พี่ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ”
“น้ำจะบอกพี่ได้หรือยัง ว่าคืนนั้นน้ำออกไปจากผับกับใครกันแน่”
“ก็อย่างที่น้ำบอกพี่ไปนั้นแหละค่ะ ว่าน้ำไปกับเพื่อน ขอโทษอีก ครั้งนะคะ ที่ทำให้เป็นห่วง
“เพื่อนสําคัญมาก ขนาดที่น้ำไม่ยอมรับสายหรือบอกกล่าวพี่สัก คําเลยเหรอ”
เปล่านะคะ พอดีตอนนั้นน้ำยุ่งจริงๆค่ะ เลยไม่ทันได้รับสาย ”
“เอาล่ะ พี่จะไม่ถามให้ลำบากใจอีกก็แล้วกันนะว่าแต่น้ำจะไป ร่วมทริปถ่ายรูปที่ต่างจังหวัดกับพี่อยู่ใช่ไหม”
น้ำไปไม่ได้แล้วล่ะค่ะ พอดีมีงานด่วน
“อ้าว! เสียดายจัง อุตส่าห์ตกลงกันซะดิบดี”
“ไว้โอกาสหน้านะคะ รับรองน้ำจะไปกับพี่แน่นอนค่ะ”
“ครับ ไว้เจอกัน พี่ไปทำงานก่อนนะ”
“ค่ะ”
หลังวางสายจากรุ่นพี่ไปน้ำก็นึกถึงตอนที่เธอเกิดอาการแปลกๆ ที่ผับนั้นไม่ได้เพราะทันทีที่เธอดื่มเหล้าผสมแก้วนั้นเสร็จก็มี อาการผิดปกติขึ้นมาทันใด ต้องมีคนตั้งใจวางยาเธอแน่ๆ แต่จะเป็นใครนั้นเธอยังนึกไม่ออกเลยจริงๆ น้ำคิดไม่ตกสลัด ความคิดทิ้งแล้วโทรหาดวงใจแม่ของเธอเพื่อบอกกล่าวเรื่องที่ เธอจะไปทำงานเป็นเลขาให้ภูมิซึ่งเหตุผลนั้นเธอก็ตอบไปแค่ว่า ว่างงานไม่มีอะไรทำ
ด้านภูมิกำลังเดินอย่างอารณ์ดีไปตรงลานจอดรถใต้คอนโด แพ ทก็เดินเข้ามาหาชายหนุ่มทันที หลังจากที่มาดักรอมานานพอ สมควรเธออยากจะรู้นักว่าภูมิกับน้ำมีอะไรกันหรือยัง ถ้ามีเธอจะ ได้กำจัดมารหัวใจของเธอไปให้พ้นทางอย่างเด็ดขาดสักทีหลัง จากที่พลาดไป
“ภูมิค่ะ” เอ่ยเรียกชายหนุ่ม
“คุณมาทำอะไรที่นี่”
“แพทคิดถึงคุณค่ะ” เดินเข้าไปเกาะแขนแกร่งชายหนุ่ม
“ปล่อยผมจะไปทำธุระ” สลัดแขนออกจากการจับกุม
“เมื่อวันสองวันก่อนแพทเห็นคุณพายัยช่างภาพนั้นออกมาจาก ผับ แล้วไปไหนกันต่อเหรอคะ”
“มันเรื่องของผมไม่เกี่ยวกับคุณ”
“คุณกับยัยนั้นมีอะไรกันแล้วใช่ไหมคะ”
“ผมขอตัวนะ “พูดพลางเปิดประตูรถแล้วขึ้นไปนั่งทันที
“เดี๋ยวก่อนสิคะภูมิ เรายังคุยกันไม่รู้เรื่องเลย”
แพทได้แต่มองรถคันหรูแล่นออกไปจนลับตาด้วยความโกรธที่ ชายหนุ่มไม่สนใจเธอเลยแม้แต่น้อย ซึ่งต่างจากตอนที่เคยคบหา ดูใจกันอย่างมาก เธอรู้ว่าภูมิคงยังจะไม่ลืมจินนี่อดีตคนรักที่ทิ้ง เขาไป เขาจึงควงผู้หญิงขึ้นเตียงไม่ซ้ำหน้าเว้นเสียแต่เธอที่ภูมิไม่ เคยจะสนใจอะไรเลย แต่กับยัยช่างภาพท่าไมภูมิถึงได้เปลี่ยนไป ขนาดนี้ ถึงยังไงเธอก็จะไม่ลดละความพยายามที่จะเอาชนะใจ ชายหนุ่มให้ได้ในสักวัน
ภูมิกลับไปที่บ้านเพื่อที่จะได้พูดคุยกับบรรพตเรื่องที่ได้เขาได้ เลขาคนใหม่แล้ว และคุยเรื่องงานอื่นๆ ไปด้วย หลังจากที่เขา ไม่ได้กลับมาที่บ้านเลยจะได้เจอกับพ่อตนเองก็ที่บริษัทเท่านั้น เพราะส่วนมากเขาจะอยู่แต่คอนโดเท่านั้น ร่างหนาเดินเข้าใน ห้องรับแขกพร้อมกับนั่งลงตรงข้ามกับบรรพต
“ว่าไงลมอะไรหอบแกมาถึงที่นี่ได้” บรรพตเอ่ยขึ้น
“ผมมีเรื่องสําคัญจะบอกพ่อครับ”
“เรื่องอะไร”
“ผมได้เลขาคนใหม่แล้วครับ”
“อืม ดีเลย ว่าแต่เป็นใครล่ะ”
“นํา ครับ”
“นี่ฉันไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม หนูน้ำเขาดูจะไม่ชอบหน้าแกเท่า
ไหร่เลยนะ”
“ผมพูดจริงๆ ครับ ให้เริ่มงานวันพรุ่งนี้เลย”
“แล้วแกไปทำท่าไหนเขาถึงได้ยอมมาทำงานกับแกได้”
“ก็หลายท่าอยู่นะครับ ไม่ใช่สีผมพูดผิดพอดีเธอไม่มีงานทำครับ ก็เลยขอมาทำงานกับผมเอง”
“แล้วไป จะพูดอะไรก็ให้เกียรติหนูน้ำเขาด้วย”
“ครับพ่อ”
ด้านคริสกำลังนั่งทำงานอยู่ในห้องทำงานในบ้านตนเองอยู่ๆ สายจากลูซี่ก็โทรเข้ามา เขานั่งชั่งใจอยู่นานว่าจะรับดีไหม แต่สุดท้ายเขาก็กดรับสายด้วยความจำใจพร้อมกับถอนหายใจ แรงๆ
“ฮัลโหล”
“ฮัลโหลค่ะคริส ลูซี่คิดถึงคุณจังเลย”
“มีอะไร”
“เราไม่ได้เจอกันนานแล้ว ลูซี่ว่าเรานัดเจอกันหน่อยดีไหมคะ”
“อย่าเลยผมไม่ว่าง”
“ไม่ว่างหรือว่าติดผู้หญิงอยู่กันแน่ค่ะ”
“มันเรื่องของผม”
“ลูซี่ว่าจะบินไปหาคุณที่ไทยเลยดีไหมคะ”
“อย่านะ! ”
“อะไรกันคะ ทำไมถึงต้องตกใจขนาดนั้นด้วย”
“เปล่า”
“จริงๆ แล้ว ลูซี่ก็ไม่อยากจะไปหาคุณเท่าไหร่หรอกค่ะ ถ้าคุณพ่อ ไม่บังคับ”
“เอาเป็นว่าถ้าผมพร้อมเมื่อไหร่ ผมจะโทรบอกคุณอีกทีก็แล้วกัน
“โอเคค่ะ”
“กาแฟมาแล้วค่ะ” เข็มเปิดประตูห้องเข้ามาพร้อมกับถ้วยกาแฟ
ร้อนๆ
“เสียงใครเหรอคะ คริส” ลูซี่เอ่ยถามขึ้น
แค่นี้ก่อนนะ” คริสกดวางสายทันที ”
“ทำไมจะเข้ามาถึงไม่เคาะประตูก่อน” คริสหันไปทางเข็ม
“ขอโทษค่ะ เข็มไม่รู้ว่าคุณกำลังคุยธุระอยู่ พอดีเข็มชงกาแฟมา
ให้
“คราวหน้าคราวหลังก็เคาะประตูก่อนก็แล้วกัน” พูดพลางไปนั่ง ลงทำงานต่อ
“ค่ะ” รับคำแล้วรีบเดินออกไปจากห้องทันที
เข็มเดินไปหยุดตรงสวนหน้าบ้านด้วยความน้อยใจเธออดคิดไม่ ได้จริงๆ ว่าคริสกำลังปิดบังเรื่องอะไรบางอย่างกับเธออยู่ เพราะ ทุกครั้งที่ชายหนุ่มคุยโทรศัพท์เสร็จจะชอบหงุดหงิดอารมณ์เสีย ทุกครั้งไป เธอได้แต่หวังว่าคริสจะบอกเล่าเรื่องที่เขาไม่สบายใจ ให้เธอรับฟังบ้างเพื่อปลดทุกข์ที่อยู่ในใจของเขาออกมา
“มายืนทําอะไรตรงนี้ หึม” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นพร้อมกับเข้าไป สวมกอดร่างบางทางด้านหลัง
“อุ้ย เปล่าค่ะ” เข็มสะดุ้งตกใจ
“มีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า”
“ไม่มีค่ะ ว่าแต่คุณทํางานเสร็จแล้วเหรอคะ”
“เสร็จแล้ว ผมกลัวคุณจะงอนก็เลยรีบเคลียร์ให้เสร็จแล้วตามลง
มาเลย”
“เข็มไม่ได้งอนค่ะ เข็มเข้าใจ” พูดพลางหันไปหาชายหนุ่มตรงๆ
“งั้นเราเข้าบ้านกันเถอะ ผมมีอะไรจะให้คุณด้วย
“อะไรคะ”
“อยากรู้ก็ตามมาสิ”
“พูดแบบนี้เข็มชักจะอยากรู้แล้วสิ”
คริสโอบเอวร่างบางตรงเข้าไปในบ้านตรงไปยังห้องนอน พอ ประตูห้องปิดลงคริสก็เดินไปหยิบกล่องอะไรบางอย่างในลิ้นชัก ออกมาแล้วไปหยุดยืนอยู่ตรงหน้าหญิงสาวพร้อมกับเปิดกล่อง ออกจึงปรากฏแหวนเพชรน้ำงามวงใหญ่อยู่ในกล่อง เข็มเงยหน้า ขึ้นมองหน้าชายหนุ่มเป็นคำถามด้วยความแปลกใจ
“ชอบไหม” เสียงทุ้มถามขึ้น
“ค่ะ สวยมากเลย
“ผมสวมให้นะ”
“คุณให้ฉันเหรอคะ”
“ใช่ผมให้คุณ แหวนแทนใจของผมไง มาผมสวมให้
เข็มยื่นมือไปให้คริสสวมแหวนให้ทันทีด้วยความดีใจยิ้มกว้าง เธอไม่คิดเลยว่าคริสจะจริงจังกับเธอถึงขนาดซื้อแหวนให้ถึง ไม่ใช่แหวนหมั้นหรือแหวนแต่งงานเธอก็ดีใจที่ชายหนุ่มแสดง ความจริงใจต่อเธอถึงขนาดนี้
“ไม่ว่าวันข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น คุณอย่าทิ้งแหวนวงนี้นะ ถือว่า มันตัวแทนของผมก็แล้วกัน”
“ค่ะ ฉันรับปาก”
“ผมดีใจนะ ที่ผมได้มีโอกาสอยู่ใกล้ๆคุณ”
“ฉันก็เหมือนกันค่ะ”
“ผมอยากให้คุณรู้เอาไว้นะว่าที่ผ่านมาผมจริงจังและจริงใจกับ คุณทุกอย่าง มันคือความจริงทุกอย่าง”
“คะ ฉันรู้ คุณเป็นอะไรหรือเปล่าคะทำไมถึงได้พูดจาแปลกๆแบบ
ជ័”
“เปล่า ผมรักคุณนะเข็ม
“ค่ะ ฉันก็รักคุณเหมือนกัน” สวมกอดร่างหนาไว้แน่น
คริสซ้อนอุ้มเข็มไปวางลงบนเตียงนอนนุ่มจากนั้นก็ประกบจูบริม ฝีปากบางอย่างดูดดื่มพร้อมกับซอกซอนลิ้นหนาเข้าในโพรงปาก ลิ้นทั้งสองต่างก็เกี่ยวตวัดพันกันไปมาอย่างเร้าร้อนร้อนแรงด้วย ความปราถนาในตัวของกันและกัน ไม่นานทั้งสองคนก็หลอมรวม กันเป็นหนึ่งจนไปถึงจุดหมายปลายทางแห่งความสุขไปพร้อม เพรียงกันอย่างสุขสม
วันต่อมา
น้ำกำลังแต่งตัวด้วยเสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงยีนส์เหมือนเช่น ทุกวัน เพื่อเตรียมตัวไปทำงานตำแหน่งเลขาของภูมิตามที่ชาย หนุ่มต้องการทันที หลังจากที่ภูมิออกไปจากห้องเธอเพราะเขา นอนค้างที่ห้องกับเธอทั้งคืน สักพักเสียงกริ่งหน้าห้องเธอดังขึ้น น้ำจึงรีบไปเปิดประตูเพราะถ้าเดาไม่ผิดจะต้องเป็นชายหนุ่มอย่าง แน่นอน
“จะไปกันได้หรือยัง” พูดพลางสำรวจการแต่งตัวของหญิงสาว ตรงหน้าไปด้วย
“ค่ะ ฉันขอไปหยิบกระเป๋าก่อน”เดินกลับเข้าไปข้างในทันที
ระหว่างทางเดินเข้าลิฟต์ภูมิก็แอบรู้สึกขัดตากับการแต่งตัวของ นํา เป็นเลขาของเขาแต่กลับแต่งตัวไม่รู้จักกาลเทศะอะไรเลย ถ้า เปลี่ยนจากกางเกงยีสติวซีดเป็นกระโปรงสั้นรัดรูปมันคงจะดูดีกว่า นี้
“คุณมีอะไรหรือเปล่า ทําไมถึงได้มองฉันแบบนั้น”
“ฉันว่าเธอควรจะปรับปรุงการแต่งตัวเสียใหม่นะ เป็นเลขาฉันแต่ กลับแต่งตัวไร้รสนิยมสิ้นดี”
“ฉันจะใส่แบบนี้ คุณจะทำไม ไม่แก้ผ้าให้ก็บุญแล้วมั้ง” น้ำเชิด หน้าใส่ภูมิด้วยความลืมตัว
“งั้นก็แก้มันเสียในลิฟต์นี้เลยดีไหม” ร่างหนาผลักร่างบางไปตรง กับผนังลิฟต์ด้วยความรวดเร็ว
“คุณจะทําอะไร ปล่อยฉันนะ!”
“ฉันก็จะแก้ผ้าเธอในลิฟต์นี่ไงล่ะ ” ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ ใบหน้า
เนียน
“อย่านะ ! คุณจะบ้าหรือไง”
“จําไว้อย่าขัดคําสั่งหรือทําอะไรให้ฉันไม่พอใจอีก ไม่อย่างนั้นเธอจะโดนลงโทษเข้าใจไหม
“ค่ะ ฉันจะทำตามที่คุณต้องการทุกอย่าง”
“ดี ว่าง่ายอย่างนี้ให้ตลอดก็แล้วกัน ถ้าไม่อย่างนั้นความลับถูก เปิดเผยแน่”
ไม่นานทั้งคู่ก็มาถึงที่บริษัทในห้องรองประธานบริษัท น้ำนั่งลง ตรงข้ามกับภูมิเพื่อรับฟังหน้าที่ของเธอว่ามีอะไรบ้างจากชาย หนุ่มด้วยความจำใจ หน้าที่หลักๆ ของเธอก็คือจัดตารางการนัด หมาย และทำเอกสารต่างๆ และที่สำคัญต้องตามชายหนุ่มไปด้วย ทุกที่ไม่มีเกี่ยง
“เข้าใจแล้วใช่ไหม” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น
ค่ะ งั้นฉันขอตัวไปเริ่มทำงานก่อนเลยก็แล้วกัน ลุกยืนขึ้นทันที
“งั้นฉันบอกาแฟร้อนๆ สักแก้วนะ เร็วๆด้วย
“ค่ะ” รีบเดินออกไปทำตามที่สั่งทันที
ไม่นานก็กลับมาพร้อมกับแก้วกาแฟร้อนๆ ที่ชงไปตาม สัดส่วนที่เธอคิดว่าน่าจะถูกปากของชายหนุ่ม เพราะเธอลืมถาม ภูมิว่าต้องสงสัดส่วนกาแฟน้ำตาลเท่าไหร่ พอวางแก้วกาแฟลง บนโต๊ะตรงหน้าชายหนุ่มภูมิก็ยกขึ้นจิบชิมรสชาติทันที
“ใช้ได้นี่ แต่ถ้าจะให้ดีเต็มกาแฟอีกช้อนหนึ่งนะ พอดีฉันติดขม”
“ค่ะ”
“เดี๋ยวคุณรสเขาจะมาสอนงานเธอ รีบออกไปรอเลยก็ได้นะ” ภูมิ พูดพลางจิบกาแฟไปด้วย
“ค่ะ” น้ำรับคำ
น้ำเดินออกไปประจำอยู่ที่โต๊ะเลขาหน้าห้องรองประธานหนุ่ม สักพักรสหญิงสาววัยกลางคนที่ผ่านงานมานานหลายปีก็เดินเข้า มาเอ่ยทักทายเธอเพื่อทำความรู้จัก จากนั้นรสก็เริ่มสอนงานเธอ ไปทีละขั้นตอนทันที ระหว่างนั้นบรรพตประธานบริษัทก็เดินมาที่ เธอพอดีพร้อมกับส่งยิ้มให้
“ว่าไงหนูน้ำทำได้ไหม”
“สวัสดีค่ะ คุณลุง” น้ำรีบพนมไหว้
“ไหว้พระเถอะลูก เป็นไงพอทำได้ไหม
“ก็พอจะได้อยู่ค่ะ”
“ค่อยๆ เรียนรู้กับคุณรสเขาไปนะ เดี๋ยวก็เก่งเอง หนูมาทำงานกับ พี่เขาก็ดีเหมือนกันนะ จะได้ทำความคุ้นเคยรู้จักกันมากขึ้น”
“ค่ะ”
“ถ้าพี่เขาใช้งานหนูหนักบอกลุงได้นะไม่ต้องเกรงใจ ลุงขอตัวไป คุยงานกับพี่เขาก่อนนะ ไว้จะมาคุยด้วยใหม่”
“ค่ะ คุณลุง” นำส่งยิ้มให้บรรพต
ช่วงกลางวันภูมินัดลูกค้ารายหนึ่งไปทานมื้อเที่ยงพร้อมกับคุย งานไปด้วยที่ร้านแห่งหนึ่งในห้างชื่อดัง โดยมีน้ำติดตามตัวไป ด้วยเพราะเป็นหน้าที่ของเธออยู่แล้วที่จะต้องจดรายละเอียดเรื่อง งานที่คุยกันทั้งหมด พอคุยเสร็จลูกค้าก็กลับภูมิจึงพาน้ำไปเลือก ซื้อชุดทำงานในร้านร้านหนึ่ง
“คุณพาฉันมาที่ร้านนี้ทำไมคะ”
“เข้าไปเลือกสิ จะได้ใส่เวลาทำงาน”
“ไว้วันหลังก็ได้คุณ เดี๋ยวฉันมาเลือกซื้อเองก็ได้
“เธอกล้าขัดคำสั่งฉันเหรอ” ภูมิเอ่ยเสียงด
” น้ำไม่ตอบโต้ใดๆ รีบเดินเข้าในร้านทันที
น้ำตัดสินใจเลือกชุดทำงานตามที่พนักงานแนะนำทั้งแบบชุด กระโปรงและกางเกงอย่างละสองชุด แต่ภูมิกลับไม่พอใจจึงสั่ง ให้พนักงานในร้านเลือกมาเพิ่มให้อีกสี่ห้าชุดจากนั้นชายหนุ่มก็ ทำหน้าที่จ่ายเงินทั้งหมดแล้วเดินออกไปจากร้านหน้าตาเฉย โดย มีน้ำถือของตามหลังไปติดๆ
“นี่คุณรอฉันด้วยสิจะรีบไปไหน” น้ำตะโกนตามหลังชายหนุ่ม
“ก็รีบเดินตามมาสิ น่ารำคาญชะมัด” ภูมิหันไปต่อว่าน้ำทันควัน
“ฉันทำอะไรผิดไม่ทราบ
“ใครใช้ให้เธอทำตัวชักช้าล่ะ กว่าจะเลือกเสื้อผ้าได้แต่ชุดเธอจะ ถามพนักงานอะไรนักหนาเสียเวลา”
“ก็ฉันไม่เคยซื้อนี่ มันก็ไม่เห็นจะแปลกตรงไหนเลย ที่ฉันจะถาม พนักงาน”
“รอกลับถึงคอนโดเถอะ เธอเจอดีแน่ที่กล้าเถียงฉัน” ภูมิคาด
โทษเอาไว้
“ตัวเองเป็นคนเสนอให้เธอเข้าไปเลือกซื้อแท้ๆ ยังจะมาโมโหใส่ เธออีก” นํ้คิดอยู่ในใจ
“จะยืนอีกนานไหมจะได้เข้าผับกันสักที”
“คุณไปคนเดียวเถอะ ฉันกลับก่อนล่ะ” เดินนำหน้าภูมิออกไป
“เธอยังกลับไม่ได้ ถ้าฉันไม่อนุญาต” เดินตามหลังร่างบางไป
ติดๆ
“ฉันทำงานเสร็จแล้ว ฉันจะกลับคุณไม่มีสิทธิ์มาห้ามฉัน” “เธอพูดแบบนี้ คงอยากจะให้ทุกคนรู้เรื่องของเราสินะ”
“เปล่า ถ้ามันไม่จำเป็นจริงๆ ฉันไม่มาทำงานกับคุณหรอก และที่ สำคัญฉันไม่อยากจะแต่งงานกับคุณตามที่ผู้ใหญ่ต้องการด้วย”
“แล้วเธอคิดเหรอ ว่าฉันอยากจะแต่งงานกับเธอ
“ดี งั้นเราต่างคนต่างอยู่ไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกันอีก แฟร์ๆกันทั้ง สองฝ่ายตกลงตามนี้นะ”
“ไม่! เธอต้องเป็นคู่นอนให้ฉันจนกว่าฉันจะพอใจ ถ้าไม่อย่างนั้น ทุกคนรู้เรื่องแน่”
“คุณนี่มัน”
“หยุด! ถ้าไม่อย่างนั้นฉันจะจูบเธอโชว์ต่อหน้าทุกคนนี่แหละ”
“ไอ้บ้า!” พูดจบน้ำก็รีบเดินไปยังลานจอดรถทันที
พอถึงผับน้ำก็นั่งรอภูมิอยู่ที่โต๊ะมุมหนึ่งของผับที่เงียบสงบ เพราะเป็นช่วงกลางวันยังไม่เปิดให้บริการ ส่วนภูมิก็เดินไปตรวจดู ความเรียบร้อยตรงจุดต่างๆจนทั่วทุกมุมของผับ และที่สำคัญเขา ไม่ลืมที่จะให้กำลังใจพนักงานทุกคนในผับด้วยเพื่อเป็นแรงใน การให้บริการที่ดีกับลูกค้าทุกคน
ภูมิเดินกลับไปที่โต๊ะก็เห็นน้ำกำลังนั่งหลับคอพับพิงกับเก้าอี้อยู่ ก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ แต่สุดท้ายก็สลัดความคิดทิ้งเมื่อนึกถึงจิ นนี่ผู้หญิงที่เคยทรยศหักหลังเขาจนตั้งท้องกับผู้ชายคนอื่น ผู้หญิงทุกคนมันก็เหมือนกันหมดนั้นแหละ เขาจะไม่ จริงจังกับผู้หญิงคนไหนอีกต่อไปแม้แต่ผู้หญิงที่หลับอยู่ตรงหน้า เป็นได้อย่างมากก็แค่คู่นอนเท่านั้น
ภูมิตัดสินใจปลุกนําให้ตื่นจากนั้นก็พาเธอไปส่งทีคอนโด แล้ว พารถเองกลับมาที่ผับอีกครั้ง ภูมิอยู่ที่ผับนั่งดื่มไปเพลินๆ จนถึง เวลาเที่ยงคืน จากนั้นเขาจึงหิ้วสาวสวยคนหนึ่งที่มาเที่ยวที่ผับ กลับคอนโดไปด้วย ภายในห้องบนเตียงนอนกว้างปกคลุมไปด้วย เพลิงพิษสวาสอันร้อนแรงระหว่างชายหนุ่มหญิงสาวที่พึ่งพบเจอ กันครั้งแรก ส่วนห้องข้างๆ ที่อยู่ติดกันน้ำกำลังนอนหลับสนิท สบายอยู่บนเตียงเพราะคืนนี้ไม่มีชายหนุ่มมากวนใจเธอ
เช้าวันใหม่น้ำกำลังจะออกไปทำงานแต่ไม่เห็นภูมิมาเรียกเธอ ที่ห้องเหมือนเมื่อวานเธอจึงเดินไปกดกริ่งตรงหน้าห้องของชาย หนุ่ม รอสักพักประตูก็เปิดออกพร้อมกับหญิงสาวผมเผ้ายุ่งเหยิง สวมเสื้อคลุมอาบนํามายืนอยู่ตรงหน้าเธอ นําแอบตกใจเล็กน้อย แค่นี้เธอก็รู้แล้วว่าทำไมชายหนุ่มถึงไม่ไปหาเธอที่ห้องเมื่อคืน
“เธอเป็นใคร ทำไมถึงมาแต่เช้าคนจะนอนมากวนอยู่ได้” หญิง สาวเอ่ยขึ้นด้วยความหงุดหงิด
“คือฉันเป็นเลขาคุณภูมิ เขาหลับอยู่เหรอ” น้ำเอ่ยขึ้น
“ใช่ พอดีเมื่อคืนหนักไปหน่อย มีอะไรจะฝากไว้หรือเปล่า”
“งั้นเธอก็ช่วยบอกเขาแค่ว่าฉันเข้าบริษัทไปก่อนแล้ว แค่นี้แหละ ที่ฉันจะฝาก”
“โอเค” พูดจบหญิงสาวแปลกหน้าก็ปิดประตูลง
น้ำเดินออกมาด้วยความรู้สึกขยะแขยงตัวเองที่ก็เป็นหนึ่งในผู้ หญิงของเขา เธอไม่คิดเลยว่าจะต้องมาตกอยู่ในสภาพแบบนี้ เธอ ไม่เข้าใจว่าภูมิทำได้ยังไงกันที่นอนกับผู้หญิงไม่เลือกหน้า คน อย่างเขาคงจะไม่สามารถหยุดที่ผู้หญิงคนใดคนหนึ่งได้อย่าง แน่นอนเธอเชื่ออย่างนั้นและมันคงจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลงความ คิดของเธอไปได้
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ